Semua Bab ลักรัก: Bab 1 - Bab 10

หลังจากนั้น เขาก็แน่ใจว่าไม่มีใครต้องการเขา ทุกคนยิ่งกลัวเขา เห็นเขาเป็นแค่ฆาตกรโรคจิต เขาถูกส่งตัวเข้าไปบำบัดรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลบ้าถึงสามปี กว่าจะหนีออกมาแล้วไปใช้ชีวิตอยู่ตามลำพังกับกลุ่มเพื่อนเร่ร่อนติดยาในเขตเสื่อมโทรมที่เต็มไปด้วยอาชญกรรมของเมืองใหญ่อีกกว่าห้าปี กระทั่งมารดาของเขาเสียชีวิต เขาจึงกลับมาร่วมงานศพ ด้วยสีหน้าราบเรียบ ไร้น้ำตาแม้แต่หยดเดียว“ผมมารับคุณไปเที่ยว ไปซ้อมฮันนีมูนกันไง”ศลิษายิ่งแปลกใจไปกันใหญ่ เพราะคู่หมั้นเพิ่งโทรมาบอกว่าวันนี้งานยุ่งจัด อาจมีประชุมที่ตึกสำนักงานทั้งวันทั้งคืน ด้วยเขาเป็นผู้บริหารสูงสุดของกลุ่มโรงแรมในเครือพาราไดซ์ปาร์คแอนท์วิลเลจ โรงแรมหกดาวที่มีสาขาอยู่ตามเมืองใหญ่ทั่วประเทศ“จริงหรือคะ”“จริงซี คุณเลิกงานแล้วใช่มั้ย”อคินเป็น CEO ใหญ่ที่ทรงเสน่ห์และเนื้อหอมที่สุดคนหนึ่งในวงสังคมไฮโซ ขณะที่เธอเป็นเพียงพยาบาลธรรมดาที่ไม่มีอะไรเหนือใคร มีเพียงแค่ความสวยสดใสและใจดีมีเมตตาเป็นข้อเด่น ไม่ได้เป็นลูกท่านหลานเธอมาจากตระกูลไหน แต่เป็นเพียงแค่เด็กกำพร้าลูกครึ่งที่เติบโตมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าในจังหวัดชลบุรี บางครั้งจึงถูกตีตราว่าเป็นลูกกะหร

เธอทวงขึ้น เขาจึงหยุด หันกลับมามองเธอ โดยไม่ได้ตั้งตัว ริมฝีปากอิ่มสวยยื่นมาจุ๊บปากเขาดังม๊วบ เขาตกใจไม่น้อย แต่ก็นิ่งไว้ จนเธอผละออกไป เขาก็แสร้งยิ้ม ทำเหมือนชินชากับสิ่งที่เธอทำเมื่อสักครู่ ทั้งที่รู้สึกแปลก ๆ และไม่คุ้นเคยกับการสัมผัสในลักษณะนี้มาก่อนในชีวิตที่เหมือนไร้วิญญาณของเขา ไม่เคยจูบใครมาก่อน อย่าว่าแต่ถูกจูบเลย แม้แต่การกอด เขาก็ยังไม่เคยได้รับจากใคร การมีเซ็กส์ที่ผ่านมา ล้วนแล้วแต่เกิดจากความใคร่ การซื้อขาย สอดใส่แล้วกระแทกซ้ำๆ เพื่อปลดปล่อยความทรมานให้ฉีดพล่านออกมาก็เท่านั้น“ผมกำลังจะ...” คงจูบทักทายกันทุกครั้งที่เจอกันสินะ เขาไม่น่าพลาดเรื่องนี้เลย “ทำพอดี”เธอยิ้มหวานให้เขา ก่อนจะทำปากจู๋อย่างน่ารัก เพื่อรอให้เขาจูบเธอตอบเหมือนกับที่ทำทุกครั้งอคิราห์มองใบหน้าสวยที่หลับพริ้มแล้วอดยิ้มหยันไม่ได้ เธอไม่รู้ว่าเขาไม่ใช่คนเดิมของเธอ แต่เป็นอีกคนที่เธอไม่เคยรู้จัก เขาเชื่อว่าไม่มีใครเคยพูดถึงและเล่าเรื่องเขาให้เธอฟัง คนพวกนั้นตัดขาดเขา ทำเหมือนไม่มีเขาในโลกใบนี้ด้วยซ้ำเขาก้มเข้าหาเธอแล้วประกบปากสวยจนแนบแน่น เนิบนิ่งอย่างสำรวจ ความใกล้ชิดที่แสนพิเศษระหว่างหนุ่มสาว ราวกับกำ

“อ้าว”“อยู่กับผม คุณไม่จำเป็นต้องติดต่อใคร”“แต่เผื่อ...”“เราสองคนต้องการความเป็นส่วนตัว...”ชายหนุ่มขับรถมุ่งหน้าไปทางจังหวัดชลบุรี ตามแผนการเดิมที่วางไว้ทุกประการ เขาคิดว่าไม่จำเป็นต้องพาเธอไปไกลให้เสียเวลา แค่พาไปใกล้ ๆ ใต้จมูกของอคินเลยยิ่งดี...“ทำไมที่รักถึงเป็นพยาบาลล่ะ”หญิงสาวผู้มีหน้าตางดงามสะสวย หุ่นอรชรอ้อนแอ้นอิ่มเอิบตั้งแต่หัวจรดเท้า ผิวพรรณดีละเอียดละออตามแบบฉบับนางในวรรณคดี ดวงตากลมโตสีน้ำตาลของเธอนั้นมีแววเมตตาใจดีซ่อนอยู่ จมูกโด่งเล็กดูรั้นเหมือนเด็กดื้อ ริมฝีปากจิ้มลิ้มอิ่มสวยตามธรรมชาติเขาเคยเห็นผู้หญิงคนนี้มาก่อน หากไม่ผิดพลาด เขาเคยเห็นเธอที่เรือนจำมาแล้วถึงสามครั้ง เธออยู่ในกลุ่มพยาบาลและแพทย์ที่เข้าไปตรวจร่างกายและฉีดวัคซีนให้กับพวกนักโทษในเรือนจำ เขาจำเธอได้ เพราะมองหน้าเธอตลอด ตอนที่เธอฉีดวัคซีนให้ แต่เธอคงจำใครไม่ได้หรอก เพราะเอาแต่ก้มหน้าก้มตาทำงาน ไม่สนใจใครทั้งนั้น“หืม? คุณอคินถามว่า...ทำไมสาถึงอยากเป็นพยาบาลหรือคะ”ใช่...เขาทำอะไรผิดเหรอ?“ทำไม ผมเคยถามคุณแล้ว อย่างนั้นหรือ?” อคินตัวจริงอาจจะถามเธอแล้วก็ได้ เขาน่าจะคิดได้นะ คู่นี้คบกันมาสองปีแล้ว คำถ

