All Chapters of เงาสวาทพี่เขย: Chapter 1 - Chapter 10

เรื่องนี้พิมพ์ลดาคิดมาตลอด มันเป็นแรงผลักดันที่ทำให้หล่อนพยายามหางานพิเศษ“โถ... ทำยังกับว่าคุณดำกับคุณอรจะยอม”ป้านิ่มรู้ว่าอรทัยรักและห่วงน้องสาวคนนี้มากในเวลาต่อมาพิมพ์ลดาเดินลงมาจากชั้นสองของบ้านด้วยสีหน้าประหลาดใจ“พี่อรไม่อยู่ในห้องนี่คะป้านิ่ม”หญิงสาวเดินกลับมาถามป้านิ่มที่อยู่ในครัวด้วยความสงสัย หลังจากเดินขึ้นไปถึงชั้นบนของบ้าน แต่ไม่เห็นพี่เขยกับพี่สาวอยู่ในห้องนอน เพราะว่าห้องดูเงียบเชียบและเครื่องปรับอากาศก็ไม่ได้เปิดเอาไว้ บ่งบอกให้รู้ว่าไม่มีคนอยู่ในห้อง“อ๋อ... ป้าลืมไป ถ้าไม่อยู่บนห้องนอนแสดงว่าพากันไปออกกำลังกายที่ยิมมั้งคะ... ป้าว่าต้องอยู่ที่ยิมอย่างแน่นอน ลองไปดูที่ยิมสิคะ เพราะป้าได้ยินคุณดำชวนคุณอรไปออกกำลังกาย”ป้านิ่มหมายถึงห้องออกกำลังกายที่อดัมส์สร้างเอาไว้ด้านหลังโรงจอดรถ ภายในห้องมีอุปกรณ์ออกกำลังกายครบครัน เพราะโดยส่วนตัวอดัมส์เป็นคนชอบออกกำลังกายเป็นชีวิตจิตใจ“ลองไปดูที่ห้องยิมสิคะ”“ค่ะป้า... ”พิมพ์ลดารู้สึกแปลกใจ หล่อนเดินออกมาคว้าจักรยานคันน้อยที่จอดเอาไว้ด้านหลังครัว จากนั้นก็ถีบออกมาตามถนนโรยกรวดทอดผ่านสนามหญ้าหลังบ้าน มุ่งตรงไปยังยิมที่อยู่ด้า

อรทัยขยับสะโพกขึ้นเล็กน้อย กระดกก้นแย้มพูงามที่ปลิ้นทะลักออกมาจากง่ามขาทางด้านหลัง ก่อนจะโดนแท่งเนื้อมหึมาของสามีกระแทกฝังเข้าใส่จนร้องคราง“อร๊ายยย... ฮึ่ก”อดัมส์กระเด้าเสยเข้าใส่อย่างจัง ดุ้นเอ็นสีน้ำตาลเข้ม ทะลวงเข้าเติมเต็มร่องสวาทของอรทัยจนมิดสุดโคนพวงสรรค์ยืนยันด้วยภาพที่เห็นอยู่เต็มตาของพิมพ์ลดาที่จ้องดูการสอดใส่ตาไม่กระพริบ พวงไข่ของพี่เขยเกร็งเป็นก้อนเบียดแน่นอยู่เต็มปากโพรงสวาทของผู้เป็นพี่สาว“มิดเลยที่รัก... อ่า”มีความสะใจในน้ำเสียงของอดัมส์ เขามีความสุขที่ได้เห็นดุ้นเอ็นของตัวเองเสียบแน่นเต็มรูของภรรยาสุดที่รัก“คุณดำ... แน่น... อูย”อรทัยหลุบตาลงมองดูภาพของเนื้อที่เสียบประสาน“ผมชอบที่สุด... ของคุณตอดแรงเหลือเกิน”อดัมส์ชมขณะสองมือยังรวบสะโพกของอรทัยเอาไว้แน่น ก่อนจะกดกระแทกให้กลีบสวาท รูดรัดลงมาดูดกลืนดุ้นเอ็นที่กระเด้าเสยเข้าใส่เสียงดังบลั่กรุนแรงจนน้ำหล่อลื่นของหล่อนทะลักออกมาอาบชุ่มพวงไข่ของเขา อดัมส์เริ่มกระเด้าเป็นจังหวะ“อูย... คุณดำคะอรเสียว”อรทัยหน้าตาบูดเบี้ยวไปชั่วขณะ ริมฝีปากห่อรัดเป็นวง ขณะสามีกดท่อนเนื้อเข้าใส่ร่องสวาทนุ่มแน่นของหล่อนอย่างล้ำลึกรุนแรง

