LOGINShare
บทที่ 2 ผู้ชายมักมาก
Last Updated:
2025-03-01 11:59:18“สวัสดีค่ะคุณกวิน” เหล่าพนักงานในบริษัทเครือชื่อดังเอ่ยทักเจ้าของบริษัทเมื่อเดินเข้ามาด้วยความเร่งรีบ กวินดูนาฬิกาข้อมือของตนเองที่ใกล้เวลาประชุมเข้ามาทุกที ที่เขาช้าได้แบบนี้เพราะลลิตาคนเดียว ทำไมเธอพูดไม่รู้เรื่อง ทำไมเอาแต่ร้องไห้ มองกี่ครั้งมันก็น่าเบื่อจนไม่อยากจะเห็นหน้าของเธออีกต่อไป
“สวัสดีค่ะคุณกวิน เมื่อคืนนอนหลับสบายดีไหมคะ” เลขาสาวหน้าห้องเอ่ยทักทายและยิ้มหวานมาให้ กวินได้แต่ยิ้มให้เล็กน้อยและเดินเข้าห้องไปเพราะการประชุมจะเริ่มในไม่ช้า พร้อมกับเหล่าผู้บริหารคนอื่น ๆ ที่นั่งรอในห้องอยู่แล้ว
“ตา ยัยตา ลลิตาแกเหม่อลอยอะไรของแก” พลอยเพื่อนสาวคนสนิทหนึ่งเดียวของลลิตาเอ่ยเรียกหญิงสาวเสียงดังเมื่อเธอพยายามเรียกหลายครั้งแล้วแต่หญิงสาวกลับไม่มีอาการตอบสนอง เธอเหม่อลอยเหมือนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
“ฮะ! มะ ไม่มีอะไร” เธอหันมาปฏิเสธและนั่งเขี่ยเค้กไปมา เพราะเธอนั้นกินอะไรไม่ลงเลยจริง ๆ หลายวันมานี้
“ยังมีปัญหากับคุณกวินอยู่อีกเหรอ” พลอยถามอย่างเห็นใจเพื่อน เพราะหล่อนนั่งเศร้าแบบนี้มาได้สามหรือสี่ปีได้แล้วซึ่งเธอเองก็ไม่แน่ใจเพราะมันยาวนานเหลือเกิน
ทั้งที่จริงหญิงสาวเป็นคนที่ร่าเริง ชอบยิ้มหัวเราะ เป็นคนที่มีความสุขมาก ๆ เลยก็ว่าได้ แต่ตอนนี้เธอเห็นแต่คนอมทุกข์ หน้าไม่มีความผ่องใสเหมือนแต่ก่อน หน้าเธอเหมือนเป็นคนอมทุกข์อยู่ตลอดเวลา
“ฉันมันเป็นผู้หญิงที่แย่ขนาดนั้นเลยเหรอพลอย สามีถึงได้เกลียดและไม่อยากเห็นหน้าฉันแบบนี้” เธอถามและพลางร้องไห้อีกครั้งเมื่อยามนึกถึงหน้าสามีคนที่เธอรักไม่เสื่อมคลายเดินหันหลังให้โดยไม่หันกลับมามอง
“อย่าคิดแบบนั้น แกเป็นผู้หญิงที่ดีมาก ๆ คนที่มันแย่ก็คือผัวแก คุณกวินนู้นที่ไม่รู้จักพอ แกอย่าไปลดตัวลดคุณค่าของตัวเองแบบนั้นอีกนะตา แกมีค่ามากกว่านั้น”
“พลอย ฉันรักเขามาก แต่ทำไมความรักของเขามันถึงได้ลดลงจนไม่มีให้ฉันอีกแล้วล่ะพลอย”
“ตาเอ๊ย ฉันละสงสารแกจริง ๆ ไอ้คนที่ทำกับแกได้ขนาดนี้เพราะมันตาบอดไง มันไม่เห็นสิ่งที่มีค่าที่มีอยู่ตอนนี้ แต่กลับไปคว้าขี้มาแทน”
พลอยนั่งปลอบใจลลิตาอยู่แบบนั้นและพาหล่อนกลับบ้านเมื่อพระอาทิตย์เปลี่ยนเป็นพระจันทร์
เมื่อกลับมาถึงบ้านก็เป็นอย่างเคยที่ภายในบ้านเงียบเหงาอย่างเช่นที่เคยเป็นตลอดมา ภายในบ้านมืดเพราะคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีนั้นยังไม่กลับมาดั่งเช่นเคย
“แฮก แฮก วันนี้คุณกวินยังร้อนแรงเหมือนเดิมเลยนะคะ” ปิ่นอนงค์พูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนเมื่อพึ่งผ่านการบรรเลงเพลงรักมาอย่างเร่าร้อนกับชายหนุ่มมาเมื่อสักครู่
“ปิ่นเธอนี่ก็เก่งและปากหวานไม่เคยเปลี่ยน เพราะแบบนี้ใช่ไหมฉันถึงไม่เคยเบื่อเธอเลย”
ปิ่นอนงค์ยิ้มได้ใจ เธอพึ่งมาเป็นเลขาให้เขาได้ไม่ถึงปี แต่ตอนนี้กำลังจะขยับมาเป็นเมีย ถึงแม้จะเป็นแค่เมียน้อยก็เถอะ แค่นี้เธอก็พอใจแล้วเพราะเขานั้นหลงเธอหัวปักหัวปำดูได้จากเลิกงานปุ๊บพาเธอมาออกกำลังทันที แกล้งไล่ให้กลับบ้านก็ไม่ยอมกลับ ดูท่าแบบนี้เขาคงได้หย่ากับเมียที่ถูกต้องตามกฎหมายในไม่ช้าแน่ และเธอจะขึ้นเป็นเมียเอกแทน
“คิดอะไรปิ่นคนสวยของผม” กวินดึงหน้าเรียวมาบดจูบและพลางไล่นิ้วไปตามใบหน้ารูปไข่ที่สวยจนเขาไปไหนไม่รอดและติดใจเธออยู่แบบนี้
“ปิ่นกำลังคิดค่ะ ว่าคุณควรกลับบ้านได้แล้วนะคะ ป่านนี้ภรรยาคุณคงรอแล้วละค่ะ” ปิ่นองค์แกล้งทำน่าเศร้าและน้ำตาคลอให้ชายหนุ่มเห็นใจ
“ปิ่นพูดแบบนี้อีกแล้วนะ ผมบอกคุณแล้วไม่ใช่เหรอว่าคุณเป็นเมียผม และคุณเท่านั้นที่เป็นเมียของผมไม่มีคนอื่น”
“แต่คุณกวินค่ะ...”
