All Chapters of LOVE LOSER ร้ายพ่ายรัก (จบ ): Chapter 1 - Chapter 10

LOVE LOSER ร้ายพ่ายรัก(เจเลอร์ x แพทริเซีย) __________________________________ทุกอย่างเริ่มต้น....ด้วยความร้ายกาจ ⚠️เจเลอร์ JAYLERเขา..ผู้ชายคนที่แพ้มากตั้งแต่ชาติกำเนิด"เธอสวยนะ...แต่ได้ง่ายไป"แพทริเซียเธอ...ผู้หญิงที่ร้ายจนทุกคนเกลียด"เรื่องเมื่อคืนฉันจะคิดซะว่า...ให้ทานหมาตัวหนึ่งก็แล้วกัน"__________________________________ร้ายพ่ายรัก1@ X69 Club Bangkok🎄 24 December : XMAS PARTY 🎄(บทสนทนาทางโทรศัพท์) "สรุปว่าพวกมึงตั้งใจเทกูใช่ปะ" แพทริเซียเอ่ยถามปลายสายไปด้วยน้ำเสียงเหวี่ยง ๆ เพราะตามจริงแล้วคืนนี้เพื่อน ๆ เธอนัดให้ออกมาเที่ยวด้วยกันแท้ ๆ แต่พอเธอมาถึงที่ผับคนหนึ่งก็โทรมาบอกว่าป่วยกะทันหัน ส่วนอีกคนก็โทรมาบอกว่าแฟนมันป่วยอีกเช่นกัน (กูขอโทษจริง ๆ นะเว้ยเพื่อน....คือพอดีว่าพี่เจมส์เขาไม่ค่อยสบายหนักเลยอะ กูก็เลยต้องอยู่ดูแลเขาก่อน) ปลายสายเอ่ยตอบกลับด้วยน้ำเสียงเศร้า ๆ(มึงอย่าโกรธกูเลยนะแพท ....ว่าแต่ปีนี้มึงอยู่ฉลองคริสต์มาสคนเดียวได้ไหม) เพื่อนรักของเธอพูดเหมือนจะแคร์ความรู้สึกของเธอมาก ๆ แต่เปล่าเลยสักนิด"เลิกตอแหลเหอะ น่ารำคาญ!"ตู๊ด ๆ ๆ ...แพทริเซียกระแทก

ร้ายพ่ายรัก3[แพทริเซีย]"เกิดอะไรขึ้นกันแน่วะเนี่ย" ฉันเดินเข้าบ้านมาด้วยความรู้สึกมึน ๆ งง ๆ เมื่อตื่นขึ้นมาในโรงแรมหรูแห่งหนึ่ง ในสภาพเปลือยกายเปล่าและก็..ไม่เจอใครในห้องเลยสักคนเดียวตึก ตึก ๆ เสียงรองเท้าส้นสูงกระทบลงบนพื้นหินอ่อนสวยหรู ก้องไปทั่วทั้งคฤหาสน์หลังใหญ่ ร่างกายมันระบมไปหมด รวมไปถึง..บริเวณนั้นด้วยในตอนที่ฉันเดินทุบหัวตัวเองซ้ำ ๆ เพื่อนึกเหตุการณ์เมื่อคืนให้ออก แต่ก็เหมือนทุกอย่างมันหายไปหมดเลย และไม่รู้เลยว่าฉันเมาจนภาพตัดไปตอนไหน แต่ที่แน่ ๆ เมื่อคืนมันคงไม่ใช่แค่เหล้าธรรมดา ๆ แน่"ซี้ด..โอ๊ย หัวจะระเบิดอยู่แล้ว" ฉันเดินสะพายกระเป๋าตรงเข้าไปในตัวบ้านด้วยท่าทางอ่อนเพลีย และรู้สึกแฮ้งมาก ๆ จนปวดหัวไปหมด แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะเดินขึ้นไปยังห้องนอนของตัวเอง"หายหัวไปไหนมา" เสียงของชายวัยกลางคนพูดขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นจากโซฟาและเดินตรงดิ่งมาทางฉันในทันที"พะ..พ่อ" ฉันชะงักฝีเท้าเล็กน้อยเพราะปกติแล้วพ่อแทบจะไม่เคยอยู่บ้านเลยด้วยซ้ำ"เฮ่อ....สวัสดีค่ะ" ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนจะหันไปยกมือไหว้ แบบไม่มองใบหน้าของเขา คนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นพ่อผู้ให้กำเนิด แต่ไม่เคยเลี้ยงดู ไม่เ

