"นี่มึงไปปาร์ตี้มั่วยามาอีกใช่ไหม" พ่อกระชากแขนของฉันเอาไว้อย่างแรงจนแทบจะล้มทั้งยืน
"เปล่า" ฉันหันไปตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ก่อนจะเหลือบไปมองฝ่ามือหนาของพ่อที่บีบแขนของฉันแรงมาก ๆ จนเจ็บลึกลงไปถึงกระดูกข้างใน
"เมื่อคืนหนูแค่ไป....นอนกับผู้ชายมาน่ะ" เธอโน้มใบหน้าเข้ามาพูดกับพ่อของตัวเองแบบใกล้ ๆ
"แพทริเซีย.." คนเป็นพ่อบีบต้นแขนของฉันแรงจนเลือดแทบไม่เดิน
"แต่..พ่ออย่าถามชื่อผู้ชายคนนะ" ฉันเล่นลิ้นตอบกลับไปทันควัน
"เพราะว่าจำไม่ได้เหมือนกัน ว่านอนกับใครมา" สิ้นคำตอบนั้นคนเป็นพ่อที่กัดฟันอดทนจนถึงขีดสุดแล้ว
"มึงนี่มัน!" ยกมือขึ้นได้ก็ตบเข้าที่ใบหน้าของฉันอย่างเต็มแรง
เพียะ! แรงตบของเขาทำให้หมากฝรั่งที่เคี้ยวอยู่กระเด็นออกจากริมฝีปากอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว
ความรู้สึกมันร้าวระบมและสั่นไปทั้งหน้า แต่ฉันก็ยังคงแค่นเสียงหัวเราะออกมา ก่อนจะค่อย ๆ ยกมือขึ้นลูบใบหน้าข้างที่โดนตบของฉันเบา ๆ
ฉันใช้ลิ้นดุ้น ๆ เล็กน้อย แต่เชื่อไหมว่าฉันไม่ได้รู้สึกตกใจอะไรเลยสักนิด..เพราะว่าพ่อของฉันก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เธอจำความได้แล้ว
"กูเลี้ยงมึงมาอย่างดีทุกอย่าง....ทำไมมึงถึงไม่ได้ดีเหมือนลูกคนอื่น ๆ เขาฮะ" คนเป็นพ่อใช้ปลายนิ้วจิ้มกระแทกลงซ้ำ ๆ ที่กลางหน้าผากของฉันจนหน้าแทบจะหงาย
"เลี้ยงเหรอ" ฉันเถียงกลับไปเบา ๆ
"ทำไมถึงสร้างแต่ปัญหา ใจแตก เหลือเดน เหลือขอมากขึ้นทุกวัน ..ทำไม" พ่อตะคอกใส่หน้าของฉันด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ อย่างคุมอารมณ์โกรธของตัวเองแทบไม่อยู่เช่นกัน
"..." ฉันกลอกตาขึ้นมองบนด้วยใบหน้าที่เอือมระอา เต็มทน
"ถ้ามึงไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของกู..มึงตายคามือกูไปนานแล้ว" เขารั้งแขนของฉันเอาไว้ แต่ยังไม่ทันจะด่าเรื่องเก่าจบ
พ่อก็เริ่มได้กลิ่นเหม็น ๆ จากเส้นผมและเสื้อผ้าของฉันอีก ซึ่งเขาไม่รอช้าที่จะกระชากดึงผมตรงยาวของฉันมาดมอีกครั้ง
"กลิ่นเหล้าเหม็นหึ่งอย่างกับอาบมา..แล้วนี่สูบบุหรี่ด้วยเหรอ?" เขาเอ่ยถามกับฉันทันที เพราะกลิ่นเหล้าและบุหรี่จากเส้นผมและเสื้อผ้ามาแรงมาก ๆ ขนาดฉันเองยังรับรู้ได้เลย
"มันเรื่องของหนู" ฉันตอบกลับไปพร้อมกับปัดมือของพ่อออกจากตัวเองไปทันที
"ก็เพราะมึงทำตัวระยำแบบนี้ไง ถึงไม่มีผู้ชายดี ๆ คนไหนอยากได้เป็นเมีย" พ่อว่าเหยียดฉันด้วยอารมณ์
"ดี ๆ หรือรวย ๆ กันแน่?" ฉันเถียงกลับไปไม่ยอมแพ้ เพราะความจริงคือเขาพยายามเอาฉันไปเร่ขายให้เพื่อนในแวดวงธุรกิจมาโดยตลอด
"ขอโทษนะพ่อ ที่หนูคงเป็นตัวเงินตัวทองให้พ่อขายกินไม่ได้" ฉันกอดอกยืนตอบกลับไปอย่างไม่หวั่นเลยสักนิด
"กูสุดจะทนกับมึงแล้วนะ แพทริเซีย" เขาชี้หน้าฉันด้วยมือที่สั่น ๆ ใบหน้าแดงก่ำเหมือนคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้อีกต่อไป
"พ่อเลี้ยงหนูให้ได้ดีไม่ได้หรอก...เพราะว่าหนูมันใฝ่ต่ำเหมือนพ่อไง" ฉันต่อปากต่อคำกลับไปอย่างไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น
