All Chapters of หวนคืนอีกคราชะตานี้ข้าลิขิตเอง: Chapter 11 - Chapter 20

"องค์ชายสามขอรับกระหม่อมไปรอแม่นางจางที่ตำหนักองค์ชายรัชทายาทราวๆสามก้านธูปแล้วแม่นางก็ไม่ออกมาพบกระหม่อม เกรงว่าจะมีปัญหากับนางเป็นแน่ขอรับ แม่นางหลิวก็กลับไปยานมากแล้ว แม่นางจางก็ไม่ได้มาส่งข่าวเสียที"ลูกน้องคนสนิทขององค์ชายสามซ่ากัวกงกล่าวขึ้น องค์ชายสามรอให้นางมารายงานว่าหลิวเสียงเหย่านั้นพูดคุยสิ่งใดกัน เขาสงสัยยิ่งนั้งเรื่องความสัมพันธ์ของตนและหลู่ชิงเหยานั้นทำไมหลินเสียงเหย่านั้นรับรู้ ที่นางเปิดเผยครั้งนี้มันร้ายแรงมากเลยที่เดียวนางรู้มานานแล้วหรือพึ่งรู้กันนะ แล้วนางรู้อะไรมาบ้าง ตอนนี้องค์ชายสามกำลังวุ่นวายในใจ ใจหนึ่งก็กระวนกระวายเรื่องที่หลิวเสียงเหย่ารู้เรื่องตนกับหลู่ชิงเหยา อีกใจหนึ่งก็ร้อนใจที่จางจินซูไม่มารายงานเขาเสียทีว่าเกิดเรื่องใดขึ้นบ้าง หลิวเสียงเหย่ากับองค์ชายรัชทายาทเขาคุยอะไรกันบ้าง นางรู้อะไรเกียวกับเขาบ้างนะ เขาน่าจะต้องส่งคนไปจวนหลิวแล้วล่ะ จะได้รู้ว่านางรู้เรื่องอะไรบ้าง"ซ่ากัวกง เจ้าออกไปหาซื้อตัวบ่าวในจวนตระกูลหลิวคอยสืบข่าวให้ข้าที เอาคนที่ค่อนข้างสนิทกับคุณหนูตระกูลหลิวผู้นั้น บ่าวที่รับใช้ข้างกายนางก็ได้ หรือไม่ก็คนที่เข้าออกเรือนของนางบ่อยๆก็ได้

"องค์ชายสามขอรับกระหม่อมให้สตรีนางหนึ่งเข้าไปในจวนตระกูลหลิวแล้วขอรับ แต่นางได้ไปรับใช้ที่เรือนฮูหยินหลิว นางไม่ได้ไปรับใช้ที่เรือนของคุณหนูหลิวนะขอรับ เห็นว่าบ่าวรับใช้ของคุณหนูตระกูลหลิวนั้นมีมากมายอยู่แล้ว และอีกอย่างนางน่าจะออกจากเรือนในเร็ววันจึงไม่รับเพิ่มขอรับ"ซ่ากัวกงกล่าวรายงาน ระหว่างที่องค์ชายสามกับหลูชิงเหยากำลังนั่งคุยกันในศาลา"เรือนของนางนั้นบ่าวรับใช้มีมาก หรือว่านางจ้องจะระวังตัวกันแน่นะ ข้ารู้สึกว่าช่วงนี้เสียงเหย่าแปลกๆ บางครั้งสายตาที่นางมองข้า เหมือนโกรธเกลียดสักอย่าง แล้วเรื่องที่เจ้ากับข้านั้นอีก ครั้งนั้นที่ฮ่องเต้เรียกเข้าพบ นางก็พูดให้ฮ่องเต้รู้เรื่องของเราทั้งสองแล้ว ดีหน่อยที่ฮ่องเต้ไม่สืบสาวราวเรื่อง ให้ข้าจบแต่เพียงเท่านั้น"องค์ชายสามหนามกงเฉียวกล่าวขึ้น"แล้วองค์ชายสามต้องการให้นางรักองค์ชายสามหรือเพคะ "หลู่ชิงเหยากล่าวถาม"มันเป็นแผนของเราที่เราเคยปรึกษากันแล้วนิ ว่าจะให้นางตกหลุมรักข้า แต่ค่าสังเกตเห็นว่า ตั้งแต่คืนส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ในครั้งนั้นข้าก็เหมือนรู้สึกว่านางเปลี่ยนไป และอีกอย่างเหมือนข้ามีแผนใด นางก็ต้องรู้แผนของข้าอยู่ร่ำไป ครั้งท