ร้ายพ่ายรัก5"…ว่าไงนะ!" พ่อกัดกรามแน่นจนหน้าสั่นก่อนจะฟุ่บ!"อ๊ะ.." ฉันหน้าหงายไปทันทีที่ถูกกระชากผมอย่างแรงด้วยฝ่ามือหนาของชายที่ขึ้นชื่อว่าพ่อ"กูให้มึงทุกอย่าง ตามใจทุกเรื่อง...นี่กูยังเป็นพ่อที่ไม่ดีอีกงั้นเหรอ" เขากระชากกระเป๋าสะพายแบรนด์เนมหรูของฉันไปพร้อมกับเททุกอย่างในกระเป๋าลงกับพื้นทันที"ทุกอย่างที่กูสร้างมา ก็เพื่อลูกในไส้อย่างมึง แต่มึงมัน..มัน" ท่านกระชากผมและง้างมืออย่างเหลือจะทนกับคนอย่างฉัน"ฮะ..อื้อ.." ฉันทำได้แค่กัดฟันแน่นอย่างอดทน และไม่ร้องเอะอะใด ๆ สักคำ"ก็ได้ ๆ งั้นต่อไปนี้กูก็จะตัดหางปล่อยวัดมึงจริง ๆ " พ่อพูดพร้อมกับเปิดกระเป๋าของฉันและเทของทั้งหมด ทั้งเครื่องสำอางหรูต่าง ๆ โทรศัพท์ ซองบุหรี่ ไฟแช็กและรวมไปถึงซองถุงยางอนามัยที่ถูกฉีกแล้วตรงหน้า"…." พ่อนิ่งไปกับสิ่งที่เห็น เขาโกรธและโมโหมากจนคุมสติไม่อยู่แล้ว"มึงนี่มัน..ไม่น่าเกิดมาเป็นลูกกูเลย" คนเป็นพ่อมองที่ซองถุงยางอนามัยที่ถูกฉีกออกหลายซองในกระเป๋าของฉัน ซึ่งฉันยังไม่รู้เลยว่ามันเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้แต่ที่รู้คือ มันต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ ๆ"ก็มันชีวิตหนู..พ่อเกี่ยวไรด้วย" ฉันยังไม่ทันจะพูดจบดีตุ้บ

ร้ายพ่ายรัก7ห้องนอน แพทริเซียฉันหยุดยืนตรงหน้ากระจกเงาบานเดิมภายในห้องนอนหรูของตัวเอง ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยฟกช้ำและรอยนิ้วมือทั้งห้าของชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ให้กำเนิดยังคงเด่นสง่าอยู่ข้างแก้มสีขาวเนียนของฉันฉันฝืนหัวเราะให้กับตัวเองที่หน้ากระจก ก่อนจะเทเมคอัพรีมูฟเวอร์ลงกับสำลีนุ่ม และถูเช็ดใบหน้าของตัวเองไป และเชยชมรอยฝ่ามือของพ่อไปด้วย อย่างภาคภูมิใจเสียเหลือเกิน"แพทริเซียเธอไม่เป็นไร" ฉันพูดกับตัวเองที่หน้ากระจกเงาสะท้อนนั้น"แพทริเซียเธอไม่เจ็บ" ฉันพูดย้ำกับตัวเองด้วยเสียงที่ดังขึ้นใช่..ฉันมีชื่อว่าแพทริเซีย เป็นลูกสาวและทายาทเพียงคนเดียวของ ท่านพิสุทธิ์ คชาชาติ กับ ท่านหญิงแพรไพลิน คชาชาติ ทั้งสองคนเป็นเจ้าของธุรกิจเครื่องดื่มชูของไทยที่โด่งดังและจำหน่ายไปทั่วโลก RED ELEPHANT (เรด เอลเลเฟ่น) และถือเป็นนักธุรกิจที่มีทรัพย์สิน และรวยติดอันดับท็อป 5 ของเมืองไทยด้วยความร่ำรวย จึงทำให้มีผู้หญิงหลายต่อหลายคนพยายามที่จะเสนอตัวเป็นเมียน้อยของพ่อฉัน จนวันหนึ่งฉันกับแม่ถึงได้รู้ว่าพ่อแอบมีเมียน้อยอยู่คนหนึ่งซึ่งมีความสัมพันธ์กันมาตั้งแต่ตอนที่แม่เพิ่งคลอดฉันออกมาได้ไม่ถึงสัปดาห์ด

ร้ายพ่ายรัก9_________"แต่..คือ คือว่าคุณแพทริเซียยังถือเป็นผู้ว่างงานน่ะค่ะ..ทางเราจึงจะไม่สามารถออกบัตรเครดิตวงเงินสูง ๆ ให้ได้เท่าใบเก่าของคุณ""คุณแพทลองกลับไปคุยกับคุณพ่อดูก่อนดีไหมคะ?" ยัยพนักงานหน้าบื้อตรงหน้าเหมือนพยายามพูดหาทางออกให้กับฉันปัง! ฉันทุบโต๊ะและลุกขึ้นตวาดลั่นทันที"ไปเรียกผู้จัดการมาคุย....ไม่ก็ไปเรียกโจชัว ไม่ก็พี่เจคอปมาคุยกับฉันก็ได้""ใครก็ได้ที่ใช่พนักงานเกรดล่างอย่างเธอ" ฉันลุกขึ้นยืนก่อนจะเอื้อมมือไปคว่ำป้ายชื่อที่วางอยู่บนโต๊ะของยัยนั้นลงทันที"ไปบอกเขาไปเลยว่า..ฉันแพทริเซีย คชาชาติต้องการพบเดี๋ยวนี้" ฉันถอดแว่นกันแดดออกและจ้องหน้าพนักงานด้วยความไม่พอใจแบบสุดขีด"คะ..คงไม่ได้จริง ๆ ค่ะ..เพราะว่า" พนักงานแบงก์ยังคงส่ายหน้าไม่ยอมทำตามที่ฉันเรียกร้องอยู่ท่าเดียว"ก่อนที่เธอจะพูดว่าไม่ได้....ช่วยแหกตาดูนามสกุลของฉันก่อนนะ" ฉันกอดอกยืนต่อว่าพนักงานตรงหน้า พร้อมกับใช้เล็บปลายแหลมยาวเคาะซ้ำ ๆ ลงตรงนามสกุลของฉันตรงเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะอย่างไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น"ดูให้เต็มตาว่า..ฉันเป็นใครแล้วเธอ..เป็นคะ (ใคร) " ฉันชี้นิ้วเข้าหาตัวเองก่อนจะจิ้มไปที่กลางอกของพน