“ไม่มีแต่ คุณอย่ามาทำให้เสียบรรยากาศเลย เรามาต่อกันอีกรอบนะครับ รอบนี้ผมสัญญาว่าจะทำให้คุณลืมไม่ลงเลย”
“อ๊า~ คนบ้า” เธอร้องเสียงหลงเมื่อความเป็นชายเข้ามาที่ตัวเธออีกครั้งและเริ่มบรรเลงบทรักที่เร่าร้อนจนเธอไปไหนไม่รอด หัวสมองขาวโพลนจนคิดอะไรไม่ออก
ปิ่นอนงค์แสยะยิ้มอย่างผู้ชนะเชิญเมียหลวงกอดทะเบียนสมรสไปเถอะ เพราะตัวกับใจของเขาอยู่กับเธอตอนนี้ และอีกไม่นานกวินต้องขอหย่ากับเมียของเขาแน่นอน
“วันนี้คุณก็ไม่กลับสินะกวิน เป็นอีกวันที่ตาได้แต่เฝ้ารอคุณ” เธอล้มตัวลงนอนบนโซฟาตัวหรูและพลางหลับตาลงพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาทางหางตาอย่างน่าสงสาร
เธอกอดปลอบใจตัวเองว่าวันนี้ไม่เป็นไร เดี๋ยวเขาก็กลับมา เธอคิดและพลางสะอื้นร้องไห้ เพราะไม่รู้นานแค่ไหนแล้วที่โหยหาอ้อมกอดของเขาอ้อมกอดที่อบอุ่นนั้น อ้อมกอดที่คอยโอบกอดเธอยามที่ทั้งคู่นอนหลับไปด้วยกันทุกค่ำคืน แต่ตอนนี้ไม่มีแล้วมีแต่ความว่างเปล่าที่เธอคอยโอบกอดตัวเองเอาไว้
*********************************
เมื่อผัวมันไม่ดีก็จงทิ้งมันไปค่ะ
อย่าได้แคร์ เราสวยเราหาใหม่ได้ หาให้มันหล่อและรวยกว่าเดิม ผัวเปรตค่ะทิ้งมันไปโลด
Related chapters
สามีไร้รัก บทที่ 3 รู้แต่แสร้งโง่
“ที่รักค่ะ คุณกลับมาแล้ว มาเหนื่อยๆ ตาเตรียมน้ำอุ่นให้อาบนะ” ทันทีเมื่อเห็นกวินเดินเข้ามาภายในบ้านเธอก็รีบวิ่งเข้าไปและรับเสื้อสูทของเขามาถือเอาไว้แบบที่ชอบทำเป็นประจำ เธอยิ้มแย้มแสร้งว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น“เรียกผมกวินก็พอมั้ง”“แต่ตาเรียกคุณแบบนี้มาตั้งนานแล้วนะคะ จะให้มาเปลี่ยนตอนนี้ก็คงยาก” ถึงแม้จะพูดแบบนั้นไปแต่ช่วงหลัง ๆ มานี้เธอเองก็ไม่ได้เรียกเขาว่าที่รักเหมือนกัน เพราะเริ่มรู้สึกกระอักกระอ่วนใจที่จะเอ่ยเรียก“แล้วแต่คุณเถอะว่าจะเรียกอะไร” กวินพูดอย่างเหนื่อยใจและสาวเท้าขึ้นไปบนห้อง เพราะเวลาโกรธหญิงสาวจะเรียกชื่อ พอเวลาดีก็จะเรียกเขาว่าที่รักมักจะเป็นอย่างนี้เสมอมาลลิตามองสามีเดินขึ้นไปด้วยสายตาที่ตัดพ้อทั้งที่เมื่อก่อนเขาขอร้องให้เธอเรียกเขาว่าที่รักเองด้วยซ้ำ และเขาเองก็เรียกเธอว่าที่รัก ทำไมตอนนี้มันเปลี่ยนไปขนาดนี้มีแต่เธอที่ยังรักเขาเหมือนเดิมไม่ว่าจะเป็นวันแรกหรือจนถึงทุกวันนี้หัวใจเธอก็มีให้เขาแค่คนเดียวเท่านั้น ไม่เคยคิดที่จะหมดรักเลย“คุณคงไม่ลืมว่าอีกสองวันต้องออกงานการกุศลของคุณหญิงภาด้วยกันใช่ไหม” กวินพูดออกมาอย่างช้า ๆ เพราะรู้สึกสบายตัวเมื่อลลิตานวดบ่าให้“ค่ะตา
Last Updated : 2025-03-01สามีไร้รัก บทที่ 4 แค่ของประดับบารมี
วันงานการกุศลกวินควงภรรยาสาวสุดสวยเข้ามาภายในงานผู้คนเห็นต่างรีบกดถ่ายภาพรัว ๆ เพราะสามารถนำคู่รักคู่นี้ไปขายข่าวได้อีกหลายวัน เพราะเป็นคู่รักร้อยล้านหมื่นล้านเลยก็ว่าได้ ทั้งคู่อายุยังน้อยแต่สามารถบริหารธุรกิจได้จนขึ้นเป็นแบรนด์อันดับหนึ่งของวงการอสังหาริมทรัพย์ลลิตายิ้มให้สื่อและพยายามทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด เธอยิ้มให้กับสื่อมวลชน และหันมายิ้มให้กับสามีที่มองมาที่เธอเช่นกันมือหนาเข้ามาปัดผมทัดใบหูของหญิงสาวและลูบแก้มเนียนอย่างแผ่วเบา และยิ้มให้เล็กน้อย“มาแล้วเหรอคะคู่รักกิ่งทองใบหยก คุณลลิตาแต่งงานมา 5 ปีแล้วทำยังไงให้สามียังรักยังหลงเหมือนวันแรก ๆ ค่ะ บอกภาหน่อยสิคะ” สาวรุ่นใหญ่ในวงการเอ่ยถามเพราะตนรู้สึกเอ็นดูคู่รักคู่นี้มาก ผู้ชายก็หล่อ ผู้หญิงก็สวยตัวเล็กน่ารักน่าทะนุถนอม พอมาอยู่ด้วยกันมันยิ่งกว่าคำว่าเพอร์เฟกต์ หล่อนจึงชอบชวนสามีภรรยาคู่นี้ออกงานตนอยู่บ่อย ๆ“คุณภาครับจะไม่ให้ผมคลั่งภรรยาของผมได้ยังไงกันละครับ ดูเธอสิสวยไม่เคยเปลี่ยน ไหนจะเรื่องดูแลบ้านอีกเธอดูแลดีอย่างไม่มีตกบกพร่องเลยครับ”“เพราะเป็นแม่ศรีเรือนใช่ไหม ถึงได้ตกคุณกวินอยู่หมัดแบบนี้ สงสัยภาต้องจำนำไปใ
