All Chapters of เรา(สอง)สามคน: Chapter 11 - Chapter 20

กระเป๋าเดินทางใบเล็ก ถูกเก็บเข้าที่แล้ว ของข้างใน ก็เก็บเอาไว้ที่เดิม เธอควรจะดีใจหรือเปล่า ที่อย่างน้อยเค้าก็ยังป้องกันโรค แต่ความรู้สึกหึงหวงที่มันจู่โจมเข้ามาในใจ จะทำอย่างไรได้ เธอมีแต่เค้า แต่เค้ามีใครต่อใครหลายคนประตูห้องเปิดออก พร้อมกับรอยยิ้มของคนที่เดินเข้ามา"กลับมาแล้ว คิดถึงไหม "เค้าถามเสียงอ้อน แล้วดึงเธอไปกอด ใบหน้าเล็กที่ร้องไห้เพิ่งจะเช็ดน้ำตาแห้งไป ก้มหน้าแล้วซุกลงกับอกของเค้า"ไม่งอแงสิ พี่ไปทำงาน ไม่รู้เหรอ " เธอพยักหน้าแล้วกอดเค้า ไม่กล้าสบตากลัวจะร้องไห้ออกมา ให้เค้าเห็น"ลูกน้องเอาของฝากมาให้หรือยัง ""เอามาแล้วค่ะ มีกระเป๋าด้วย ลินซักผ้าให้แล้ว ""คนขยัน ทำทำไม คราวหน้า เอาไปให้เค้าซักก็ได้ ลินทำงานทั้งวัน กลับมาก็นอนพัก เวลาพี่กลับมา จะได้มีเวลา "เค้าหอมเธอ แล้วมองหน้าเธอ ด้วยความสุขที่ได้กลับมาหากัน"เร่งงานตั้งแต่เช้า ไม่อยากให้ลินรอนาน สัญญาว่าวันนี้ จะกลับมาด้วย ก็ต้องมา ดีใจไหม ""ค่ะ ดีใจ " เค้าจูบเธอแล้วเธอก็เบี่ยงตัวหนีอาการไม่ปกติ ทำให้เค้ารับรู้ได้ทันที"เป็นอะไรอีกละ " เค้าขยับตัวออก ลุกขึ้นเดินไปหยิบเบียร์ในตู้เย็นออกมาเธอเดินตามเค้าไป แล้วกอดเ

เธอซบลงที่แขนของเค้า แล้วหลับตานิ่ง ตอนนี้ วางปัญหาที่มีเอาไว้ก่อน คนอย่างเค้าไม่ใช่ คนที่ควรจะเถียงด้วย เธอไม่มีทางทำให้เค้ารักเะอได้แน่นอน คนที่ต้องระวัง ก็คือเธอ อย่ารักเค้า อย่าถลำลึกไป เพราะการเอาใจของตัวเองลงมาแลกกับหัวใจของเค้า มันไม่ทางเกิดขึ้นจริง"ง่วงหรอ " เค้าดูอ่อนโยนขึ้น เมื่อเธออ้อนใส่เค้า"คืนนี้ เราจะนอนที่ไหนคะ " เค้าขับพาออกมาจากกรุงเทพแล้ว"พามากินข้าว " เค้าลูบแก้มของเธอแล้วเธอก็หอมแก้มของเค้านี่เป็นการงอนง้อของเค้าหรือเปล่า เธอก็ไม่รู้หรอก แต่การที่ไม่มึนตึง ไม่ทะเลาะกัน มันก็ดีกว่า การมีปัญหากัน แล้วตอนนี้เธอก็ไม่พร้อม ที่จะทะเลาะกับเค้าด้วยลมพัดแรงในช่วงค่ำ ทำให้ผมของเธอปลิว มือหนารวบผมของเธอแล้วจับอย่างทะนุถนอม บรรยากาศในร้านอาหารอาหารริมทะเล เต็มไปด้วยความสุข ไม่พูดถึง เรื่องราวมราผ่านมา ไม่เอ่ยถึงปัญหา แล้วก็ทำเหมือนกับว่า ไม่มีอะไรเกิดขึ้น คงเป็นทางเดียว ที่ทำได้รถสปอร์ตคันหรู ขับเข้ามาในคอนโดกลางดึก เค้าไม่ได้จับมือเธอเดิน แต่ก็ไม่ได้เดินห่างกัน ระยะห่างเพียง2-3ก้าว แต่ไพลินรู้ดีว่า เธอไม่มีวันตามเค้าได้ทันร่างกายเปลือยเปล่า ขยับโยกลงมาอย่างอ่อนหวานและ

