Library

Home / โรแมนติก / สามีไร้รัก / บทที่ 21 เวรกรรม

บทที่ 21 เวรกรรม

Author: Sainam.สายน้ำ

Last Updated: 2025-03-14 14:06:04

“พลอยเธอทำแบบนี้ทำไม” ลลิตาเป็นฝ่ายถาม เพราะตอนนี้ภาคินกำลังเข้าไปดูกวินแทน

“เธอไม่โกรธไม่เจ็บใจบ้างเหรอตา หรือโง่จนไม่รู้สึกอะไรแล้ว” พริ้งพลอยพูดพลางหัวเราะเหมือนคนไร้สติ

“โกรธสิ เกลียดสิ แต่ต่อให้โกรธให้เกลียดยังไงฉันก็ไม่มีทางเลือดเย็นเหมือนเธอได้หรอกพลอย เพราะเธอเองก็หักหลังฉันได้อย่างเลือดเย็นเหมือนกัน”

“ยังคิดว่าฉันเป็นเพื่อนเธออยู่อีกเหรอ แต่ฉันไม่เคยคิดว่าเธอเป็นเพื่อนเลยนะ รู้ไหมว่าที่ผ่านมาฉันต้องเล่นบทตีสองหน้ามันทรมานแค่ไหน แกจะรู้บ้างไหม อีเวรเอ๊ย กูเกลียดมึงจริง ๆ มีดีอะไรตรงไหนใคร ๆ ถึงได้รัก ไม่เห็นมีดีอะไรเลยสักอย่าง”

“มีดีที่ฉันมีความเป็นคนมากกว่าเธอไงพลอย”

“ฮ่า ฮ่า ความเป็นคนเหรอ ฉันจำได้นะว่าเธอพาฉันบุกไปตบพวกผู้หญิงที่เข้ามายุ่งกับผัวเธออยู่เลยไม่ใช่เหรอ ช่างกล้าพูดว่าความเป็นคน มันยังมีอยู่อีกเหรอว่ะตา”

“พูดใหม่ได้นะว่าใครพาใครไปตบ ฉันจำได้ว่าเธอเป็นคนลงมือเองทุกอย่าง เธอบอกให้ฉันไม่ต้องทำอะไรเธอจะทำเองไม่ใช่เหรอ พอมาถึงตอนนี้ฉันก็รู้แล้วว่าทำไมเธอถึงได้โกรธแทนฉันได้ขนาดนั้น เพราะกวินเป็นผัวเธอนี่เอง”

