All Chapters of พิษรักคุณหมอมาเฟีย: Chapter 41 - Chapter 50

หลายวันต่อมายิ่งใกล้วันที่อ้อมต้องออกจากโรงพยาบาลรามิลยิ่งรู้สึกใจหาย เพราะมันทำให้ตนและอันดาเจอกันน้อยลง คุณหมอหนุ่มนั่งทำงานในอาการกระสับกระส่าย สมาธิไม่จดจ่ออยู่กับงาน เพราะในหัวเต็มไปด้วยเรื่องของแฟนสาวจอมปลอมสายตาจดจ่อกับโทรศัพท์ แผ่นหลังเอนติดพนักเก้าอี้ ขณะที่นิ้วมือหนากำลังเคาะโต๊ะทำงาน หลังจากนั้นจึงคว้าโทรศัพท์มากดเข้าแชตของอันดาเที่ยงวันแล้วแต่อีกคนยังไม่ส่งข้อความมา ก่อนหน้านี้รับปากว่าจะไปทานข้าวเที่ยงด้วย นี่จะเข้าบ่ายโมงแล้วอีกคนยังเงียบกริบหรือว่าลืม?เขาพิมพ์ข้อความแล้วลบหลายรอบ ไม่อยากเป็นคนเริ่มตามเพราะข้อความก่อนหน้านี้อันดาอ่านแต่ไม่ตอบควรส่งย้ำไปอีกรอบดีไหม…คิดไปคิดมา ส่งไปอีกรอบก็ได้วะ!ติ้ง…เขายังไม่ทันกดส่ง ข้อความจากอันดาก็เด้งขึ้นมาก่อนอันดา : วันนี้คาร์เทียร์มาหา นัดของเรายกเลิกไปก่อนนะคะ วันหลังค่อยไปกินข้าวด้วยกัน ขอโทษที่เพิ่งบอกคุณตอนนี้ ฉันเพิ่งนึกได้ว่านัดกับคุณไม่ได้สำคัญพอให้จดจำยังไงล่ะ ข้าวกลางวันมื้อนี้เป็นหมันจนได้ กินข้าวคนเดียวอีกตามเคยสินะรามิล : อืมทำได้แค่นั้น อันที่จริงอันดาจะมาตามนัดหรือผิดนัดเขาก็ไม่ควรมีความรู้สึกอะไรทั้งนั้

ณ ห้องพักส่วนตัวของรามิล“อึก! อ๊าา”รามิลมองใบหน้าสวยหวานทรมานด้วยความกระสัน เธอโยกตัวขึ้นลงอย่างชำนาญ“อ๊า สะ…เสียวจัง” เธอมองมือลงไหล่แกร่งพร้อมกับสบตากับเขาไปด้วย สายตาคู่นั้นพร้อมกลืนกินเธอเข้าไปทั้งตัว ทว่าในขณะเดียวกันมันก็เต็มไปด้วยเสน่ห์ดึงดูดให้ชวนมองเธอชอบเวลาสายตาตอนนี้ของรามิล ดูเหมือนผู้ล่าดี…กระแสเสียวซ่านวิ่งปราดไปทั่วร่างกายในยามที่ท่อนเอ็นแข็งขึงเสียดสีไปมากับโพรงเนื้ออุ่นชื้น คนตัวเล็กบนตักแกร่งประกบจูบกับรามิลทัั้งคู่แลกลิ้นกันอย่างร้อนแรง มือหนาประคองสะโพกกลมกลึงพลางออกแรงขยับตามไปด้วย “อ๊ะ~ ทะ…ทำไมใหญ่จังเลยคะ”“แล้วชอบไหมล่ะใหญ่ๆแบบนี้”“ชอบมากอ๊าา”“ทำแรงๆเลยได้ไหมคะ อะ…อันดาชอบ” รู้ว่ารามิลชอบเวลาเธอแทนตัวเองว่าอันดา จึงเรียกแทนตัวเองด้วยสรรพนามที่เขาชอบเวลามีเซ็กซ์ด้วยกัน“ฉันก็ชอบเวลาเธอทำตัวร่านแบบนี้” อารมณ์กระสันพลุ่งพล่านเวลาที่เธอแสดงออกถึงความหิวกระหาย เขาจับอันดาให้ยืนขึ้น ขาข้างหนึ่งเหยียบเก้าอี้ทำงาน กดแผ่นหลังบางจนโน้มตัวไปหาพนักพิงเก้าอี้ ปึก ปึก ปึก“หมอเ_็ดแรงดีจังอ๊า~” ท่านี้เสียวสะท้านไปทั่วมดลูกของเธอเลยล่ะ ยิ่งแอ่นให้มากเท่าไรเขายิ่งดัน

