Lahat ng Kabanata ng ทะลุมิติมาเป็นหญิงบ้าที่กลายมาเป็นคุณนายตำรวจ 70s: Kabanata 71 - Kabanata 80

บทที่ 71 ไม่ยอมรับความจริงชาวบ้านที่อยู่บริเวณนี้ได้ยินว่าเกิดเรื่องใหญ่โตขึ้น ก็มีความอยากรู้ขึ้นมาว่าสิ่งที่หญิงสาวคนนี้พูดออกมานั้นจริงเท็จแค่ไหน จึงพากันมายืนปักหลักฟังอยู่ไม่ไปไหน“ไม่จริง พวกหล่อนอย่ามาใส่ร้ายซินเอ๋อร์ของฉันนะ” ย่าถังยังคงเถียงกลับ ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่มีทางที่จะเชื่อเรื่องนี้เด็ดขาด แต่ในใจนั้นก็ร้อนรนอย่างมาก เพราะหากถังถงซินทำอย่างนั้นจริงคงไม่มีใครช่วยได้“จริงหรือไม่ก็ลองไปสอบถามดูที่สำนักงานตำรวจในเมืองเถอะ จะได้รู้กันเสียที ที่ฉันมาพูดนี่ก็ไม่ได้เรียกร้องอะไรหรอกนะแม่เฒ่า แต่จะมาบอกว่าต่อไปบ้านใหญ่ถังก็เลี้ยงลูกหลานให้ดีหน่อยเถอะ ไม่ใช่เลี้ยงให้เสียคนจนกล้าทำชั่วให้คนอื่นเขาเดือดร้อนและเกือบเอาชีวิตไม่รอดอย่างนี้ แล้วไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้ถังถงซินทำแบบนี้กับใครบ้าง ไม่ใช่ข่าวที่หญิงสาวในเมืองและหมู่บ้านอื่น ๆ รวมถึงในโรงเรียนมัธยมหายไป เกี่ยวกับถังถงซินด้วยหรอกนะ เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นจริง เชื่อได้เลยว่าถ้าไม่ติดคุกตลอดชีวิต ก็คงต้องถูกประหารแน่ เพราะนี่คือคดีร้ายแรงมาก หญิงสาวที่หายไปตามกลับมาไม่ได้เสียด้วย ไม่รู้ป่านนี้จะมีชะตาชีวิตยังไง”หญิงสาวพูดอย่างเหลื

บทที่ 73 จะใช่หรือไม่นะเมื่อได้หลักฐานครบเรียบร้อยแล้ว ทั้งหมดจึงเดินกลับบ้าน ส่วนชาวบ้านที่มามุงอยู่ดูนั้นก็ยังคงรอดูเจ้าหน้าที่ว่าจะมีคำตอบให้แบบไหน“คุณตำรวจ พวกเราขอถามได้ไหมว่า คดีนี้ได้เกี่ยวข้องกับ สี่ศพก่อนหน้านี้หรือไม่” ชาวบ้านคนหนึ่งตัดสินใจเอ่ยถามขึ้นมาร้อนใจ เมื่อเห็นว่าเจ้าหน้าที่หน่วยพิสูจน์หลักฐานเก็บเครื่องไม้เครื่องมือเรียบร้อยแล้ว และทำท่าจะเดินทางกลับเจอคำตอบนี้เข้าไป เจ้าหน้าที่พิสูจน์หลักฐานได้แต่สบตากันไปมาอย่างลังเลใจ เพราะแม้ว่าสถานที่การพบศพเปลี่ยนไปจากเดิมจากริมลำธารเป็นบนเขาที่ป่ารก แต่สภาพของศพและลักษณะการเกิดเหตุแทบจะไม่ต่างกันเลยกับสี่คดีที่ผ่านมา นี่จึงทำให้มั่นใจว่าฆาตกรน่าจะเป็นคนเดียวกันแต่ทว่าเรื่องนี้คงไม่สามารถบอกอะไรกับชาวบ้านได้ เจ้าหน้าที่คนหนึ่งจึงตัดสินใจที่จะพูดหลบเลี่ยงเกี่ยวกับคดีนี้ออกมา“เรื่องนี้ยังไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้แน่ชัด รอทำการสืบสวนก่อนดีกว่านะครับ แต่ช่วงนี้ก็ขอให้ทุกคนระวังตัวด้วย” เจ้าหน้าที่คนนี้พูดจบก็กวักมือเรียกเจ้าหน้าที่คนอื่นเดินเลี่ยงออกมาทันทีส่วนชาวบ้านเมื่อได้ยินอย่างนั้นทุกคนก็พลันหน้าเสีย ความหวาดกลัวเริ่มเ

