All Chapters of เมียเด็กผมโหดนะครับ!: Chapter 31 - Chapter 38

ตอนที่ 32 ผลของการกระทำ"ขอบคุณครับที่มาส่ง" พอลเอ่ยบอกกับมายด์เมื่อมายด์พาเขามาส่งที่ห้อง"ขอบคุณอะไรกันค่ะ...ที่พี่พอลต้องเจ็บตัวอย่างนี้ก็เพราะว่าจะช่วยมายด์""หึ...ใครจะไปรู้ล่ะครับว่าหมอนั้นจะชกเข้ามาที่หน้าพี่แบบนี้ขนาดเขาความจำเสื่อมนะครับยังไม่ชอบหน้าพี่เลย""มายด์ต้องขอโทษจริงๆนะคะพี่พอล" มายด์เอ่ยบอกด้วยความรู้สึกผิด"น้องมายด์เลิกขอโทษพี่ได้แล้วครับ...แล้วก็รีบกลับไปหาหมอนั้นเถอะครับดูท่าจะโกรธมายด์น่าดูที่มายด์เลือกที่จะมาส่งพี่ก่อนแบบนี้""ก็ได้ค่ะ...งั้นพี่พอลก็พักผ่อนนะคะมายด์ไม่กวนแล้วเข้าห้องไปได้แล้วค่ะ""ครับผม"หลังจากพูดคุยกับพี่พอลเสร็จฉันก็รีบลงไปหาแฟร๊งซ์ที่ล็อบบี้ของโรงแรมแต่พอฉันมองหากลับไม่เห็นแม้แต่เงาของแฟร๊งซ์ไม่รู้หายไปไหนแล้วสภาพแบบนั้นยังจะไปไหนอีกบอกให้รอก็ไม่รอไปไหนของเขากันนะ"เอ่อ...ขอโทษนะคะคุณพนักงานขอถามอะไรหน่อยได้ไหมค่ะ" ฉันเลือกที่จะเดินไปถามพนักงานที่เค้าเตอร์เผื่อเขาจะเห็นว่าแฟร๊งซ์ไปไหน"ค่ะคุณลูกค้ามีอะไรหรือเปล่าค่ะ" "ไม่ทราบว่าพอจะเห็นผู้ชายตัวสูงประมาณนี้มีผ้าก๊อซปิดแผลที่คิ้วและที่หัวน่ะค่ะพอจะเห็นไหมค่ะ""อ่อ...คุณผู้ชายคนนั้นดิฉั

ตอนที่ 34 ดูแล"แฟร๊งซ์...ตื่นมากินข้าวกินยาก่อน..." ฉันปลุกแฟร๊งซ์ที่นอนป่วยอยู่ในตอนนี้"อื้มม..." แฟร๊งซ์เอามือปัดสิ่งที่รบกวนการนอนก่อนจะดึงผ้าห่มหนามาคุมตัว"นี่!...อย่าดื้อเหมือนลูกได้ไหมลุกขึ้นมากินข้าวกินยาดีๆ""หื้ม...ลูก?" แฟร๊งซ์เมื่อได้ยินก็ดึงผ้าห่มออกมาจ้องมองหน้าฉันอย่างมีคำถาม"เออ...หมายถึงอย่าดื้อเหมือนเด็กได้ไหม" ฉันแก้ตัวกลับไปหวังว่าจะไม่สงสัยอะไรนะ"......." แฟร๊งซ์มองหน้าฉันนิ่งก่อนจะหลับตาลงอีกครั้งฉันที่เห็นอย่างนั้นก็รีบดึงตัวให้แฟร๊งซ์ลุกขึ้นมาทันที"กินข้าวกินยาก่อนค่อยนอน...ลุกขึ้นมาอย่างอแง" ฉันฉุดรั้งให้แฟร๊งซ์ลุกขึ้นจากเตียงในที่สุดแฟร๊งซ์ก็ลุกขึ้นมาตามที่ฉันต้องการแม่จะมีสีหน้าที่ดูงัวเงียอยู่บ้างก็ตาม"งื้ออ" ทำเสียงแบบนี้คิดว่าน่ารักมากหรือไง"ลุกขึ้นนั่งดีๆ...เดี๋ยวมายด์ไปเอาอาหารมาให้แฟร๊งซ์นั่งรอก่อนนะ" ฉันบอกกับแฟร๊งซก่อนจะเดินออกจากห้องเพื่อไปเอาโจ๊กหมูมาให้แฟร๊งซ์กิน"มาแล้ว...อะกินซะ" ฉันว่างจานโจ๊กไว้โต๊ะข้างแฟร๊งซ์"......." "ทำไมไม่กินล่ะจะได้กินยา" ฉันเอ่ยถามแฟร๊งซ์เมื่อแฟร๊งซ์เอาแต่มองหน้าฉันสลับกับโจ๊กตรงหน้า"แขนไม่มีแรง" แฟร๊งซ์เอ่ยบอ