ร้ายพ่ายรัก5"…ว่าไงนะ!" พ่อกัดกรามแน่นจนหน้าสั่นก่อนจะฟุ่บ!"อ๊ะ.." ฉันหน้าหงายไปทันทีที่ถูกกระชากผมอย่างแรงด้วยฝ่ามือหนาของชายที่ขึ้นชื่อว่าพ่อ"กูให้มึงทุกอย่าง ตามใจทุกเรื่อง...นี่กูยังเป็นพ่อที่ไม่ดีอีกงั้นเหรอ" เขากระชากกระเป๋าสะพายแบรนด์เนมหรูของฉันไปพร้อมกับเททุกอย่างในกระเป๋าลงกับพื้นทันที"ทุกอย่างที่กูสร้างมา ก็เพื่อลูกในไส้อย่างมึง แต่มึงมัน..มัน" ท่านกระชากผมและง้างมืออย่างเหลือจะทนกับคนอย่างฉัน"ฮะ..อื้อ.." ฉันทำได้แค่กัดฟันแน่นอย่างอดทน และไม่ร้องเอะอะใด ๆ สักคำ"ก็ได้ ๆ งั้นต่อไปนี้กูก็จะตัดหางปล่อยวัดมึงจริง ๆ " พ่อพูดพร้อมกับเปิดกระเป๋าของฉันและเทของทั้งหมด ทั้งเครื่องสำอางหรูต่าง ๆ โทรศัพท์ ซองบุหรี่ ไฟแช็กและรวมไปถึงซองถุงยางอนามัยที่ถูกฉีกแล้วตรงหน้า"…." พ่อนิ่งไปกับสิ่งที่เห็น เขาโกรธและโมโหมากจนคุมสติไม่อยู่แล้ว"มึงนี่มัน..ไม่น่าเกิดมาเป็นลูกกูเลย" คนเป็นพ่อมองที่ซองถุงยางอนามัยที่ถูกฉีกออกหลายซองในกระเป๋าของฉัน ซึ่งฉันยังไม่รู้เลยว่ามันเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้แต่ที่รู้คือ มันต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ ๆ"ก็มันชีวิตหนู..พ่อเกี่ยวไรด้วย" ฉันยังไม่ทันจะพูดจบดีตุ้บ
ร้ายพ่ายรัก6ฉันเอ่ยเรียกชื่อแม่เลี้ยงของตัวเองด้วยความรู้สึกที่เกลียดชัง หญิงสาววัยสามสิบปลาย ๆ สวมใส่ชุดราตรีแบรนด์หรู สะพายกระเป๋าใบละเกือบสองล้าน พร้อมกับประโคมตัวเองด้วย สร้อยคอ กำไล ต่างหูเพชรราคาหลายสิบล้าน มาดอย่างกับผู้ดี"มันจะหยาบคายเกินไปแล้วนะ" พ่อตวาดลั่นและตั้งท่าจะฟาดฉันอีกครั้ง"อย่าค่ะ..อย่าตีลูกเลยนะคะ" แม่เลี้ยงผู้จอมปลอมเดินมาจับมือของพ่อให้ใจเย็นลง"เดือนว่าถึงตีแกไปก็เปล่าประโยชน์" เธอเดินมาหยุดตรงหน้าของฉันและบีบที่ท่อนแขนของพ่อเบา ๆ"คุณหนู ๆ " ป้าทิพย์รีบเข้ามาสวมกอดฉันเอาไว้แน่น ด้วยความสงสารจับใจ"…." อีเมียนอกสมรสของพ่อ เหลือบมองทางฉันก่อนจะค่อย ๆ โน้มใบหน้ากระซิบบอกบางอย่างกับท่านไม่กี่ประโยค"น้าช่วยหนูแพทได้แค่นี้จริง ๆ นะ" แล้วมันจะหันกลับมามองทางฉันด้วยใบหน้าที่เหมือนจะหวังดี หลังจากที่มันพูดจบมันก็เดินออกไปขึ้นรถตู้ที่จอดรออยู่บริเวณหน้าบ้านทันที"พ่อ..เดี๋ยวนั่นพ่อจะทำอะไร" ฉันขมวดคิ้วเล็กน้อยเพราะจู่ ๆ หลังจากที่พ่อฟังนังแพศยานั่น พ่อก็ก้มลงหยิบกระเป๋าสตางค์ของฉันขึ้นมาพร้อมกับหยิบบัตรเครดิตทุกใบออกมาทั้งหมด"พ่อ..หยุดนะ! พ่อจะทำอะไร" ฉันพยายามจะห
ร้ายพ่ายรัก7ห้องนอน แพทริเซียฉันหยุดยืนตรงหน้ากระจกเงาบานเดิมภายในห้องนอนหรูของตัวเอง ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยฟกช้ำและรอยนิ้วมือทั้งห้าของชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ให้กำเนิดยังคงเด่นสง่าอยู่ข้างแก้มสีขาวเนียนของฉันฉันฝืนหัวเราะให้กับตัวเองที่หน้ากระจก ก่อนจะเทเมคอัพรีมูฟเวอร์ลงกับสำลีนุ่ม และถูเช็ดใบหน้าของตัวเองไป และเชยชมรอยฝ่ามือของพ่อไปด้วย อย่างภาคภูมิใจเสียเหลือเกิน"แพทริเซียเธอไม่เป็นไร" ฉันพูดกับตัวเองที่หน้ากระจกเงาสะท้อนนั้น"แพทริเซียเธอไม่เจ็บ" ฉันพูดย้ำกับตัวเองด้วยเสียงที่ดังขึ้นใช่..