All Chapters of พิษรักคุณหมอมาเฟีย: Chapter 51 - Chapter 60

@โรงพยาบาลภูริธนากุลณ ห้องพักส่วนตัวก๊อก ก๊อกคนที่กำลังใช้เวลาพักผ่อนในห้องพักส่วนตัวหันไปมองประตูที่มีเสียงดังเล็ดลอดเข้ามา ก่อนจะเดินไปส่องตาแมวดูว่าคือใคร พอเห็นเป็นอันดาจึงเปิดประตูให้“จะมาทำไมถึงไม่บอกก่อน”“เซอร์ไพรส์ไงคะ“เขายิ้ม ก่อนจะหลีกทางให้เธอเดินเข้ามา อันดาเดินเข้ามาข้างในห้องพักส่วนตัวของรามิลพร้อมกับอาหาร ตั้งใจซื้อมาให้ เพราะคิดว่ารามิลคงยังไม่ทานอะไร เขาไม่ค่อยชอบทานอาหารกลางวัน จึงแวะซื้ออาหารโปรดของเขามาให้“ฉันซื้อข้าวมาให้ด้วย ของโปรดคุณ”“ทำไมน่ารักขนาดนี้““แฟนใครคะ”“แฟนหมอ”เธอยิ้ม แอบใจกระตุกเบาๆกับประโยคเมื่อครู่ จัดการแกะอาหารใส่จานให้รามิล ระหว่างกำลังยืนจัดแจงแถวโต๊ะอาหาร รามิลเดินเข้ามาสวมกอดเธอจากข้างหลัง“คิดถึง” “คิก เจอกันทุกวันยังคิดถึงอีกเหรอคะ” เธอเอียงใบหน้าไปถามรามิลด้วยรอยยิ้ม“คืนนี้นอนกับฉันนะ”“ได้สิคะ หลังเลิกงานแล้วจะไปหาที่เพนท์เฮาส์”“เดี๋ยวรอเลิกงาน กลับพร้อมกัน”“จะไปนั่งเฝ้าฉันทำงาน?”“ใช่”“ไม่เบื่อเหรอคะ นั่งรอตั้งหลายชั่วโมงเลยนะ”“ไม่เบื่อ” เขาพูดพร้อมกระชับท่อนแขนที่กอดเอวบางของอันดา“ปล่อยก่อนไหมคะ ฉันทำตรงนี้ไม่ถนัด”“

อันดาอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก ยืนมองรามิลเงียบๆด้วยความผิดหวังปนเสียใจ ไม่รู้จะพูดอะไร คำพูดทุกอย่างหายออกไปจากหัวหลังจากคนตรงหน้าสารภาพความจริงความเงียบกัดกินนานสองนาน ต่างคนต่างเงียบ รามิลเองก็ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ ไม่มีคำแก้ตัวเพราะทุกอย่างคือเรื่องจริง แววตาเจ็บปวดของอันดาทำหัวใจแกร่งสั่นคลอน“ทำไมคะ” หลังจากเงียบอยู่นาน เธอตัดสินใจเป็นคนเริ่มพูดเพื่อทำลายความเงียบนี้“ทำไมต้องปิดบังเรื่องนี้”“ฉันขอโทษ…”“…”“ฉันผิดเองที่ไม่ยอมบอกความจริงกับเธอ” เขาไม่มีอะไรจะแก้ตัว ถึงแก้ตัวก็คงไม่มีอะไรดีขึ้น ก้มหน้าและยอมรับความจริงเสียดีกว่า“ตอนแรกฉันแค่อยากเอาชนะเธอ อะไรที่ทำให้ฉันสามารถเอาชนะเธอได้ฉันทำหมด แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แบบนั้นแล้ว”อันดากลอกกลิ้งดวงตาไปมาเพื่อไม่ให้น้ำตารินไหล อยากโกรธแต่ก็ไม่สามารถทำได้ เพราะตอนนั้นรามิลแค่อยากเอาชนะตัวเอง ตอนนี้เธอกำลังเสียความรู้สึกมากๆ พยายามจัดการความรู้สึกพวกนี้แล้ว ทว่าสุดท้ายก็จัดการไม่ได้ รามิลคว้ามืออันดามากุม แววตาคมเข้มอ่อนลงจนหญิงสาวต้องเบือนสายตาไปทางอื่น“ฉันขอโทษ ฉันไม่มีอะไรจะแก้ตัวกับเรื่องนี้ ที่ฉันยอมรับเพราะไม่อยากโกหกเธอไปมากกว่านี้ ฉั