ลลิตานึกถึงเหตุการณ์เมื่อนานมาแล้วที่พอมีเรื่องอะไรเกี่ยวกับก

Continue to read this book for free

Scan code to download App

Locked Chapter

Previous Chapter Next Chapter

สามีไร้รัก Special episode
“แฮ่ก แฮ่ก ชะ ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วยค่ะ”เสียงผู้หญิงร้องเรียกให้ช่วยดังแว่วมาให้ได้ยินแต่ไกล ร่างสูงที่นั่งทอดสายตามองท้องฟ้าที่ตอนนี้เริ่มมีดาวขึ้นให้เห็นประปราย เพราะอยู่ในเมืองกรุงแสงไฟสว่างทำให้เห็นดาวบนท้องฟ้าค่อนข้างยาก มีแค่ที่นี่แห่งเดียวที่ทำให้เขาเห็น แต่ตอนนี้กับมีเรื่องเข้ามาขัดอารมณ์อยากจะนั่งเงียบๆ ให้สมองผ่อนคลาย แต่กลับมามีเรื่องเสียอารมณ์ซะได้ร่างสูง 193 เซนติเมตรลุกขึ้นยืนและฟังเสียงขอให้ช่วยว่าดังมาทางไหน เมื่อรู้ว่าดังมาแถวที่เปลี่ยวจึงไม่รอช้ารีบวิ่งเข้าไปดูอย่างรีบร้อน“ช่วยด้วยค่ะ ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย ลุงจะเอาอะไรก็เอาไปเลย แต่ปล่อยฉันไปได้โปรด”“ปล่อยให้โง่ดิว่ะ ไม่รู้รึไงว่ากูอดทนรอดูมึงมาตั้งนาน วันนี้แหละมึงต้องเป็นของกู อยู่นิ่ง ๆ ไม่เจ็บไม่ปวดหรอกกูจะส่งมึงไปสบาย” เสียงพูดแหบแห้งที่ดูวิกลจริตเอ่ยออกมาด้วยดวงตาที่เบิกโพลงเพราะกำลังเมาฤทธิ์ยาเสพติดที่เสพเข้าไปก่อนหน้า“ไม่! ปล่อยฉัน” ลลิตากระเสือกกระสนคลานหนีแต่ก็หกล้มจนหัวเข่าเจ็บไปหมด เจ็บจนลุกขึ้นวิ่งต่อไม่ได้ หล่อนไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าแค่ออกมานั่งสวนสาธารณะแค่นี้จะเป็นที่ต้องตาพวกวิกลจริตได้ และไม่เค
สามีไร้รัก บทที่ 22 ฟ้าหลังฝน
หลังจากงานฌาปนกิจจบไปได้อาทิตย์หนึ่ง ลลิตากลับเข้าบริษัทอีกครั้งและจัดการไล่ทุกคนออกที่เป็นคนของกวิน และเรียกพนักงานชุดเก่ากลับมา ผู้ถือหุ้นคนอื่น ๆ ที่ไม่พอใจพอได้ยินเธอยื่นคำขาดถ้าไม่พอใจก็เชิญออกไปเธอจะซื้อหุ้นที่เหลือเอง ทุกคนถึงได้เงียบและทำหน้าที่ของตนต่อไปโดยไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก“คุณคิดดีแล้วใช่ไหมครับตา” มือหนาจับมือเรียวของลลิตาขึ้นมาแนบแก้ม ที่หญิงสาวเรียกตนเข้ามาคุย“ค่ะตาคิดดีแล้ว ไหน ๆ บริษัทก็อยู่รอดเพราะคุณ ตาจะให้คุณดูแล และยกหุ้นบริษัทให้”“ผมไม่เอาหรอก ผมจะดูแลบริษัทแทนตาให้ ผมจะอยู่รอจนกว่าคุณจะกลับมา ผมไม่สนใจเปอร์เซ็นต์หุ้นอะไรทั้งนั้น ขอแค่ตากลับมาก็พอ กลับมาเป็นครอบครัวเดียวกันอีกครั้ง”“ตาไม่ได้มาขอให้คุณหย่าซะหน่อยนะคะภาคิน” ลลิตาหัวเราะเมื่อเห็นชายหนุ่มทำหน้าเศร้าเหมือนคนจะร้องไห้“ภาคินเข้าใจ แต่ผมทำใจไม่ได้จริง ๆ ที่จะไม่ได้เจอตาอีกครั้ง แต่ผมก็เข้าใจความรู้สึกของคุณ ที่อยากกลับไปทบทวนและให้เวลากับตัวเอง”“ขอบคุณนะคะที่เข้าใจตา”“ตามั่นใจใช่ไหมว่าคุณจะกลับมาหาผมอีกครั้ง”ภาคินพูดเสียงสั่น เขาใช้เวลาตั้งหลายปีที่จะได้กลับมาอยู่ข้าง ๆ เธอแบบนี้อีกครั้ง แต่ตอนนี
สามีไร้รัก บทที่ 21 เวรกรรม