Last Updated : 2025-03-01สามีไร้รัก บทที่ 5 ไม่รักกันก็หย่าเถอะ
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นเด็กใหม่ของคุณอีกแล้วใช่ไหมกวิน”เมื่อกลับมาถึงบ้านลอะไรคะตาก็เริ่มเปิดปากถามสิ่งที่เธออยากรู้ เธอเองก็รู้ต่อให้ถามไปคนตรงหน้าก็ไม่มีทางตอบความจริงมาอยู่ดี“ตาคุณเอาอีกแล้วนะ ปิ่นเขาเป็นแค่เลขาของผมจริง ๆ”“เหรอคะ แค่เลขาแล้วทำไมต้องมองกันด้วยสายตาหยาดเยิ้มแบบนั้นด้วย” ไม่เห็นเธอพูดก็ไม่ใช่ว่าเธอจะโง่ที่จะไม่รู้ว่าอะไรคืออะไร เห็นอยู่ตำตาแต่ยังคิดปฏิเสธได้อย่างหน้าด้าน ๆ“ตาคุณทำตัวแบบนี้ผมเบื่อนะรู้ไหม” กวินพูดด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย และเสยผมไปมาอย่างหงุดหงิด“หึ คราวนี้คุณก็จะโทษตาอีกแล้วใช่ไหม ว่าตาเป็นคนที่น่าเบื่อชวนทะเลาะกับคุณ ถ้าตาไม่รักตาจะพูดเหรอ ตาคงปล่อยคุณไปเงียบๆ แล้ว คงไม่ตามไปหึงหวงอยู่แบบนี้หรอก กี่เดือนกี่ปีแล้วที่เราไม่ได้ทำหน้าที่สามีภรรยากันเลย ถ้าคุณหมดรักตาแล้วจริง ๆ งั้นเราก็มาหย่ากันเถอะ หย่ากันไปให้มันจบ ๆ ตาเหนื่อยแล้ว เหนื่อยเหลือเกิน พอกันที”ลลิตาพูดไปและร้องไห้ไป เธอเลือกที่จะไม่มองหน้าของชายหนุ่มและเดินขึ้นห้องไปด้วยเสียงที่สะอื้นดังมาให้คนข้างล่างได้ยิน เธอตัดสินใจแล้ว ถ้าไม่ได้รักกันแล้ว ก็หย่ากันไปเถอะ ไปทางใครทางมันดีซะกว่าอีกกวินย
Last Updated : 2025-03-01สามีไร้รัก บทที่ 6 ประธานบริษัท
“แลกบัตรด้วยครับ”พนักงานรักษาความปลอดภัยรีบเข้ามากันไม่ให้สองสาวเข้าด้านใน พริ้งพลอยทำท่าจะวีนอีกครั้งเมื่อลูกน้องไม่รู้ว่าผู้หญิงข้าง ๆ เธอคือประธานบริษัท เจ้าของบริษัทตัวจริงที่เซ็นอนุมัติเงินเดือนให้กับทุกคนไม่เว้นแม้แต่ผู้รักษาความปลอดภัยคนนี้“ทำไมคุณผู้หญิงท่านนี้ต้องแลกด้วยล่ะครับ เพราะเธอเป็นประธานบริษัทสามารถเข้าออกได้ตามที่ต้องการ” เสียงทุ้มดังขึ้นมาจากข้างหลัง“คุณภาคิน” ลลิตาเอ่ยเรียกชื่อชายหนุ่มเสียงเบา“เออ ขอโทษครับ ผมคิดว่าคุณกวินเป็นประธานครับ ขอโทษด้วยจริง ๆ ครับ” พนักงานรักษาความปลอดภัยหน้าซีดลงอย่างน่าสงสารที่เขาทำไปเพราะความปลอดภัยขององค์กรเท่านั้น“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เพราะมันเป็นหน้าที่ของคุณฉันเข้าใจดี และขอบคุณที่เอาใจใส่ดูแลองค์กรมาเป็นอย่างดีนะคะ” ลลิตายิ้มให้อย่างอ่อนโยน และหยิบบัตรขึ้นมาแตะให้ประตูไม้กั้นเปิดออก“ก่อนที่คุณจะมาทำงานคุณควรอ่านประวัติให้ดี ๆ ก่อนนะครับ” ภาคินพูดเสียงราบเรียบ แต่สายตากับเย็นชา“ครับ ผมขอโทษครับ”ภาคินเหลือบมองด้วยสายตาที่เย็นลงเล็กน้อย และเดินตามสองสาวเข้าไป เพราะวันนี้เขาเองก็ต้องเข้าประชุมเช่นกัน“ขอโทษนะคะ ตอนนี้คุณกวินประชุ
Last Updated : 2025-03-02สามีไร้รัก บทที่ 7 สันดานแก้ไม่ได้
“ตาเรามาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน”เมื่อกลับมาถึงบ้านกวินรีบจับแขนเล็กของลลิตาให้หยุดคุย เมื่อเห็นเธอเดินเร็ว ๆ ไม่ได้สนใจเขาอย่างที่เคย“กวินจะคุยอะไรคะ” เธอหันมาเผชิญหน้าและยิ้มให้แบบที่ยิ้มให้เขาอยู่ทุกวัน แต่เบื้องหลังรอยยิ้มนั้นเธอกำลังเจ็บปวดเหลือเกิน“ทำไมอยู่ดี ๆ ตาถึงอยากกลับมาทำงาน”“คือบริษัทเป็นของตา แล้วตาจะเข้าไปทำงานไม่ได้เหรอคะกวิน”“ผมไม่ได้หมายถึงแบบนั้น แต่ผมเคยบอกตาแล้วไงว่ากวินชอบผู้หญิงเรียบร้อยไม่ชอบให้ทำงาน แค่อยู่ดูแลบ้านเป็นภรรยาที่ดีรอกวินกลับมาบ้านเท่านั้นเองที่กวินต้องการ”“อ๋อ สงสัยตาจะเรียบร้อยเกินไป ถึงรอผัวกลับมาบ้านแต่ไม่เห็นผัวยักจะกลับมา เพราะมัวไปอยู่บ้านเล็กบ้านน้อยอยู่”“ตา คุณเริ่มอีกแล้วนะ ผู้หญิงพวกนั้นผมเลิกไปหมดแล้ว”“เหรอคะ แต่สิ่งที่ตาเห็นคือแม่เลขาของคุณยังอยู่ดีนี่คะ”“ปิ่นอนงค์กับผมไม่ได้เป็นอะไรกันเลยตา เธอเป็นแค่เลขาที่ทำงานดีเท่านั้นเอง”“อ๋อทำงานดี ทำดีมากจนถึงขั้นไปซื้อคอนโดให้กันเลยเหรอกวิน” เธอตั้งใจจะเก็บเงียบในสิ่งที่รู้มา แต่เขายังเลือกที่จะโกหกเธอต่อไปเธอเองก็ไม่ควรเงียบและโง่อยู่แบบนี้“ตานี่คุณสืบเรื่องของผมเหรอ”“ค่ะ ในเมื่อค
Last Updated : 2025-03-03สามีไร้รัก บทที่ 8 คุณไม่เหมาะกับน้ำตา
“พี่สะใภ้ยินดีต้อนรับกลับมาทำงานนะครับ” ภาคินเดินถือช่อดอกไม้เข้ามาในห้องทำงานและยิ้มกว้างเจือไปด้วยความอบอุ่นมาให้แบบที่เขาชอบทำ ไม่ว่าจะผ่านมากี่เดือนกี่ปีเขาก็ยังคงเป็นภาคินที่อ่อนโยน และคอยเอาใจใส่ต่อคนอื่นอยู่เสมอ“เรียกลลิตาเหมือนเดิมก็ได้นะคุณภาคิน เมื่อก่อนก็เรียกตาเฉย ๆ นิ” หล่อนยิ้มหวานและรับช่อดอกไม้มาถือ เป็นช่อดอกกุหลาบสีชมพูแบบที่เธอชอบ“เพราะคุณแต่งงานกลับพี่ชายผมไง ผมถึงต้องมาเรียกว่าพี่สะใภ้มันเป็นความผิดของคุณคนเดียวเลย” ภาคินแหย่เล่นและยิ้มไปด้วย แต่ลลิตากลับทำหน้าเศร้า“คงงั้นมั้งค่ะ คงเป็นความผิดของตาจริง ๆ” ลลิตาเสียงเศร้าและใบหน้าหม่นหมองลงอย่างเห็นได้ชัด“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิตา คุณไม่เหมาะกับใบหน้าแบบนั้นเลย” เสียงทุ้มเอ่ยบอกและเอามือมาลูบแก้มเนียนทั้งสองข้างลลิตานิ่งเหมือนคุ้นเคยกับสัมผัสแบบนี้มาก่อน เธอมองหน้าของภาคินที่ขึ้นชื่อว่าเป็นน้องสามีอย่างงุนงง ใบหน้าของเขาหล่อเหลาไม่แพ้กับกวินเพราะทั้งสองเป็นแฝดกัน ถ้าภาคินไม่ไปย้อมผมให้เป็นสีน้ำตาลออกทองเธอเองก็ยากที่จะดูออกว่าใครเป็นใคร“มองผมแบบนี้อยากพูดอะไรเหรอ” ภาคินยิ้มละมุนและลูบแก้มเนียนของหญิงสาวไปมาเหมือน
Last Updated : 2025-03-04สามีไร้รัก บทที่ 9 เกือบได้กินหญ้า
“ใช่ค่ะตาเอง กวินเป็นอะไรรึเปล่าเหงื่อถึงได้ออกมาเยอะขนาดนี้”“เปล่าหรอกครับ สงสัยมื้อกลางวันกินเยอะเกินไป” กวินตอบปัดไปและจับหัวของปิ่นอนงค์ให้อยู่นิ่งเมื่อเธอยังคงขยับไม่ยอมปล่อย“แน่ใจนะคะว่าคุณโอเค”“ครับ สักพักเดี๋ยวมันก็หายแล้ว ตามีอะไรรึเปล่าครับ”“พอดีตาเห็นงบประมาณมันแปลก ๆ คุณลองตรวจสอบอีกรอบได้ไหม ตัวเลขมันคลาดเคลื่อนไป”“เรื่องแค่นี้เอง คุณให้เลขาของคุณมาบอกก็ได้ จะเดินมาให้เหนื่อยทำไม”“นี่มันเรื่องใหญ่นะกวิน อีกอย่างไม่ได้อยู่ไกลกันเลยลงมาแค่ชั้นเดียวก็ถึงแล้วนี่ค่ะ”“ตาครับผมอยากทำอะไรบางอย่าง” กวินพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่าและบีบแก้มปิ่นอนงค์แน่นและใช้สายตาให้เธอหยุด ปิ่นอนงค์ถึงยอมหยุดเพราะรู้ว่าเขากำลังโกรธแล้ว“อยากทำอะไรคะ”“ผมนึกถึงช่วงเวลาที่เราเคยมีด้วยกันในห้องนี้ คุณจำได้ไหม” เสียงแหบพร่าเอ่ยกระเส่าและลุกเดินออกมา ลลิตาถึงได้เห็นว่าแก่นกายของเขามันผงาดชูให้เห็น“เออ กวินนี่คุณมีอารมณ์เหรอ” ลลิตาพูดอย่างเขินอาย ตอนแรกเธอคิดว่าจะไม่โอเคกับสัมผัสจากเขา แต่พอเธอได้มาเห็นจริง ๆ กลับไม่ได้รู้สึกรังเกียจเลยหรือเป็นเพราะว่าเธอรักเขากันนะ“ใช่ครับ พอผมได้ยินเสียงคุณก็มีอาร