ฉันมีชื่อว่าแพทริเซีย เป็นลูกสาวและทายาทเพียงคนเดียวของ ท่านพิสุทธิ์ คชาชาติ กับ ท่านหญิงแพรไพลิน คชาชาติ ทั้งสองคนเป็นเจ้าของธุรกิจเครื่องดื่มชูของไทยที่โด่งดังและจำหน่ายไปทั่วโลก RED ELEPHANT (เรด เอลเลเฟ่น) และถือเป็นนักธุรกิจที่มีทรัพย์สิน และรวยติดอันดับท็อป 5 ของเมืองไทยด้วยความร่ำรวย จึงทำให้มีผู้หญิงหลายต่อหลายคนพยายามที่จะเสนอตัวเป็นเมียน้อยของพ่อฉัน จนวันหนึ่งฉันกับแม่ถึงได้รู้ว่าพ่อแอบมีเมียน้อยอยู่คนหนึ่งซึ่งมีความสัมพันธ์กันมาตั้งแต่ตอนที่แม่เพิ่งคลอดฉันออกมาได้ไม่ถึงสัปดาห์ด
ร้ายพ่ายรัก8ซึ่งในตอนกลางดึกของคืนนั้น ฉันก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกเจ็บแปลบที่บริเวณของสงวนนั้น พอฉันลุกไปเข้าห้องน้ำสิ่งที่ทำให้ต้องตกใจหนักกว่าเดิมก็คือ..บนกางเกงในของฉันมันมีคราบเลือดอยู่ ทั้ง ๆ ที่ฉันเพิ่งจะหมดประจำเดือนไปไม่กี่วันก่อนหน้านี้เอง"อื้อ.." ฉันกำหมัดแน่นในตอนที่ปัสสาวะออกมามันก็มีเลือดปนออกมาด้วย ฉันกุมขมับและพยายามคิด ๆ ๆ ว่าซองถุงยางที่ฉีกแล้วนั้นเป็นของใครกันแน่"ทำไมคิดไม่ออกเลยนะ""ทำไมฉันจำอะไรไม่ได้เลย" ฉันพยายามนึก ๆ ทั้งที่ปกติฉันแค่ดื่มไปไม่กี่แก้ว มันไม่มีทางที่ฉันจะเมาได้ขนาดนั้นฉันลูบคราบเลือดที่เพนตี้ตัวบางนั้น ก่อนจะค่อย ๆ เลื่อนมือไปแตะเบา ๆ ที่ร่องรักของตัวเอง ที่บวมช้ำและมีคราบเลือดแห้งติดอยู่เช่นกัน"ซวยฉิบ!" ฉันนั่งกุมขมับเครียดอยู่เกือบทั้งคืน แต่ก็นึกไม่ออกจริง ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น- วันต่อมา -ณ ธนาคาร CVD สาขาใหญ่ฉันขยับแว่นตาดำที่ใหญ่ปิดเกือบครึ่งหน้า พร้อมกับโบกรองพื้นมาหนาจบกลบรอยนิ้วมือบนหน้าได้อย่างเนียนกริบ และไม่ลืมที่จะทาลิปสติกสีแดงกลบรอยปากแตกจากการถูกตบเมื่อวาน เดินตรงเข้ามานั่งในโซนของแขกวีไอพีของธนาคาร CVD"อะไรนะ... เงิน
ร้ายพ่ายรัก9_________"แต่..คือ คือว่าคุณแพทริเซียยังถือเป็นผู้ว่างงานน่ะค่ะ..ทางเราจึงจะไม่สามารถออกบัตรเครดิตวงเงินสูง ๆ ให้ได้เท่าใบเก่าของคุณ""คุณแพทลองกลับไปคุยกับคุณพ่อดูก่อนดีไหมคะ?" ยัยพนักงานหน้าบื้อตรงหน้าเหมือนพยายามพูดหาทางออกให้กับฉันปัง! ฉันทุบโต๊ะและลุกขึ้นตวาดลั่นทันที"ไปเรียกผู้จัดการมาคุย....ไม่ก็ไปเรียกโจชัว ไม่ก็พี่เจคอปมาคุยกับฉันก็ได้""ใครก็ได้ที่ใช่พนักงานเกรดล่างอย่างเธอ" ฉันลุกขึ้นยืนก่อนจะเอื้อมมือไปคว่ำป้ายชื่อที่วางอยู่บนโต๊ะของยัยนั้นลงทันที"ไปบอกเขาไปเลยว่า..ฉันแพทริเซีย คชาชาติต้องการพบเดี๋ยวนี้" ฉันถอดแว่นกันแดดออกและจ้องหน้าพนักงานด้วยความไม่พอใจแบบสุดขีด"คะ..คงไม่ได้จริง ๆ ค่ะ..เพราะว่า" พนักงานแบงก์ยังคงส่ายหน้าไม่ยอมทำตามที่ฉันเรียกร้องอยู่ท่าเดียว"ก่อนที่เธอจะพูดว่าไม่ได้....ช่วยแหกตาดูนามสกุลของฉันก่อนนะ" ฉันกอดอกยืนต่อว่าพนักงานตรงหน้า พร้อมกับใช้เล็บปลายแหลมยาวเคาะซ้ำ ๆ ลงตรงนามสกุลของฉันตรงเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะอย่างไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น"ดูให้เต็มตาว่า..ฉันเป็นใครแล้วเธอ..เป็นคะ (ใคร) " ฉันชี้นิ้วเข้าหาตัวเองก่อนจะจิ้มไปที่กลางอกของพน
