Semua Bab คืนรัก ลิขิตหัวใจ: Bab 21 - Bab 30

Chapter 20 : คนแปลกหน้าที่ถูกทิ้ง หนึ่งคนพยายามที่จะลืมแต่คนแปลกหน้าที่ถูกทิ้งไว้กลับกำลังนั่งมองปฏิทินด้วยแววตามีประกายชวนขนลุกและรอยยิ้มที่เรียกได้ว่าหล่อกระชากวิญญาณแต่น้อยครั้งที่เพื่อนร่วมงานจะได้เห็นจนเพื่อนร่วมทีมที่ยืนรวมตัวกันมองอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลรู้สึกเสียวสันหลังไปตาม ๆ กัน“ไม่ไว้ใจพี่รองเวลาทำหน้าทำตาแบบนี้เลยว่ะ” ร้อยตำรวจตรีทินภัทรพึมพำบอกเบา ๆ ขณะที่สายตายังคงจับจ้องไปที่คนที่เขาและหลาย ๆ คนเรียกขานว่า ‘พี่รอง’ หรือก็คือรังสิมันตุ์ที่เป็นรองหัวหน้าทีมสืบสวนสอบสวนของสถานีตำรวจแห่งนี้‘พี่รอง’ ที่พวกเขารู้จักไม่ใช่คนแบบนี้สักหน่อย“ผมว่าพี่รองแกแปลก ๆ ตั้งแต่เช้าแล้วนะ” จ่าสิบเอกฐิติแสดงความคิดเห็นบ้างสายตาก็ไม่ได้ละไปจากพี่รองของกลุ่ม ราวกับกลัวว่าถ้าละสายตาไปอีกฝ่ายจะคลุ้มคลั่งแล้วห้ามไม่ทันอย่างไรอย่างนั้น

หนึ่งเดือนต่อมาหนึ่งคนเฝ้ารอวันที่จะได้เจอ ส่วนอีกคนพยายามลบลืมโดยไม่รู้เลยว่าวันที่จะได้เจอกันมันไม่ได้ห่างไกลอย่างที่คิดศศิรินทร์เงยหน้ามองหน้าจอโทรทัศน์ที่กำลังนำเสนอข่าวบันเทิงด้วยความรู้สึกไม่ยินดียินร้ายข่าวที่กำลังนำเสนอเป็นข่าวของดาราสาวที่ให้สัมภาษณ์ถึงข่าวการฉีกสัญญาและผันตัวเป็นนักแสดงอิสระรวมถึงละครเรื่องใหม่เรื่องแรกหลังจากเป็นนักแสดงอิสระเธอคนนั้นไม่ใช่ใครที่ไหนไกล เป็นคณิตาที่ตอนนี้กลายเป็นนักแสดงอิสระแล้วนั่นเอง งานแต่งงานของภานุกานต์ผ่านไปแล้วนับเดือน ข่าวคราวซุบซิบใต้เตียงไม่มีมาเข้าหู มีแต่ข่าวคณิตาที่ขอฉีกสัญญากับทางช่องด้วยความมั่นใจในตัวเองเต็มร้อยกลายเป็นหัวข้อในการซุบซิบนินทาและวันนี้ก็เป็นครั้งแรกที่เธอให้สัมภาษณ์เกี่ยวกับเรื่องนี้ สาวเจ้าตอบอย่างสวยงามมีเหตุผลว่าจากกันด้วยดีและอยากออกมาหาประสบการณ์ไม่ได้มีประเด็นอะไรกับทางช่องแม้แต่น้อย ส่วนละครที่รับและกำลังจะเปิดกล้องก็เป็นฟอร์มยักษ์ของช่องใหญ

“เจอกันจนได้นะ”น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยยินดีเอ่ยทักก่อนที่มุมปากสะกดใจจะกระตุกยิ้ม ดวงตาคู่สวยมองใบหน้านั้นก่อนจะอ้าปากค้างโดนเจอแล้ว!!!กรี๊ด!!!เปลือกตาบางสวยที่ปิดสนิทมานานเบิกกว้าง ขึ้นพร้อม ๆ กับอาการสะดุ้งตื่น เรือนกายผอมเพรียวหอบหายใจและทะลึ่งพรวดขึ้นนั่งอย่างตื่นตระหนกฝัน...เธอฝันถึงผู้ชายในคืนนั้น และเป็นฝันที่ดูเหมือนจริงเอามาก ๆนิ้วเรียวสวยยกขึ้นลูบหน้าก่อนจะเสยผมที่ปกหน้าปกตาไปด้านหลังพร้อมกับควบคุมจังหวะการหายใจฝันอีกแล้ว...เธอฝันถึงผู้ชายในคืนนั้นอีกแล้วบ้าที่สุด ผู้ชายคนนั้นตามมาทวงความรับผิดชอบกับเธอในฝันมาร่วมเดือนแล้วนะ เมื่อไหร่จะลืมOne night stand ที่เธอทิ้งเขาแล้วหนีมาคืนนั้นสักทีตึ่ง! ตึ่ง! ตึ่ง!!!เสียงแจ้งเตือนที่ดังติด ๆ กันราวกับมีเรื่องค

