Semua Bab พระสนมที่รักของเฟิ่งอ๋อง: Bab 31 - Bab 40

การเดินหมากเริ่มต้นขึ้น หลินเย่เดินหมากด้วยใจที่สบายๆตามหลักการที่ได้ร่ำเรียนมา อาจารย์ไช่เองก็มองดูหมากตัวแรกที่นางเดินถึงกับหัวเราะออกมาด้วยเสียงดังจนคนรอบด้านตกใจ แม้แต่ท่านอ๋องเองก็ประหลาดใจที่ท่านอาจารย์ของเขาหัวเราะดังได้ขนาดนี้“พระสนม ยอดเยี่ยม นี่มันยอดเยี่ยมเกินไปแล้ว ใต้ซื้อเฮ่าหลันเหยียนตงสินะ วิถีแห่งทางสายกลาง ยอดเยี่ยม ยอดเยี่ยม”“ท่านอาจารย์กับผู้อาวุโสล้วนเป็นปรมาจารย์ด้านการเดินหมาก ไม่ง่ายเลยที่ศิษย์จะได้พบท่าน ครั้งนี้มีโอกาส โปรดอย่าได้ออมมือ แพ้ชนะหาได้สำคัญไม่ สำคัญเพียงศิษย์จะได้สิ่งใดจากการเดินหมากในครั้งนี้ โปรดชี้แนะด้วยเจ้าค่ะ”“ยอดเยี่ยมจริงๆ มาแม่หนู มาลองกันสักตั้ง อา….ข้าคิดถึงครั้งเมื่อยามเดินหมากกับเขาที่ยอดเขาในวัดนั่น มันช่างนานมากเหลือเกิน เจ้าเป็นคนมีบุญยิ่งนักที่มีเขาเป็นอาจารย์ หากข้าเดาไม่ผิด เขาสอนเจ้าเขียนอักษรและวาดภาพพร้อมกับกลยุทธ์ปริศนาธรรมด้วยสินะ เจ้าถึงได้มานั่งเดินหมากกับข้าด้วยอารมณ์ที่นิ่งได้เช่นนี้”“ผู้อาวุโสเปี่ยมด้วยเมตตาและยังให้เกียรติผู้น้อย ผู้เยาว์ต่างหากที่มีวาสนาที่ได้พบท่านวันนี้”“ฮ่าๆๆๆ ยอดเยี่ยมๆ เอาล่ะมาเถอะ มาเดินหม

เสียงรอบๆสนามนั้นดังขึ้นมากกว่าเดิม แม้แต่ฟงเจ้าหนานเองก็นึกไม่ถึงว่าหลานมู่เอ๋อร์จะเป็นพวกขี้แพ้ชวนตีเช่นนี้ ตนเองไม่สมหวังกลับมาแว้งกัดหยางหลินเย่ ตอนนี้เหล่าบรรดาขุนนางของฉีโจวเริ่มหันมองหน้ากันอย่างสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น และท่านอ๋องจะจัดการเรื่องนี้ได้อย่างไร“ท่านอ๋อง เรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญ ต้องตรวจสอบนะพ่ะย่ะค่ะ”“ท่านอ๋อง เรื่องนี้เป็นเรื่องภายในของฉีโจว กระหม่อมคิดว่าเราควรจะตัดสินเป็นการภายในพ่ะย่ะค่ะ”“ท่านแม่ทัพ จะต้องตัดสินภายในอันใดอีก เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว เพียงแค่พระสนมแสดงตัวก็ทราบแล้วว่าตกลงนางใช่องค์หญิงหรือไม่”ท่านอ๋องมองไปทางหลงอี้ที่พยักหน้าให้พร้อมกับหันไปที่เซียงถงเหยา นางเองก็พยักหน้าให้เขาเพื่อรับสัญญาณนั้นทันที“หลานมู่เอ๋อร์ เจ้าบอกว่าพระสนมมิใช่องค์หญิง เจ้ามีหลักฐานงั้นหรือ”“ถามนางเองก็จะทราบ นางชื่อหยางหลินเย่ เป็นเพียงบุตรของแม่ทัพหยางแห่งชุนฮัว องค์หญิงที่จะต้องเสด็จมาเพื่ออภิเษกในครั้งนี้คือจินลั่วเฟยมิใช่นาง ใช่หรือไม่เล่าหยางหลินเย่!!”หลานมู่เอ๋อร์ชี้หน้าไปที่หลินเย่เมื่อพูดจบ หลินเย่ลุกขึ้นยืนเผชิญหน้ากับนางเช่นกัน ใบหน้างามนั้นเรียบเฉยไม่ได้แสด

