บททั้งหมดของ พิษรักคุณหมอมาเฟีย: บทที่ 31 - บทที่ 40

ณ ร้านอาหารหรู…เธอมองไปรอบร้านอาหารหรูระดับมิชลินสตาร์ ไม่ใช่ครั้งแรกที่มาทานอาหารหรูแบบนี้ ปกติคาร์เทียร์ชอบพาเธอมาทานอาหารที่ร้านแบบนี้บ่อย ทว่าร้านที่รามิลพาเธอมาวันนี้หรูหราหมาเห่ามาก มองไปทางไหนเห็นแต่ไฮโซทั้งนั้น การแต่งตัวที่ดูดีประดับด้วยแบรนด์เนมเกือบทั้งตัว พอมองกลับมาที่ตัวเอง เสื้อยืดและกางเกงยีนธรรมดาๆ ไม่มีของแบรนด์เนมประดับให้ดูมีราศีคนมีเงิน ตอนเดินเข้ามาในร้านเหมือนอีแจ๋วส่วนตัวของรามิลอย่างไรอย่างนั้นคนในร้านมองเธอด้วยสายตาแปลกๆ เพราะทุกคนต่างแต่งตัวดูดีมีไฮคลาส ส่วนเธอเรียบง่ายและธรรมดาเกินไป ไม่แปลกใจทำไมถึงโดนกลายเป็นจุดสนใจเหมือนรามิลคราวก่อน เขาแต่งตัวเต็มยศแถมยังดูดีทุกระเบียบนิ้ว จึงทำให้เขากลายเป็นจุดสนใจในร้านอาหารตามสั่งเล็กๆ สลับกับเธอวันนี้ แต่แตกต่างตรงที่ไม่ได้ดูดีเท่ารามิลคราวก่อนรามิลตามใจเธอ คราวนี้เลยอยากตามใจเขากลับบ้าง“พาฉันมากินอาหารที่นี่คุณก็ไม่ดูชุดฉันเลย”“ไม่ได้ดูแย่สักหน่อย” ดูดีด้วยซ้ำ ถึงอันดาแต่งตัวเบากว่าลูกค้าคนอื่นในร้าน สวมใส่เพียงเสื้อยืดและกางเกงยีนธรรมดาๆ แต่มันกลับทำให้เธอดูดีอย่างบอกไม่ถูก อันดาใส่อะไรก็ดูดีและสวย แต่ดูเห

“ทามมายรีบกลับจางคะคุณหมอ~”“จะรีบพาคนเมากลับ”“ครายมาว ไม่มี๊!”เขาก้มมองอันดาที่ถูกอุ้มในท้าเจ้าสาว คนเมาที่ไหนยอมรับความจริงว่าตัวเองกำลังเมา พอมาถึงรถก็วางเธอลงบนเบาะข้างคนขับ จัดการคาดเข็มขัดนิรภัยให้เรียบร้อยแล้วปิดประตู จากนั้นเดินอ้อมไปฝั่งคนขับ พาตัวเองเข้ามานั่งหลังพวงมาลัย เริ่มสตาร์ตรถแล้วขับออกไปวันนี้อันดาค่อนข้างเมามาก ทว่าเธอก็สามารถประคับประคองสติของตัวเองเอาไว้ได้ เป็นครั้งแรกที่เห็นเธอดื่มจนเมาเองแล้วรั่วแบบนี้เคยเห็นอันดาเมา แต่ครั้งนั้นเขาเป็นคนมอมเธอ หากแต่ครั้งนี้เธอดื่มจนเมาเอง“คุณหมอคะ”เมาแล้วพูดเพราะขึ้นมาทันที“คุณหมอรามิลขา~”มือหนากำพวงมาลัยแน่นพร้อมกับสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด นัยน์ตาเริ่มดำมืดลงเมื่อได้ยินอันดาเรียกชื่อตนเสียงหวาน“คุณหมอไม่ตอบอันดาเลย!”“ขับรถอยู่”คนเมาทำหน้าบูดบึ้งใส่รามิลที่กำลังขับรถอยู่อย่างมีสมาธิ สายตาจ้องคุณหมอหนุ่มไม่ละไปไหน รามิลรู้ว่าโดนมองแต่ก็เลือกที่จะไม่ทักท้วง ปล่อยให้คนตัวเล็กทำตามใจตัวเองพออันดาเรียกแทนตัวเองว่า ‘อันดา’ มันทำให้เธอดูน่ารักขึ้นไปอีกสิบเท่า ถ้าเมาแล้วทำตัวน่ารักแบบนี้ก็อยากให้เมาบ่อยๆพอรถจอดไฟแดง รามิ