ตอนที่ 36 เจ้าชายนิทราเวลาผ่านไปห้าชั่วโมงการผ่าตัดเป็นไปได้ด้วยดี"หมอครับเพื่อนผมเป็นยังไงบ้าน" เมื่อนนท์เห็นหมอ ออกมาจากห้องผ่าตัดก็รีบเดินเข้าไปหาทันทีเพื่อถามอาการของแฟร๊งซ์"คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้วครับแต่ยังคงต้องดูอาการอย่างใกล้ชิดตอนนี้หมอต้องให้คนไข้พักอยู่ในห้องปลอดเชื้อก่อนญาติยังเข้าเยี่ยมไม่ได้นะครับต้องรอให้คนไข้อาการดีกว่านี้ก่อน...แล้วหมอมีอีกเรื่องที่ต้องบอกญาติคนไข้ไม่ทราบว่าใครเป็นญาติของคนไข้ครับ..." หมอหนุ่มเอ่ยถาม"บอกแฟนเขาแทนได้ไหมครับหมอ..." นนท์เอ่ยถาม"ต้องเป็นญาติครับถ้างั้นถ้าญาติของคนไข้มาถึงช่วยบอกพยาบาลด้วยนะครับหมอขอตัวก่อน" "ครับขอบคุณครับคุณหมอขอบคุณมากๆครับ" นนท์"ขอบคุณครับหมอ/ขอบคุณครับ" เดล พัด"ขอบคุณมากค่ะคุณหมอ" มายด์เอ่ยบอกอย่างโล่งใจ"ไม่เป็นไรครับเป็นหน้าที่ของหมออยู่แล้วที่ต้องช่วยเหลือคนไข้หมอขอตัวนะครับ""ค่ะ/ครับ" หลังจากที่หมอเดินแยกออกไปก็เหลือมายด์เจน นนท์ เดลและก็พัดทั้งห้าหันหน้ามามองกันอย่างโล่งอกที่แฟร๊งซ์ปลอดภัยแล้วแต่ก็ยังมีกังวลอยู่เพราะไม่รู้ว่าสิ่งที่หมอจะบอกกับญาติของแฟร๊งซ์คืออะไร...คงต้องรอม๊ากับป๊าไอ้แฟร๊งซ์มาที่น

ตอนที่ 38 ขอบคุณที่ยังรักกันโรงพยาบาลฉันกลับมาโรงพยาบาลอีกครั้งหลังจากไปดูของที่ห้องแฟร๊งซ์..."มาแล้วหรอลูก...หนูมายด์ตาหนูบวมแดงมากเลยลูกโถ่" ม๊าของแฟร๊งซ์พูดจบก็เดินเข้ามาสวมกวดฉันอย่างปลอบโยน"มายด์ไม่เป็นอะไรค่ะม๊า" ฉันบอกม๊าก่อนจะเดินเข้าไปหาแฟร๊งซ์ที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย"แฟร๊งซ์มายด์ให้อภัยแฟร๊งซ์ทุกอย่างเลยนะ...ตอนนี้แฟร๊งซ์ช่วยตื่นขึ้นมาหามายด์กับลูกได้แล้วไหนแฟร๊งซ์บอกว่าจะพามายด์กับลูกไปอยู่บ้านที่แฟร๊งซ์ซื้อไว้ไงอึก...ตื่นขึ้นมาสิ...ตื่นขึ้นมา..." "หนูมายด์ลูก...""อึก...ฮือๆ...ทำไมเขาไม่ฟื้นสัักทีค่ะม๊าอึก...ทำไม""มายด์ลูกตาแฟร๊งซ์ต้องฟื้นขึ้นมาหาพวกเราแม่เชื่ออย่างนั้น...แฟร๊งซ์ต้องฟื้้นลูก""อึก...มายด์จะรอค่ะ"หลังจากวันนั้นเวลาก็ผ่านไป จากวันเป็นเดือน ผ่านมาห้าเดือนแล้วแฟร๊งซ์ก็ยังไม่ฟื้นขึ้นมาวันนี้เป็นวันเกิดของแฟร๊งซ์แล้ว..."พี่ไฟครับมาเป่าเค้าแทนปะป๊าหน่อยลูก" ฉันบอกกับลูกชายที่วิ่งเล่นออยู่กับปู่ย่าอยู่รอบห้องนอนของแฟร๊งซ์"ครับม๊า..."ฟู่ๆ ฟู่"อวยพรคุณพ่อด้วยครับ" ฉันบอกลูกชายก่อนที่ไฟนอลจะปีนขึ้นเตียงแล้วหอมแก้มของแฟร๊งซ์ทั้งสองข้าง"happy birthda