เวลาราวหนึ่งทุ่มเศษ ๆ เขาเลี้ยวเข้าไปในปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่ง จัดการเติมน้ำมันเรียบร้อย ก่อนจะนำรถไปจอดที่หน้าร้านสะดวกซื้อ แล้วเข้าไปซื้อเครื่องดื่มในร้านกาแฟมาสองแก้วสำหรับสองคนเขามอบเครื่องดื่มให้แก่เธอ ซึ่งเป็นกาแฟลาเต้แก้วเล็กส่วนเขาอเมริกาโน่เย็นแก้วใหญ่“ตกลงเราจะไปเที่ยวที่ไหนกันคะ”“อีกแป๊บเดียวก็ถึงแล้ว”เธอดื่มกาแฟอย่างมีความสุข โดยหารู้ไม่ว่ามียานอนหลับผสมอยู่ในกาแฟแก้วนั้นด้วย“สงสัยจะเซอร์ไพรซ์สุด ๆ”“ชัวร์!”หลังจากเขาขับรถออกจากปั๊มน้ำมันมาไม่นานสักเท่าไหร่ หญิงสาวก็เอนตัวซบหัวไหล่ของเขาแล้วหลับใหลไปเพราะฤทธิ์ยา เขาเหลือบมองเธอเล็กน้อย รู้สึกเวทนาสงสารเจ้าหล่อนไม่น้อยที่ต้องมาเจอกับชะตากรรมแสนร้ายโดยไม่มีความผิดใดเลย นอกจากผิดที่ดันเป็นคนที่หมอนั่นรัก“ป่านนี้จะรู้รึยังนะ ว่าคู่หมั้นหาย” เขาขับรถฝ่าแสงไฟบนถนนเส้นใหญ่ไปอย่างร่าเริงมีความสุข ก่อนจะเลี้ยวเข้าไปในถนนเส้นเล็ก แล้วขับฝ่าความมืดสลัวของเส้นทางอันเปล่าเปลี่ยว ซึ่งนำไปสู่จุดหมายปลายทางแห่งความหวัง“ลา ล่า ล๊า หล่า...” เขาร้องเพลงเบาๆ ไปด้วยขณะขับรถไปอย่างมุ่งมั่น เขาใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงเศษก็ถึงบ้านร้างหลังหนึ

“อือ...ดีจังค่ะ...ดีค่ะ” ใบหน้าสวยบิดเบ้เล็กน้อย ยามรับรู้รสสัมผัสอันหยาบโลนบนโหนกอูม ไรขนอ่อนนุ่มหยุมหยิมปกคลุมพองาม เม็ดเกสรสีสวยสลักกลางร่องสาว มันวาวเหลื่อมล้ำ ซ่อนซุกนวลเนื้อ ภายใต้กางเกงในผ้าลูกไม้แสนเซ็กซี่ ที่มีกระโปรงสีขาวคุ้มกัน“อ๊า...อูยส์...ซู๊ดส์” ฝ่ามือร้อนบีบขยำจนหนำใจแล้วแทรกฝ่ามือใต้ผ้าลูกไม้ ชอนไชชำแรกร่องด้วยนิ้วกลางอย่างชำนาญ เสียดสีเม็ดกระสันเสียวถี่ยิบ กดคลึงหมุนวนจนร่องฉ่ำแฉะ คายน้ำใคร่ออกมาชโลมนิ้วซน“เปียกแล้ว...เปียกเต็มมือเลย...แม่งน้ำเยอะฉิบ!”“อือ...เสียวจังที่รัก...อ๋อย”เธอกรีดเสียงแว่วหวาน สำราญสุขจากภายในจนแทบขมิบต่อไม่ไหว เด้งโหนกส่ายสู้โดยอัตโนมัติ จนเม็ดสาวและรูเสียวตอดนิ้วของเขาไม่หยุด “ร้องดัง ๆ สิที่รัก...ร้องออกมา!” น้ำเสียงแหบพร่าสั่งการ ขณะทำการปลดกระดุมเสื้อของเธอออกอย่างรนราน แหวกสาบเสื้อออกจนพ้นทาง แล้วกระชากชุดชั้นในหลุดคามือ เผยความมโหฬารของเต้านมขนาดใหญ่ราว 350ซีซี ที่มีเม็ดนมหัวใหญ่สีสวยชูชันเย่ายั่วไม่หยุด “อุ๊ย! บราขาดเลยค่ะ” เขาดูอารมณ์แรงกว่าทุกครั้งที่เจอกันหลายเท่านัก ทั้งสีหน้า แววตา ท่าทาง หรือแม้แต่การขยับร่างกายก็ประหลา