บททั้งหมดของ พี่ไม่เอาไง แต่จะเอาหนู: บทที่ 1 - บทที่ 10

Intro...ภายในสนามบินนานาชาติขนาดใหญ่ของประเทศเครื่องบินหลายลำกำลังทะยานลงสู่ท้องฟ้า หนึ่งในนั้นเป็นเที่ยวบินของว่าที่รองประธานผู้บริหารบริษัท Willington N Group หนุ่มหล่อนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่กำลังจะเข้ามาบริหารต่อกิจการของครอบครัว ร่างสูงโปร่งที่ทาบทับด้วยสูทสีดำตัวเก่งอย่าง GIORGIO ARMANI รุ่น breasted blazer in rep fabric แมตช์กับกางเกงและรองเท้าหนังจากแบรนด์ Louis Vuitton new collection เสริมความดูดีเพิ่มอีกด้วยแว่นกันแดด Gucci Lunettes de soleil rectangulaires Black ภาพโดยรวมของชายหนุ่มดูดีเทียบกับดาราฮอลลิวูดหรือดาราเกาหลีหลายคนที่ไม่ว่าจะลงสนามบินไหน เหล่าแฟนคลับก็เตรียมต้อนรับคับแน่นกรี๊ดกร๊าดกันให้สนามบินแตก‘นาฟ ภัทรกาฬ’ เดินก้าวขายาวฉับด้วยท่าทีมาดมั่นอย่างกับนายแบบที่เพิ่งบินกลับมาจากแฟชั่นวีคก็ไม่ปาน แขนขวากำยำเห็นรอยเส้นเลือดบูดโปนออกมาชวนน่าหลงใหลใจสั่นกำลังลากกระเป๋าเดินไปตามเป้าหมายที่กำลังชูป้าย “Welcome to Thailand my bro” ชายหนุ่มขยับดันแว่นตาลงจากกรอบหน้าเพียงเล็กน้อย เพื่อให้ชัดเจนว่าใช่คนจากที่บ้านเขาจริงๆ หรือเปล่า แล้วก็ใช่จริงอย่างที่คิด เมื่อบุคคลที่ชูป้

Chapter 1[1/2]ไม่ใช่ว่าเพิ่งจะเจอสถานการณ์แบบนี้ครั้งแรกแต่นี่มันบ่อยครั้งอยู่เหมือนกัน ครั้งแรกหลังจากนาฟเรียนจบปี 4 ไปที่บ้านเขาก็รีบส่งเขาไปเรียนต่อโทที่บอสตันเลยทันทีในระหว่างเรียนอยู่ที่นั่นช่วงแรกๆหยกก็ยังคงทักไลน์มาถามไถ่เขาทุกวัน จนช่วงหลังนาฟเองก็หายไปแบบไม่มีการติดต่อกันอีกเลย จนเธอคิดจะตัดใจจากเขาแล้วแต่อยู่ 2 ปีต่อมาหลังจากเรียนจบโทแล้วเขาก็โผล่หน้ามาหาเธอที่นี่ แวะเวียนมาหาเธออยู่บ่อยครั้งหลังเลิกงานจากกรุงเทพฯขับรถไปกลับเป็นว่าเล่นเข้าใจแหละว่ารวยแต่ไม่เหนื่อยบ้างหรอ อันที่จริงเขาก็ยังไม่ได้มีความรู้สึกว่าจะรักหรือชอบหยกเลย แต่ถ้าจะให้เขาเลิกคุยกับหล่อนแล้วไปซื้อกินวันๆ คงจะไม่ดีเท่าไหร่มีให้กินได้ตลอดแบบเธอก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ เธอน่ะรู้ใจเขาทุกอย่างแล้ว ถึงจะยังไม่รักแต่ก็ยังรู้สึกว่าเธอเป็นคนพิเศษอยู่บ้างหลังจากทานอาหารมื้อกลางวันด้วยกันเสร็จสับแล้ว ปิ่นหยกก็เริ่มจัดการสัมภาระของคนตัวสูงออกจากกระเป๋าเดินทางเพื่อเข้าตู้ ส่วนเจ้าของกระเป๋าใบใหญ่นั้นก็นอนเขี่ยโทรศัพท์บนเตียงอย่างสบายใจและด้วยอาการเพลียจากการเดินทางมาทำให้ภัทรกาฬเริ่มมีสีหน้าง่วงตาเริ่มปรือแทบจะไม่ขึ้น

Chapter 2[2/2]“งั้นเราเข้าข้างในกันเถอะจ้ะหยก เกรงว่าคนแถวนี้เขาจะเริ่มหงุดหงิดเอาได้”“ค่ะ พี่ธาดาเรารีบเข้าไปกันดีกว่าค่ะ หนูเองก็เริ่มหนาวๆ แล้วเหมือน ป่ะ!” เพราะอากาศที่ติดกับทะเล ทำให้ตอนกลางคืนเริ่มหนาวเย็นบ้างแล้วหญิงสาวร่างบางหันหน้ามาพร้อมยื่นมือไปควงแขนชายหนุ่มรุ่นพี่เข้าไปในร้านพร้อมกันปิ่นหยกไม่รู้ว่าเขามีเรื่องไม่พอใจอะไรตั้งแต่เธอคุยกับเพื่อนสนิทของเขา ชายหนุ่มก็เอาแต่ทำหน้าบึ่งตึงใส่พนักงานต้อนรับหลายคนจนกระทั่งเดินมานั่งที่โต๊ะโซนห้องวีไอพีด้านบน“รับเครื่องดื่มอะไรคะหนูจะได้สั่งให้”“หนูยังทำงานกับไอ้หน้าตี๋นั่นอยู่อีกหรอ? นึกว่าธุรกิจของมันจะเจ๊งไปแล้วซะอีก”ภัทรกาฬยื่นรับเมนูเครื่องดื่มจากพนักงานมาแล้วและยังไม่ได้เปิดดู คนตัวโตไม่ได้ตอบคำถามอะไรของปิ่นหยกแต่ถามหญิงสาวกลับด้วยสีหน้าขุ่นเคือง“เขาชื่อมาร์วินไม่ใช่ไอ้หน้าตี๋” คือจะจะชวนทะเลาะกันให้ได้ว่างั้น บรรยากาศร้านออกจะดูผ่อนคลายแต่ทำไมมันเริ่มอึดอัดขึ้นมาแล้วก็ไม่รู้ปิ่นหยกรู้ดีว่าเพื่อนสนิทของเธอกับคนที่นั่งกอดอกทำหน้าๆ มีพอใจตรงหน้าเคยมีเรื่องในอดีตที่บาดหมางกันมาก่อนถึงขั้นต้องขึ้นโรงพักกันมาแล้ว ก็จะเป็

