Semua Bab Betrothed To Damon : Bab 11 - Bab 20

Nagising ako kinaumagahan na tila may nakatitig sa akin. My eyes were pierced to the window’s direction. My eyes slowly widened after these adjusted to Damon’s direction. Nakasandal ito sa bintana. Nakahalukipkip ito at wala na namang saplot pang-itaas. Tanging jogging pants lang ang suot-suot niya at kitang-kita ko kung gaano kaganda ang katawan niya. It was manly.When I recalled what he did last night, bigla akong tinabangan. I was planning to ignore him, when I saw a group of foods arranged on the coffee table. Mas marami ’yon kaysa kahapon. Suddenly, my heart beat erratically.“Suhol ba ito?” wala sa sariling tanong ko, ngunit huli na para mapagtanto na napalakas ang pagkakasabi ko no’n. Nakita ko sa gilid ng mga mata ko na gumalaw siya mula sa pagkakasandal.“Finish your food and fix yourself. We’re going somewhere,” bilin niya bago lumabas ng kuwarto.I shrugged my shoulders. Pumasok muna ako sa bathroom para magsipilyo bago kumain. I enjoyed the food he prepared and I bathed m

Hindi ko alam kung ilang minuto kaming nag-stay ni Damon sa gano’ng posisyon, until he woke up and immediately lifted himself. Para itong natauhan na dumistansya sa akin.“Let’s sleep inside the tent.”Pinagmasdan ko siyang tumayo at tumungo sa tent niya. Dismayado akong sumunod at napasulyap pa sa tent ni Damon bago pumasok sa akin.Hindi ako dinalaw ng antok. I remained awake for I didn’t know how long. Pinakinggan ko ang katahimikan ng paligid. I am not used to this kind of place. Nasanay ako sa maingay. Nasanay ako sa maraming tao. Pero bakit pakiramdam ko, napakadali lang para sa akin ang magustuhan ang ganitong klase ng katahimikan? Sa tingin ko, hindi ako makakatulog nito.Bumangon ako at binuksan ang tent upang pagmasdan ang kalawakan. Nang hindi mapalagay ay tumayo ako at naglakad patungo sa may edge ng valley. I crossed my arms over my chest, my gaze fixed on the city skyline as its shimmering

Nakayuko ako nang pumasok kami sa dine hall—takot na makilala ako nina Manang Josie, Ate Tess, at Ate Miray.“This is Katherine Reiss, my fiancée. From now on, she will live here with us.”Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o ano sa ginawa niyang pagpapakilala sa akin. Hindi naman kasi niya ipinakilala si Anaconda sa amin no’ng dalhin niya ito rito. Naiilang akong tumingin sa tatlong nakatingin lang din sa akin. Kinakabahan ako na baka makilala nila ako pero wala naman akong nakitang kakaiba sa emosyon nila. Magalang silang nag-bow sa harapan ko bilang pagrespeto at pagbati sa taong magiging asawa ng boss nila.“Mukhang mabait siya, ’no?”“Better naman siya kaysa kay Francine.”“Saka mas mukha siyang may class at mayaman. Ang ganda, Beh! Wala pang makeup ’yan. OMG!”Gusto ko silang yakapin sa narinig pero tumikhim lang ako at naupo na. They started to serve our dinner and we ate silently. Umalis na rin naman sila nang matapos kami ni Damon. I somehow missed my role here. Na-miss ko na

“Wait! Why are we taking different routes? We are supposed to bring him to the hospital! What the fuck are you doing, idiots?” nagpapanik na singhal ko sa nagmamaneho. Sumulyap ako sa namumutlang si Kuya Rommel. Napasulyap naman ang nagmamaneho sa rearview mirror.“K-kalmahan n’yo lang po, Miss. May sarili po kaming hospital—ang Organization der Schwarze Macht. May sarili rin po kaming mga magagaling na doktor kaya sinisiguro ko po sa inyo na magiging okay lang si Boss,” kabadong sagot nito na kinaingos ko.“Paano kung maubusan siya ng dugo? Ang layo-layo pa yata ng hospital na pupuntahan natin!” I snorted.“Calm down, Miss. Master Damon will be fine,” Kuya Rommel reassured me.I breathed out and tried to keep my mouth shut. Yakap ko pa rin ang walang malay na si Damon. Namumutla na ang mukha nito at nababakas na ang ilang pasa na natamo niya sa pakikipaglaban. Hindi ko maiwasang hindi mapailing at mangilid ang luha. I couldn’t imagine living in his world; it’s too dangerous. Pero hin

I tried to get a hold of myself at that hour. There’s no use for acting like this; it’s freaking worthless. Kahit sino pa siya, hindi ko hahayaan na siya ang piliin ni Damon. The moment my heart started to beat for him was the moment I declared that he was mine.Sumilip ako sa ibaba, and I saw them still talking. Maya-maya ay tumayo na sila. Nakapamulsang inihatid ni Damon si Dimaria sa labas ng mansion. The woman kissed his cheek—that scene made my hand ball into a fist. Habang pabalik si Damon ay napatingin ito sa direksiyon ko. I gave him glares, daggers of look, to let him know that I was murdering him and his woman inside my mind.Kaagad akong tumalikod. Mabibigat ang aking yabag nang bumalik ako sa kuwarto. Hindi nagtagal ay narinig ko siyang pumasok ngunit hindi ko siya pinansin. What surprised me was that he never tried to explain! Dumeretso lang ito sa folders na nasa mesa niya at kinuha iyon bago naupo sa couch at binasa ’yon. Wala ba talaga siyang balak ipaalam sa akin ang