เฟิ่งอ๋องหันไปมองหลินเย่ที่ยืนทำหน้าลังเลใจส่งมาให้เขา หากไม่นับสายตาเกลียดชังในครั้งแรกที่นางส่งมาให้เขาตอนวันส่งตัวเข้าหอ สายตาในวันนี้กลับทำให้เขากลัวมากขึ้นกว่าสายตาในวันแรกที่พบนางเสียอีก “หลินเย่”“จื่อหลิง! เจ้าอย่าพึ่งคาดคั้นนาง จัดการเรื่องตรงหน้าเสียก่อน เชื่อข้า”หลินเย่หลบสายตาเฟิ่งอ๋องพร้อมกับถงเหยาที่พานางไปนั่งด้านหลัง เมื่อเห็นว่าหลินเย่นั่งลงแล้ว องค์หญิงจินลั่วเฟยก็รีบเดินมานั่งข้างๆนางพร้อมกับกอดนางไว้ทันที“หลินเย่ เจ้าไม่เป็นอะไรนะ ข้าคิดถึงเจ้าเหลือเกิน”“องค์หญิง…”“อย่า…เรียกข้าเช่นเดิม”“ลั่วเฟย…ลั่วเฟย”น้ำตาที่อดกลั้นเอาไว้กลับไหลออกมาไม่ยั้งราวกับลั่วเฟยได้ไปทุบแผงกั้นนั้นออกมา หลินเย่ร้องไห้อย่างเสียสติภายในอ้อมกอดนั้น ถงเหยาเดินมาหาท่านอ๋องพร้อมกับกระซิบให้เขารีบจัดการเรื่องนี้โดยเร็วเพราะหลินเย่จะเริ่มไม่ไหวแล้ว“เรื่องของพระสนมหลาน เจ้ามีสิ่งใดอยากแก้ตัวอีกหรือไม่ หลานมู่เอ๋อร์”“ฮ่าๆ….ฮ่าๆๆ ถามข้างั้นหรือ แม้ว่าวันนี้ข้าจะแพ้ แต่คนที่แพ้จะไม่ใช่ข้าเพียงคนเดียว ท่านมองสิสตรีที่ท่านรักสองคนตรงหน้าท่าน บัดนี้ท่านเลือกได้หรือไม่ว่าจะจัดการเรื่องนี้อย่างไร

