All Chapters of เรา(สอง)สามคน: Chapter 51 - Chapter 60

" พี่อิน รอน้องด้วย "เสียงน้องสาว ตะโกนเสียงดังลงมาถึงข้างล่าง ก่อนที่ตัวจะรับวิ่งลงบันไดมา เมื่อคืน เธอโต้รุ่ง อยู่กับพระเอกเกาหลี ก่อนจะหลับคาจอ แล้วสะดุ้งตื่น เพราะเพื่อน โทรมาเตือน เรื่องพรีเซ้นท์ วันนี้"ไม่รอ กลางคืนไม่ยอมนอน " พี่ชายกรอกไข่ลวกใส่ปาก ตบท้ายด้วย ขนมปังคำโต ก่อนจะดื่มน้ำ แล้วลุกขึ้นยืน"น้องจะฟ้องพ่อ "น้องสาวยื่นคำขาด แล้ววางถุงหนังสือลงบนโต๊ะทานอาหารเช้า อย่างคนที่กำชัยชนะ แล้วก็ค่อยๆ บรรจง ทาแยมลงบนขนมปัง อย่างใจเย็น"พี่รอก็ได้ เชิญทานตามสบาย แต่ถ้าใครบางคน เข้าสาย อาจารย์ปู่ จะกินหัวไหม ""พี่เอ เตรียมของให้น้องหรือยัง "พี่ชายใส่หมัดเด็ด ออกมาในตอนท้าย คนที่กำลังจะกัดขนมปังลุกขึ้น ด้วยความร้อนรนทันที ชื่ออาจารย์ปู่ ทำให้อรนารี สะดุ้งสุดตัว เค้าเป็นอาจารย์ประจำภาควิชา ชื่อสุชัย แต่ใครต่อใคร เรียกว่าอาจารย์ปู่ เพราะว่าเค้า อายุมากแล้ว แต่ยังสอนเก่ง ตัดคะแนนเด็ดขาดมาก แบบที่ตัดทุกคะแนนแบบขาดกระจุยรถเก๋งสีขาวขับออกจากบ้าน ตามเวลาเดิม น้องสาวนั่งหน้ามุ่ย ทานแซนวิช อย่างเงียบๆ ตลอดเวลาสิบกว่าปี เธอโตบนรถ ด้วยฝีมืออาหารกล่องจากพี่เลี้ยง น้อยครั้ง ที่จะได้ทานอาหาร

อรนารี อาริยาวงศ์อาจารย์หนุ่ม มองดูตารางคะแนน ของนักศึกษา ในชั้นปีนี้แล้วก็หลับตาลงด้วยความหนักใจ เค้ารู้ดีว่าการเข้ามาสอนเพียง4สัปดาห์ อาจจะทำให้นักศึกษาหลายคน ไม่ค่อยพอใจ เพราะบางคน มีการวางแผนเอาไว้แล้ว มีการคิดคำนวนเอาไว้แล้ว และคะแนนแต่ละคะแนนแต่ละวิชา แต่ละรายวิชา มีความสำคัญ การเรียนการสอนเพียงสี่ครั้ง อาจจะทำให้นักศึกษารู้สึกว่าต้องระมัดระวัง และพยายามให้มากขึ้น เพราะอาจารย์แต่ละคน ก็มีการสอนแตกต่างกันข้อความในไลน์กลุ่มเด้งขึ้น ตั้งแต่เช้า กรุ้ปเรียนในแต่ละกรุ้ป ตั้งไลน์กลุ่มขึ้นมาแยกกันไป คนที่เพิ่งตื่นนอน ดูโทรศัพท์ที่ปิดการแจ้งเตือนเอาไว้ แล้วดูไลน์ใหม่ที่แจ้งเตือนก่อนอาจารย์ชลธีจะติวข้อสอบของอาจารย์สุชัยให้ เจอกันที่อาคารเรียนรวมชั้น5 เวลา 9.00วันนี้วันเสาร์และเธออยากนอน มือบางกำหมัดแน่นแล้วทุบลงไปที่หมอนนุ่มของตัวเอง"ทำไมไม่นัดล่วงหน้า ฉันเหนื่อย "คนที่เพิ่งอ่านหนังสือทบทวนไปเมื่อคืน บ่นออกมา พี่อินบอกให้พยายาม ดังนั้นเธอก็เลยอ่านหนังสือจนดึก แล้ววันนี้ มีติว หมายความว่ายังไงรถหรูจอดที่หน้าอาคารเรียน ในเช้าวันเสาร์ ใบหน้าสวยหวาน บูดบึ้งลงมาจากรถ ด้วยความไม่พอใจ วัน