Chapter 3[3/2]คนตัวสูงอุ้มร่างบางด้วยท่าเจ้าสาวขึ้นไปบนเตียงจัดท่าทางให้เรียบร้อย แม้หญิงสาวจะดิ้นไม่ยอมเขาง่ายๆ แต่พอใช้ไม้เด็ดกับเธอเท่านั้นแหละจะไปไหนรอด“อื้ม ตรงนั้น อ๊ะ! ค่อยๆ ค่ะ”ปิ่นหยกรู้ดีว่าความต้องการของเขาทำให้เธอไปไหนไม่รอด เพียงแค่เขาเล้าโลมหยอกเย้าเข้ากับจุดอ่อนไหวบนเรือนร่างแค่นี้เธอก็แพ้เขาอีกแล้วนิ้วแกร่งสอดเข้าไปด้านเพนตี้ตัวจิ๋วลายลูกไม้สีดำมันยิ่งทำให้คนตัวโตมีความโหยหาหญิงสาวตรงหน้ามากยิ่งขึ้น มือหนาดึงเกี่ยวเอาเพนตี้ตัวนั้นออกจากร่างบางจนเผยให้เห็นกลีบดอกไม้งามเบ่งบานเป็นสีชมพูระเรื่อ พร้อมกันกับที่มีหยาดน้ำหวานหลั่งไหลออกมาจากใจกลางร่องสวยสวาทนั้น“น้ำเยิ้มไวเชียว แล้วยังจะเล่นตัวทำไม หึ!”ภัทรกาฬนึกคิดสนุกทันใดนั้นจึงเบียดถูแก่นกายที่กำลังตั้งผงาดคับกางเกงชั้นในสีขาวยี่ห้อดังของชายหนุ่มเข้ากับกลีบดอกไม้งามดอกนั้น“อ่าส์ ไม่ได้เจอกันนานโหนกใหญ่ขึ้นนะ ......เพี๊ยะ!!! อื้มมม” มือหนาเข้าฟาดโหนกนูนอย่างหมั่นเขี่ยวแม่งโคตรได้อารมณ์ดิบเถื่อน“อื้มมม อ๊ะๆๆๆ โอ้วว โอ๊ยย! น่ะ..... หนูเสียว อ๊ะ เบาๆ ค่ะ อ่ะ อื้มมม” คนใต้ร่างแทบจะร้องไม่เป็นภาษาอยู่แล้ว ทั้งนิ้วหนาท

Chapter 4[4/2]สี่ล้อรถยนต์ยูเอสวีออรอชส์สีดำหรูคู่ใจที่ณัฐกานทิ้งไว้ให้พี่ชายใช้เมื่อตอนที่มาส่งเข้าคอนโดปิ่นหยกวันก่อน ขับเคลื่อนเข้าเทียบจุดดรอปออฟภายใต้โครงการหรูย่านทองหล่อหนึ่งในธุรกิจของครอบครัวชายหนุ่ม ก่อนจะมีพนักงานที่คอยบริการนำรถราคาแพงขึ้นไปเก็บชั้นด้านบนให้โดยที่เขาไม่ต้องเหนื่อยอะไรอีกคีย์การ์ดสีทองเขียนสลักชื่อโครงการ ‘The Willington N Penthouse Thonglor’มือหนาแตะคีย์การ์ดเข้าประจำจุดสแกนพร้อมกับบิดลูกบิดประตูให้เปิดออก ทั้งสองร่างเดินเข้าไปภายในห้องขนาด 275 ตารางเมตรถูกบิ้วอินแบบสไตล์ Versace Penthouse เป็น Luxury Penthouse หนึ่งเดียวในเอเชียที่ถูกตกแต่งด้วย Versace ทั้งหมด บ่งบอกได้ถึงรสนิยมของเจ้าของห้องที่เป็นถึงเจ้าของโครงการแห่งนี้ได้เป็นอย่างดี“0_0 นี่ถ้าเทียบกับคอนโดของหนูมันดูเล็กกว่าที่นี่ไปเลยสิบๆ เท่าอ่ะ” ปิ่นหยกถึงกับอึ้งในความอลังการงานราวกับได้สถาปัตยกรรมมือดีมาดีไซน์เองรวมทั้งขนาดของห้องที่ใหญ่โตกินพื้นที่ทั้งชั้นบนสุดของตึกนี้และเฟอร์นิเจอร์ของตกแต่งภายในห้องบอกเลยให้เธอหาเงินซื้อแบบนี้ทั้งชาติก็ไม่ได้หรอก มันสมแล้วที่เป็นเขา“ชอบไหมคะ ที่สั่งบิ้