All Chapters of LOVE LOSER ร้ายพ่ายรัก (จบ ): Chapter 41 - Chapter 50

ร้ายพ่ายรัก 41(มีเนื้อหาและภาพประกอบที่ไม่เหมาะสม)เคร้ง ๆ ๆ ข้าวของบนโต๊ะมันกระจัดกระจายไปหมด ทำให้เขาจำต้องกระชากตัวของเธอลงไปจากโต๊ะและประคองตัวของเธอให้หันหลังมาทางเขา พร้อมกับสอดใส่แท่งรักยัดกระแทกเข้าไปในร่องรักของเธอจากทางด้านหลังและกระแทกซ้ำ ๆ"ซี้ด..อ่ะ เสร็จเร็วจังเลยนะ" เขากระซิบบอกคนตรงหน้าก่อนจะกระหน่ำโถมกายกระแทกตอกร่องรักของหญิงสาวแบบเน้น ๆ เพื่อส่งให้เธอเสร็จสม"ของผัวเธอมันถึงใจขนาดเลยเหรอ?" เขาเอ่ยถามพร้อมกับขบเม้มที่ใบหูของเธอและ"หุบปาก..และรีบเXX" แพทริเซียจิกปลายนิ้วขูดลงกับโต๊ะย่ิงเธอครางมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งกระแทกซ้ำตอกลงไปลึกเท่านั้น แรงบีบตอดของโพรงรักที่ร้อนระอุ ทำให้เขาเองก็รู้สึกดีไม่ต่างกันเลย"อ๊ะ..อ่ะ ๆ" แพทริเซียกัดริมฝีปากแน่นในวินาทีที่เธอรู้สึกเสียวจนเหมือนหัวใจจะหยุดเต้นนี้ ร่องรักของเธอบีบรัดแก่นกายของเขาแน่นมาก ๆ จนเจเลอร์แทบไม่สามารถจะขยับต่อได้เลยตับ ตับ ตับ!! มันเป็นความเจ็บปวดที่โคตรจะรู้สึกดีอย่างประหลาด เจเลอร์เองเสียวจนสติแทบหลุดไม่ต่างกันเมื่อปลายเท้าของเขาเหยียบลงเต็มฝ่าเท้า ตั้งหลักได้มั่นคงแล้ว ร่างสูงก็โยกสะโพกอัดกระแทกเข้าหาแบบเน

ร้ายพ่ายรัก 43"ปล่อยกู..เถอะ..ปล่อย" มันเอ่ยขอทั้งน้ำตาจนท้ายที่สุดผมก็ยอมยกเท้าขึ้นอย่างช้า ๆ พร้อมกับกดปิดกล้องโทรศัพท์ลง"ทำไมยอมแพ้ง่ายจังเลยวะ" ผมนั่งลงตรงหน้านิโคลัสและเอ่ยถามไปด้วยน้ำเสียงสะใจลึก ๆผมไม่รู้ต้องขอบคุณมันรึเปล่า ที่กระทืบผมปางตายในวันนั้น เพราะถ้าไม่ถูกกระทำจนสาหัสผมก็คงไม่ลงเรียนศิลปะการต่อสู้ทุกอย่างแบบในตอนนี้แน่"ไม่สมกับเป็นนิโคลัส ขาใหญ่ประจำโรงเรียนเลยนะ" ผมจงใจถ่มน้ำลายใส่ใบหน้าของมันและหัวเราะลั่นกับสภาพของอดีตเพื่อนที่เคยกระทืบผมปางตายตรงหน้า"กูได้ข่าวว่าบ้านมึงล้มละลาย จนต้องเกาะผู้หญิงแดกเลยไม่ใช่เหรอ?" ผมเหลือบมองไปทางเกรซ แฟนสาวคนสวยของนิโคลัส ที่คบกันมานานมากจนเกือบจะได้แต่งกันอยู่แล้ว ก่อนที่เธอจะมาเจอผม"อย่าเอาเกรซไปนะ..กูขอร้อง" นิโคลัสส่งสายตาวิงวอนต่อผมและมองไปทางคนรักของมันด้วยสายตาที่เจ็บปวด"ถ้ามึงไม่ใช่วิธีสกปรก มาแย่งโอกาสดี ๆ ของกูไป...มึงคงไม่เสียใจแบบนี้แน่" ผมจ้องหน้ามันก่อนจะเดินไปอุ้มเกรซขึ้นจากพื้นและเดินตรงไปหยุดตรงหน้านิโคลัสที่นอนพะงาบ ๆ ดิ้นพล่านอยู่กับพื้นผมจงใจอุ้มเกรซเดินข้ามตัวมันไปและพาเธอขึ้นคอนโดไป เพราะปล่อยนอนอยู่ต