ร่างสูงใหญ่เดินมานั่งที่ร้านกาแฟ ที่อยู่ภายในโรงแรมหรู แสงแดดในช่วงบ่ายแก่ ส่องเข้ามาในร้าน ทำให้เกิดภาพแสงและเงา หญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงห้องด้านในติดกระจก พร้อมกับหนังสือหลายเล่ม มีเสน่ห์ดึงดึงดูดสายตาของเค้าเหลือเกินกาแฟร้อนและแซนวิชที่สั่งมาถึงที่โต๊ะแล้ว คนที่อยากผ่อนคลาย มองด้านข้างของเธอ อย่างไม่รู้เบื่อ ก่อนจะชะงักไป เมื่อคนที่ขยับตัวลุกขึ้น เป็นเธอเดรสสีขาวตัวยาวที่เธอสวมใส่ ทำให้ดูอ่อนหวานเหลือเกิน ผมยาวถูกมัดรวบเอาไว้ แล้วเค้าก็มองเธอเดินไปสั่งอาหารที่เค้าเตอร์ ก่อนจะเดินกลับมา ที่โต๊ะ กรุงเทพมันก็แคบ เค้าก็พอเข้าใจ แต่ทำไมยังมาเจอที่นี่ได้อีก สายตาที่มองเธอเดินผ่านไปทำให้เค้าตาพร่า เธอดูอ่อนหวาน บอบบาง และ น่ารักมากกว่า ที่เห็น อรนารีทำให้เค้าละสายตาจากเธอไม่ได้เลยเกือบสองชั่วโมงที่นั่งอยู่ตรงนั้น เค้าใช้เวลามองเธอ พร้อมกับถือโทรศัพท์ของตัวเองไปด้วย เพราะเกรงว่า คนในร้านจะจับสังเกตได้ การที่เค้า ใช้เวลาแบบนี้ มันมากเกินไป สำหรับคนที่ต้องทบทวนบทเรียน เตรียมการสอน แต่เธอเอาเวลาตรงนี้ของเค้าไปมือบางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วกดรับสาย ก่อนจะเก็บของของตัวเองเธอไม่ได้มาคนเดียวแน่นอ

เสียงปรบมือและเสียงเชียร์ของเพื่อนร่วมห้องดังขึ้น เมื่อมีการทำแต้ม เกิดขึ้น ร่างสูงใหญ่ของนักกีฬาบาสเก็ตบอล หลายคนวิ่งกันอยู่ในสนาม ก่อนจะส่งเสียงเรียก เพื่อให้สัญญาน"คิน ทางนี้ " วาคิน ส่งลูกบาสไปให้เพื่อน ก่อนจะถูกอีกคน กระโดดตัดหน้ารับลูกไปต่อหน้าต่อตา ใบหน้าหล่อเหลา ของ อินทัช ที่อยู่อีกห้อง ทำให้คนที่ส่งลูกบาสพลาดไป สบถออกมา เพราะกำลังโกรธ"เชี่ยเอ้ย ไอ้อิน แม่ง เก่งชิบหาย " เพื่อนร่วมห้องที่พ่ายแพ้ ไปเพียงไม่กี่คะแนนบ่นออกมา ใบหน้าแดงก่ำ พยักหน้ามองหน้าเพื่อน แล้วเดินมาหยิบน้ำไปดื่ม เสียงทีมชนะ โห่ร้องด้วยความดีใจ ก่อนที่สายตาของคนสองคน จะมองกัน ด้วยแววตาไม่เป็นมิตรโรงเรียนชายล้วนที่เป็นโรงเรียนเก่าแก่ มีอายุมากกว่าร้อยปี ที่พ่อเอกแนะนำให้ลูกชาย เข้าเรียนที่นี่ ไม่ใช่ โรงเรียนอินเตอร์ ตามสมัยนิยม ประวัติศาสต์อันแสนยาวนาน กฎระเบียบอันแสนเคร่งครัด และวิชาการที่อันแน่น หล่อหลอมให้ อินทัช มีวันนี้รถเอสยูวีเปิดไฟกระพริบขอทางให้นักเรียนได้ขึ้นรถ แต่ละบ้านส่วนใหญ่จะมีรถมารับมาส่งบุตรหลานของตัวเอง ดังนั้น เมื่อถึงเวลาที่ผู้ปกครองมาถึงที่นัดหมาย นักเรียนแต่ละคนก็มักจะคอยรออยู่แล้ว อิน

นักศึกษาชั้นปีที่1 เดินเข้ามาภายในอาคารโรงยิม ที่จัดขึ้นเพื่อสำหรับรับน้อง ใบหน้าของน้องๆ ปี1ที่เพิ่งก้าวผ่านจากรั้วโรงเรียนเข้ามาสู่มหาวิทยาลัย ในวันนี้เป็นวันแรก มองหน้ากันด้วยความตื่นเต้น เพื่อนเก่า ที่มาเรียนที่นี่ด้วยกัน หลายสิบคนแยกกันไปแต่ละสาขาวิชา และเพื่อนเก่า ที่ตอนนี้เป็นเพื่อนสนิท ก็มายืนตรงนี้แล้ว"คิน "เสียงเรียกชื่อเบาๆ แต่คนข้างๆ ก็ได้ยิน ร่างสูงใหญ่ในชุดนักศึกษาเรียบร้อย ยืนข้างกัน โดดเด่น ท่ามกลางกลุ่มนักศึกษนับร้อยคน ที่ยืนอยู่บริเวณนี้"ว่าไง " วาคินตอบรับแล้วหันมามองหน้าของเพื่อน ก่อนจะหลบสายตา"อิน ตัดผมใหม่ ดีไหม " วาคิน พยักหน้าแล้วยิ้ม ก่อนจะบอกเสียงเบา"หล่อมากที่สุด " คนที่ได้รับคำชม ยิ้มออกมา"ชอบปะ ผมทรงนี้ " อินทัชยังถามต่อ"ก็ดูดี ""ไม่เอาสิ ตอบไม่ตรงคำถาม ชอบไหม "คนที่อยากได้ยินคำตอบชัดเจน ยังเซ้าซี้ไม่หยุด มองคนข้างๆ ที่ยิ้มอายๆ แล้วก็ขำ ไม่แน่ใจเหมือนกัน ว่าทำไมชอบแกล้ง ให้วาคินอายด้วยเวลาคินอาย มันดูน่ารักดี"แล้วคินจะชอบหรือไม่ชอบ ทำไมหรอ "วาคินย้อนถามกลับ สบตากับเพื่อนที่เพิ่งทำความรู้จักกันได้ในช่วงก่อนจะเข้ามหาวิทยาลัยไม่นาน"นั่นสิ ทำไมนะ