All Chapters of พ่ายรักร้าย: Chapter 31 - Chapter 40

@โรงพยาบาล"คิดถูกหรือคิดผิดเนี่ยยัยหมี่ที่ตัดสินใจร่วมงานกับไอ้หื่นเดย์" เสียงพึมพำดังเล็ดลอกออกมาจากริมฝีปากบางของคนที่นั่งเอามือกุมขมับอยู่ภายในห้องพักผู้ป่วยจนคนเป็นแม่อย่างเสี่ยวหลานที่เห็นใบหน้าเคร่งขรึมของบุตรสาวต้องเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง "เป็นอะไรลูกตั้งแต่เข้ามาก็เอาแต่นั่งถอนหายใจฟึดฟัด มีเรื่องอะไรหรือเปล่า" "เรื่องงานน่ะม๊าไม่มีไรหรอก" เสี่ยวหมี่ตอบปัด ๆ ก่อนจะหลับตาลงด้วยสมองที่หนักอึ้ง ในตอนนั้นเธอก็คิดว่าตัวเองไตร่ตรองดีแล้ว แต่พอมาตอนนี้เธอกลับเริ่มไม่แน่ใจแล้วเหมือนกันว่าจะรับมือกับเขาได้มากน้อยแค่ไหนแต่ในเมื่อเธอลั่นวาจาไปแล้วก็จะไม่คืนคำให้เขามาว่าได้ว่าเธอไม่รักษาคำพูด"ลูกดูเหนื่อย ๆ นะกลับไปพักผ่อนที่คอนโดเถอะ พรุ่งนี้ค่อยมาหาป๊าใหม่" เสี่ยวหลานเอ่ยด้วยความเป็นห่วง"ค่ะม๊างั้นหมี่กลับก่อนนะคะพรุ่งนี้มาหาใหม่" เสี่ยวหมี่ตอบตกลงอย่างว่าง่ายเพราะเธอรู้สึกเหนื่อยจริง ๆ ตั้งแต่กลับมาจากไทยเธอก็มาเฝ้าพ่อที่โรงพยาบาลทุกวัน ไหนตอนเช้าจะต้องรีบลุกไปทำงานอีก หลังจากเอ่ยจบเธอก็ลุกเดินออกจากห้องตรงไปขึ้นรถขับกลับคอนโดด้วยความเร็วทันทีที่กลับมาถึงห้องเธอก็ทิ้งตัวลงนอนแผ

"ระ..ร้อน" เสียงสั่นพร่าจากด้านหลังทำให้เดย์หันกลับไปมองก่อนที่เขาจะต้องรีบกระโจนเข้าไปโอบกอดร่างบางที่กำลังปลดสายชุดเดรสลงจากลาดไหล่จนเผยให้เห็นบราปีกนกโผล่ออกมา "จัดการต่อด้วย" เสียงเข้มออกคำสั่งกับลูกน้องก่อนจะประคองร่างบางที่ตอนนี้เริ่มมือซุกซนลูบคลำไปตามแผงอกของเขาไปยังรถหรูที่จอดอยู่ไม่ไกลตุ๊บ!ร่างบางที่อยู่ในอาการสะลึมสะลือถูกคนตัวโตจับยัดเข้าไปในรถหรูอย่างแรงจนตัวเธอเซไปชนหน้าคอนโซลรถ ใบหน้าสวยเหยเกด้วยความเจ็บ เสียงยานตะเบ็งออกจากริมฝีปากอิ่มด้วยความโมโห "อื้อ! เจ็บนะคนเลว"มาเฟียหนุ่มหาได้สนใจไม่ว่าหญิงสาวจะเจ็บไหมเขายืนมองร่างบางที่เมาแอ้ด้วยสายตาวาวโรจน์ครู่หนึ่ง ก่อนจะปิดประตูอย่างแรง แล้วเดินอ้อมไปขึ้นรถฝั่งคนขับ"เห็นเก่งนักเก่งหนาทำไมปล่อยให้ตัวเองโดนวางยาได้ แล้วยังจะชุดหมานี่อีกใส่เข้าไปได้ยังไง อยากโชว์มากหรือไง" เสียงเข้มบ่นงึมงำเมื่อก้าวขึ้นมานั่งตำแหน่งคนขับเรียบร้อย แล้วสายตาแหลมคมมองชุดเดรสรัดรูปบนตัวหญิงสาวที่โชว์ทั้งบนทั้งล่างอย่างขัดใจเวลานั่งทีก็ร่อนขึ้นมาจนจะเห็นขอบแพนตี้อยู่รอมร่อยิ่งมองก็ยิ่งไม่ชอบใข ลมหายใจหนัก ๆ ถูกพ่นออกมาจากจมูกโด่งเพื่อระบายอา