“พลอยเธอทำแบบนี้ทำไม” ลลิตาเป็นฝ่ายถาม เพราะตอนนี้ภาคินกำลังเข้าไปดูกวินแทน“เธอไม่โกรธไม่เจ็บใจบ้างเหรอตา หรือโง่จนไม่รู้สึกอะไรแล้ว” พริ้งพลอยพูดพลางหัวเราะเหมือนคนไร้สติ“โกรธสิ เกลียดสิ แต่ต่อให้โกรธให้เกลียดยังไงฉันก็ไม่มีทางเลือดเย็นเหมือนเธอได้หรอกพลอย เพราะเธอเองก็หักหลังฉันได้อย่างเลือดเย็นเหมือนกัน”“ยังคิดว่าฉันเป็นเพื่อนเธออยู่อีกเหรอ แต่ฉันไม่เคยคิดว่าเธอเป็นเพื่อนเลยนะ รู้ไหมว่าที่ผ่านมาฉันต้องเล่นบทตีสองหน้ามันทรมานแค่ไหน แกจะรู้บ้างไหม อีเวรเอ๊ย กูเกลียดมึงจริง ๆ มีดีอะไรตรงไหนใคร ๆ ถึงได้รัก ไม่เห็นมีดีอะไรเลยสักอย่าง”“มีดีที่ฉันมีความเป็นคนมากกว่าเธอไงพลอย”“ฮ่า ฮ่า ความเป็นคนเหรอ ฉันจำได้นะว่าเธอพาฉันบุกไปตบพวกผู้หญิงที่เข้ามายุ่งกับผัวเธออยู่เลยไม่ใช่เหรอ ช่างกล้าพูดว่าความเป็นคน มันยังมีอยู่อีกเหรอว่ะตา”“พูดใหม่ได้นะว่าใครพาใครไปตบ ฉันจำได้ว่าเธอเป็นคนลงมือเองทุกอย่าง เธอบอกให้ฉันไม่ต้องทำอะไรเธอจะทำเองไม่ใช่เหรอ พอมาถึงตอนนี้ฉันก็รู้แล้วว่าทำไมเธอถึงได้โกรธแทนฉันได้ขนาดนั้น เพราะกวินเป็นผัวเธอนี่เอง”ลลิตานึกถึงเหตุการณ์เมื่อนานมาแล้วที่พอมีเรื่องอะไรเกี่ยวกับก
สามีไร้รัก บทที่ 20 สารเลว
“กวินคุณทำอะไรกับพลอย”“เธอเพิ่งกินยาขับเลือดเข้าไป” ชายหนุ่มพูดบอกด้วยใบหน้าราบเรียบไม่รู้สึกอะไรทั้งสิ้น“คุณทำแบบนี้ได้ยังไง เด็กคนนี้เป็นลูกของคุณนะคะ” เสียงสั่นเอ่ยบอก และน้ำเสียงเริ่มขาดห้วงเมื่อเธอรู้สึกว่ามีของเหลวเริ่มไหลลงที่ตามเรียวขา“ลูกของฉันต้องเกิดมาจากลลิตาเท่านั้น”“ตลกไปหน่อยไหมคะ คุณจะบอกว่ารักมันยังงั้นเหรอ”“ใช่ฉันรักลลิตา แม่ของลูกฉันต้องเป็นลลิตาเท่านั้น”“แล้วพลอยล่ะ เป็นอะไรสำหรับคุณ” เธอถามทั้งน้ำตา และเริ่มดิ้นไปมาเมื่อรู้สึกปวดท้องเหลือเกิน ปวดมาก ปวดจนเริ่มทนไม่ไหวแล้ว“เธอก็แค่ที่ระบายความเงี่ยนเท่านั้นแหละ”“กวินคุณใจร้ายมากเลย” พริ้งพลอยอึ้งเธอไม่คิดว่าเขาจะใจร้ายได้ขนาดนี้ ฆ่าได้แม้แต่กระทั่งลูกของตัวเอง“ถ้าไม่อยากตกเลือดตายก็คลานไปหาหมอซะล่ะ”“กวินคุณมันไอ้สารเลว โอ๊ย ฮึก ช่วยด้วย ช่วยฉันที”เธอนอนบิดตัวไปมาและโกรธแค้นอยากจะฆ่าชายหนุ่มนักที่เขาเดินออกไปโดยไม่ได้สนใจเธอเลยแม้แต่สักนิดเดียว เธอจึงทำได้เพียงตะโกนเรียกแม่บ้านให้ขึ้นมาช่วยเหลือแทน เพราะตอนนี้เธอเริ่มไม่ไหวแล้ว เนื้อตัวหนาวสั่นเทาและปวดท้องเหลือเกิน ปวดเข้าไปจนถึงกระดูก เหมือนจะตายให้รู้แล
สามีไร้รัก บทที่ 19 เธอกลับมา
“ภาคิน คุณปล่อยให้เมียคุณมีสองผัวแบบนี้ได้ยังไง”“ผมขอโทษ ผมจะไม่แก้ตัวอะไรใด ๆ ทั้งสิ้นครับตา”“คุณเป็นคนโง่ไม่เคยเปลี่ยนเลย โง่เพราะคุณดีเกินไป ถึงได้โดนคนอื่นตลบหลังแบบนี้”ภาคินนิ่งเงียบพร้อมน้อมรับผิดทุกอย่าง และพร้อมจะทำตามความต้องการของหญิงสาวถ้าเธออยากจะให้เขาทำอะไร เขายินดีทำให้หมดทุกอย่าง“มานี่มา” แขนเรียวอ้าออกกว้างเรียกให้สามีเข้ามาในอ้อมกอด สามีคนที่เธอรักสุดหัวใจ“ตา”น้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมาเต็มอาบหน้า