ร้ายพ่ายรัก10ฉันเปิดประตูเข้าไปในห้องทำงานของเจเลอร์ ซึ่งอยู่ลึกเข้าไปในตัวอาคารพอสมควร ห้องทำงานของเขาไม่ใหญ่มาก แต่ก็ไม่ได้เล็กเหมือนพวกผู้จัดการทั่ว ๆ ไป"ฉันบอกให้หยุดเดินไง..ไอ้ลูกเมียน้อยไม่ได้ยินรึไง!" ฉันเดินตรงไปหยุดตรงหน้าเขาและกระชากคอเสื้อร่างสูงเข้ามาหาตัวอย่างเอาเรื่อง และเรียกเขาด้วยสรรพนามคุ้นเคยที่เคยเรียกมาตั้งแต่เด็ก ๆ เพราะเท่าที่จำได้ โจชัวเองก็เรียกเขาแบบนี้ความจริงแล้ว พ่อแม่ของฉันกับโจชัวรู้จักกันเป็นอย่างดี แม้แต่ตอนงานศพของแม่ ก็ได้ครอบครัวของโจชัวเนี่ยแหละที่ช่วยจัดการให้ เพราะแม่เราเป็นเพื่อนสนิทกันมาก่อน"คำก็ลูกเมียน้อย..สองคำก็ลูกเมียน้อย" เขาจับมือของฉันที่กระชากคอเสื้อของเขาอยู่และออกแรงบีบข้อมืออย่างแรงจนฉันต้องปล่อยมือออกเพราะว่าเจ็บ"ทีเมื่อคืนครางเรียกชื่อฉันไม่หยุดเลยนะ" คำพูดของเจเลอร์ทำให้ฉันนิ่งไปด้วยความงง"พูดเรื่องบ้าอะไรวะ" ฉันรู้สึกหวิว ๆ ในใจอย่างไรก็ไม่รู้กับคำพูดของคนตรงหน้า"นี่เมาจนจำเรื่องเมื่อคืนของเราไม่ได้เลยเหรอ.." เจ้าของใบหน้าเจ้าเล่ห์เลิกคิ้วขึ้นและเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า"เธอล่อถุงยางฉันหมดกล่องเลยนะ" เขาเลียริมฝีปาก
ร้ายพ่ายรัก11"แต่ในรูปนี่...ตรงนั้นของเธอเกือบฉีกเลยนะ" เจเลอร์ไม่พูดปากเปล่า แต่มันหันหน้าจอโทรศัพท์ที่กำลังเปิดรูปทุเรศ ๆ นั่น มาทางฉันอีกครั้งฟุ่บ! ฉันหันกลับไปกระชากคอเสื้อของเขาอย่างเอาเรื่อง"นายต้องการอะไรเจเลอร์ คิดจะเอารูปมาแบล็กเมลฉันงั้นเหรอ" ฉันแบะปากใส่คนขี้แพ้ตรงหน้าอย่างรู้ทัน"นายเนี่ยก็ยังเป็นไอ้ขี้แพ้ไม่ต่างจากเดิมเลยจริง ๆ นะ" ฉันกระชากรั้งคอเสื้อของเขาจนรัดลำคอของร่างสูงแน่น แต่เขาก็ไม่ได้มีท่าทีสะทกสะท้านอะไรเลย"หึ...แล้วนี่เธอกำลังชนะฉันอยู่เหรอ" เจเลอร์กระตุกยิ้มมุมปากอย่างชั่วร้าย แน่นอนว่าคนอย่างมันไม่เคยเป็นคนดีอะไรอยู่แล้ว"ไอ้หน้าตัวเมีย! ถ้าเมื่อคืนนายไม่วางยาใส่แก้วฉัน ฉันไม่มีวันลดตัวไปเอากับ...คนชั้นต่ำอย่างนายแน่ ๆ " ฉันพยายามนั่งนึกถึงภาพเหตุการณ์สุดท้าย ซึ่งคนที่เดินเข้ามาทักฉันว่า คอแข็งเหมือนเดิมก็คือ...เขาแน่นอนว่าเหตุการณ์ที่มันหายไปจากสมองของฉัน มันไม่ได้เกิดขึ้นเพราะเหล้า แต่เป็นเพราะยาบางอย่างที่ทำให้ฉันไม่รู้สึกตัว และจำอะไรไม่ได้เลย"ฉันไม่รู้ว่าจะสรรหาคำไหนมาด่าแล้ว สันดานต่ำเหมือนแม่นายเลยจริง ๆ" ฉันระบายความโกรธและด่าทอใส่หน้าของเขา