ร้ายพ่ายรัก 45"แต่ฉันเป็นรุ่นพี่ที่นี่ เพราะฉะนั้นฉันใช้เธอทำอะไรเธอก็ต้องทำ" ยัยมุกขึ้นเสียงใส่ฉันพร้อมกับเอาปึกงานมาวางลงที่โต๊ะของฉันตุ๊บ! ฉันลุกขึ้นยืนประชันหน้ากับอีกฝ่าย ก่อนจะปัดเอกสารของมันหล่นลงไปกองที่พื้นทันที"อย่ามาขึ้นเสียงใส่ฉันนะ" ฉันลุกขึ้นชี้หน้าอย่างไม่ยอมเช่นกันถึงตอนนี้ฉันจะกลายเป็นคนที่จนกตรอกแต่ถ้ามาใครมาทำกิริยาแบบนี้ใส่ฉันก็ไม่ทนเหมือนกัน"…พี่กันต์ดูนังเด็กใหม่นี่สิ มันจะตบมุกอยู่แล้วนะ" ยัยมุกรีบถอยหลังไปทันทีเมื่อฉันจ้องหน้ากลับอย่างเอาจริง"แกรู้ไหมว่าฉันเป็นลูกใคร?" คำพูดของยัยมุกทำให้นิ่งไปเล็กน้อย เหมือนหนังเรื่องเก่าที่ฉายรีรันภาพของตัวฉันเองยังไงยังงั้นเลยจริง ๆ"ถ้ามึงไม่รู้ว่าตัวเองรู้ใคร..แล้วกูจะรู้ไหม?" ฉันตอบกลับไปและตั้งท่าอย่างพร้อมมีเรื่องเช่นกัน"ใจเย็น ๆ กันก่อน ทั้งคู่เลยครับ..ที่นี่สถานที่ทำงานนะ ไม่ใช่สนามมวย"ผู้ชายคนเดียวในห้องเดินตรงเข้ามาห้ามปามเราสองคนทันที"...เอางี้แล้วกันนะเดี๋ยววันนี้พี่เทรนงานให้เราเอง" พี่กันต์รีบดึงตัวมุกออกไปห่างจากระยะฝ่ามือของฉันในทันที"ส่วนมุกเอกสารที่ต้องขายประกันให้ลูกค้าตัวเอง มุกก็ควรจะไปถ่ายเอกสาร