Last Updated : 2025-03-05สามีไร้รัก บทที่ 10 คุ้นเคย
หลายวันผ่านมาแล้วที่ลลิตาได้กลับเข้ามาทำงาน อย่างแรกเลยที่เธอเห็น พนักงานที่นี่ส่วนใหญ่ไม่รู้ว่าเธอคือใคร เพราะลูกน้องระดับล่างมักคิดว่ากวินเป็นเจ้าของบริษัทแห่งนี้ แต่เปล่าเลยเธอต่างหากที่เป็นเจ้าของตัวจริงที่ครอบครัวของเธอเป็นคนริเริ่มก่อตั้งบริษัทนี้มาด้วยน้ำมือของพวกท่านเองเธอโชคดีที่ได้เรียนรู้งานมาจากพ่อ ตอนนั้นเธอยังเด็กมากแต่ถึงเด็กยังไงเธอก็ยังสามารถทำงานออกมาได้ด้วยดีจนกระทั่งตอนเรียบจบ และเข้ามาทำงานที่บริษัทได้แค่ครึ่งปี พ่อกับแม่ได้ด่วนจากไปด้วยอุบัติเหตุครั้งใหญ่ครั้งนั้น ตอนนั้นเธอมืดแปดด้านไปหมดเพราะฟื้นขึ้นมาพวกท่านทั้งสองก็ไม่อยู่แล้ว แม้กระทั่งศพของพวกท่านเธอไม่ได้เห็นด้วยซ้ำไป เพราะหมดสติไปเป็นอาทิตย์ แต่เธอยังสามารถประคับประคองบริษัทที่พ่อเป็นคนสร้างด้วยมือของท่านเองได้ ถึงแม้จะมีผู้ถือหุ้นคนอื่น ๆ อยากจะเข้ามาชุบมือเปิบเป็นของตัวเองก็ตามแต่ทุกอย่างเริ่มคลี่คล้ายเมื่อได้กวินเข้ามาช่วยเหลือ เขาอาสาเข้ามาดูแลให้ เพราะที่บ้านของกวินเองก็เป็นนักธุรกิจ และเพราะเป็นแบบนั้นเธอกับเขาถึงได้แต่งงานรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน แต่บริษัทก็ยังเป็นของเธอ เพราะเธอยังถือหุ้นเหนือกว่าทุก
Last Updated : 2025-03-08
Latest chapter
สามีไร้รัก Special episode
“แฮ่ก แฮ่ก ชะ ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วยค่ะ”เสียงผู้หญิงร้องเรียกให้ช่วยดังแว่วมาให้ได้ยินแต่ไกล ร่างสูงที่นั่งทอดสายตามองท้องฟ้าที่ตอนนี้เริ่มมีดาวขึ้นให้เห็นประปราย เพราะอยู่ในเมืองกรุงแสงไฟสว่างทำให้เห็นดาวบนท้องฟ้าค่อนข้างยาก มีแค่ที่นี่แห่งเดียวที่ทำให้เขาเห็น แต่ตอนนี้กับมีเรื่องเข้ามาขัดอารมณ์อยากจะนั่งเงียบๆ ให้สมองผ่อนคลาย แต่กลับมามีเรื่องเสียอารมณ์ซะได้ร่างสูง 193 เซนติเมตรลุกขึ้นยืนและฟังเสียงขอให้ช่วยว่าดังมาทางไหน เมื่อรู้ว่าดังมาแถวที่เปลี่ยวจึงไม่รอช้ารีบวิ่งเข้าไปดูอย่างรีบร้อน“ช่วยด้วยค่ะ ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย ลุงจะเอาอะไรก็เอาไปเลย แต่ปล่อยฉันไปได้โปรด”“ปล่อยให้โง่ดิว่ะ ไม่รู้รึไงว่ากูอดทนรอดูมึงมาตั้งนาน วันนี้แหละมึงต้องเป็นของกู อยู่นิ่ง ๆ ไม่เจ็บไม่ปวดหรอกกูจะส่งมึงไปสบาย” เสียงพูดแหบแห้งที่ดูวิกลจริตเอ่ยออกมาด้วยดวงตาที่เบิกโพลงเพราะกำลังเมาฤทธิ์ยาเสพติดที่เสพเข้าไปก่อนหน้า“ไม่! ปล่อยฉัน” ลลิตากระเสือกกระสนคลานหนีแต่ก็หกล้มจนหัวเข่าเจ็บไปหมด เจ็บจนลุกขึ้นวิ่งต่อไม่ได้ หล่อนไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าแค่ออกมานั่งสวนสาธารณะแค่นี้จะเป็นที่ต้องตาพวกวิกลจริตได้ และไม่เค
สามีไร้รัก บทที่ 22 ฟ้าหลังฝน
