All Chapters of สามีไร้รัก: Chapter 1 - Chapter 9

“สวัสดีค่ะคุณกวิน” เหล่าพนักงานในบริษัทเครือชื่อดังเอ่ยทักเจ้าของบริษัทเมื่อเดินเข้ามาด้วยความเร่งรีบ กวินดูนาฬิกาข้อมือของตนเองที่ใกล้เวลาประชุมเข้ามาทุกที ที่เขาช้าได้แบบนี้เพราะลลิตาคนเดียว ทำไมเธอพูดไม่รู้เรื่อง ทำไมเอาแต่ร้องไห้ มองกี่ครั้งมันก็น่าเบื่อจนไม่อยากจะเห็นหน้าของเธออีกต่อไป“สวัสดีค่ะคุณกวิน เมื่อคืนนอนหลับสบายดีไหมคะ” เลขาสาวหน้าห้องเอ่ยทักทายและยิ้มหวานมาให้ กวินได้แต่ยิ้มให้เล็กน้อยและเดินเข้าห้องไปเพราะการประชุมจะเริ่มในไม่ช้า พร้อมกับเหล่าผู้บริหารคนอื่น ๆ ที่นั่งรอในห้องอยู่แล้ว“ตา ยัยตา ลลิตาแกเหม่อลอยอะไรของแก” พลอยเพื่อนสาวคนสนิทหนึ่งเดียวของลลิตาเอ่ยเรียกหญิงสาวเสียงดังเมื่อเธอพยายามเรียกหลายครั้งแล้วแต่หญิงสาวกลับไม่มีอาการตอบสนอง เธอเหม่อลอยเหมือนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว“ฮะ! มะ ไม่มีอะไร” เธอหันมาปฏิเสธและนั่งเขี่ยเค้กไปมา เพราะเธอนั้นกินอะไรไม่ลงเลยจริง ๆ หลายวันมานี้“ยังมีปัญหากับคุณกวินอยู่อีกเหรอ” พลอยถามอย่างเห็นใจเพื่อน เพราะหล่อนนั่งเศร้าแบบนี้มาได้สามหรือสี่ปีได้แล้วซึ่งเธอเองก็ไม่แน่ใจเพราะมันยาวนานเหลือเกินทั้งที่จริงหญิงสาวเป็นคนที่ร่าเริง ช

วันงานการกุศลกวินควงภรรยาสาวสุดสวยเข้ามาภายในงานผู้คนเห็นต่างรีบกดถ่ายภาพรัว ๆ เพราะสามารถนำคู่รักคู่นี้ไปขายข่าวได้อีกหลายวัน เพราะเป็นคู่รักร้อยล้านหมื่นล้านเลยก็ว่าได้ ทั้งคู่อายุยังน้อยแต่สามารถบริหารธุรกิจได้จนขึ้นเป็นแบรนด์อันดับหนึ่งของวงการอสังหาริมทรัพย์ลลิตายิ้มให้สื่อและพยายามทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด เธอยิ้มให้กับสื่อมวลชน และหันมายิ้มให้กับสามีที่มองมาที่เธอเช่นกันมือหนาเข้ามาปัดผมทัดใบหูของหญิงสาวและลูบแก้มเนียนอย่างแผ่วเบา และยิ้มให้เล็กน้อย“มาแล้วเหรอคะคู่รักกิ่งทองใบหยก คุณลลิตาแต่งงานมา 5 ปีแล้วทำยังไงให้สามียังรักยังหลงเหมือนวันแรก ๆ ค่ะ บอกภาหน่อยสิคะ” สาวรุ่นใหญ่ในวงการเอ่ยถามเพราะตนรู้สึกเอ็นดูคู่รักคู่นี้มาก ผู้ชายก็หล่อ ผู้หญิงก็สวยตัวเล็กน่ารักน่าทะนุถนอม พอมาอยู่ด้วยกันมันยิ่งกว่าคำว่าเพอร์เฟกต์ หล่อนจึงชอบชวนสามีภรรยาคู่นี้ออกงานตนอยู่บ่อย ๆ“คุณภาครับจะไม่ให้ผมคลั่งภรรยาของผมได้ยังไงกันละครับ ดูเธอสิสวยไม่เคยเปลี่ยน ไหนจะเรื่องดูแลบ้านอีกเธอดูแลดีอย่างไม่มีตกบกพร่องเลยครับ”“เพราะเป็นแม่ศรีเรือนใช่ไหม ถึงได้ตกคุณกวินอยู่หมัดแบบนี้ สงสัยภาต้องจำนำไปใ

