Lahat ng Kabanata ng กลับมาครั้งนี้ข้าขอทวงคืน: Kabanata 11 - Kabanata 20

พ่อบ้านเหยาตัดสินใจเดินไปหานายท่านในเรือนหลัก “ นายท่านขอรับ ข้าเห็นท่านเดินวนเวียนอยู่ในสวนตั้งเกือบสองชั่วยามเข้าไปแล้ว และสายตาก็คอยมองไปทางศาลาริมน้ำอยู่บ่อยครั้ง ข้าขอถามท่านตามตรงนะขอรับ ท่านเกรงว่าคุณชายเหยากับซูลี่จะตกลงปลงใจกันหรือขอรับ หากท่านเกรงว่าจะมีชายอื่นมาหมั้นหมายนาง ทำไมท่านไม่หมั้นหมายนางเอาไว้เสียก่อน จะได้ไม่ต้องกังวลเช่นนี้ขอรับข้ารักนายท่านดังเช่นบุตรชายเพราะเห็นท่านมาตั้งแต่เด็ก ข้ารู้ทุกข์สุขของนายท่านและคนในตระกูลหยางมาเกือบชั่วชีวิต บัดนี้ท่านก็เหลือตัวคนเดียว ยังไม่มีทายาทสืบทอดสกุล ขอให้ท่านรีบทาบทามคุณหนูเหลียงเถิดขอรับ ก่อนที่จะมีชายอื่นมาสู่ขอนาง รองแม่ทัพเหลียงคงจะมิขัดข้องหรอกขอรับ เชื่อผู้เฒ่าคนนี้เถิด นายท่านจะได้มีความสุขกับเขาเสียที ตระกูลหยางก็จะได้มีผู้สืบทอดต่อไปขอรับ ” พ่อบ้านเหยาเอ่ยสิ่งที่เขาครุ่นคิดมาตลอดบ่ายนั้นให้แม่ทัพหนุ่มฟัง แม่ทัพหยางนิ่งฟังแล้วก็ครุ่นคิดว่า เขาก็คงจะต้องทำตามที่พ่อบ้านหยางแนะนำเสียแล้ว ก่อนที่เรื่องทุกอย่างจะสายเกินไปอีกครั้ง “ ข้าไม่หมั้น ข้าไม่ค่อยชอบท่านแม่ทัพเจ้าค่ะ ” ซูลี่เอ่ยปากบอกบิดาและมารดาตามตรง ทั้งสอง

ฮูหยินหวังถูกโทษประหารชีวิต หย่งหลันสาวใช้คนสนิทถูกโทษจำคุก ฟางหลิวบุตรสาวของนางกลายเป็นคนบ้า ตั้งแต่ถูกคุมขังเอาไว้ในคุกหลายๆเดือนเข้า และทางการปล่อยตัวให้กลับมาอยู่ที่จวน บิดาของนางจำเป็นต้องรับไว้เพราะอย่างไรนางก็เป็นเชื้อไขของเขา และให้นางพักที่เรือนของนาง โดยการติดลูกกรงเอาไว้ และให้สาวใช้และบ่าวชายคอยดูแลนางเพราะนางเสียสติไปแล้ว ไม่รับรู้อะไร มีแค่พร่ำเพ้อเรื่องเก่าๆไปวันๆ หลายปีผ่านมามารดาของแม่ทัพหยางเสียชีวิตไป แม่ทัพหยางไม่ยอมแต่งงานกับสตรีใดๆทั้งนั้น เขาครองตัวเป็นโสดอย่างที่ใครๆก็แทบไม่เชื่อว่าบุรุษรูปหล่อสง่าผ่าเผยเช่นเขา หน้าที่การงานก็สูงส่งมีอนาคตไกลจะไม่ยอมแต่งงานรับฮูหยินเข้าจวน เขาไม่มีแม้แต่อนุในจวนเลยสักคนเขาคร่ำเคร่งทำแต่งานราชการและออกศึกในบางครั้งเพียงเท่านั้น ในจวนแม่ทัพแม่มีลานฝึกที่กว้างขวางทางด้านหลัง มีการฝึกทหารอยู่บ่อยๆเพราะเสริมสร้างความแข็งแรงและฝึกทหารใหม่ๆ และแม่ทัพหนุ่มนั้นมักจะคร่ำเคร่งฝึกฝนวิทยายุทธ์หลังจากตะวันตกดินเป็นประจำเพียงผู้เดียวในลานฝึกกว้างนั้น เพราะเขารู้สึกเจ็บปวดหัวใจมากทุกครั้งเมื่อเวลาพลบค่ำ เพราะอดีตเคยนัดพบกับคนรักที่เสียชีวิต