หลังจากงานฌาปนกิจจบไปได้อาทิตย์หนึ่ง ลลิตากลับเข้าบริษัทอีกครั้งและจัดการไล่ทุกคนออกที่เป็นคนของกวิน และเรียกพนักงานชุดเก่ากลับมา ผู้ถือหุ้นคนอื่น ๆ ที่ไม่พอใจพอได้ยินเธอยื่นคำขาดถ้าไม่พอใจก็เชิญออกไปเธอจะซื้อหุ้นที่เหลือเอง ทุกคนถึงได้เงียบและทำหน้าที่ของตนต่อไปโดยไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก“คุณคิดดีแล้วใช่ไหมครับตา” มือหนาจับมือเรียวของลลิตาขึ้นมาแนบแก้ม ที่หญิงสาวเรียกตนเข้ามาคุย“ค่ะตาคิดดีแล้ว ไหน ๆ บริษัทก็อยู่รอดเพราะคุณ ตาจะให้คุณดูแล และยกหุ้นบริษัทให้”“ผมไม่เอาหรอก ผมจะดูแลบริษัทแทนตาให้ ผมจะอยู่รอจนกว่าคุณจะกลับมา ผมไม่สนใจเปอร์เซ็นต์หุ้นอะไรทั้งนั้น ขอแค่ตากลับมาก็พอ กลับมาเป็นครอบครัวเดียวกันอีกครั้ง”“ตาไม่ได้มาขอให้คุณหย่าซะหน่อยนะคะภาคิน” ลลิตาหัวเราะเมื่อเห็นชายหนุ่มทำหน้าเศร้าเหมือนคนจะร้องไห้“ภาคินเข้าใจ แต่ผมทำใจไม่ได้จริง ๆ ที่จะไม่ได้เจอตาอีกครั้ง แต่ผมก็เข้าใจความรู้สึกของคุณ ที่อยากกลับไปทบทวนและให้เวลากับตัวเอง”“ขอบคุณนะคะที่เข้าใจตา”“ตามั่นใจใช่ไหมว่าคุณจะกลับมาหาผมอีกครั้ง”ภาคินพูดเสียงสั่น เขาใช้เวลาตั้งหลายปีที่จะได้กลับมาอยู่ข้าง ๆ เธอแบบนี้อีกครั้ง แต่ตอนนี
สามีไร้รัก บทที่ 21 เวรกรรม
“พลอยเธอทำแบบนี้ทำไม” ลลิตาเป็นฝ่ายถาม เพราะตอนนี้ภาคินกำลังเข้าไปดูกวินแทน“เธอไม่โกรธไม่เจ็บใจบ้างเหรอตา หรือโง่จนไม่รู้สึกอะไรแล้ว” พริ้งพลอยพูดพลางหัวเราะเหมือนคนไร้สติ“โกรธสิ เกลียดสิ แต่ต่อให้โกรธให้เกลียดยังไงฉันก็ไม่มีทางเลือดเย็นเหมือนเธอได้หรอกพลอย เพราะเธอเองก็หักหลังฉันได้อย่างเลือดเย็นเหมือนกัน”“ยังคิดว่าฉันเป็นเพื่อนเธออยู่อีกเหรอ แต่ฉันไม่เคยคิดว่าเธอเป็นเพื่อนเลยนะ รู้ไหมว่าที่ผ่านมาฉันต้องเล่นบทตีสองหน้ามันทรมานแค่ไหน แกจะรู้บ้างไหม อีเวรเอ๊ย กูเกลียดมึงจริง ๆ มีดีอะไรตรงไหนใคร ๆ ถึงได้รัก ไม่เห็นมีดีอะไรเลยสักอย่าง”“มีดีที่ฉันมีความเป็นคนมากกว่าเธอไงพลอย”“ฮ่า ฮ่า ความเป็นคนเหรอ ฉันจำได้นะว่าเธอพาฉันบุกไปตบพวกผู้หญิงที่เข้ามายุ่งกับผัวเธออยู่เลยไม่ใช่เหรอ ช่างกล้าพูดว่าความเป็นคน มันยังมีอยู่อีกเหรอว่ะตา”“พูดใหม่ได้นะว่าใครพาใครไปตบ ฉันจำได้ว่าเธอเป็นคนลงมือเองทุกอย่าง เธอบอกให้ฉันไม่ต้องทำอะไรเธอจะทำเองไม่ใช่เหรอ พอมาถึงตอนนี้ฉันก็รู้แล้วว่าทำไมเธอถึงได้โกรธแทนฉันได้ขนาดนั้น เพราะกวินเป็นผัวเธอนี่เอง”ลลิตานึกถึงเหตุการณ์เมื่อนานมาแล้วที่พอมีเรื่องอะไรเกี่ยวกับก
สามีไร้รัก บทที่ 20 สารเลว
“กวินคุณทำอะไรกับพลอย”“เธอเพิ่งกินยาขับเลือดเข้าไป” ชายหนุ่มพูดบอกด้วยใบหน้าราบเรียบไม่รู้สึกอะไรทั้งสิ้น“คุณทำแบบนี้ได้ยังไง เด็กคนนี้เป็นลูกของคุณนะคะ” เสียงสั่นเอ่ยบอก และน้ำเสียงเริ่มขาดห้วงเมื่อเธอรู้สึกว่ามีของเหลวเริ่มไหลลงที่ตามเรียวขา“ลูกของฉันต้องเกิดมาจากลลิตาเท่านั้น”“ตลกไปหน่อยไหมคะ คุณจะบอกว่ารักมันยังงั้นเหรอ”“ใช่ฉันรักลลิตา แม่ของลูกฉันต้องเป็นลลิตาเท่านั้น”“แล้วพลอยล่ะ เป็นอะไรสำหรับคุณ” เธอถามทั้งน้ำตา และเริ่มดิ้นไปมาเมื่อรู้สึกปวดท้องเหลือเกิน ปวดมาก ปวดจนเริ่มทนไม่ไหวแล้ว“เธอก็แค่ที่ระบายความเงี่ยนเท่านั้นแหละ”“กวินคุณใจร้ายมากเลย” พริ้งพลอยอึ้งเธอไม่คิดว่าเขาจะใจร้ายได้ขนาดนี้ ฆ่าได้แม้แต่กระทั่งลูกของตัวเอง“ถ้าไม่อยากตกเลือดตายก็คลานไปหาหมอซะล่ะ”“กวินคุณมันไอ้สารเลว โอ๊ย ฮึก ช่วยด้วย ช่วยฉันที”เธอนอนบิดตัวไปมาและโกรธแค้นอยากจะฆ่าชายหนุ่มนักที่เขาเดินออกไปโดยไม่ได้สนใจเธอเลยแม้แต่สักนิดเดียว เธอจึงทำได้เพียงตะโกนเรียกแม่บ้านให้ขึ้นมาช่วยเหลือแทน เพราะตอนนี้เธอเริ่มไม่ไหวแล้ว เนื้อตัวหนาวสั่นเทาและปวดท้องเหลือเกิน ปวดเข้าไปจนถึงกระดูก เหมือนจะตายให้รู้แล