ร้ายพ่ายรัก12มือของเขาบีบที่แก้มก้นของเธอ ซึ่งแพทริเซียเองก็แอ่นสะโพกเข้าหาเขาตามอารมณ์เสียวที่พลุ่งพล่านขึ้นมาอย่างฉับพลัน โดยที่ไม่สามารถหยุดยั้งมันได้เลย"อื้อ...เฮ่อ...อื้อ..." แพทริเซียไม่ตอบคำถาม เธอหายใจกระเส่า ๆ และยังคงพยายามบดเบียดร่างกายเสียดสีไปกับร่างสูงของเขาท่ามกลางแสงสีและเสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม ขณะที่ทุกคนต่างโยกย้ายไปตามเสียงเพลงจังหวะเมามันนั้น เขาและเธอก็เช่นกันแพทริเซียฮัมเพลงก่อนจะโยกกายตามจังหวะ เธอหมุนตัวหันหน้าออกไปอีกทางและใช้แผ่นหลังของเธอเสียดสีไปกับแผ่นอกของเขา ก่อนจะค่อย ๆ ย่อตัวลงอย่างช้า ๆ"ฟู่ว..." ร่างสูงมองดูท่ายั่วยวนของหญิงสาวตรงหน้าแล้วถึงกับกำแก้วเหล้าในมือแน่นเขายกเหล้ากระดกดื่มทีเดียวหมดแก้ว ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่"มานี่หน่อย...กูวานไปซื้อถุงยางให้ทีสิ" เจเลอร์หันไปเรียกเด็กเสิร์ฟที่เดินผ่านมา พร้อมกับหยิบเงินจากกระเป๋ากางเกงยัดใส่มือของเขาไป"ได้ครับนาย" พนักงานเสิร์ฟรับเงินและพยักหน้ารับคำสั่งทันทีขณะที่แพทริเซียก็เต้นไปมาพร้อมกับใช้บั้นท้ายของเธอเสียดสีลงที่ดุ้นรักใต้ร่มผ้าของเขาซ้ำ ๆเจเลอร์เริ่มคุมสติไม่อยู่ และตะกุกตะกักเล็กน้อ
ร้ายพ่ายรัก PICตอนจบบริบูรณ์"พอดีเพื่อน ๆ เมย์เป็นเน็ตไอดอลทั้งสองคนเลยนะคะ รับรีวิวพวกร้านอาหารหรู ๆ น่ะค่ะ""วันนี้เมย์ก็เลยตั้งใจพามาด้วย ถ้าพวกสาว ๆ อยากจะขอมาชนแก้วกับท่านประธาน ท่านรอง และก็คุณเจเลอร์ด้วย จะรังเกียจไหมคะ?" อดีตเลขาของเจเลอร์พ่ายมือไปทางเพื่อนสาวหน้าตาสวยของเธอที่ยืนรออยู่สักพักแล้ว"เอ่อ..ได้ ๆ " เจเลอร์ตอบกลับไปด้วยท่าทีเกร็ง ๆ เพราะมันคือการกระทำที่เสี่ยงตายเอามาก ๆ เลยในตอนนี้"รีบชนจะได้รีบไปเนาะ" เจเลอร์กัดฟันบอกกับตัวเองเบา ๆ"คะ?" อดีตเลขาทำหน้าใสซื่อและเอียงหูเข้าไปฟังเจเลอร์พูดในระยะประชิดหน่อย ๆ"อู้ว" ร่างสูงขยับหนีมาชนกับฝั่งเก้าอี้ที่เจคอปนั่งอยู่พอดี"เออมาครับ ๆ รีบชนแก้วดีกว่า" เจคอปยักคิ้วให้เจเลอร์เล็กน้อยก่อนจะตอบกลับสาว ๆ ตรงหน้าด้วยท่าทีสุขุมเพราะครั้นจะปฏิเสธไปก็คงเป็นผลเสียต่อธุรกิจของน้องชายไปเปล่า ๆ"มึงเลิกทำตัวเหมือนพระหนีสีกาสักทีได้ไหมไอ้เจย์" เจคอปรีบลุกขึ้นยืนก่อนจะยัดแก้วเหล้าใส่มือน้องชายไปทันทีอดีตเลขาและเพื่อนอีกสองคนของเธอถือแก้วไวน์ของตัวเองมาพร้อมกับมืออีกข้างที่ถ่ายเซลฟี่ไปด้วยในตอนที่ชนแก้วกับพวกเขาเหมือนต้องการจะอวดคน
ร้ายพ่ายรัก 75______________(หนึ่งอาทิตย์ต่อมา)บริษัท RED ELEPHANTSหลังจากที่ประชุมงานกันเสร็จ"นี่ทำได้ยังกันเนี่ย หุ้นบริษัทพุ่งสูงที่สุดในรอบสิบปีที่ผ่านมาเลยนะ" พ่อเงยหน้าขึ้นจากแฟ้มเอกสารและมองทางฉันกับเจเลอร์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ"แถมปีนี้กวาดคู่ค้ารายใหญ่ทั้งนั้นเลยด้วย""ก็สามีของหนูเก่งนี่พ่อ ยังไม่ชินอีกเหรอคะ?" ฉันเดินไปกอดคุณสามีและอ้อน ๆ ใส่เจเลอร์ พร้อมกับถูไถใบหน้าสวยไปกับท่อนแขนแกร่งของเขา"ขอเสนองานให้ท่านประธานก่อนได้ไหมครับ คุณรองประธาน" เจเลอร์เอ่ยถามฉันอย่างเกร็งเล็กน้อย"เอาเถอะ ๆ เต็มที่เลย พ่อชินแล้ว..