นาทีนี้เขาไม่สนใจอะไรอีกแล้ว ร่างสูงพุ่งตัวเข้าไปกอดภรรยาสุดที่รักที่เขานั้นคิดถึงจนสุดหัวใจ กอดแน่นกระชับอยู่ในอ้อมกอดและปล่อยเสียงสะอื้นออกมา“เลิกขี้แยได้แล้ว ตารู้ค่ะว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง และรู้ว่าคุณทำอะไรเพื่อตาบ้าง ขอบคุณที่กลับมาหาตาและไม่ทิ้งตาไปไหน ขอบคุณที่ทนอยู่ข้าง ๆ ตา ถึงแม้ตาจะจำคุณไม่ได้ คุณคงเจ็บปวดใจมากเลยสินะ ใช่ไหมภาคิน” ลลิตาพูดเสียงอ่อนโยนและลูบผมชายหนุ่มแผ่วเบาเมื่อเขาซุกอยู่ที่อกของเธอ“ไม่เป็นไรเลย ตอนนั้นแค่ผมได้อยู่ใกล้ตา จะอยู่ที่ไหนสถานะไหนผมก็ไม่เกี่ยงแค่ขอให้ได้อยู่ใกล้ ๆ คุณก็พอแล้ว”“ใบทะเบียนสมรสใบจริงอยู่ไหนคะ”“อยู่ที่ผมครับ ผมซ่อนมันเอาไ
สามีไร้รัก บทที่ 18 ออกไปจากชีวิตฉัน
เสียงเอะอะโวยวายดังเข้ามาให้ได้ยินเล็กน้อย เมื่อลลิตาลืมตาตื่นขึ้นมา ถึงได้รู้ว่าเธอนั้นรู้สึกเจ็บหัวมาก เจ็บจนแทบอยากจะอาเจียนออกมาเผื่ออาการปวดมันจะทุเลาลงบ้าง“ใครอยู่ตรงนั้น ช่วยตาที ตาปวดหัวเหลือเกิน” ยิ่งปวดมากเท่าไรความทรงจำต่าง ๆ ยิ่งผลุดเข้ามาราวกับดอกเห็ด“ผมเรียกหมอให้แล้วครับตา ทนหน่อยนะ”ลลิตาเงยหน้ามองจึงเห็นเป็นกวินกับภาคินที่ยืนเฝ้าเธอไม่ห่าง ทั้งสองส่งสายตาห่วงใยออกมาให้เห็น“กวินเหรอคะ”“ใช่ครับ กวินเอง สามีของคุณเอง” กวินยิ้มกว้างเมื่อเห็นหญิงสาวยังจำเขาได้ จึงหันมายิ้มเยาะให้กับภาคินที่ทำหน้าสลดลง และผลักให้ภาคินหลบออกไปและคว้ามือเรียวเข้ามากุมไว้แทน“ตาปวดหัว”“หมอกำลังมาแล้วครับ อดทนหน่อยนะคนดี” กวินพูดเสียงทุ้มและดึงร่างบางเข้ามากอด“ญาติคนไข้ช่วยออกไปรอข้างนอกหน่อยครับ หมอขอตรวจอาการคนไข้สักครู่”“หึ มึงเห็นแล้วใช่ไหม ว่าเมียกูยังจำได้ว่ากูคือสามี มึงมันก็แค่คนนอก หัดสำเหนียกและออกจากชีวิตกูกับตาไปได้แล้ว”“ออกไปให้มึงทำร้ายตาอีกนะเหรอว่ะ มึงยังมีสำนึกอยู่ไหม ตอนได้เขาไปครอบครองแทนที่จะทำดีด้วย เสือกปล่อยปละละเลย แล้วไปกกกับอีตัวทั้งหลายแลของมึงนะเหรอกวิน”“กูไ
สามีไร้รัก บทที่ 17 เพื่อนชั่ว
หลายวันมานี้ลลิตาทำได้เพียงขังตัวเองอยู่ในห้อง เพราะเธอไม่พร้อมเจอใครจริง ๆ มันเป็นเพราะความทรงจำบ้า ๆ ที่หายไป ถึงได้ทำเหมือนเธอเป็นคนโง่ที่เชื่อใจคนได้ง่ายขนาดนี้ เพราะแบบนี้ถึงได้โดนคนอื่นชักจูงเหมือนวัวตัวหนึ่ง แถมเธอยังกินหญ้ามานานเสียด้วยซ้ำ กินมานานจนโง่ได้ถึงขนาดนี้ กว่าจะรู้ตัวก็โดนสวมเขาโดนหลอกมาไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไร“หึ ยิ่งคิดก็ยิ่งน่าเวทนาตัวฉันเองซะจริง ๆ”หล่อนหัวเราะขำตัวเองเหมือนคนสิ้นไร้สติ หัวเราะอยู่แบบนั้นสักพัก พอได้สติถึงเดินไปหยิบอัลบั้มรูปขึ้นมาดูอีกครั้ง เธอมาพิจารณาดูรูปผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีของเธอ อีกคนเป็นกวิน อีกคนเป็นภาคิน เธอนั่งจ้องหาสิ่งผิดปกติแต่เขาสองคนกลับเหมือนกันอย่างกับแกะ ยกเว้นแค่นิสัยที่ไม่เหมือนกันเลยสักนิด“แล้วทำไมฉันถึงจำอะไรไม่ได้สักอย่าง เฮงซวยจริง ๆ เลย” เธอโมโหตัวเองเหลือเกิน เธอเชื่อถ้าความทรงจำกลับมาเธอต้องแยกออกแน่ว่าใครเป็นใคร และใครกันแน่ที่โกหกครืด ครืด!!หยุดคิดอะไรที่น่าปวดหัวไปสักพักเมื่อมีข้อความส่งเข้ามา ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นเพื่อนสารเลวของเธอเอง ตลอดเวลาที่ผ่านมาแสร้งว่ารักเธอ แสร้งว่าห่วงใย แต่ที่ไหนได้เป็นคนที่พร้อ