สามีไร้รัก บทที่ 19 เธอกลับมา
“ภาคิน คุณปล่อยให้เมียคุณมีสองผัวแบบนี้ได้ยังไง”“ผมขอโทษ ผมจะไม่แก้ตัวอะไรใด ๆ ทั้งสิ้นครับตา”“คุณเป็นคนโง่ไม่เคยเปลี่ยนเลย โง่เพราะคุณดีเกินไป ถึงได้โดนคนอื่นตลบหลังแบบนี้”ภาคินนิ่งเงียบพร้อมน้อมรับผิดทุกอย่าง และพร้อมจะทำตามความต้องการของหญิงสาวถ้าเธออยากจะให้เขาทำอะไร เขายินดีทำให้หมดทุกอย่าง“มานี่มา” แขนเรียวอ้าออกกว้างเรียกให้สามีเข้ามาในอ้อมกอด สามีคนที่เธอรักสุดหัวใจ“ตา”น้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมาเต็มอาบหน้า นาทีนี้เขาไม่สนใจอะไรอีกแล้ว ร่างสูงพุ่งตัวเข้าไปกอดภรรยาสุดที่รักที่เขานั้นคิดถึงจนสุดหัวใจ กอดแน่นกระชับอยู่ในอ้อมกอดและปล่อยเสียงสะอื้นออกมา“เลิกขี้แยได้แล้ว ตารู้ค่ะว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง และรู้ว่าคุณทำอะไรเพื่อตาบ้าง ขอบคุณที่กลับมาหาตาและไม่ทิ้งตาไปไหน ขอบคุณที่ทนอยู่ข้าง ๆ ตา ถึงแม้ตาจะจำคุณไม่ได้ คุณคงเจ็บปวดใจมากเลยสินะ ใช่ไหมภาคิน” ลลิตาพูดเสียงอ่อนโยนและลูบผมชายหนุ่มแผ่วเบาเมื่อเขาซุกอยู่ที่อกของเธอ“ไม่เป็นไรเลย ตอนนั้นแค่ผมได้อยู่ใกล้ตา จะอยู่ที่ไหนสถานะไหนผมก็ไม่เกี่ยงแค่ขอให้ได้อยู่ใกล้ ๆ คุณก็พอแล้ว”“ใบทะเบียนสมรสใบจริงอยู่ไหนคะ”“อยู่ที่ผมครับ ผมซ่อนมันเอาไ
สามีไร้รัก บทที่ 18 ออกไปจากชีวิตฉัน
เสียงเอะอะโวยวายดังเข้ามาให้ได้ยินเล็กน้อย เมื่อลลิตาลืมตาตื่นขึ้นมา ถึงได้รู้ว่าเธอนั้นรู้สึกเจ็บหัวมาก เจ็บจนแทบอยากจะอาเจียนออกมาเผื่ออาการปวดมันจะทุเลาลงบ้าง“ใครอยู่ตรงนั้น ช่วยตาที ตาปวดหัวเหลือเกิน” ยิ่งปวดมากเท่าไรความทรงจำต่าง ๆ ยิ่งผลุดเข้ามาราวกับดอกเห็ด“ผมเรียกหมอให้แล้วครับตา ทนหน่อยนะ”ลลิตาเงยหน้ามองจึงเห็นเป็นกวินกับภาคินที่ยืนเฝ้าเธอไม่ห่าง ทั้งสองส่งสายตาห่วงใยออกมาให้เห็น“กวินเหรอคะ”“ใช่ครับ กวินเอง สามีของคุณเอง” กวินยิ้มกว้างเมื่อเห็นหญิงสาวยังจำเขาได้ จึงหันมายิ้มเยาะให้กับภาคินที่ทำหน้าสลดลง และผลักให้ภาคินหลบออกไปและคว้ามือเรียวเข้ามากุมไว้แทน“ตาปวดหัว”“หมอกำลังมาแล้วครับ อดทนหน่อยนะคนดี” กวินพูดเสียงทุ้มและดึงร่างบางเข้ามากอด“ญาติคนไข้ช่วยออกไปรอข้างนอกหน่อยครับ หมอขอตรวจอาการคนไข้สักครู่”“หึ มึงเห็นแล้วใช่ไหม ว่าเมียกูยังจำได้ว่ากูคือสามี มึงมันก็แค่คนนอก หัดสำเหนียกและออกจากชีวิตกูกับตาไปได้แล้ว”“ออกไปให้มึงทำร้ายตาอีกนะเหรอว่ะ มึงยังมีสำนึกอยู่ไหม ตอนได้เขาไปครอบครองแทนที่จะทำดีด้วย เสือกปล่อยปละละเลย แล้วไปกกกับอีตัวทั้งหลายแลของมึงนะเหรอกวิน”“กูไ
สามีไร้รัก บทที่ 17 เพื่อนชั่ว
หลายวันมานี้ลลิตาทำได้เพียงขังตัวเองอยู่ในห้อง เพราะเธอไม่พร้อมเจอใครจริง ๆ มันเป็นเพราะความทรงจำบ้า ๆ ที่หายไป ถึงได้ทำเหมือนเธอเป็นคนโง่ที่เชื่อใจคนได้ง่ายขนาดนี้ เพราะแบบนี้ถึงได้โดนคนอื่นชักจูงเหมือนวัวตัวหนึ่ง แถมเธอยังกินหญ้ามานานเสียด้วยซ้ำ กินมานานจนโง่ได้ถึงขนาดนี้ กว่าจะรู้ตัวก็โดนสวมเขาโดนหลอกมาไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไร“หึ ยิ่งคิดก็ยิ่งน่าเวทนาตัวฉันเองซะจริง