“อันดาคงไม่รู้สินะว่าแกเป็นเจ้าหนี้ของป้าเธอ”เขามองหน้าพ่อทันที ไม่แปลกใจที่พ่อรู้ แต่แปลกใจตรงที่ทำไมจู่ๆพ่อถึงพูดเรื่องนี้ขึ้นมามากกว่า เขาพอจะเดาออก คนเหมือนกันดูกันออกอยู่แล้ว…“เรื่องที่แกส่งคนไปบุกบ้าน สร้างสถานการณ์แล้วทำตัวเป็นพระเอกขี่ม้าขาวเข้าไปช่วย แท้จริงแล้วแกก็คือปีศาจที่บงการเรื่องทั้งหมด ถ้าอันดารู้ เธอยังจะรักแกอยู่ไหม”“พ่อจะใช้เรื่องนี้ขู่ผม?”“ไตร่ตรองดูดีๆ ก่อนจะเป็นศัตรูกับฉัน”“…”“ฉันเป็นพ่อแก ฉันรู้ทุกอย่างที่แกทำ คิดดีๆถ้าคิดจะเป็นศัตรูกับฉัน ส่วนอันดาฉันไม่แตะอยู่แล้ว” เขามีวิธีทำให้ผู้หญิงคนนั้นหายไปจากชีวิตรามิลโดยไม่ต้องลงมือให้เปลืองแรง อันดาเป็นคนดี แต่ไม่ใช่คนที่เหมาะสมกับรามิล บางอย่างเธอเหมือนน้ำฟ้า น่าเสียดายที่ไม่มีวาสนาได้เกี่ยวดองกัน คนที่เหมาะสมกับลูกชาย เขาได้เลือกเอาไว้แล้ว“คำเตือนจากฉัน ถ้าแกยังยืนยันที่จะมีอันดาอยู่ในชีวิต ฉันจะทำให้ผู้หญิงคนนั้นเดินออกไปจากชีวิตของแกเอง ตอนแรกฉันจะมาคุยกับแกเรื่องงาน เอาไว้วันหลังแล้วกัน ใกล้ถึงเวลาประชุมแล้ว”ราเชนทร์หมุนตัวเตรียมเดินออกไป แต่กลับต้องชะงักเพราะประโยคหนึ่งของลูกชาย“ภาพลักษณ์สำคัญกว่าล

“อย่าโกรธสิ ทีกับคนอื่นตัวเองยังทำได้ พอโดนทำกลับบ้างไม่เห็นต้องโกรธเลย”ตอนนี้ลูกค้าในร้านต่างมองมาที่เธอและควีนอย่างให้ความสนใจ เธอไม่แคร์ เพราะควีนเป็นฝ่ายเข้ามาหาเรื่องเธอก่อน แล้วเรื่องอะไรเธอจะยอมโดนกระทำอยู่ฝ่ายเดียวด่ามาด่ากลับใช้ความรุนแรงมาก็ทำกลับแฟร์ๆไม่มีใครได้เปรียบหรือเสียเปรียบ การมาของควีนพอจะเดาได้ว่ามาเพราะเรื่องอะไร หนีไม่พ้นเรื่องของรามิลอย่างแน่นอน ตอนแรกก็มองว่าควีนเหมาะสมกับรามิล พอเห็นแบบนี้ก็เข้าใจแล้วว่าทำไมรามิลไม่อยากแต่งงานด้วย “ฉันไม่สาดกลับก็บุญเท่าไรแล้ว”“พอเถอะควีน คนมองใหญ่แล้ว” เพื่อนสนิทที่มาด้วยจับแขนควีนพร้อมกับเอ่ยบอก ตอนแรกที่มาร้านนี้คิดว่าควีนคงแวะซื้อเครื่องดื่มเหมือนทุกครั้ง แต่พอมาถึงก็ตรงเข้าไปหาเรื่องอันดาอย่างไม่รีรอ“ปล่อยให้มองไปสิ! ฉันยังคุยกับมันไม่จบ”“เธอจะคุยอะไรกับฉัน”“เลิกกับรามิลซะ”“เธอเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรมาสั่งให้ฉันเลิกกับเขา”“ฉันเป็นคู่หมั้นเขา”“แปลกจัง เพราะตอนที่อยู่ด้วยกันเขาไม่เคยพูดถึงเธอเลย แถมยังไม่เคยพูดด้วยว่ามีคู่หมั้นแล้ว มโนไปเองรึเปล่าคะ?”“เธอกับฉันมันคนละชั้นกัน แน่นอนว่าคนอย่างเธอไม่มีวันได้เป็นสะใ

@ไนต์คิงส์“ทำไมวันนี้มึงดูอารมณ์ดีจังเลยวะ ไปโดนตัวไหนมา” เคียนติเอ่ยถามรามิลที่มีท่าทางอารมณ์ดี ซึ่งแตกต่างออกไปจากทุกวันโดยสิ้นเชิง “คนมันมีความสุข” รามิลพูดพร้อมกับเอนตัวพิงพนักโซฟา ยกแขนวางพาดขอบโซฟา มืออีกข้างยกแก้วน้ำสีเหลืองอำพันขึ้นจิบอย่างอารมณ์ดี“มีอะไรดีๆเกิดขึ้นเหรอวะ”“นิดหน่อย”คิระและเคียนติมองหน้ากันอัตโนมัติ“พวกกูสองคนพลาดอะไรไปรึเปล่า?” เป็นคิระที่เอ่ยถามรามิลเป็นแบบนี้ปกติ แต่วันนี้ดูมีความสุขเกินไปจนผิดสังเกต สร้างความอยากรู้ให้เพื่อนในกลุ่มไม่ใช่น้อย ทั้งคิระและเคียนติต่างจ้องมองไปยังรามิลที่นั่งยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นจิบอย่างใจเย็นพวกเขาพลาดอะไรไปหรือเปล่า?ต้องมีอะไรบางอย่างที่รามิลยังไม่เล่าให้พวกเขาสองคนฟังอย่างแน่นอน“เดี๋ยวนี้มีความลับกับเพื่อนเหรอ” เคียนติพูด“กำลังจะบอก”“รอฟังอยู่”คิระและเคียนติรอฟังอย่างตั้งใจ“กูมีแฟนแล้ว”คำตอบของรามิลทำให้คิระและเคียนติหันหน้ามองกันโดยอัตโนมัติ ทั้งคู่ไม่ได้แสดงสีหน้าตกใจหรืออึ้ง แค่เกิดความแปลกใจมากกว่าที่ได้ยินว่ามีแฟนเสือผู้หญิงอย่างรามิลน่ะเหรอมีแฟนแล้ว?บอกว่าเจอเด็กใหม่ถูกใจยังเข้าท่ากว่าบอกเพื่อนว่ามีแฟนแ