All Chapters of พ่ายรักร้าย: Chapter 21 - Chapter 30

"เป็นอะไรว่ะ" วายุที่กำลังยืนคุยอยู่กับเมียสาวท้ายเรือเอ่ยทักเพื่อนชายที่เดินหน้านิ่วคิ้วขมวดเข้ามาด้วยความสงสัย"เปล่า..อากาศมันร้อน" คนถูกถามตอบกลับแบบสง ๆ ก่อนจะเดินไปหย่อนสะโพกนั่งลงบนที่นั่งปล่อยให้เพื่อนชายกับเมียสาวมองหน้ากันด้วยความงงงวยผ่านไปกว่าชั่วโมงเรือยอร์ชก็แล่นมาลอยลำอยู่บริเวณเกาะราชาเพื่อให้ทุกคนได้ลงเล่นน้ำชมความงดงามของท้องทะเล"ว้าว! ทะเลไทยนี่สวยจังเลยนะคะ" เสี่ยวหมี่ชะเง้อคอทอดสายตามองไปยังท้องทะเลสีเขียวมรกตใสจนสามารถมองเห็นประการังและฝูงปลาว่ายวนไปมาได้ เธอรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมากเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ได้มาเที่ยวทะเลไทย ตาคู่สวยลุกวาวเหมือนเด็ก ๆ ที่เห็นของชอบซันที่นั่งมองหญิงสาวอยู่ถึงกับหลุดยิ้มออกมากับท่าทางสดใสของเธอ ก่อนจะเอ่ยประโยคที่ทำให้คนฟังรู้สึกเขินจนตัวบิด "ถ้าอยากเที่ยวทะเลไทยบ่อย ๆ ก็มาเป็นสะไภ้ไทยสิครับ" "...." เสี่ยวหมี่ได้แต่ระบายยิ้มหวานให้ชายหนุ่มแทนคำพูด ตั้งแต่เป็นสาวมาก็เห็นจะมีแค่หนุ่มคนนี้ที่กล้าหยอกมุกจีบเธอตรง ๆ ซึ่งคำพูดและท่าทางของทั้งสองคนทำให้คนที่เพิ่งเดินมารู้สึกหงุดหงิดเป็นอย่างมาก มาเฟียหนุ่มปรายตามองทั้งสองคนสลับ

"ยัยหมี่ลงไปเล่นน้ำไม่รอกันเลยนะ" หลินที่เห็นเพื่อนสาวกำลังว่ายน้ำกลับมาตะโกนพูดกับเพื่อนสาวเสียงดังลั่นดึงความสนใจให้ซันและวายุที่เพิ่งเดินมาสมทบทีหลังมองตาม ซันกับวายุขมวดคิ้วเป็นปมด้วยความสงสัยเมื่อเห็นเพื่อนชายว่ายน้ำกลับมาหลังจากที่เสี่ยวหมี่เพิ่งว่ายกลับมาได้ไม่นาน"แล้วมึงอะไอ้เดย์" ซันเป็นคนเอ่ยถามไปพร้อมกับมองหน้าเสี่ยวหมี่ และเพื่อนชายสลับกันไปมาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย"ยัังไง ๆ สองคนนี้" วายุพูดเสริมพลางมองหน้าทั้งสองคนสลับกันไปมา เขาก็รู้สึกสงสัยไม่ต่างกับคนอื่น ๆ"ไม่มีอะไรค่ะ หมี่เห็นทุกคนยังไม่มาเลยลงเล่นน้ำแก้ร้อนพลาง ๆ ค่ะ""ว่าไงไอ้เดย์" วายุเหมือนจะไม่เชื่อที่หญิงสาวพูดจึงหันไปถามย้ำเพื่อนชายอีกครั้ง"กูร้อน" มาเฟียหนุ่มตอบสั้น ๆ พลางตวัดสายตามองหน้าหญิงสาวอย่างมีเลศนัย จากนั้นก็ขึ้นจากน้ำแล้วเดินหายเข้าไปในเรือทิ้งให้ทุกคนมองหน้ากันอย่างงง ๆ"ลงมาเล่นน้ำกันเถอะค่ะ" เสี่ยวหมี่ลอบถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกอย่างน้อยมาเฟียหนุ่มก็ไม่พูดอะไรที่ทำให้ทุกคนจับพิรุธได้ออกมา ก่อนเธอจะรีบชักชวนทุกคนให้ลงมาเล่นน้ำเพื่อเบี่ยงเบนประเด็นไม่ให้ทุกคนสนใจเรื่องของเธอ ซึ่งทุกคน

มาเฟียหนุ่มทำเหมือนไม่ได้ยินที่หญิงสาวพูด เขาแช่แก่นกายอยู่ในร่องสวาทนานหลายนาที ก่อนจะถอนแก่นกายออก และไม่มีออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงแข็ง "อย่าให้ผมเห็นคุณจิจ๊ะกับไอ้ซันอีก""ฉันไม่ยุ่งกับพี่ซันก็ได้ แต่ฉันจะยุ่งกับผู้ชายคนอื่นแทน" มีหรือเสี่ยวหมี่จะยอมพูดกระแทกแดกดันใส่คนตัวโตทันทีที่เขาถอนแก่นกายออกพร้อมกับใช้โอกาสที่เขาชะล่าใจสะบัดตัวออกจากวงแขนแกร่ง แล้วรีบสาวเท้าเดินหนีหมับ!"ปล่อย!" เธอสาวเท้าเดินได้เพียงสองสามก้าวเท่านั้น ตัวก็ลอยขึ้นเหนือพื้นเพราะโดนมาเฟียหนุ่มตามมาคว้าหมับเข้าที่เอวคอด แล้วยกกลับไปที่เดิม"ห้ามไม่ฟังเลยใช่ไหม คุณเป็นของผมเพราะฉะนั้นคุณเอากับผมได้แค่คนเดียวจำไว้" สายตาแหลมคมจ้องร่างบางในวงแขนเขม็งพลางยกนิ้วชี้จิ้มหน้าผากมนด้วยความหมั่นไส้"ไม่จำ! ฉันจะไปนอนกับผู้ชายให้ทั่วเลย ดูสิคุณยังจะกล้ายุ่งกับฉันอีกไหม" ร่างบางที่ความสูงอยู่ระดับหน้าอกคนตัวโตแหงนหน้าขึ้นไปตะเบ็งเสียงใส่เขาดังลั่น พร้อมกับยกมือปัดนิ้วเรียวที่จิ้มบนหน้าผากออก"ยังอวดดีได้แสดงว่าพิษยังออกไม่หมดสินะ" มาเฟียหนุ่มพ่นลมหายใจออกมาด้วยความโมโห เขาก็เจอผู้หญิงมามากหน้าหลายตา แต่ไม่เคยเจอใครที่ต่อต้

