All Chapters of คืนรัก ลิขิตหัวใจ: Chapter 11 - Chapter 20

ไม่ทันที่ชายหนุ่มจะได้ร่ำลาจบก็ถูกดึงลงมาจูบอีกครั้งพร้อม ๆ มือเล็ก ๆ ที่ประคองใบหน้าคมไว้ดึงรั้งให้คนตัวโตเดินตามเข้ามาภายในประตูที่ถูกเปิดอ้าซ่าอยู่นาทีนั้นรังสิมันตุ์ไม่ได้คิดจะกลับอีกแล้ว เขาบดจูบขบเม้นเรียวปากสวยอย่างไม่มีทีท่าจะหยุดพร้อม ๆ กับที่รวบเอาคนที่สูงเกือบจะเท่าแต่ก็ยังดูผอมบางเอาไว้และปิดประตูราวกับจะไม่สนใจเรื่องภายนอกอีกแล้วแม้จะประคองสติมาได้จนถึงตอนนี้แต่สติสัมปชัญญะของชายหนุ่มก็ไม่ได้เต็มร้อยพอได้สัมผัสริมฝีปากอ่อนนุ่มและหอมหวานเขาก็ควบคุมตัวเองเอาไว้ไม่ได้อีกต่อไปยิ่งเป็นเธอ ระบบความคิดก็เหมือนจะถูกปิดไปชั่วขณะ...คนตัวเล็กกว่าถูกพามาวางลงบนเตียงขนาดคิงไซส์พร้อมกับที่คนตัวโตกว่าทิ้งกายลงมาค่อมทับไว้ชายหนุ่มผละจูบมาจ้องมองใบหน้าหวานเยิ้มจากทั้งฤทธิ์น้ำเมาและฤทธิ์จูบด้วยสายตาอ่อนโยนก่อนจะโน้มลงมาฉกจูบอีกครั้งอย่างแผ่วเบา เป็นการฉกฉวยที่ไม่ได้เนิ่นนาน ศศิรินทร์มองคนที่ผละจูบอย่างรวดเร็วด้วยความเสียดายก่อนที่เขาจะมองด้วยสายตายากจะคาดเดา“หยุดมั้ย...ถ้าคุณบอกให้ผมหยุด ผมก็จะหยุด” เขาถามและบอกทว่าดวงตาคู่สวยก็ยังมองมาที่เขาด้วยสายตาที่ไม่ค่อยดีต่อหัวใจและการควบคุมข

ดวงตาตกตะลึงมองบางสิ่งบางอย่างที่ไม่คู่ควรกับคำว่า ‘เล็ก’ ที่พองตัวพร้อมสู้รบอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากใจกลางความสาวด้วยความรู้สึกฟุ้งซ่านมันทั้งใหญ่และยาวขนาดนั้น...จะเข้ามาในตัวเธอได้เหรอ?โอ้ไม่นะ...หยุดตอนนี้ทันมั้ยเนี่ย“อย่ากลัว ถ้าคุณไม่ชอบหยุดได้ทุกเมื่อ” น้ำเสียงน่าฟังบอกขณะที่จับแท่งร้อนประจำตัวไปถูไถกับปากทางคับแคบ ศศิรินทร์กลืนน้ำลายเหนี่ยว ๆ ลงคออีกครั้งพร้อมกับพยักหน้าหงึก ๆ เป็นการรับรู้ถึงใจนึงจะกลัวแต่ก็ไม่กล้าที่จะปฏิเสธ...นี่เธอเป็นผู้หญิงหน้าไม่อายไปซะแล้วเหรอเนี่ยมือบางยกขึ้นปิดหน้าปิดตาอีกครั้งก่อนจะเลื่อนลงไปกุมผ้าปูที่นอนแน่นทั้งสองข้างด้วยใบหน้าเหยเกเมื่อเจ้าท่อนใหญ่โตแทรกเข้ามาล่วงล้ำ ราวกับร่างกายจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ ยิ่งเขาดันตัวผ่านเยื่อพรหมจรรย์ที่เก็บรักษามาเนิ่นนานความเจ็บปวดก็ยิ่งถาโถมเข้าใส่ น้ำตาคลอหน่วยตาด้วยความเจ็บปวด“เจ็บ ฮึก”“ชู่ ไม่เป็นไรนะ ผมจะไม่ขยับจนกว่าคุณจะพร้อม” เขาพึมพำบอกพร้อมกับโน้มใบหน้าลงมาจูบ ใช่เพียงหญิงสาวที่รู้สึกเจ็บแต่ตัวเขาเองก็อึดอัดเจ้าส่วนนั้นจนแทบจะคลั่งแต่ก็ไม่คิดจะฝืนบังคับกันเขาพรมจูบซับน้ำตาให้เธออย่างอ่อนโยนและจูบเธอ