ๆ”หล่อนหัวเราะขำตัวเองเหมือนคนสิ้นไร้สติ หัวเราะอยู่แบบนั้นสักพัก พอได้สติถึงเดินไปหยิบอัลบั้มรูปขึ้นมาดูอีกครั้ง เธอมาพิจารณาดูรูปผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีของเธอ อีกคนเป็นกวิน อีกคนเป็นภาคิน เธอนั่งจ้องหาสิ่งผิดปกติแต่เขาสองคนกลับเหมือนกันอย่างกับแกะ ยกเว้นแค่นิสัยที่ไม่เหมือนกันเลยสักนิด“แล้วทำไมฉันถึงจำอะไรไม่ได้สักอย่าง เฮงซวยจริง ๆ เลย” เธอโมโหตัวเองเหลือเกิน เธอเชื่อถ้าความทรงจำกลับมาเธอต้องแยกออกแน่ว่าใครเป็นใคร และใครกันแน่ที่โกหกครืด ครืด!!หยุดคิดอะไรที่น่าปวดหัวไปสักพักเมื่อมีข้อความส่งเข้ามา ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นเพื่อนสารเลวของเธอเอง ตลอดเวลาที่ผ่านมาแสร้งว่ารักเธอ แสร้งว่าห่วงใย แต่ที่ไหนได้เป็นคนที่พร้อ
สามีไร้รัก บทที่ 16 ความจริง
“ตา!!”“ภาคิน ฮึก”ตอนแรกเธอตั้งใจจะร้องไห้ไม่ให้คนอื่นเห็น แต่พอมาถึงบ้านกลับมีภาคินยืนรอเธออยู่ตรงหน้าประตู“มาหาผมสิ” เสียงทุ้มอ่อนโยนที่หล่อนมักได้ยินตลอดเวลา ไม่ว่าจะเป็นตอนที่เศร้า สุข เขามักจะยืนอยู่ข้าง ๆ“ฮึก ฮื่อ เขาใจร้ายมากเลย กวินเขาใจร้ายมาก เพื่อนก็สารเลว พวกเขาทำแบบนั้นกันได้ยังไง”ร่างเล็กวิ่งเข้ามากอดและซุกหน้าเข้าที่อกแกร่งร้องไห้ออกมาอย่างเสียใจที่สุด ภาคินรับรู้ได้ว่าเธอเสียใจมากขนาดไหนจึงกอดหล่อนแน่นขึ้นและอุ้มพาเข้าบ้านเขานั่งเฝ้าเธอจนหล่อนผล็อยหลับไป มือหนาเอื้อมมาปัดไรผมออกและจูบที่หน้าผากมนอย่างแผ่วเบา“ออกไปให้ไกลจากเมียกู” เสียงกราดเกรี้ยวคำรามออกมาเมื่อกวินรีบออกมาจากโรงแรมโดยเร็วที่สุดแล้ว แต่ก็ช้าไปหนึ่งก้าว เพราะมีแมวจ้องมาขโมยอยู่ตรงหน้า“ช่างกล้าพูดว่าเป็นเมียมึง มึงไม่อายปากบ้างเหรอว่ะ ไอ้พี่ส้นตีน” ภาคินพูดเสียงลอดไรฟันเต็มไปด้วยความโกรธ“เหอะ! มึงก็เหี้ยไม่ต่างกันหวังจ้องจะเคลมเมียพี่” กวินเหยียดยิ้มมองไปที่น้องชายที่เกลียดแสนเกลียด“ถุย! พึ่งรู้เหรอว่ามีเมีย กูเห็นมึงวิ่งร่านเสียบคนนู้นทีคนนั้นที ไอ้เศษสวะเอ๊ย”“ถุย! กูเศษสวะมึงก็เศษสวะเหมือนกันไอ
สามีไร้รัก บทที่ 15 ผัวก็ชั่ว เพื่อนก็สารเลว
‘แต่งงานกับผมนะครับตา’‘ค่ะ ตารักคุณและต้องการแต่งกับคุณเท่านั้น....’โครม!!“กรี๊ด!!”ลลิตาสะดุ้งตื่นขึ้นมาตกใจเมื่อในความฝันเธอตกลงแต่งงานกับกวิน แต่ทุกอย่างที่กำลังผ่านพ้นไปได้ด้วยดีกับมีเหตุการณ์สะเทือนขวัญคือมีรถพุ่งเข้ามาขับชนเธอ ในเหตุการณ์นั้นเธอนอนเลือดไหลอาบเป็นทางยาว เธอไม่รู้ว่าเป็นยังไงต่อเพราะตื่นขึ้นมาเสียก่อนมือบางเล็กยกขึ้นมาทาบอกด้านซ้ายที่ใจเต้นโครมครามไม่หยุด มันเต้นเร็วมากมันเหมือนเป็นความจริงเลย“ตาครับ ตา!!” เสียงทุ้มเรียกและสะกิดที่ไหล่มนเมื่อเรียกตั้งหลายครั้งแต่หญิงสาวกับไม่ได้ยิน เหมือนเธออยู่ในภวังค์ของตัวเอง“ค่ะ คะ อะไรคะกวิน อ่าคุณภาคิน?” เธออ้ำอึ้งเล็กน้อยเพราะตั้งแต่ภาคินไปย้อมผมมาให้เป็นสีดำเหมือนกับกวินเธอแทบแยกไม่ออก เพราะหน้าตาของเขามันเหมือนกันมาก ขนาดขี้แมลงวันบนหน้ายังเหมือนกันเลย“ใช่ครับผมภาคินเองครับ ตาเป็นอะไรรึเปล่า ใต้ตาคล้ำ เมื่อคืนนอนไม่เต็มอิ่มเหรอ” เสียงห่วงใยถามพร้อมกับใบหน้าที่เป็นกังวล“เมื่อคืนตาฝันร้ายนะคะ เลยนอนไม่หลับเลย”“ฝันว่าอะไรครับ ตาบอกผมได้นะ เผื่อจะช่วยให้คุณเบาใจขึ้นบ้าง”“คือ...มันไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ แต่ในความฝันกวิน