ประเทศจีน@โรงพยาบาลเสี่ยวหมี่สาวเท้าเดินเข้าไปในโรงพยาบาลอย่างเร่งรีบทันทีที่รถเคลื่อนตัวมาจอดลงยังลานจอดรถแกร็ก!เธอเดินมาหยุดหน้าห้องพิเศษที่ผู้เป็นพ่อรักษาตัวอยู่ ก่อนยกมือขึ้นหมุนลูกบิดประตู แล้วเปิดเข้าไปภายในห้องด้วยใจที่สั่นไหว"ป๊าเป็นยังไงบ้างคะม๊า" เสียงหวานเอ่ยถามผู้เป็นแม่ที่นั่งหน้าตึงเครียดอยู่บนโซฟา ในขณะที่เดินไปยืนข้างเตียงผู้เป็นพ่อ สายตาคมมองบาดแผลที่อยู่บนตัวผู้เป็นพ่อ ก่อนน้ำตาจะไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว พ่อของเธอคงต้องเจ็บมากแน่ ๆ ถ้าเป็นไปได้เธออยากจะเจ็บเองด้วยซ้ำไปดีกว่าต้องเห็นคนที่รักเจ็บปวด"ไม่รู้เหมือนกันลูก ตั้งแต่ออกมาจากห้องผ่าตัดก็ยังไม่ฟื้นเลย" "แล้วหมอบอกว่าป๊าบาดเจ็บตรงไหนบ้างคะ" เธอรีบยกมือขึ้นเช็คน้ำตาออกลวก ๆ แล้วเดินไปหย่อนสะโพกนั่งข้างผู้เป็นแม่"แขนหักทั้งสองข้าง ส่วนสมองหมอสแกนแล้วก็ไม่ได้กระทบกระเทือนอะไร แต่ไม่รู้ทำไมยังไม่รู้สึกตัวสักที""ใจเย็นนะม๊าเดี๋ยวป๊าก็ฟื้น" เสี่ยวหมี่พูดปลอบใจผู้เป็นแม่พลางเอื้อมไปกุมมือท่าน แล้วลูบเบา ๆ เชิงให้กำลังใจ"ลูกเดินทางมาเหนื่อย ๆ กลับไปพักผ่อนที่บ้านก่อนเถอะ""ม๊านั่นแหละกลับไปพักผ่อน คืนนี้หมี่อยู่เฝ

มาเฟียหนุ่มนั่งมองไอจีของหนุ่มคนหนึ่งที่ลงรูปถ่ายคู่กับเสี่ยวหมี่ด้วยสายตาแข็งกร้าว เมื่อวางสายจากเธอแล้วตุ๊บ! มือหนากดปิดหน้าจอโทรศัพท์แล้ววางลงบนโต๊ะอย่างแรงจนเกิดเสียงดัง เขาอยากจะจับเธอตีก้นนักโทษฐานที่กล้าท้าทายคำสั่งทั้งที่เขาเพิ่งพูดกับเธอไปไม่กี่วัน แต่ดูแล้วคำพูดกับคำขู่ของเขาไม่ได้เข้าหู หรือทำให้เจ้าหล่อนเกรงกลัวเลยสักนิด"เธอทำตัวเองนะเสี่ยวหมี่มาโทษฉันไม่ได้" เสียงทุ่มพึมพำออกมาเบา ๆ สมองก็ครุ่นคิดเรื่องของหญิงสาวคนที่คอยกวนใจเขาตลอด จริง ๆ เรื่องที่ช่วยเธอเขาไม่ได้หวังผลตอบแทนหรือมีอะไรแอบแฝงเลยสักนิด ทุกอย่างออกมาจากใจจริงล้วน ๆ แต่เพราะเธอไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่นมันเลยทำให้เขาโกรธมากจนอย่างจะกำราบเธอขั้นเด็ดขาดก็อก! ก็อก!เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้เขาหลุดจากภวังค์ความคิด ก่อนปรายตามองไปยังประตู คิ้วเข้มเลิ่กขึ้นสูงเมื่อเห็นคนที่เดินเข้ามา"เดย์ข๋า" เสียงออดอ้อนเปล่งออกมาจากริมฝีปากแดงจัดของสาวสวยที่กำลังเดินนวยนาดเข้ามา ก่อนเธอจะหย่อนสะโพกนั่งลงบนโต๊ะทำงานตรงหน้ามาเฟียหนุ่มด้วยท่าทางยั่วยวนมาเฟียหนุ่มพ่นลมหายใจหนัก ๆ ออกมาอย่างนึกรำคาญ สายตาที่ฉายแววความไม่พออย่างชั