“เออนี่ ได้ข่าวหรือยัง” หัวเราะไม่นานเขาก็ถามมาด้วยสีหน้าจริงจังจนหญิงสาวต้องขมวดคิ้ว“ข่าวอะไรเหรอคะ ถ้าเป็นเรื่องของคนคนนั้น โซ่ไม่อยากรู้หรอกนะคะ”“รู้หน่อยเถอะ” คนเป็นเหมือนพี่ชายรบเร้าก่อนจะเล่าต่อโดยไม่รอฟังว่าหญิงสาวจะฟังหรือไม่ “แม่คณิตานั่นน่ะ ไปทำเชิดว่าจะได้เป็นนางเอกโพรเจกต์ชนช่องแต่ก็ไปขัดตานางเอกเบอร์ต้น ๆ ของช่องโน่นเข้า สงครามนางเอกกำลังจะเกิดขึ้นแล้ว นางเอกคนนี้น่ะกัดไม่ปล่อยแน่... ส่วนตัวนายกันต์เองก็ไม่ได้มีความสุขอย่างที่ควรมี”“ไม่มีความสุข?”“ใช่ ได้ข่าวว่าผู้ถือหุ้นคนใหม่เพ่งเล็งและหาโอกาสโจมตีอยู่ตลอด คนที่บ้านก็แทบจะเมินใส่หันไปสนใจแต่สะใภ้...ที่สาวเจ้าก็ไม่ค่อยจะสนใจมันเท่าไหร่” ชายหนุ่มบอกเล่าก่อนจะหลุดหัวเราะสมน้ำหน้า ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ของเขากับภานุกานต์จะเป็นเพื่อนสนิทกัน แต่เรื่องการนอกใจก็ทำให้เขาโกรธเพื่อนคนนี้ไม่น้อย แทบจะไม่มองหน้าด้วยซ้ำ แต่พอได

 “หล่อนมันร้าย”หนุ่มหล่อใจสาวที่ชอบให้เรียกแพตตี้มากกว่าภาสกรเอ่ยทันทีที่เพื่อนสาวเล่าจบ เขาก็อุตส่าห์เป็นห่วงจนไม่ได้หลับได้นอนทั้งคืน แต่สาวเจ้าดันไปจูบอ่อยผู้ชายจนอะไรเลยเถิดซะอย่างนั้นไม่ใช่แค่ทั้งคืน แต่ยังยิงยาวจนเกือบค่ำซะอีก...มันน่านัก...แต่ผู้ชายคนนั้นต้องมีอะไรพิเศษแน่ ๆแม้จะเป็นเรื่องที่น่าตกใจแต่ภาสกรก็ไม่ได้มีนิสัยซ้ำเติมเพื่อน เขาจึงไม่ได้ตำหนิอะไรออกไป เรื่องบางเรื่องมันก็เป็นเรื่องที่ต้องแล้วแต่ศศิรินทร์จะคิดจะทำ เขายักไหล่ก่อนจะซักต่อโดยไม่คิดจะตำหนิจริงจัง “เออ แล้วตัดใจจากมาได้ไงยะ คงไม่ได้หนีมาแบบนางเอกนิยายหรอกนะ”“ก็...หนีมาน่ะสิ” หญิงสาวอ้อมแอ้มตอบเสียงเบา...เธออาศัยจังหวะที่ฝ่ายนั้นรับโทรศัพท์ชิ่งหนีออกมาราวกับว่าตัวเองทำความผิดร้ายแรงเอาไว้อย่างไรอย่างนั้นนาทีนั้นเธอคิดอะไรไม่ออกจริง ๆ นอกจากหนี

สายวันต่อมาเจ้าของค่ายละครสาวสวยมาถึงบริษัทด้วยใบหน้ายิ้มสดใสทักทายทุกคน แต่ภายในกลับไม่โอเคอย่างที่แสดงออกให้ตายสิ เมื่อคืนเธอฟังถึงฉากสิบแปดบวกของตัวเองกับใครคนนั้นที่เธอชิ่งหนีมาจนต้องสะดุ้งตื่นและหลับต่อไม่ลง เช้ามาเตรียมตัวอาบน้ำภาพในอ่างจากุชชี่ก็ลอยเข้ามาในหัวจนต้องตบหน้าตัวเองเบา ๆ เป็นการเรียกสตินี่มันอะไรกันเนี่ย เขาทำของใส่เธอหรือไงกัน เธอถึงได้เผลอคิดถึงอยู่ตลอดเวลาแบบนี้แทบจะลืมด้วยซ้ำว่าเพิ่งช้ำรักมาเนี่ย เผลอคิดไปถึงรอยยิ้มและแววตาตอนที่เขามองลงมาจากด้านบนอีกแล้ว“พี่โซ่” เสียงร้องเรียกอย่างอ่อนแรงฉุดให้คนคิดบริภาษใครคนนึงที่ทำให้ตัวเองไม่เป็นอันคิดเรื่องอะไรกลับสู่ปัจจุบันอีกครั้ง เป็นกฤติกาที่ดูไร้ชีวิตชีวาราวกับเจอเรื่องนักอกหนักใจที่พุ่งเข้ามาหาแล้วก็หันไปทำท่าทีเดียวกันเรียกภาสกรที่ตามหลังเธอมาด้วย“เจ้แพตตี้...”