สามีไร้รัก บทที่ 16 ความจริง
“ตา!!”“ภาคิน ฮึก”ตอนแรกเธอตั้งใจจะร้องไห้ไม่ให้คนอื่นเห็น แต่พอมาถึงบ้านกลับมีภาคินยืนรอเธออยู่ตรงหน้าประตู“มาหาผมสิ” เสียงทุ้มอ่อนโยนที่หล่อนมักได้ยินตลอดเวลา ไม่ว่าจะเป็นตอนที่เศร้า สุข เขามักจะยืนอยู่ข้าง ๆ“ฮึก ฮื่อ เขาใจร้ายมากเลย กวินเขาใจร้ายมาก เพื่อนก็สารเลว พวกเขาทำแบบนั้นกันได้ยังไง”ร่างเล็กวิ่งเข้ามากอดและซุกหน้าเข้าที่อกแกร่งร้องไห้ออกมาอย่างเสียใจที่สุด ภาคินรับรู้ได้ว่าเธอเสียใจมากขนาดไหนจึงกอดหล่อนแน่นขึ้นและอุ้มพาเข้าบ้านเขานั่งเฝ้าเธอจนหล่อนผล็อยหลับไป มือหนาเอื้อมมาปัดไรผมออกและจูบที่หน้าผากมนอย่างแผ่วเบา“ออกไปให้ไกลจากเมียกู” เสียงกราดเกรี้ยวคำรามออกมาเมื่อกวินรีบออกมาจากโรงแรมโดยเร็วที่สุดแล้ว แต่ก็ช้าไปหนึ่งก้าว เพราะมีแมวจ้องมาขโมยอยู่ตรงหน้า“ช่างกล้าพูดว่าเป็นเมียมึง มึงไม่อายปากบ้างเหรอว่ะ ไอ้พี่ส้นตีน” ภาคินพูดเสียงลอดไรฟันเต็มไปด้วยความโกรธ“เหอะ! มึงก็เหี้ยไม่ต่างกันหวังจ้องจะเคลมเมียพี่” กวินเหยียดยิ้มมองไปที่น้องชายที่เกลียดแสนเกลียด“ถุย! พึ่งรู้เหรอว่ามีเมีย กูเห็นมึงวิ่งร่านเสียบคนนู้นทีคนนั้นที ไอ้เศษสวะเอ๊ย”“ถุย! กูเศษสวะมึงก็เศษสวะเหมือนกันไอ
สามีไร้รัก บทที่ 15 ผัวก็ชั่ว เพื่อนก็สารเลว
‘แต่งงานกับผมนะครับตา’‘ค่ะ ตารักคุณและต้องการแต่งกับคุณเท่านั้น....’โครม!!“กรี๊ด!!”ลลิตาสะดุ้งตื่นขึ้นมาตกใจเมื่อในความฝันเธอตกลงแต่งงานกับกวิน แต่ทุกอย่างที่กำลังผ่านพ้นไปได้ด้วยดีกับมีเหตุการณ์สะเทือนขวัญคือมีรถพุ่งเข้ามาขับชนเธอ ในเหตุการณ์นั้นเธอนอนเลือดไหลอาบเป็นทางยาว เธอไม่รู้ว่าเป็นยังไงต่อเพราะตื่นขึ้นมาเสียก่อนมือบางเล็กยกขึ้นมาทาบอกด้านซ้ายที่ใจเต้นโครมครามไม่หยุด มันเต้นเร็วมากมันเหมือนเป็นความจริงเลย“ตาครับ ตา!!” เสียงทุ้มเรียกและสะกิดที่ไหล่มนเมื่อเรียกตั้งหลายครั้งแต่หญิงสาวกับไม่ได้ยิน เหมือนเธออยู่ในภวังค์ของตัวเอง“ค่ะ คะ อะไรคะกวิน อ่าคุณภาคิน?” เธออ้ำอึ้งเล็กน้อยเพราะตั้งแต่ภาคินไปย้อมผมมาให้เป็นสีดำเหมือนกับกวินเธอแทบแยกไม่ออก เพราะหน้าตาของเขามันเหมือนกันมาก ขนาดขี้แมลงวันบนหน้ายังเหมือนกันเลย“ใช่ครับผมภาคินเองครับ ตาเป็นอะไรรึเปล่า ใต้ตาคล้ำ เมื่อคืนนอนไม่เต็มอิ่มเหรอ” เสียงห่วงใยถามพร้อมกับใบหน้าที่เป็นกังวล“เมื่อคืนตาฝันร้ายนะคะ เลยนอนไม่หลับเลย”“ฝันว่าอะไรครับ ตาบอกผมได้นะ เผื่อจะช่วยให้คุณเบาใจขึ้นบ้าง”“คือ...มันไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ แต่ในความฝันกวิน

