All Chapters of CONTRACTED TO MY BILLIONAIRE BROTHER-IN-LAW: Chapter 31 - Chapter 40

“Brayden . . .” ang tinig na iyon ni Julienne ang pumukaw sa naglalakbay niyang isip. Lumingon siya rito. Hinaplos niya ang pisngi nitong may malaking pilat. Huli na nang matanto niya ang lahat. Noong nakita niya si Julienne sa simbahan, naroon na ang pamilyar na damdaming pinukaw nito sa kaniya noong umpisa pa lang. Kaya nga hindi siya nagdalawang-isip na maging assistant ito. Aminado siyang nadala siya ng mga kasinungalingan ni Cerella. Pero aminado rin siyang umpisa pa lang nang relasyon nilang dalawa noon ay parang may hindi na tama. Ninakaw pala ni Cerella ang mukha ni Julienne. At hindi niya alam kung paano nakuha ni Julienne ang peklat nito, pero nasisiguro niyang si Cerella rin ang may kagagawan niyon. Hindi iyon nakasama sa resulta ng imbestigasyon dahil wala namang naging records si Julienne sa kahit na anong clinic at ospital sa Tierra del Ricos, higit apat na taon na ang nakararaan. Pero nakatitiy

Ramdam na ramdam ni Julienne ang papataas na tensyon sa paligid. Hindi niya malaman kung aawatin niya ba ang dalawa. Pero naramdaman niya ang paghawak ni Brayden sa kamay niya. Pinisil nito iyon. Napatingin siya rito. He just nodded as if telling her that everything will be fine. “I didn’t know that Cerella was a big liar, including you and your husband. Magaling kayong umarte. Papasa kayong artista at hindi nalalayong makasungkit pa ng FAMAS Award sa sobrang galing. But, do you know what she told me before she died?” Brayden asked in mockery. Hindi umimik ang kaniyang ina kaya nagpatuloy ito. “She told me that you’re making her your ATM machine. Ginawa mo raw siyang bangko na anytime ay p’wedeng withdraw-han ng pera. In short, gatasan.” Pagak itong natawa habang siya naman ay nabigla sa narinig. Sa tono ng pananalita ni Brayden, alam na nito ang totoong pagkatao ni Cerella. Ang

“You never watch historical drama? Why?” Brayden asked while they were inside their room and just talking nonsense. Ganoon silang dalawa kapag pareho silang walang ginagawa. Mas gusto nilang magkulong sa silid nila at mag-usap ng kung ano-ano, na madalas ay nauuwi sa mainit na sandali. Kaya naman mas lalo pa niya itong nakikilala sa paglipas ng mga araw at ganoon din ito sa kaniya. “Hindi naman ako p’wedeng manood. I am not allowed to watch at my own course, not unless they were not at the house,” tila batang nagsusumbong na wika niya. Nagtagis ang mga bagang nito sa narinig. Marami kasi itong natuklasan sa mga kwento niya na kahit naman sinong may konsensya ay makararamdaman ng awa sa kaniya. Pero hindi ganoon si Brayden. Hindi nito ipinakikitang naaawa ito sa kaniya. He was just doing his best para lang mabura ang mga mapapait na alaalang iyon sa isipan niya. Talagang

Julienne’s eyes started to lit with fiery passion while staring at him. Umaapoy ang abuhing mga mata nito. Sunod-sunod itong lumunok. “Say you want me too,” utos niya rito habang masuyo pa ring minamasahe ang dibdib nito. “Ohh . . . ! I want you, Brayden,” mahinang tugon nito. Kinuha niya sa kamay nito ang bowl ng popcorn pero bahagya iyong tumapon sa damit nito. Napangisi siya nang may ideyang pumasok sa isip. Isa-isa niyang inalis ang butones ng suot nitong pajama top. Ang hawak niyang bowl ng chips ay ipinatong niyang muli sa center table pero hindi ang dipping sauce. Bahagya siyang nagbuhos niyon sa mismong pagitan ng dalawang dibdib nito. “A-ano’ng ginagawa mo?” takang tanong nito. “Trying something new.” Niyukod niya ang sauce sa dibdib nito at marahang pinaraanan iyon ng kaniyang dila. Napaliy

“You love it?” tanong ni Brayden sa kaniya habang pinagmamasdan niya ang tanawin sa ibaba. Nasa Antipolo sila at nanananghalian sa isang restaurant doon. The said restaurant was located on top of a valley. It was an open restaurant with lots of plants and trees around. May isang malaking kubo iyon kung saan naroon ang kitchen, habang sa paligid ay may mga lamesa at upuang yari sa kahoy na ang iba ay nasa mismong ilalim ng mga puno. Pinili ni Brayden ang lamesang malapit sa pinaka-cliff, kaya naman kitang-kita nila ang buong kalungsuran. It was crowded and polluted, but still beautiful. Hindi na siya nagtaka pa kung bakit doon naisip ng kaniyang asawa na mananghalian. Tinutupad kasi nito lahat ng mga sinabi nito sa kaniya. And that restaurant was one of the rarest she had ever been. “Uh-huh . . . Fascinating.” Ang tinutukoy niya ay ang tanawing nakikita. “Yes, it is. Kaya