บ้านหลังใหญ่มีพื้นที่กว้างขวางมีสวนสวยและพื้นที่ใช้สอยมากมาย ร่างบอบบางของหญิงสาวที่กำลังยืนบีบขนม เงยหน้ามองผลงานของตัวเอง แล้วอมยิ้มด้วยความภาคภูมิใจ"คุณนิดคะ คุณพ่อกลับมาแล้ว "แม่บ้านมารายงานคุณหนู ที่กำลังทำงานกับลูกน้องนับสิบคน ภายในโรงงานทำขนมของเธอ" ขอบคุณค่ะ " หญิงสาวถอดผ้ากันเปื้อน ถอดหมวก แล้ววิ่งไปล้างหน้าล้างตา ก่อนจะเดินไปที่บ้านหลังใหญ่"คุณพ่อกลับมาแล้ว " ลูกสาวคนเดียวของนักธุรกิจชื่อดัง ยกมือไหว้พ่อ แล้วมองชายหนุ่ม ที่เป็นเลขาส่วนตัว ด้วยความดีใจ"ดีใจที่เจอพ่อ หรือดีใจที่ได้ของฝากกันแน่ " ลูกสาวย่นจมูก แล้วมองไปที่ถุงกระดาษที่วางอยู่ตรงหน้า"ดีใจที่คุณพ่อกลับมาสิคะ เรื่องของฝากเรื่องเล็กแต่ว่า ขอบคุณมากๆนะคะ " ลูกสาวอ้อนพ่อ แล้วผู้เป็นพ่อก็ลุกขึ้น"พ่อไปอาบน้ำ ดีกว่า "คนที่เพิ่งเดินทางกลับมาถึง ลุกขึ้นยืน เดินออกจากห้องรับแขกไป ลูกสาวคนเดียวที่นั่งอยู่ มองเลขาของพ่อ แล้วก้เดินเข้าไปหา"ช่วยถือของขึ้นไปให้นิดด้วยด้วยค่ะ "ชายหนุ่มถือถุงของฝากที่เป็นของมีราคาทั้งนั้น เดินตามคุณหนูไป สวนกับคนงาน ที่เดินมาพอดี"คุณนพ ให้หนูช่วยไหมคะ " คนงานเอ่ยถาม แต่ก็ถูกคุณนิดขัดขึ้

เธอไม่ต้องการความสงสาร ถ้ารักไม่ได้ก็ไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกัน นิดาบอกกับตัวเอง ยืนยันหนักแน่นว่า ถ้าคุณนพ ไม่คิดจะรักเธอ ไม่คิดจะรั้งเธอเอาไว้ เธอก็จะไป ไปให้เค้าเห็นต่อหน้าเลยว่า เค้าได้ผลักไส ผู้หญิงที่รักเค้า ไปให้คนอื่นน้ำตาที่คลอหน่วย ไหลออกมา หลังจากที่เค้าเดินออกไปแล้ว เสียงสะอื้นไห้ ทำให้คนที่ยืนอยู่นอกประตู เจ็บร้าวไปหมด เค้าเป็นลูกจ้าง เป็นคนงาน ของพ่อเธอ แล้วจะเอาอะไร ไปเหมาะสม ไปคู่ควร กับคุณนิด อย่างเธอรถเก๋งคันเล็กขับออกจากบ้านหลังใหญ่ นพชัยเจ็บปวด แล้วก็เสียใจ แต่เค้าทำอะไรไม่ได้ คุณเป็นเอก เหมาะสมแล้ว และคู่ควร ที่จะได้ครองคู่ อยู่กับเธอ แม้เค้าจะเสียใจ แต่เค้าก็จะทำ ทำให้เธอ มีความสุข ไปอยู่กับคนที่พร้อมสรรพ ที่จะให้เธอได้ อย่างที่เค้าทำให้เธอ ไม่ได้เลยมื้ออาหารเช้าเต็มไปด้วยความอึมครึม ผู้เป็นพ่อมองลูกสาวที่นั่งก้มหน้าก้มตาทานข้าว ไม่พูดไม่จาอะไร ออกมา" พี่เอก เค้าอยู่กรุงเทพทุกวัน นิดอยากไปวันไหนก็ได้ เรื่องที่พัก เดี๋ยวพ่อจะให้นพ เป็นธุระให้ "ชื่อของคนที่พ่อเอ่ยถึง ทำให้ลูกสาววางช้อนในมือ"คุณพ่อเพิ่งจะกลับมา จะไปอีกแล้วหรอคะ ไม่เหนื่อยหรอ ""นิด ก็ไปกับ นพสิ ให

"ลินจ๋า ลินของพี่ พี่เมามาก เมาไวน์ ไม่ได้เมารัก เพราะพี่ มีความรักไม่ได้ คนอย่างพี่ มีความรักไม่ได้ น่าสงสารจริงๆ เป็นเอก คนอย่างคุณเป็นเอก ห้ามรักใคร "เค้าบ่นออกมา ด้วยอาการเมาอย่างหนัก เธอไม่เคยเห็นมุมนี้ของเค้าเลย ใบหน้าหล่อเหลาหลับตานอนบนเตียงแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว กลิ่นไวน์เหม็นฟุ้งออกมา จากลมหายใจ เธอกอดเค้าเอาไว้ แล้วบอกเสียงเบา"ลินรักพี่เอก ต่อให้พี่เอก รักใครไม่ได้ ลินก็รักพี่เอกค่ะ "เค้าฝัน เป็นเอกกำลังฝันดี เค้าฝันว่า ไพลิน บอกรักเค้า เธอกอดเค้าเอาไว้ แล้วบอกรักเค้า อย่างอ่อนหวานที่สุด คนเมายิ้มออกมานาฬิกาปลุกตามเวลาทุกวัน เธอลุกขึ้นมา มองเค้าที่นอนไม่รู้ตัว แล้วก็เข้าไปอาบน้ำแต่งตัว พอออกมจากห้องน้ำ เค้าก็ลืมตาแล้ว"ปวดหัว " เสียงอ้อนของเค้า ทำให้เธอต้องเดินไปหา แล้วนั่งลงข้างเตียง"กินยานะคะ เดี๋ยวลินหายาให้ ""ไม่เอา ไม่ชอบกินยา ไม่อยากกิน " คนเอาแต่ใจ บอกเสียงอ้อน แล้วขยับมาหา ซุกกับซอกคอขาวของเธอ ก่อนจะดึงผ้าเช็ดตัวลง"ป่วยการเมืองแล้วค่ะ แบบนี้ " เธอดุเค้า แล้วดึงผ้าเช็ดตัวขึ้นมา ตามเดิม"วันนี้มีธุระ ไม่อยากไปเลย เบื่อ " เค้านึกถึงสิ่งที่ต้องทำวันนี้แล้วก็ถอนหายใจ