“แลกบัตรด้วยครับ”พนักงานรักษาความปลอดภัยรีบเข้ามากันไม่ให้สองสาวเข้าด้านใน พริ้งพลอยทำท่าจะวีนอีกครั้งเมื่อลูกน้องไม่รู้ว่าผู้หญิงข้าง ๆ เธอคือประธานบริษัท เจ้าของบริษัทตัวจริงที่เซ็นอนุมัติเงินเดือนให้กับทุกคนไม่เว้นแม้แต่ผู้รักษาความปลอดภัยคนนี้“ทำไมคุณผู้หญิงท่านนี้ต้องแลกด้วยล่ะครับ เพราะเธอเป็นประธานบริษัทสามารถเข้าออกได้ตามที่ต้องการ” เสียงทุ้มดังขึ้นมาจากข้างหลัง“คุณภาคิน” ลลิตาเอ่ยเรียกชื่อชายหนุ่มเสียงเบา“เออ ขอโทษครับ ผมคิดว่าคุณกวินเป็นประธานครับ ขอโทษด้วยจริง ๆ ครับ” พนักงานรักษาความปลอดภัยหน้าซีดลงอย่างน่าสงสารที่เขาทำไปเพราะความปลอดภัยขององค์กรเท่านั้น“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เพราะมันเป็นหน้าที่ของคุณฉันเข้าใจดี และขอบคุณที่เอาใจใส่ดูแลองค์กรมาเป็นอย่างดีนะคะ” ลลิตายิ้มให้อย่างอ่อนโยน และหยิบบัตรขึ้นมาแตะให้ประตูไม้กั้นเปิดออก“ก่อนที่คุณจะมาทำงานคุณควรอ่านประวัติให้ดี ๆ ก่อนนะครับ” ภาคินพูดเสียงราบเรียบ แต่สายตากับเย็นชา“ครับ ผมขอโทษครับ”ภาคินเหลือบมองด้วยสายตาที่เย็นลงเล็กน้อย และเดินตามสองสาวเข้าไป เพราะวันนี้เขาเองก็ต้องเข้าประชุมเช่นกัน“ขอโทษนะคะ ตอนนี้คุณกวินประชุ

“พี่สะใภ้ยินดีต้อนรับกลับมาทำงานนะครับ” ภาคินเดินถือช่อดอกไม้เข้ามาในห้องทำงานและยิ้มกว้างเจือไปด้วยความอบอุ่นมาให้แบบที่เขาชอบทำ ไม่ว่าจะผ่านมากี่เดือนกี่ปีเขาก็ยังคงเป็นภาคินที่อ่อนโยน และคอยเอาใจใส่ต่อคนอื่นอยู่เสมอ“เรียกลลิตาเหมือนเดิมก็ได้นะคุณภาคิน เมื่อก่อนก็เรียกตาเฉย ๆ นิ” หล่อนยิ้มหวานและรับช่อดอกไม้มาถือ เป็นช่อดอกกุหลาบสีชมพูแบบที่เธอชอบ“เพราะคุณแต่งงานกลับพี่ชายผมไง ผมถึงต้องมาเรียกว่าพี่สะใภ้มันเป็นความผิดของคุณคนเดียวเลย” ภาคินแหย่เล่นและยิ้มไปด้วย แต่ลลิตากลับทำหน้าเศร้า“คงงั้นมั้งค่ะ คงเป็นความผิดของตาจริง ๆ” ลลิตาเสียงเศร้าและใบหน้าหม่นหมองลงอย่างเห็นได้ชัด“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิตา คุณไม่เหมาะกับใบหน้าแบบนั้นเลย” เสียงทุ้มเอ่ยบอกและเอามือมาลูบแก้มเนียนทั้งสองข้างลลิตานิ่งเหมือนคุ้นเคยกับสัมผัสแบบนี้มาก่อน เธอมองหน้าของภาคินที่ขึ้นชื่อว่าเป็นน้องสามีอย่างงุนงง ใบหน้าของเขาหล่อเหลาไม่แพ้กับกวินเพราะทั้งสองเป็นแฝดกัน ถ้าภาคินไม่ไปย้อมผมให้เป็นสีน้ำตาลออกทองเธอเองก็ยากที่จะดูออกว่าใครเป็นใคร“มองผมแบบนี้อยากพูดอะไรเหรอ” ภาคินยิ้มละมุนและลูบแก้มเนียนของหญิงสาวไปมาเหมือน