Explore and read good novels for free

Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.

Read books for free on the app

SCAN CODE TO READ ON APP

Share

บทที่ 21 เวรกรรม

Related chapters

สามีไร้รัก บทที่ 22 ฟ้าหลังฝน

สามีไร้รัก Special episode

สามีไร้รัก บทที่ 1 ชีวิตจริง

สามีไร้รัก บทที่ 2 ผู้ชายมักมาก

สามีไร้รัก บทที่ 3 รู้แต่แสร้งโง่

สามีไร้รัก บทที่ 4 แค่ของประดับบารมี

สามีไร้รัก บทที่ 5 ไม่รักกันก็หย่าเถอะ

สามีไร้รัก บทที่ 6 ประธานบริษัท

Latest chapter

สามีไร้รัก Special episode

สามีไร้รัก บทที่ 22 ฟ้าหลังฝน

สามีไร้รัก บทที่ 21 เวรกรรม

สามีไร้รัก บทที่ 20 สารเลว

สามีไร้รัก บทที่ 19 เธอกลับมา

สามีไร้รัก บทที่ 18 ออกไปจากชีวิตฉัน

สามีไร้รัก บทที่ 17 เพื่อนชั่ว

สามีไร้รัก บทที่ 16 ความจริง

สามีไร้รัก บทที่ 15 ผัวก็ชั่ว เพื่อนก็สารเลว