"โอ๊ยย! ยัยเมดูซ่า"ทั้งสองคนสบสายตากันนานนับนาที ก่อนเสี่ยวหมี่จะยกศีรษะขึ้นโขกหน้าผากคนด้านบนจนเขาร้องโอดโอยรีบผละตัวออกจากเธอ"สมน้ำหน้าชอบเอาเปรียบฉันดีนัก" เธอรวบผ้าห่มมาพันตัวไว้ แล้วรีบก้าวลงจากเตียงทันทีที่เป็นอิสระใบหน้าสวยยิ้มเยาะใส่คนที่นอนแผ่หลาเอามือกุมหน้าผากอยู่บนเตียงด้วยความสะใจ ก่อนจะรีบก้มหยิบชุดตัวเองวิ่งเข้าห้องน้ำใส่กลอนประตูอย่างแน่นหนาเพราะกลัวเขาจะตามมาเอาคืน"เจ็บชะมัด" ขาเรียวเล็กเดินมาหยุดยืนตรงหน้ากระจกอ่างล้างหน้า ดวงตาสีดำจ้องมองหน้าผากตัวเองที่เป็นรอยแดงจากการกระแทกกับหน้าผากคนตัวโตครู่หนึ่ง ก่อนจะเริ่มล้างหน้าล้างตาแล้วหยิบชุดมาสวมใส่เมื่อแต่งตัวเสร็จจึงค่อย ๆ เปิดประตูห้องน้ำออกมาอย่างระแวดระวัง"กลัวผมเอาคืนรึไง ไม่ต้องกลัวหรอกผมหมดอารมณ์จะทะเลาะกับแม่มดแบบคุณแล้ว" มาเฟียหนุ่มที่นั่งห้อยขาอยู่ริมเตียงพูดขึ้นเมื่อเห็นร่างบางที่เดินออกมาจากห้องน้ำมองเขาอย่างหวาดระแวง คำพูดของมาเฟียหนุ่มทำให้ร่างบางถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก แต่ถึงกระนั้นเธอก็ไม่ลืมที่จะระวังตัวเองอยู่ตลอดเวลาเพราะคนแบบเขามันไว้ใจได้เสียที่ไหนกัน"เขาอยู่ไหน" เธอเดินอ้อมไปยืนริมประตูก่อ

หลังจากเสี่ยวหมี่พูดจบภายในห้องก็ถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบจนเธอรู้สึกแปลกใจไม่น้อยที่จู่ ๆ มาเฟียหนุ่มก็เงียบไปซะดื้อ ๆ ทั้งที่ปกติเขาจะต้องตอบกลับทันควัน หรือเธอพูดอะไรผิดไป ดวงตากลมตวัดมองคนตัวโตที่เดินไปหย่อนสะโพกนั่งบนเก้าอี้หลังโต๊ะทำงานด้วยความสงสัย เธอทำได้แค่เก็บงำความสงสัยเอาไว้ในใจหากถามไปตรง ๆ ก็เกรงว่าคนตัวโตจะคิดว่าเธอแคร์เขาอีก สู้อยู่เงียบ ๆ ดีกว่า"ไหนแอลกอฮอลล์ฉันจะล้างมือ" ภายในห้องตกอยู่ในความเงียบนานเนินนานหลายนาที ก่อนเสี่ยวหมี่จะเอ่ยทำลายความเงียบ"วางอยู่ที่อ่างล้างมือในห้องน้ำ" มาเฟียหนุ่มตอบกลับเพียงสั้น ๆ มือหนาล้วงไปหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาเปิดเช็คแอปพลิเคชันต่าง ๆ ดูหลังจากพูดจบโดยไม่คิดจะสนใจหญิงสาวสักนิด แววตาแหลมคมตวัดมองตามหลังร่างบางที่เดินหายเข้าไปในห้องน้ำนิ่ง ๆ ก่อนที่เขาจะรีบดึงสายตากลับมาจ้องหน้าจอโทรศัพท์ต่อเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้ากำลังเดินออกมาจากห้องน้ำ เสี่ยวหมี่มองคนที่นั่งก้มหน้าก้มตาจดจ่ออยู่กับหน้าจอโทรศัพท์อย่างใช้ความคิด ขาเรียวเล็กเดินไปหยุดหน้าโต๊ะทำงานเขา ก่อนจะเปล่งเสียงบอกไปตามมารยาทเพราะเธอไม่รู้จะอยู่ไปทำไมเมื่อเจ้าของห้อ

เสียงของหนุ่มสาวที่พูดคุยหยอกล้อกันทำให้เสี่ยวหมี่อดทนไม่ไหวอีกต่อไป รีบพรวดพราดออกไปโดยไม่คิดบอกกล่าวคนเป็นเจ้านายสักนิดเมื่อหญิงสาวหายหลังไปสาวสวยที่นั่งอยู่บนตักมาเฟียหนุ่มก็รีบดีดตัวลงจากตักเขาทันที"พี่เดย์ทำแบบนี้ไม่แรงไปหน่อยเหรอคะ เกิดพี่เขาเกลียดขึ้นมาจะทำไง ไม่ใช่เรื่องจะยุ่งยากเข้าไปอีกหรือไง" หญิงสาววัย 22ปี ซึ่งลูกพี่ลูกน้องของมาเฟียหนุ่มเดินอ้อมมานั่งลงบนเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานของเขาแล้วเอ่ยขึ้น เธอไม่เห็นด้วยสักนิดที่ผู้เป็นพี่ชายลองใจหญิงสาวที่ตัวเองชอบแบบนั้น แต่เพราะเขาขอร้องอ้อนวอนเธอเลยยอมช่วย"พี่แค่อยากรู้ว่าเธอคิดเหมือนที่พี่คิดกับเธอไหม ถ้าให้ถามตรง ๆ คนแข็งกระด้าง ดื้อรั้นแบบเธอคงจะไม่ยอมรับ หรือแสดงอะไรออกมา มีแค่วิธีนี้เท่านั้นแหละที่จะง้างปากเธอได้" มาเฟียหนุ่มถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้สึกอะไรที่ลองใจเธอแบบนั้น แต่จะให้เขาทำยังไงล่ะก็ผู้หญิงที่เขาตกหลุมรักไม่ค่อยเหมือนกับชาวบ้านชาวช่องเขา และเขาก็คิดออกวิธีนี้วิธีเดียว เขามันเป็นพวกใจร้อนคิดอะไร รู้สึกอะไรก็ลงมือทำเลยเขาชัดเจนกับความรู้สึกตัวเองเสมอ"แล้วทีนี่รู้รึยังละพี่เดย์ เขาเดินหน้าเศร้