ครั้นที่นางเห็นบุรุษทั้งสาม ตามสตรีผู้นั้นไป นางก็เร่งออกจากร้าน และเดินย้อนกลับไปไม่นานนางก็เลี้ยวตรงมุม ไปสู่ตรอกทางด้านขวามือและสังเกตการณ์ว่ายังมีผู้ติดตามนางหรือไม่เมื่อข้างหลังนางไม่มีผู้ติดตามแล้ว นางก็ตรงไปที่กองทหารทันที เมื่อนางเข้าไปในกองทหารนางก็ต้องเห็นบุรุษผู้หนึ่ง ผู้ที่หน้าตาคุ้นเคย เขาเดินออกจากกองทหารพอดี"อ้า แม่นางหลิวท่านมาที่นี่ทำไม่หรือขอรับ"ซูเสวี่ยกล่าวถามขึ้น"ข้ามาว่าจ้างทหารนะ แล้วเจ้าล่ะมาว่าจ้างทหารเช่นเดียวกับข้าหรือ"หลิวเสียงเหย่าถามขึ้น"ข้ามาขอความช่วยเหลือจากผู้รู้จักเพียงเท่านั้นขอรับ ทหารองครักษ์เหล่านี้ไม่สามารถว่าจ้างด้วยเบี้ยได้ หากแม่นางเดี๋ยวต้องการจ้างไปที่สมาคมทหารรับจ้างดีไหมขอรับ"ซูเสวี่ยถามขึ้น"ไม่หรอกข้าขอบใจเจ้ามาก พอดีว่าท่านพ่อของข้าแนะนำให้ข้ามาที่นี่"หลิวเสียงเหย่าตอบ"งั้นข้าขอตัวกลับตำหนักองค์ชายรัชทายาทก่อนนะขอรับ ข้ามาได้สักพักแล้ว"ซูเสวี่ยกล่าวขึ้น หลิวเสียงเหย่าจึงเดินหลีกทางให้เขา แล้วก็มองดูสักครู่นางก็เดินเข้าไปในกองทหาร นางนำสิ่งของที่บิดามอบให้นั้นคือป้ายหยกอันจิ๋วที่มีรูกวงตรงกลาง และห่อยด้วยพู่สีจะดำก็ไม่ดำจะแดงก็

"พลวด"บุรุษที่กำลังลากหลิวเสียงเหย่าขึ้นศาลานั้นถูกดาบแทงอย่างจัง ทั้งสี่ที่เห็นก็ตกตะลึงสักพักพวกเขาก็พุ่งตัวใส่คนที่แทง เกิดการชุลมุนกันขึ้น หลิวเสียงเหย่ารู้ว่ามีคนมาช่วยแล้วนางรีบคลำที่ใบหน้าของนางซึ่งตอนนี้รู้สึกปวดร้าวมากๆ "เสียงเหย่าเจ้าเป็นอะไรหรือไม่ พ่อมาเกือบไม่ทันเสียแล้ว"เสียงแม่ทัพหรือดังขึ้น หลิวเสียงเหย่ารีบวิ่งคุกคลานไปหาบิดาของตนเอง แม่ทัพหลิวประคองบุตรสาวของตัวเองไว้ พลางจับไหลนางแน่น"ผู้ที่ตายก็ให้ตายไปผู้ที่รอดจับให้ทางการสืบสวนจงได้ เรื่องนี้ข้าต้องให้ถึงฮ่องเต้"แม่ทัพหลิวกล่าวขึ้น"ท่านพ่อขอบคุณท่านนะที่ท่านมาทันเวลาไม่อย่างนั้นคนพวกนี้มันต้องย่ำยีลูกของท่านจนตายแน่ๆืครั้งนี้ข้าจะไม่ยอมอ่อนข้อให้นางอีกแล้วถึงแม้นางจะเป็นสหายของข้า"หลิวเสียงเหย่ากล่าวขึ้น เขารู้สึกขอบคุณตัวเองที่ก่อนจะมาได้ส่งจดหมายที่สหายของนางเขียนถึงนางไปให้บิดาก่อนที่จะออกจากจวน ไม่อย่างนั้นเรื่องนี้คงไม่จบแบบนี้เป็นแน่"คนตระกูลหลู่มันต่ำช้า มันเป็นถึงอัครักฝ่ายซ้ายแต่มันยังกล้ากระทำเยี่ยงนี้"แม่ทัพหลิวกล่าวขึ้น หลิวเสียงเหย่าจึงรีบจัดแจงผมที่กระเซอะกระเซิงของตัวเองแต่จัดเสื้อผ้าให้

งานอภิเษกสมรสจัดขึ้นอย่างใหญ่โต ชาติที่แล้วหลิวเสียงเหย่าเองก็ได้แต่งเป็นอนุขององค์ชาย สาม เขาไม่ได้เข้าประตูหลักของจวนองค์ชายสาม เขาได้เข้าประตูหลัง แต่มาชาตินี้นั้นได้เข้าประตูหน้ามาทางวังหลวงอย่างมีหน้ามีตา เกี้ยวเจ้าสาวที่ขบวนยาวนั้นค่อยๆเคลื่อนมาอย่างช้าๆเสียงกลองดังขึ้นตลอดเส้นทาง ทั้งสองฟากฝั่ง เสียงจุดพลุเป็นจังหวะตลอดเส้นทาง ไม่เหมือนกับชาติที่แล้วที่เกี้ยวพาหลิวเสียงเหย่าไปอย่างเงียบๆ ก่อนนางจากมาท่านพ่อของนางได้เตรียมสินเดิมให้กับนางมากมายเหลือเกิน ท่านแม่เหมือนไม่ต้องการให้นางออกเรือนกับองค์ชายรัชทายาทสักเท่าไหร่ ทั้งที่นางได้เป็นชายาเอก นางนั่งครุ่นคิดอยู่ตลอดว่าทำไมกันมารดาของนางเหมือนไม่อยากให้นางเป็นชายาเอกขององค์ชายรัชทายาท แต่อยากให้เป็นชายารองขององค์ชายสาม แล้วชาติที่แล้วมารดาของนางก็ได้ร่วมยินดีในงานแต่งของนางอยู่นิ แต่ชาตินี้ต่างออกไป และนางพยายามขบคิดตลอดว่ามารดาของนางนั้นไปไหน ตอนที่นางกำลังจะตาย แต่ท่านพ่อของนางถูกคนพาหนีไปนางจำได้ดี นางคิดว่าหลังจากไปอยู่ในตำหนักองค์ชายรัชทายาทแล้วนางก็ต้องให้คนสืบหาว่ามารดาของนางกำลังทำสิ่งใดอยู่ เพราะนั้นอาจจะเป็นเหตุผลที่ว