ร้ายพ่ายรัก 47"ไม่ต้องหรอก แค่นี้ท่านก็มีเรื่องเครียดมากพอแล้ว" เจเลอร์ตอบกลับด้วยใบหน้าที่อ่อนล้า"แต่ว่านายไม่ผิดเลยนะ ฉันต่างหากที่ผิดฉันเป็นคนไล่กระทืบมันเองแท้ ๆ ทำไมนายถึงโดนพักงานคนเดียวแบบนี้ละ..ไม่ยุติธรรมเลย" ฉันส่ายหน้าอย่างไม่เห็นด้วยมาก ๆ กับคำตัดสินของลุงเจสัน"วันหลังถ้ามีเรื่องอะไร อย่าใช้แต่กำลังนะรู้ไหม" ร่างสูงบีบแก้มของฉันเบา ๆ"ฉันนับหนึ่งถึงร้อยแล้วนะ แต่มันอดไม่ได้จริง ๆ" ฉันจับมือของเจเลอร์และถลกแขนเสื้อขึ้นเพื่อดูรอยแดง ๆ จากการถูกน้ำร้อนลวกที่แดงไปเกือบทั้งท่อนแขนของเขาเลย"งั้นรอบหน้าลองนับหนึ่งถึงล้านแล้วกันนะ" เจเลอร์ยิ้มออกมาในตอนที่ฉันยกแขนของเขาขึ้นมาดูแผลอย่างละเอียดภายในห้องน้ำฉันกับเจเลอร์นอนแช่อยู่ในอ่างอาบน้ำด้วยกัน ในสภาพที่เปลือยกายเปล่า"ฉันว่าพรุ่งนี้ฉันไปลาออก แล้วไปหางานใหม่ทำดีกว่า...ไม่กล้าสู้หน้าคนที่ทำงานเลย" ฉันถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อย ๆ และรู้สึกไม่อยากไปทำงานเลย ยิ่งพอรู้ว่าไม่มีเจเลอร์ก็ยิ่งไม่อยากไป"เธอไม่โดนไล่ออกหรอกแพท...พรุ่งนี้พี่เจคอปกับโจชัวก็กลับมาทำงานแล้ว เธอลองเขาไปคุย ๆ ดูก็ได้เผื่อเขาจะช่วยหาตำแหน่งงานดี ๆ ให้เธอได้

🌹 ร้ายพ่ายรัก 49 มีเวอร์ชั่นไม่สวมใส่อะไรเลย ถ้านักอ่านสนใกระหน่ำเม้นมาโลร้ายพ่ายรัก 49(แพทริเซีย)สิ่งที่ฉันตกใจยิ่งกว่าการเจอเพื่อนเก่าอย่างนิโคลัสเลยก็คือ..พอเปิดประตูออกไปมันก็จ่อหน้าของฉันด้วยกระบอกปืน"กู..กูเอง..กูแพทไง มึงจะยะ..อย่ายิงนะ" ฉันรีบโยกตัวหลบทิศทางของปืนทันที ซึ่งนิโคลัสเองก็ตกใจไม่ต่างกันที่เจอฉัน"ชะ..เชี่ย..แพท?" นิโคลัสรีบหันไปปืนไปทางอื่นทันที มันยืนอ้าปากค้างอยู่นานที่เห็นว่าฉันอยู่ในห้องของเจเลอร์ ในสภาพที่มีแค่ชุดนอน"นี่มันเรื่องบ้าอะไรวะเนี่ย?" ฉันถามกลับไปและยื่นหน้าออกไปดูข้างนอกอีกครั้งว่าไม่มีเจเลอร์อยู่แถวนี้แน่แล้ว"แล้วสภาพมึงทำไม เยินขนาดนี้วะ?" ฉันมองนิโคลัสแบบหัวจรดปลายเท้าอีกครั้งอย่างอึ้ง ๆ นิโคลัส คนที่เคยเป็นถึงหนุ่มฮอตของโรงเรียน กลับมาในสภาพที่แขนเข้าเฝือก หน้าตาเละจนแทบจำหน้ามันไม่ได้เลย ถ้าไม่จ้องมองไปดี ๆ"กูดิต้องถามมึง..มึงมาทำเหี้ยห้องไอ้เจเลอร์?" นิโคลัสจ้องมองฉันคล้ายกำลังจับผิดอยู่เหมือนกัน"หรือมันจับมึงมาทรมานใช่ไหม ดีเลย เดี๋ยวกูช่วยมึงออกไปเอง" นิโคลัสชักตั้งลำปืนขึ้นอีกคร้ังและผลักประตูเดินเข้าไปในห้องของเจเลอร์อย่างถือวิ