พ่อบ้านเหยาตัดสินใจเดินไปหานายท่านในเรือนหลัก “ นายท่านขอรับ ข้าเห็นท่านเดินวนเวียนอยู่ในสวนตั้งเกือบสองชั่วยามเข้าไปแล้ว และสายตาก็คอยมองไปทางศาลาริมน้ำอยู่บ่อยครั้ง ข้าขอถามท่านตามตรงนะขอรับ ท่านเกรงว่าคุณชายเหยากับซูลี่จะตกลงปลงใจกันหรือขอรับ หากท่านเกรงว่าจะมีชายอื่นมาหมั้นหมายนาง ทำไมท่านไม่หมั้นหมายนางเอาไว้เสียก่อน จะได้ไม่ต้องกังวลเช่นนี้ขอรับข้ารักนายท่านดังเช่นบุตรชายเพราะเห็นท่านมาตั้งแต่เด็ก ข้ารู้ทุกข์สุขของนายท่านและคนในตระกูลหยางมาเกือบชั่วชีวิต บัดนี้ท่านก็เหลือตัวคนเดียว ยังไม่มีทายาทสืบทอดสกุล ขอให้ท่านรีบทาบทามคุณหนูเหลียงเถิดขอรับ ก่อนที่จะมีชายอื่นมาสู่ขอนาง รองแม่ทัพเหลียงคงจะมิขัดข้องหรอกขอรับ เชื่อผู้เฒ่าคนนี้เถิด นายท่านจะได้มีความสุขกับเขาเสียที ตระกูลหยางก็จะได้มีผู้สืบทอดต่อไปขอรับ ” พ่อบ้านเหยาเอ่ยสิ่งที่เขาครุ่นคิดมาตลอดบ่ายนั้นให้แม่ทัพหนุ่มฟัง แม่ทัพหยางนิ่งฟังแล้วก็ครุ่นคิดว่า เขาก็คงจะต้องทำตามที่พ่อบ้านหยางแนะนำเสียแล้ว ก่อนที่เรื่องทุกอย่างจะสายเกินไปอีกครั้ง “ ข้าไม่หมั้น ข้าไม่ค่อยชอบท่านแม่ทัพเจ้าค่ะ ” ซูลี่เอ่ยปากบอกบิดาและมารดาตามตรง ทั้งสอง

วันหนึ่งที่ด้านหน้าจวนแม่ทัพ ซูลี่กำลังจะอ้อนวอนขอตามรองแม่ทัพตงไปด้วย เพราะเขากำลังจะขี่ม้าออกไปเที่ยวเล่นที่นอกเมือง ความจริงรองแม่ทัพหนุ่มนั้นก็มีใจให้กับซูลี่ แต่เมื่อนางกลายเป็นคู่หมั้นของแม่ทัพหยางไปเสียแล้ว เขาก็ได้แต่ตัดใจ และพยายามเลิิกยุ่งเกี่ยวกับนาง แต่ซูลี่ก็ยังพูดคุยและยิ่งเหมือนนางจะทำตัวสนิทสนมและพยายามเข้าหาเขายิ่งกว่าเมื่อก่อนด้วยซ้ำไป รองแม่ทัพหนุ่มเองก็ไม่เข้าใจว่าเพราะเหตุใดกัน แต่เมื่อเขาและนางต่างกำลังยื้อยุดกันว่านางอยากจะไปเที่ยวเล่นด้วย แต่รองแม่ทัพหนุ่มนั้นไม่อยากจะให้นางไปเพราะเกรงใจแม่ทัพหยาง แต่เมื่อตัวของแม่ทัพหยางปรากฏขึ้นที่หน้าประตูใหญ่เหมือนเขารู้ว่าคู่หมั้นจอมดื้อของเขานั้นกำลังจะหว่านเสน่ห์บุรุษอีกแล้ว จึงได้เดินออกมาเหมือนรู้จังหวะ แถมบ่าวชายก็จูงม้าของเขาออกมา เหมือนเขาเองก็จะขี่ม้าออกไปด้านนอกเช่นกัน เมืื่อแม่ทัพตงที่กำลังจะใจอ่อนอยู่แล้วเห็นแม่ทัพหยางเข้า เขาก็รีบปฏิเสธซูลี่เสียงแข็งขึ้น แล้วเอ่ยปากทักทายแม่ทัพหยางขึ้นทันที“ ท่านแม่ทัพ ข้ากำลังจะออกไปขี่ม้าเล่น คู่หมั้นของท่านก็บอกว่านางอยากจะขี่ม้าเล่นเช่นกัน ในเมื่อท่านมาแล้วก็พานางไปขี่ม้

” อู๊ยยยย อูยยย ท่านแม่ทัพ ท่าน อ๊าา อูยยยย อูยย “ ” โอ้ววว โอ้ววว แน่นมาก แน่นมากเมียรัก เสียว เสียวเหลือเกิน โอ้ววว โอ้วววว “ แม่ทัพหนุ่มแทงลำกายใหญ่ที่แข็งขึงของเขาเข้าไปจนมิดด้าม และแช่เอาไว้เพียงครู่ แล้วค่อยๆขยับบั้นเอวสอบด้วยจังหวะช้าๆ แล้วค่อยๆเร่งความเร็วขึ้นเรืื่อยๆ ” ลึกมากเจ้าค่ะ ลึก อูยย อูยยยย ท่านแม่ทัพ ลึกมากไปแล้วเจ้าค่ะ อูยยย “ เอวสอบของแม่ทัพหนุ่มโยกขยับเหมือนมีชีวิตของมันเอง มันโยกอย่างบ้าคลั่งและลึกสุดใจ ปากหนาก็ร้องครวญครางเสียกระเส่า ผสานไปกับเสียงครางหวานหูของเมียรัก ตับ ตับ ตับ ตับ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องในห้องหนังสือนั้น ” โอ้ววว โอ้ววว เสียว เสียววว โอ้ววว “ แม่ทัพหนุ่มสุขสมจนใบหน้าหล่อเหลาบิดเบ้ไปหมด เสียวแบบที่เขาไม่เคยมาก่อนในชีวิตหนุ่ม สมกับที่เขารอคอยนางมาแสนนาน “ โอ้ววววว หมิ่นเอ๋อ ยอดรัก หมิ่นเอ๋อเมียรัก โอ้ววววว โอ้วววว โอ้วววว เสียว โอ้ววววว ” แม่ทัพหนุ่มร้องครวญครางและร้องเรียกชื่อของหมิ่นเอ๋อเสียงกระเส่าไม่ขาดปาก ” โอ้ววว โอ้ววว ไม่ไหวแล้ว เจ้าตอดข้าแรงเกินไป ข้าจะเสร็จแล้ว จะเสร็จ โอ้ววว โอ้วววววว “ ร่องอวบซูลี่ของตอดลำกายที่ร้อนผ่าว