“ลงไปซื้อกาแฟเป็นเพื่อนหน่อยสิ”“ที่นี่มีบริการส่งไม่ใช่เหรอคะ ทำไมคุณไม่โทรสังขึ้นมากิน”“อยากลงไปซื้อเอง”เขาชอบทำเรื่องง่ายให้เป็นเรื่องยาก เธอพยักหน้าเป็นคำตอบ สุดท้ายก็ได้พารามิลลงไปซื้อกาแฟข้างล่าง ไม่อยากเดินใกล้เขาเท่าไรนัก แค่เขาเริ่มปรากฏตัว ทั้งพยาบาลและคุณหมอสาวสวยต่างมองมาที่รามิลโดยอัตโนมัติหนุ่มฮอตประจำโรงพยาบาลนี่เอง…เป็นทั้งหมอและลูกชายเจ้าของโรงพยาบาล มิหนำซ้ำยังพ่วงมาด้วยฉายา ‘ทายาทหมื่นล้าน’ งานนี้สาวๆจะไม่สนใจได้อย่างไรหล่อ เก่ง และรวยมาก ผู้ชายอะไรโคตรเพอร์เฟกต์ วาสนาใครกันจะได้ครอบครองทั้งตัวและหัวใจของรามิลผู้หญิงคนนั้นคงโชคดีมาก“ทำไมเดินห่างขนาดนั้น” อันดาเว้นระยะห่างเหมือนเขาเป็นผู้ป่วยติดเชื้อ“ผู้หญิงมองคุณเยอะขนาดนั้นใครจะอยากเดินด้วย” ไม่อยากตกเป็นเป้าสายตาของใคร ลำพังแค่เดินมากับเขาก็โดนมองแรงใส่แล้ว ในหัวของแต่ละคนคงเกิดคำถามว่าเธอเป็นอะไรกับรามิล“คุณคงเป็นคุณหมอสุดฮอตประจำโรงพยาบาลสินะคะ”“หมอหล่อๆกว่าฉันในโรงพยาบาลมีเยอะแยะ”“แต่นอกจากคุณจะหล่อแล้ว ยังเป็นถึงลูกชายเจ้าของโรงพยาบาลด้วยไงคะ นั่นทำให้คุณเป็นคุณหมอที่ทั้งหล่อและฮอตสุดๆในโรงพยาบาล” ไ

เวลารามิลโกรธน่ากลัวมาก คนแถวนั้นไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่งเพราะกลัวซวยไปด้วย หมอดินเป็นคนปากแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วหมอดินชอบพูดจาสุนัขไม่รับประทานมานานแล้ว ไม่ใช่แค่ดูถูกแฟนของหมอรามิลแต่กับคนอื่นก็เคยทำ คนส่วนใหญ่ปล่อยผ่านเพราะไม่อยากมีปัญหา วันนี้หมอดินเจอศึกหนักเข้าให้แล้ว เล่นไปพูดจาในทางเสียๆหายๆกับแฟนของหมอรามิล แตะคนที่ไม่สมควรแตะ ตัวใครตัวมันแล้วละงานนี้แต่โดนซะบ้างก็ดี…ท่าทางของหมอรามิลเหมือนจะไม่ปล่อยหมอดินไปง่ายๆ เพราะดูจากสีหน้าที่ค่อนข้างเอาจริง หมอรามิลเป็นผู้ชายนิ่งๆ แต่อย่าริอ่านเข้าไปมีเรื่องด้วยเชียวมีเรื่องกับใครก็ได้แต่อย่ามีเรื่องกับคนอย่างหมอรามิลเด็ดขาด“ผมแค่พูดขำๆ หมอจะจริงจังไปทำไม”“งั้นหมอดินลองไปนอนในห้องดับจิตเล่นแบบขำๆดูไหมครับ”“นี่จะหาเรื่องกันใช่ไหมครับหมอรามิล”“ถ้าผมบอกว่าใช่ล่ะ” ยอมรับแมนๆแบบนักเลงคนนึง ตอนอยู่ในลิฟต์คิดจะปล่อยผ่าน แต่บังเอิญเดินมาได้ยินหมอดินพูดจาไม่ดีเกี่ยวกับอันดา วินาทีนั้นเส้นความอดทนเขาขาดผึงทันทีแววตาน่ากลัวของรามิลทำให้หมอดินรู้สึกกลัวขึ้นมา ไม่เคยเห็นอีกฝ่ายเดือดขนาดนี้มาก่อน เพราะผู้หญิงคนเดียวทำให้รามิลยอมเปิดเผยอ

เธอรู้สึกอึดอัดจนอยากพาตัวเองออกไปจากตรงนี้ เหมือนรามิลรู้ว่าเธออึดอัด เขาเลยเลื่อนมือมากุมมือของเธอเอาไว้ ไออุ่นจากฝ่ามือหนาช่วยทำให้เธอผ่อนคลาย“อันรู้ดีค่ะว่าตัวเองไม่เหมาะสมกับเขา ต่อให้คุณไม่พูดอันก็รู้ตัวดีค่ะ อันเข้าใจนะคะว่าพวกคุณอยากให้รามิลได้เจอผู้หญิงที่คู่ควร อันอาจจะไม่ได้เกิดในครอบครัวที่ร่ำรวยและมีหน้ามีตาในสังคมเหมือนพวกคุณ แต่อันก็คิดว่าตัวเองมีดีพอเหมาะสมกับรามิล”“…”“ไม่มีใครในโลกเพอร์เฟกต์ ทุกคนล้วนมีข้อบกพร่อง พวกคุณที่อยู่ในจุดที่สูกกว่าอันก็เหมือนกัน ถ้าอันมีลูก ก็คงมีความคิดเดียวกับพวกคุณ”“…”“แต่อันจะมองความสุขของลูกก่อนเป็นอันดับแรก นั่นไม่ใช่สิ่งที่พ่อแม่ควรทำเหรอคะ” เธอกล้าหาญมากที่พูดแบบนั้นกับครอบครัวรามิลเธอหันไปมองรามิล สีหน้าเขาดูอึ้งกับสิ่งที่เธอพูดออกมามาก สิ่งที่รามิลต้องการอาจจะไม่ใช่ผู้หญิงที่เพอร์เฟกต์ที่สุด แค่ใครบางคนที่เข้าใจเขาหากรามิลต้องการผู้หญิงที่เพอร์เฟกต์ที่สุด เขาคงยอมไปดูตัวกับคนที่ครอบครัวหามาให้ สิ่งที่เขาต้องการก็แค่คนที่เข้าใจ รักในสิ่งที่เขาเป็นและยอมรับข้อเสียได้ที่สำคัญความรู้สึกต้องตรงกัน…“อันขอโทษที่ถือวิสาสะพูดแบบนั้