มันจบแล้ว…เรื่องของเธอและรามิลเดินทางมาถึงตอนจบแล้ว เป็นการจบที่ไม่ค่อยสวยเท่าไร วินาทีที่หันหลังเดินออกมาเหมือนโลกทั้งใบกำลังพังทลาย ก้อนเนื้อข้างซ้ายเจ็บปวดคล้ายกับจะแหลกกลายเป็นผุยผงให้ได้ ขนาดแรงจะเดินยังไม่มี เธอเดินอยู่บนทางเท้า วันนี้ท้องฟ้าไม่สดใส เมฆฝนตั้งเคล้ามาราวกับรู้ว่ามีใครบางคนกำลังเศร้าโศกเสียใจ และเตรียมร้องไห้เป็นเพื่อนหมดแรงที่จะเดินไปข้างหน้าต่อแล้ว…“ฮึก…” เธอนั่งลงตรงป้ายรถเมล์แล้วร้องไห้คนเดียว ที่ตรงนี้มีแค่เธอคนเดียว ไม่นานท้องฟ้าที่มืดครึ้มก็เริ่มมีฝนเทลงมา‘อืม เธอแพ้แล้ว ถ้าเธอยอมฉันตั้งแต่แรก ก็คงไม่ต้องมาเสียใจขนาดนี้’‘กับเธอฉันแค่เล่นเกม ทุกอย่างในคลิปเสียงคือความจริง ฉันรู้สึกกับเธอ แต่ความรู้สึกนั้นฉันพยายามไม่ให้มันกลายไปเป็นความรัก’คำพูดของรามิลยังคงดังอยู่ในหัวเพื่อตอกย้ำความจริงที่เกิดขึ้น เขาแค่เล่นเกมกับเธอเขาอยากเอาชนะเธอและเขาทำมันสำเร็จ…รามิลเล่นละครได้อย่างแนบเนียนจนเธอดูไม่ออกว่าทุกอย่างเป็นเพียงการแสดง เก่งมากที่หลอกเธอให้รักได้ขนาดนี้ครืด ครืดเธอดึงสายตาไปมองโทรศัพท์ที่ดังขึ้นเมื่อครู่ เธอเช็ดน้ำตาออกจากแก้มลวกๆ ตั้งสติ ก่อนจะก

“สวัสดีครับคุณแม่” รามิลยกมือไหว้แม่อันดาที่เดินมาเปิดประตูรั้ว อ้อมรับไหว้คนตรงหน้า“ผมมาหาอันดา อันดาอยู่ไหมครับ”“อยู่จ้ะ”“ผมขอเจออันดาได้ไหมครับ”“อันดากำลังเสียใจ เมื่อกี้ก็เพิ่งร้องไห้ แม่ว่าอย่าเพิ่งเจอกันเลยนะ” “ผมขอร้องนะครับ ผมอยากเจออันดาจริงๆ”อ้อมทำหน้าหนักใจ ท่าทางรามิลคงอยากเจอลูกสาวตัวเองจริงๆ เข้าใจทั้งสองฝ่าย แต่ที่ไม่เข้าใจก็คือ รามิลดูเหมือนยังรักอันดาอยู่แล้วทำไมถึงเลิกกัน แถมเป็นการจบไม่สวยอีกด้วย ไม่รู้เหตุผลการเลิกกันของสองคนนี้ หากถามว่าอยากให้กลับมาคบกันไหม? คงตอบไม่ได้ เพราะการตัดสินใจขึ้นอยู่กับทั้งสองคน“ให้ผมเจออันดาได้ไหมครับ”“เอ่อ…”พรึ่บ…“คะ…คุณหมอ!” อ้อมเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ เมื่อรามิลคุกเข่านั่งลงกับพื้นสกปรก ก้มหน้าอ้อนวอนขอเจอลูกสาวตัวเอง“ผมขอร้องนะครับ”“ละ…ลุกขึ้นมาก่อนค่ะ พื้นมันสกปรก” พูดพร้อมกับดึงรามิลขึ้นรามิลลุกขึ้นตามแรงดึง อ้อมมองคนตรงหน้าแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆด้วยความเห็นใจ สุดท้ายก็ยอมให้รามิลเจอลูกสาว“ก็ได้ เดี๋ยวแม่จะเข้าไปบอกอันดาให้ แต่ไม่รู้นะว่าอันดาจะยอมออกมาเจอคุณหมอไหม ถ้าไม่ แม่หวังว่าคุณหมอคงเข้าใจนะ”“ครับ ขอบคุณนะ

@ ไนต์คลับคุณหมอหนุ่มยกเครื่องดื่มมึนเมากระดกเข้าปากอึกใหญ่ ในขณะที่สายตาคมกริบจ้องมองอันดาซึ่งกำลังเดินถือเครื่องดื่มเดินเสิร์ฟให้ลูกค้าโซนตัวเอง ก่อนจะเลื่อนไปเห็นเพื่อนสนิทของตัวเองนั่งอยู่ที่บาร์มือหนาบีบแก้วเครื่องดื่มแน่น เมื่อเห็นอดีตแฟนสาวเดินเข้าไปทักทายเพื่อนสนิทและพูดคุยกันอย่างสนิทสนมปึก!กระแทกแก้วเปล่าลงบนโต๊ะอย่างแรงด้วยท่าทางหงุดหงิด ก่อนจะรินเครื่องดื่มใส่แก้วอีกครั้ง ยกเข้าปากเพื่อดับอารมณ์ขุ่นเคือง“รับเครื่องดื่มพิเศษของทางร้านไหมคะ” เธอเดินเข้าไปพูดกับเคียนติที่นั่งอยู่คนเดียวด้วยรอยยิ้ม“เครื่องดื่มพิเศษ?”“สูตรใหม่ของทางร้านค่ะ เดี๋ยวอันทำให้”อันดาเดินเข้าไปในบาร์เพื่อทำเครื่องดื่มสูตรใหม่ให้เคียนติ ถึงแม้มีสายตาคู่หนึ่งกำลังมองมาด้วยความไม่พอใจ แต่แล้วยังไงใครแคร์เคียนติมองอันดาที่กำลังทำเครื่องดื่มอย่างชำนาญ ทุกการเคลื่อนไหวถูกจับจ้อง หากแต่กลับไม่ทำให้คนตัวเล็กรู้สึกเกร็งหรือเคอะเขิน มิหนำซ้ำยังหยอกล้อกลับ บางครั้งยิ้มจนตาเป็นสระอิในุมมหนึ่งมีคนแอบอิจฉา แก้วที่กำไว้แน่นแทบแหลกลาญคามือ“ได้แล้วค่ะ ลองชิมดูนะคะ”“ขอบคุณครับ” เคียนติรับแก้วเครื่องดื่มสูตร