ลูกเขย" พ่อยิ้ม ๆ ยกมือขึ้นบอกปัดให้นำเสนองานต่อ"อยากจะอ้อน จะสวีตอะไรกันก็เต็มที่ไปเลย ไม่ต้องสงสารคนโสดแบบพ่อหรอก""แหมๆ เดี๋ยวนี้มีเล่นมุกตอบกลับลูกด้วยนะ ท่านพิสุทธิ์" ฉันหันไปหยอกล้อกับพ่อตัวเอง ทั้งที่เมื่อก่อนแถมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย"ฮ่า ๆ ๆ " พ่อของฉันนอกจากจะยิ้มได้กว้างแล้วยังหัวเราะบ่อยมากขึ้นกว่าตอนที่ท่านอยู่กับนังเดือนอะไรนั้นเยอะเลยตั้งแต่มีเจเลอร์เข้ามาความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับพ่อก็ดีขึ้นมาก ๆ เจเลอร์ใส่ใจพ่อของฉันเหมือนพ่อ
ร้ายพ่ายรัก 74(สามเดือนผ่านไป)"My last salutations are to them who knew me imperfect and loved me""นมัสการสุดท้ายขอมอบแด่ผู้ซึ่งรู้ว่าข้าบกพร่อง แต่ก็รัก"(ข้อความจาก รพินทรนาถ ฐากูร จากกวีนิพนธ์ หิ่งห้อย)พิธีแต่งงานระหว่างแพทริเซีย & เจเลอร์"กระผม เจเลอร์ คาเวนดีน ขอรับคุณ แพทริเซีย คชาชาติ เป็นภรรยาและขอสัญญาว่าจะถือซื่อสัตย์ต่อคุณ" เจเลอร์ในชุดเจ้าบ่าวประคองมือของฉันและพูดขึ้นด้วยสายตาที่แน่วแน่ในศรัทธาแห่งรัก"ทั้งในยามสุขและยามทุกข์ ทั้งในเวลาป่วยและเวลาสบาย เพื่อรักและยกย่องให้เกียรติคุณ จนกว่าชีวิตจะหาไม่" ทุกคำทุกประโยคที่เขาเอ่ยออกมา ฉันเชื่ออย่างหมดหัวใจ"…." ฉันพยักหน้ารับเบา ๆ และยิ้มทั้งน้ำตาแห่งความปีติยินดี"ดิฉัน แพทริเซีย คชาชาติ ขอรับคุณ เจเลอร์ คาเวนดีน เป็นสามี และขอสัญญาว่าจะถือซื่อสัตย์ต่อคุณทั้งในยามสุขและยามทุกข์ ทั้งในเวลาป่วยและเวลาสบาย เพื่อรักและยกย่องให้เกียรติคุณ จนกว่าชีวิตจะหาไม่" ฉันตอบรับและเอ่ยคำสัตย์สาบานออกไปด้วยหัวใจที่มั่นคงต่อเขา เพียงผู้เดียว"คุณแพทริเซีย ขอให้รับแหวนนี้เป็นเครื่องหมายแสดงความรักและความซื่อสัตย์ของผม เดชะพระนาม พระบิดา
ร้ายพ่ายรัก 73"ใจเย็น ๆ ....เดี๋ยวก็รู้" เจเลอร์ลงมาเปิดประตูให้ฉันพร้อมกับพาฉันยืนพิงรถรอดูเหตุการณ์อยู่ที่ด้านหน้าตึกทำงาน"ความรู้สึกเหมือนพวกที่ชอบสอดรู้สอดเห็นเรื่องชาวบ้านยังไงชอบกล""ไม่ใช่ชาวบ้านหรอก" เจเลอร์เลิกคิ้วขึ้นก่อนจะยกแก้วกาแฟร้อน ๆ ของฉันไปยืนเป่าให้สักพักแล้วถึงค่อยยื่นมาให้ฉันทีหลัง ร่างสูงหันมาช่วยรวบผมยาวที่ปกใบหน้าไปทางด้านหลังแทนแต่ยังไม่ทันที่ฉันจะเอ่ยถามอะไรเจเลอร์ไปมากกว่านี้ จู่ ๆ เสียงโวยวายของใครบางคนที่ฉันคุ้นเคยดีก็แผดเสียงดังลั่นออกมาจากหน้าตึก"ปล่อยนะ..ปล่อยฉันนะ ฉันคือคุณนายแห่งคชาชาติพวกแกมีสิทธิ์อะไรมาจับฉัน..ปล่อย""จะ..เจเลอร์" ฉันแทบสำลักกาแฟเลยเพราะจู่ ๆ อีเดือน เมียน้อยพ่อที่ฉันเกลียดที่สุดก็ถูกตำรวจ ใส่กุญแจข้อมือและลากออกจากตึกหน้าบริษัท"ชู่...อย่าเพิ่งถาม" เจเลอร์เอานิ้วมาแตะที่ปากไม่ให้ฉันถามต่อ"คุณพิสุทธิ์ขา...คุณพิสุทธิ์ช่วยเมียด้วย" เสียงโหยหวนของอีนังเมียน้อยดัง ขณะที่นักข่าวที่มารออยู่ก็ถือกล้องวิ่งตรงไปทางอีเดือนด้วยเช่นกัน"คุณเดือนคะ ๆ ขอทราบแรงจูงใจในการฆ่าสาวใช้ส่วนตัวด้วยค่ะ""เพราะสาวใช้เป็นชู้ กับชู้รักคนโปรดของคุณเดือนใ