“คุณดำ... ฮึ่ก... อรเสียว” ก้นอวบแอ่นขึ้นมาด้วยความเสียวซ่าน “อู้ว... ผมก็เสียว” อดัมส์ครางเสียงต่ำในลำคอ “ของคุณกระตุกแรงจัง” กระซิบกระซาบพลางก้มลงจูบไซ้แผ่นหลังแอ่นระแน้ของภรรยา “อ๊อย... เสียวที่สุดคุณดำขา” อรทัยได้แต่พริ้มตา หัวไหล่บิดเร่า ลมหายใจติดๆ ขัดๆ ส่ายสะโพกเนิบนาบ แอ่นรับความรู้สึกเสียวซ่านที่ถ่ายทอดถึงกันอยู่ภายใน“อ๊า... อีกนิด... อ๊ะ” อดัมส์กระทุ้งท่อนเอ็นเข้าใส่ร่องสวาทของหล่อนถี่ยิบไม่บันยะบันยัง เสียงดังบลั่กๆ ทำเอาคนที่แอบดูสะดุ้งไปด้วย “อร๊ายๆ ๆ... ” ความหนักแน่นของสามีทำเอาอรทัยครวญครางเหมือนจะขาดใจตาย อดัมส์จัดหนักเหลือเกิน เสียงเนื้อกระทบกันสนั่น ก่อนที่ร่างกำยำจะทรุดฮวบลงทับแผ่นหลังขาวผ่องของอรทัยที่แอ่นระแน้ขึ้นด้วยความซ่านเสียวสุดจะบรรยาย “อ๊าคคค... ” อดัมส์จูบไซ้ไหล่หลังของหล่อน หนวดเคราสากปักทิ่ม จิ้มผิวบอบบางทำเอาคนใต้ร่างสะดุ้งคราง ร่างใหญ่ของสามีทาบทับลงมาสนิทแนบจนหล่อนรับรู้ได้ถึงความร้อนที่แผ่ลามออกมาจากเนื้อตัวกำย

ตอนเช้าตรู่ของวันใหม่ เสียงนกร้องและแสงแดดอ่อนที่สาดเข้ามาทางบานหน้าต่างหัวเตียงของห้องนอน ปลุกพิมพ์ลดาให้ตื่นขึ้นจากห้วงนิทราแสนสุข ภายหลังจากหลับสบายมาหลายชั่วโมง เพราะจิตใจโปร่งโล่งไม่มีเรื่องเรียนมารบกวนจิตใจเหมือนเมื่อสัปดาห์ก่อนหน้า ที่หล่อนต้องคร่ำเคร่งอยู่กับการเตรียมตัวสอบในเทอมสุดท้าย ก่อนอำลาชีวิตนักเรียนมอปลาย เสียงเครื่องตัดหญ้าที่ดังกระหึ่มมาจากสวนกุหลาบด้านหลังคฤหาสน์ ทำให้พิมพ์ลดาก้าวเดินมาที่หน้าต่างหัวเตียงสายตาคมประกายทอดมองดูเหตุการณ์ข้างล่าง ตอนนั้นจึงเห็นว่าอดัมส์ผู้เป็นพี่เขย กำลังยืนสั่งงานคนงานในสวนที่ช่วยกันปลูกต้นไม้ใกล้แปลงกุหลาบ ในทันทีที่รู้ว่าเช้านี่พี่เขยของตนกำลังสั่งงานอยู่ในสวน พิมพ์ลดาก็รีบเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำในทันทีใช้เวลาเพียงครู่สั้นๆ สาวน้อยก็ออกมาสวมเสื้อผ้า หล่อนดูสดใสในชุดกางเกงยีนส์ขาสั้นสีน้ำเงินเข้มและเสื้อยืดสีส้ม ช่วยขับผิวขาวผ่องสะดุดตาน่ามองสาวน้อยสำรวจตัวเองอยู่หน้ากระจกเงาบานใหญ่อีกครู่สั้นๆ พินิจใบหน้านวล ว่างามพร้อมแล้วจึงเดินลงบันไดมาจากชั้นสองหล่อนทำทีว่าเดินออกมารับแสงแดดอุ่น เขย่งปลายเท้าน้อย

“คุณหมอคะ... ”พิมพ์ลดาร้องถามนายแพทย์ที่เดินตรงมาหาหล่อน “…..” คุณหมอนิ่งไปชั่วขณะ สูดหายใจลึก ก่อนจะกล่าวออกมาด้วยประโยคโหดร้ายเหลือเกินสำหรับคนฟัง “เสียใจด้วยนะครับ” นายแพทย์วัยกลางคนซึ่งเป็นหัวหน้าทีมผ่าตัด เอ่ยด้วยสีหน้าเรียบๆ น้ำเสียงเศร้าสลดอย่างคนที่คุ้นชินกับการ ‘เกิด’ และ ‘ตาย’ ซึ่งมีให้เห็นอยู่ทุกวี่ทุกวันในหน้าที่การงานที่ต้องคลุกคลีอยู่กับการยื้อชีวิตมนุษย์จากมือมัจจุราช“ฮือๆ… ”พิมพ์ลดายกมือขึ้นปิดปาก ดวงตาพราวไปด้วยหยาดน้ำตา ใบหน้าสวยซีดเซียวราวกับหน้ากระดาษที่ปราศจากตัวอักษร หันมากอดกันแน่นกับป้านิ่มที่สะอึกสะอื้นจนตัวโยนไม่ต่างกัน“คุณอรไปดีแล้วค่ะหนูพิมพ์” ป้านิ่มปลอบ“ฮือๆ... พี่อรทิ้งพิมพ์ไปแล้วจริงๆ หรือนี่ ฮือๆ”พิมพ์ลดายกหลังมือขึ้นปาดน้ำตา ก้อนความเศร้าเคลื่อนขึ้นมาเจ็บจุก แน่นไปทั้งลำคอ หยาดน้ำตากลมเกลี้ยงกลิ้งลงมาอาบนวลแก้ม เสียงสะอื้นตามมาราวกับว่าหัวใจของหล่อนกำลังจะขาดรอนลงเสียให้ได้ “ฮือๆ… ไม่จริงใช่ไหมคะป้านิ่ม พี่อรยังไม่ตายใช่ไหมคะ... ” พิมพ์ลดาไม่อยากจะเชื่อ ว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นแล้วจริงๆ