บทที่ 75 ฆาตกรตัวจริงหลายวันต่อมา...หลังจากวันนั้นที่ได้พูดคุยกัน ฉินหยางตงและทุกคนก็จับตามองคนคนนั้น แต่ก็ไม่พบว่าเขาได้ทำตัวผิดสังเกตแต่อย่างไร จนทำให้ทุกคนคิดว่าได้จับตามองคนที่ไม่มีความเกี่ยวข้องกับคดีนี้อีกหรือเปล่า“ดูแล้วเขาไม่น่าจะมีอะไรนะครับผู้กอง” ฉีหยวนกระซิบเบา ๆ เพื่อให้ได้ยินกันสามคน โดยมีต้าหมิงพยักหน้าคล้ายกับจะเห็นด้วย เนื่องจากพวกเขาทั้งสองคนเป็นสายสืบที่มีความสามารถเหมือนกัน ทำคดีฆาตกรรมมาก็เยอะ ถ้าหากชายคนนั้นจะเป็นฆาตกรจริง ๆ ก็คงไม่นิ่งขนาดนี้ “ถ้าคนเป็นฆาตกรที่ฆ่าคนมาหลายศพแล้ว ก็คงจะไม่มีทีท่าที่เหมือนจะไม่รู้ตัวว่าตนเองทำอะไรไปแบบนี้” ต้าหมิงพูดเสริมขึ้นมาเบาๆ โดยสายตายังอยู่ที่งานตรงหน้าฉินหยางตงแอบมองไปทางชายคนนั้นพร้อมกับคิดไปด้วยว่าจะเป็นอย่างที่ลูกน้องเขาพูดหรือไม่“ช่างเถอะ ต่อให้เขาจะนิ่งสงบอย่างไร แต่อย่าลืมว่านี่ก็คือหนึ่งในผู้ต้องสงสัยที่พวกเราต้องจับตามอง” ฉินหยางตงพูดจบก็ก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ แต่ก็ไม่วายเหลือบตามองไปอีกทางฝ่ายนั้นเป็นระยะ ๆ กลับมาทางด้านปักกิ่ง เนื่องจากลูกชายคนเดียวเดินทางไปทำภารกิจหลายเดือนแล้ว แต่ผู้เป็นแม่กลับไม่รู้ว่าลูก

บทที่ 77 เตรียมตัวเดินทางกลับ หลังจากเรื่องราวจบลง ทุกคนกลับมาใช้ชีวิตอย่างปกติ โดยไม่ต้องหวาดระแวงว่าจะมีคนตายในหมู่บ้านอีกหรือไม่ เท่านั้นยังไม่พอ แม้ว่าจะผ่านมาหลายวันแล้ว แต่ยังมีชาวบ้านจับเข่าคุยกันเรื่องที่เกิดขึ้นไม่หยุด บ้านใหญ่ปิดบ้านเงียบ ไม่มีใครกล้าโผล่หน้าออกมา ส่วนบ้านรองถังเลือกที่จะไม่สนใจ เพราะคิดว่าเวลาที่มีควรจะเอามาทำงานหาเงินดีกว่าจะมานั่งซ้ำเติมคนอื่นเมื่อฐานะของฉินหยางตงและคนสนิททั้งสองถูกเปิดเผยแล้วจึงไม่ต้องทำงานที่คอมมูนเหมือนเดิมอีกแล้ว แต่เพราะยังต้องจัดการเอกสารและเรื่องราวต่าง ๆ เกี่ยวกับคดีต่อ ทำให้ทั้งสามคนต้องเข้าเมืองทุกวันส่วนถังลู่เหมยก็ยังคงไปขายของกับแม่ที่ในเมืองเหมือนเดิม แต่เพราะรู้ว่าอีกไม่นานสามีต้องกลับปักกิ่งและเธอน่าจะตามไปด้วย จึงตั้งใจว่าจะหาซื้อโกดังในเมืองสักแห่งหนึ่งเพื่อเก็บของที่นำออกมาจากมิติไว้ให้ทุกคนใช้ในตอนที่เธอไม่อยู่ อย่างน้อยก็ต้องให้พอใช้สักสามเดือน จากนั้นค่อยหาวิธีจัดการต่อไป“โกดังของพี่ก็มีนะอาเหมย จะซื้อให้เสียเงินทำไม” ช่ายเหมยฮวาพูดแย้งขึ้นมา เมื่อน้องสาวสามีมาปรึกษาเรื่องที่จะซื้อโกดัง“ฉันเกรงใจพี่น่ะ” หญิงสาว

บทที่ 79 เดินทางไปปักกิ่ง“ใช่ ๆ ย่าก็จะปกป้องทุกคนเอง ใครมารังแกหลานสะใภ้ของย่า ย่าจะเอาไม้ฟาดให้หัวแตกเลย” ย่าถังพูดออกมาทั้งน้ำตา นางไม่คิดว่าหลานสาวที่นางจงเกลียดจงชังนั้นจะชวนมาอยู่ด้วย“ถ้าอย่างนั้นพ่อไปช่วยเก็บของให้ปู่กับย่าเถอะค่ะ” ถังลู่เหมยได้ยินก็ยิ้มกว้างออกมาพร้อมกับหันไปพูดกับพ่อ แต่ทว่า...“ไม่ได้ พ่อกับแม่จะต้องอยู่บ้านใหญ่สิ จะไปอยู่บ้านรองให้ผิดธรรมเนียมทำไมกัน” ห่าวซือเจียที่ยืนฟังอยู่ก็รีบแหวกฝูงชนเข้ามาและพูดขึ้นเสียงดัง เรื่องอะไรเธอจะยอมให้พ่อกับแม่สามีไปอยู่บ้านรองล่ะ ไม่อย่างนั้นแล้วข้าวของและเงินที่จะได้รับจากบ้านรองทุกปีก็สูญเปล่าน่ะสิ และบ้านสามก็คงถือโอกาสแยกบ้านไปอีก แบบนี้บ้านใหญ่จะเอาอะไรกิน“ธรรมเนียมก็ส่วนธรรมเนียม แต่ปู่กับย่าต้องการมาอยู่บ้านรอง ป้าสะใภ้มีปัญหาหรือไง แล้วดูรูปร่างของปู่กับย่าสิ ทำไมถึงทั้งผอมและทรุดโทรมแบบนี้ เหมือนจะไม่ค่อยได้กินดีเลย แบบนี้ให้ทั้งสองมาอยู่บ้านรองน่ะดีแล้ว พ่อกับแม่จะได้ดูแล”หญิงสาวสวนกลับทันควันแบบไม่ไว้หน้า ชาวบ้านที่มายืนส่งเธอและสามีต่างพยักหน้าเห็นด้วย เนื่องจากสภาพร่างกายของสองผู้เฒ่าถังคล้ายกับคนไม่ได้กินอ