ร้ายพ่ายรัก 72(มีเนื้อหาและภาพประกอบที่ไม่เหมาะสม)(แพทริเซีย)หลังจากที่เราสองคนอาบน้ำด้วยกันเสร็จ เจเลอร์ก็มาช่วยฉันไดร์ผม ขณะที่ฉันก็นั่งทาครีมลงบนใบหน้าตัวเองก่อนจะหันไปทาให้เจเลอร์ต่อ ก่อนจะย้ายมานั่งทำแผลกันต่อที่เตียงนอนฉันค่อย ๆ ทายาไปรอบ ๆ แผลของเขา อย่างเบามือที่สุดเท่าที่ฉันจะทำได้แล้ว ยังโชคดีที่มีดไม่ได้ปาดลงไปลึกมากแต่ก็ยาวพอสมควรเลยเจเลอร์นุ้งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว นั่งกดรีโมทเลือกหนังที่เราจะดูต่อในคืนนี้ ขณะที่ฉันก็นั่งทำแผลให้เขาไปพลาง ๆ ด้วยความรู้สึกแคลงใจไม่หาย ฉันก็เลยถามเขาไปตรง ๆ เรื่องรอยสักบนตัวของเขา อยากรู้เหมือนกันว่าที่สักเยอะขนาดนี้ มีความหมายถึงผู้หญิงคนไหนบ้างรึเปล่า?"ขอถามอะไรหน่อย?" ฉันเอ่ยถามพร้อมกับลูบไปที่บาดแผลของเขาบนรอยสักหน้าปีศาจเมดูซ่า ที่มีเส้นผมเป็นงูที่ดุร้ายที่ต้นแขนฝั่งเดียวกับหัวใจ"ว่า?" เจเลอร์วางรีโมทลงและหันมาตั้งใจฟังคำถามของแพทริเซียทันที"ทำไมนายถึงสักรอยพวกนี้ไว้ที่ตัวเหรอ?" ฉันแกล้งเนียน ๆ ถามไปด้วยความอยากรู้ ก่อนอื่นเลยฉันกับเจเลอร์ขาดการติดต่อกันไปนานเกือบห้าปี ไม่แน่ว่าเขาอาจจะเคยคบใครก่อนกลับมาเจอฉันก็เป็นได้"หรือว่ามันม
ร้ายพ่ายรัก 71(มีเนื้อหาและภาพประกอบที่ไม่เหมาะสม)"…." แพทริเซียยังคงแน่นิ่งไปสักพัก"เกือบอาทิตย์แล้วนะ..ไม่สงสารผัวหน่อยเหรอ?" เจเลอร์อ้อนต่อเล็กน้อย แต่พอเห็นแพทยังคงเอาแต่นิ่งเขาก็ไม่กล้าจะขัดใจเธอเช่นกัน"ฉันกลัวว่าแผลที่แขนนายจะอักเสบต่างหาก" แพทริเซียลูบบาดแผลที่ต้นแขนของเจเลอร์เบา ๆ"แขนน่ะเจ็บก็จริงนะ ...แต่ที่อื่นมันก็เจ็บมากกว่า" เจเลอร์พูดด้วยน้ำเสียงกระเส่าพร้อมกับค่อย ๆ โน้มท่อนล่างของเขาบดเบียดลงมาที่ตัวของเธอซ้ำ ๆ"เจ้าเล่ห์มากจริง ๆ "แพทริเซียถอนหายใจออกมาอีกครั้งอย่างใจอ่อน"ขอนะ..สัญญาว่าจะทำให้ดีที่สุดเลย"ร่างสูงกระซิบแผ่าเบาที่ลำคอของเธอ"อืม" แต่สุดท้ายเธอก็พยักหน้าเบา ๆ อย่างยินยอมเจเลอร์ประคองใบหน้าสวยของเธอพร้อมกับพรมจูบไปโดยรอบอย่างอ่อนละมุนทันทีที่ริมฝีปากร้อนรักของเขาแนบชิดลงบนผิวปากอ่อนนุ่มของเธอ แพทริเซียค่อย ๆ ตอบรับจูบของเจเลอร์อย่างปลอบโยนใบหน้าแดงซ่ายกระสัน มองคนตรงหน้าพร้อมกับดึงรั้งเนคไทรัดที่ลำคอของเจเลอร์และกระตุกถอดให้เขาพร้อมกับโยนทิ้งไปร่างสูงค่อย ๆ เริ่มกระชับอ้อมแขนโอบรั้งเรือนร่างของเธอแน่นและบดขยี้จูบซ้ำ ๆ จนใบหน้าสวยแทบจมหายลงไปในหมอน
ร้ายพ่ายรัก 70"แล้วฉันเคยบอกเลยเธอเหรอ ว่าฉันเป็นคนดี?""จริงเอกสารนะ ส่งมาให้ได้..แต่ที่ฉันมาไม่ใช่แค่เรื่องฟ้อง!" เจเลอร์ใช้มือปัดเอกสารทุกอย่างลงไปกองที่พื้นโคร้ม!! พร้อมกับคว้าใบหน้าสวยของเกรซที่ยังไม่เข้าที่เข้าทางดีขึ้นมาจ้องมองด้วยสายตาที่น่ากลัว"จริง ๆ แล้วฉันไม่เคยทำร้ายใคร ถ้าคนนั้นไม่ทำฉันก่อน" โทนเสียงของเขาเปลี่ยนไปจนน่าขนลุก"เจเลอร์ยะ..อย่า..อย่าทำอะไรฉันนะ" เกรซกลัวจนตัวสั่นเกร็งเธอพยายามจะดันมือของเจเลอร์ออกไปจากตัวเอง"ถ้าเธอทำร้ายฉัน ....ฉันก็อาจจะปล่อยเธอไปนะ" เจเลอร์กระซิบเบา ๆ"แต่เธอเลือกที่จะทำร้ายเมียฉัน....