“ไม่นะ ท่านคิดจะกลับไปเลยหรือเจ้าคะ”“หากเสร็จธุระที่นี่แล้ว ก็ไม่มีกิจใดที่ข้าจะอยู่อีก”“แต่ว่า…”“อ้อ พิธีแต่งตั้งพระชายาของเจ้า ข้าต้องอยู่ร่วมด้วยอย่างแน่นอน พิธีมงคลเช่นนี้จะขาดพี่สาวเช่นข้าได้งั้นหรือ”“ท่านพี่ ข้าดีใจที่สุดเลยเจ้าค่ะ วันนี้ข้าได้รู้ว่าพี่รองของข้าไม่ตายและข้ายังได้พี่สาวเพิ่มอีกคน ช่างดียิ่งนัก”“ทีนี้เจ้าเข้าใจแล้วใช่หรือไม่ ดูสิ ตาเจ้าบวมหมดแล้ว ต่อไปอย่าร้องไห้บ่อย จนกว่าจะถึงพิธีแต่งตั้งพระชายข้าเกรงว่าเจ้าจะลืมตาไม่ขึ้นนะ”“เจ้าค่ะ ข้าจะไม่ร้องไห้อีกแล้วเจ้าค่ะ"“ดีมาก ก่อนหน้านี้ข้าคุยกับจื่อหลิงมา เรื่องของเจ้ากับเขาโชคดีที่พวกเจ้าไม่คิดฆ่ากันจนตายไปข้างหนึ่งเสียก่อนที่จะพบความจริงนะ”“ท่านคุยกับเขามาก่อนหรือเจ้าคะ”“ใช่แน่นอน ข้าเป็นคนขอร้องให้เขาพาข้ามาคุยกับเจ้า เพราะคิดว่าเจ้าคงไม่คุยกับเขาเป็นแน่ เรื่องนี้ทำให้เขากังวลใจจนแทบไม่เป็นอันทำสิ่งใดเลย”“เช่นนั้น…ข้าควรจะทำเช่นไรดีเจ้าคะ”“แสดงความรักให้มากๆ ทำให้เขารับรู้ว่าเจ้าเข้าใจเขาไม่คิดสงสัยในตัวเขา และเชื่อมั่นในตัวเขาชีวิตของเจ้าต่อจากนี้ต้องเป็นเจ้ากับเขาแล้วนะ พวกพี่ๆเป็นคนที่มองอยู่ข้างนอก

งานแต่งตั้งพระชายาท่านอ๋องชุดสีแดงสลับขาวปักเลื่อมลายนกยูสีทองบนฉลองพระองค์พร้อมกับเครื่องประดับสีทองถูกสวมลงบนเรือนร่างของพระสนมหยางหลินเย่ เมื่อเกี้ยวจอดอยู่หน้าตำหนักเพื่อมารับพระสนมไปที่ท้องพระโรงเพื่อทำพิธีแต่งตั้งพระชายา “เมื่อขึ้นเกี้ยวนี้ไปกลับเข้ามาอีกครั้งต้องเป็นพระชายาแล้วนะหลินเย่ เจ้าต้องจำเอาไว้ว่าภารกิจหลังจากนี้เจ้ากับท่านอ๋องต้องร่วมใจกันทำเพื่อชาวฉีโจว”“เจ้าค่ะพี่รอง พี่ใหญ่เล่าเพคะ”“พวกเขาไปรออยู่ที่ท้องพระโรงแล้ว เหลือข้ากับผิงอันรอส่งเจ้าที่ตำหนัก”“พี่หญิง”“น้องพี่…วันนี้เจ้างดงามมากจริงๆ ใช้ชีวิตต่อจากนี้ให้ดีเชื่อใจและมั่นใจในกันและกัน เจ้ากับท่านอ๋องคือคู่ที่สวรรค์ลิขิต ไปได้แล้วข้ากับลั่วเจินจะไปรอเจ้าที่ท้องพระโรง”“เจ้าค่ะ”หยางหลินเย่เดินขึ้นเกี้ยวอีกครั้ง ครั้งนี้เป็นพระราชพิธีเพื่อแต่งตั้งนางขึ้นเป็นพระชายา ชุดแดงขาวปักนกยูงสีทองยางลากพื้นเมื่อนางเดินถือหนังสือแต่งตั้งสีทองเดินขึ้นยังท้องพระโรงด้านในนั้นมีเฟิ่งอ๋องที่สวมชุดสีเดียวกันกับนางนั่งที่ประทับรออยู่แล้วเพื่อสวมรัดเกล้าพระชายาให้กับพระชายา เมื่อเดินไปยังหน้าพระที่นั่งที่รายล้อมไปด้วยเหล่าข