“เอายาดมมั้ย” ชายหนุ่มถามมาในเชิงหยอกล้อแล้วยิ้มขำกับท่าทีตกใจของเธอ ศศิรินทร์รับรู้ได้ในทันทีนั้นเลยว่าคนตรงหน้าแตกต่างไปจากเธอที่ตกใจจนแทบช็อก ภาสกรยังไม่ได้แนะนำเธอให้อีกฝ่ายรู้จักแต่เขากลับไม่มีคำถามใด ๆ เกี่ยวข้องกับเธอ...ที่แท้เขาก็รู้อยู่แล้วว่าเธอเป็นใครและถ้ารู้เขาก็มั่นใจมาตลอดว่าเจอเธออีกครั้งได้ไม่ยากต่อให้เธอหนีออกมา อย่างนั้นสินะ...คนที่ชื่อรังสิมันตุ์คนนั้นน่ะเป็นคนร้ายกาจแบบนี้เหรอ!!!“ตกใจอะไรขนาดนั้น พ่อซันเป็นตำรวจ นางจะเป็นตำรวจก็ไม่แปลกเท่าไหร่ปะละ เรื่องหล่อนี่ก็ไม่แปลกนะ โตเต็มวัยต้องหล่อขึ้นอยู่แล้ว” ภาสกรที่ไม่ได้เอะใจกับท่าทีนั้นบ่นให้แล้วก็กระซิบบอก เขาเข้าใจว่าอีกฝ่ายตกใจที่รังสิมันตุ์คนนั้นกลายเป็นนายตำรวจหนุ่มหล่อในตอนนี้ แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าตกใจขนาดนั้น ครอบครัวของรังสิมันตุ์รับราชการตำรวจมาตั้งแต่รุ่นปู่ รังสิมันตุ์จะกลายมาเป็นตำรวจอย่างตอนนี้ก็ไม่แปลกจะแปลกก็ที่เมื่อก่อนอีกฝ่ายไม่ได้ฉายแววหล่อเหลาเท่าตอนนี้ซะมากกว่า.

 การลงบันทึกประจำวันและพูดคุยเพิ่มเติมกับลูกน้องของรังสิมันตุ์ใช้เวลาไม่นานเพราะหนึ่งในสองลูกน้องยังคงอยู่ที่เกิดเหตุ การพูดคุยในส่วนของที่เกิดเหตุจึงไม่ได้ลงลึกมากเมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นพิชยะที่แม้จะไม่อยากกลับเพราะเหมือนจะไม่ชอบใจรังสิมันตุ์เท่าไหร่นักก็ต้องออกจากสถานีตำรวจไปอย่างจำใจเพราะคนเป็นพี่สาวโทรศัพท์มาตามให้รีบไปหา ส่วนกฤติกาภาสกรก็ให้กลับออฟฟิศไปก่อนเพราะเกรงจะมีงานด่วนส่วนตนนั่งรอรังสิมันตุ์อยู่กับศศิรินทร์แค่สองคนจะเรียกว่านั่งรอก็คงไม่ใช่...ต้องบอกว่านั่งเฝ้าไม่ให้หนีซะมากกว่าบ่งบอกเลยว่าอยากให้เธอและรังสิมันตุ์ลงเอยกัน คิดอะไรอยู่เนี่ย เธอกับเพื่อนสมัยมัธยมเนี่ยนะคิดขึ้นมาแล้วก็รู้สึกลัดกลุ้มขึ้นมาอีกครั้งแต่ก็ไม่ได้คิดหนักเหมือนตอนแรก “เฮ้อ อยู่ดี ๆ ก็วิ่งเข้ามาหาเขาถึงห้องทำงานซะงั้น แล้วยังเป็นเพื่อนตอนมัธยมซะอีก หนีเอง กลับมาเอง...นักเลงมั้ยล่ะโซ่เอ้ย”&ldqu