มันเลยทำให้ฉันปล่อยเธอไปไม่ได้แล้ว!" เขาพูดย้ำด้วยน้ำเสียงที่เย็นเยือกพร้อมกับเปิดปลอกปากกาปลายแหลมจี้ไปที่ลำคอของเกรซและเลื่อนขึ้นมาที่ใบหน้าสวย ๆ หน้าใหม่ล่าสุด"ไม่นะ..เจเลอร์ไม่นะ..ฉันกลัวแล้ว ๆ ""กลัวเหรอ..แล้วตอนที่มึงจ้างคนมาทำเอามีดจี้คอเมียกู...เมียกูไม่กลัวรึไง?" สรรพนามที่เรียกค่อย ๆ เปลี่ยนไปตามอารมณ์โกรธ"ฉะ..ฉันไม่รู้เรื่อง..ไม่ใช่ฉันไม่ได้จ้างไอ้นิคไปทำอะไรยัยนั้นเลยนะ" เกรซไม่รับสารภาพ แต่ก็หลุดพูดความจริงออกมาโดยไม่รู้ตัว"รู้ได้ว่าคนที
ร้ายพ่ายรัก 69"เธอมานอนบนเตียงด้วยกันไม่ได้เหรอ?" เจเลอร์เอ่ยถามหลังจากที่ฉันพยุงเขาไปนอนลงบนเตียงผู้ป่วยสักพัก ก่อนจะเดินกลับมานั่งคุยงานต่อที่โซฟาอยู่พักใหญ่"อย่าเลย..นอนเบียดกันเดี๋ยวนายจะเจ็บแผลเอาหรอก" ฉันพูดไปเพียงเท่านั้นก่อนจะทิ้งตัวลงนอนและหันหน้าเข้าโซฟาแทนการนอนหันหน้าไปทางเจเลอร์ฉันข่มตาลงทำเป็นเหมือนหลับแต่จริง ๆ มันหลับไม่ลงเลย ฉันรู้ว่าฉันมีสิทธิ์หึงเขา หวงเขาได้ แต่มันต้องไม่ใช่การหึงหวงเรื่องราวในอดีตแบบนี้สิ ฉันพยายามสั่งให้ลบเลือนภาพเหล่านั้นออกไปแต่ทำยังไงมันก็ยังติดตามาก ๆ(เช้าวันต่อมา)หมอและพยาบาลก็เข้ามาตรวจอาการต่าง ๆ และทำแผลให้ตามปกติซึ่งวันนี้เจเลอร์ก็สามารถออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว และเหมือนทางตำรวจก็จะโทรมาขอข้อมูลเพิ่มเติมจากเขาเรื่องนิโคลัสฉันช่วยเจเลอร์สวมใส่เสื้อผ้าเพื่อเตรียมตัวออกจากโรงพยาบาล รอยมีดบาดเข้าที่ต้นแขนข้างที่มีรอยสักรูปเมอร์ดูซ่าของเขาอยู่ ฉันค่อย ๆ ลูบตามรอยผ้าพันแผลของเขาเบา ๆแต่พอลองมองดี ๆ รูปปีศาจที่ฝังอยู่บนต้นแขนของเขา..มันหน้าคุ้นมาก ๆ เหมือนกับ..หน้าของฉันเลย"มีอะไรรึเปล่า?" เจเลอร์เอ่ยถามเมื่อเห็นฉันยืนนิ่งอยู่นาน"ไม่มี
ร้ายพ่ายรัก 68ฟุ่บ! เจเลอร์เอี้ยวตัวหลบปลายมีดแหลม"เจเลอร์ ๆ ไม่ ๆ !!" ความโกรธทั้งหมดมันหายไปในทันที ฉันร้องตะโกนลั่น เพราะไม่อาจทนเห็นคนที่รักเจ็บ หรือเป็นอะไรไปได้อีกแล้ว"อย่าเข้ามา" เสียงตะคอกของเจเลอร์ทำให้ฉันสะดุ้งตกใจไม่น้อยเลยฟุบ! เจเลอร์เอี้ยวตัวหลบปลายมีดแหลมที่พุ่งตรงเข้ามาถึงตัวได้แต่ก็ไม่ทั้งหมดฉึก! ด้านคมของใบมีดเฉียดเข้าที่ต้นแขนแกร่งของเขาจนเลือดซึมออกมาไม่หยุด"ซี้ด.." เจเลอร์หน้าซีดและท่าทีเจ็บเล็กน้อยแต่ก็กัดฟันกุมบาดแผลเอาไว้แน่น"เจเลอร์!" ฉันเรียกเจเลอร์และวิ่งเอาตัวเองไปกันอย่างไม่กลัวตาย"ไม่ต้องห่วงถ้ามันตาย...เดี๋ยวกูคบมึงเอง" นิโคลัสจงใจพูดยั่วโมโหเจเลอร์ พร้อมกับผลักฉันกระเด็นและง้างมีดขึ้น วิ่งตรงไปอย่างตั้งใจจะปักลงกลางอกของเจเลอร์หวังเอาชีวิตตุบ! เจเลอร์ใช้จังหวะที่นิโคลัสง้างมีด ถีบเข้าเน้น ๆ ที่กลางอกของนิโคลัสจนอีกฝ่ายหงายหลังล้มตึงไป มีดที่กำแน่นกระเด็นหลุดไปอีกครั้ง และสุดท้ายฝ่ายที่ได้เปรียบก็คือเจเลอร์อยู่ดีหมับ! มือด้านซ้ายคว้าบีบเข้าที่ลำคอของนิโคลัสแน่นเคร้ง! เจเลอร์เอื้อมไปคว้ามีดพร้อมกับชี้ไปที่หน้าของนิโคลัส"มึงกับกูอย่าอยู่ร่วมโลกก