All Chapters of อ้อมกอดโจรป่า: Chapter 11 - Chapter 20

“ไอ้พวกพรางดำมันคิดจะทำสงครามกับเราจริง ๆ!”“เมื่อก่อนมันอ่อนแอจนส่งของมาบรรณาการตลอดแต่พอเปลี่ยนหัวหน้ามันก็แข็งข้อขึ้น!”“มันถึงขนาดส่งคนมาสอดแนมเรา คงคิดว่าพวกมันเก่งขึ้นมากจึงกล้าท้าทาย!”เสียงของคนระดับสูงของหมู่บ้านต่างพูดคุยอย่างไม่พอใจที่รับรู้ว่าพวกพรางดำ โจรป่าที่อาศัยอยู่หมู่บ้านใกล้เคียงทว่าห่างออกไปถึงสามสิบกว่ากิโลกำลังกำเริบเสิบสาน จากนั้นทุกสายตาก็หันมองหัวหน้าที่อยู่หัวโต๊ะเพื่อรอฟังความเห็น“หัวหน้าเราจะทำยังไงกันดีครับ”“ส่งคนไปเจรจา หากมันยังไม่คิดสยบก็ปิดไม่ให้หมู่บ้านมันใช้เส้นทางของเราเข้าออก”พอทุกคนได้ยินก็ตาเป็นประกายเพราะนี่คือสิ่งที่เฝ้ารอคอยมานานแล้ว ในอดีตหมู่บ้านพรางดำนั้นอ่อนแอกว่าจึงใช้เครื่องบรรณาการเพื่อให้ตนเองปลอดภัยแต่อีกเหตุผลหนึ่งที่มอบของให้นั่นก็เพราะไร้ทางเข้าออกหมู่บ้าน พวกมันอาศัยอยู่ท่ามกลางหุบเขาหากจะออกโลกภายนอกต้องผ่านเส้นทางของหมู่บ้านทมิฬก่อนหากไม่ต้องการผ่านก็ต้องปีนขึ้นเขาเพื่อลงอีกด้านและที่ผ่านมาพวกเขาเพียงเก็บค่าผ่านทางเท่านั้น เมื่อพวกมันกล้าที่จะสอดแนมก็ต้องเริ่มใช้มาตรการนี้เมื่อทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยจึงเริ่มพูดคุยเรื่องอื่น

“ฉันจะ...จะ...อื้อ!!” ระฟ้าปลดปล่อยน้ำออกมาหลังจากนั่งทับส่วนแก่นกายอยู่นาน และเขาก็กระแทกในท่านี้จนเธอแทบสลบ “ขยับบ้างสิ ฉันเหนื่อยแล้ว” หญิงสาวที่หมดแรงก็ตื่นตระหนก มือหนาจับตัวของเธอที่ซบบ่าให้เผชิญหน้ากัน ตอนแรกไม่ได้จ้องมองกันแบบนี้เพราะเธอเอาแต่ก้มหน้าซบบ่าแต่พอถูกจับให้สบตาก็ตกใจจนใบหน้าแดงก่ำ ยิ่งมาอยู่ท่วงท่าที่ยังสอดประสานกันก็แทบไม่รู้จะทำยังไง “เขินงั้นเหรอ” “ปะ..เปล่า” “ก็เห็นอยู่ว่าเขิน ทำกันถึงขนาดนี้ยังจะอายอะไรอีก” ระฟ้าอยากบอกว่าเธอไม่ได้หน้าด้านเหมือนเขา “ขยับซะ ฉันเหนื่อย” คนถูกสั่งก็ยังสับสนแต่สุดท้ายก็ใช้สองมือจับบ่าของเขาแล้วค่อย ๆ ขยับส่วนล่างของตนเองอย่างไร้เดียงสา ปืนผาก็มอง ไม่รู้ทำไมแทนที่จะอารมณ์เสียเขากลับเอ็นดูแทน หรือจะไม่เคยกับใครจริง ๆ ตนคือคนแรกงั้นเหรอ ระฟ้าก็พยายามทำอย่างเต็มที่เธอขย่มด้วยตนเองอย่างไม่เป็นงาน จากนั้นใช้สองมือโอบกอดรอบลำคอ ใบหน้าก็ซบเข้าที่บ่าพลางขยับ ปืนผานิ่งอึ้งเมื่อจู่ ๆ เธอก็สวมกอด ทั้งที่ไม่ได้ใส่น้ำหอมอะไร

“ซี๊ด..คะ..คุณไม่ต้องเด้งสวน...” “ก็เธอขย่มไม่ทันใจ” ระฟ้าหน้าแดงก่ำ หายใจหอบเมื่อตอนนี้เธอกำลังอยู่ในท่วงท่าน่าอับอายโดยที่ชายด้านล่างก็กำลังขยำหน้าอกเธอไปด้วยช่วงล่างก็เด้งสวนกลับมาทั้งที่เธอควรจะเป็นฝ่ายกระทำ “ลึกมากเลยใช่ไหม” “จะ..จุกแล้ว..แฮ่ก..ก..จะออกแล้ว...” มือทั้งสองที่ทาบลงบนอกแกร่งเริ่มเปลี่ยนจิก ดวงตาปรือเมื่อกำลังถึงจุดสูงสุด “จะ...อ๊า!” หยาดน้ำรักของหญิงสาวไหลออกมาเล็กน้อย ช่องคลอดเกร็งจนชายหนุ่มใบหน้าเหยเกที่ถูกบีบ มือของเขาขยำหน้าอกทั้งสองเพื่อระบายความเสียวที่ท่อนเนื้อได้รับการกระทำจนเธอร้องครางอีกครั้ง “ยะ..อย่าเขี่ยเล่น” “ถ้าอย่างนั้นฉันเขี่ยข้างล่างแทน” นิ้วเลื่อนลงเขี่ยตุ่มเสียวจนขาสองข้างของเธอหดเกร็งแล้วเริ่มขย่มอีกครั้งเมื่ออารมณ์ปะทุ “เธอชินกับการมีเซ็กซ์กับฉันแล้วสินะ” “ฉะ..ฉันอยากเป็นคนโปรดของคุณไว ๆ” “ถ้าอย่างนั้นก็ต้องขยันหน่อยเพราะลีลาเธออยู่ลำดับสุดท้ายของผู้หญิงบำเรอทั้งหมด” พอพูดแบบนี้ระฟ้าก็อดที่จะขมวดคิ้วหงุดหงิดไม่ได้ ท่าทางเง้า

“โอ๊ย อีชบา! เรื่องกำลังเครียดเอ็งยังจะหาเรื่องปวดหัวอีกเรอะ” “กะ..ก็จริงนี่ยายพอมันมาหมู่บ้านก็เกิดเรื่องเลย อาเพศแน่นอน” “มันเป็นเพราะสันดานไอ้พวกพรางดำต่างหาก! เมื่อก่อนยอมอยู่ใต้ตีนเรา ยอมสยบขอส่งเครื่องบรรณาการแทนเพื่อละเว้นหมู่บ้านมัน” “ใช่ ๆ หัวหน้าคนก่อนก็ใจดี อย่างไรในสงครามใหญ่ระหว่างโจรครั้งนั้นไอ้พวกพรางดำก็เป็นแค่กลุ่มปลายแถวที่เลือกข้างผิด แต่ไม่คิดเลยว่าจะมาแว้งกัดเรา” พอถูกหลายคนพูดเช่นนี้ชบาก็หน้าเสีย พอมองไปยังหญิงสาวคนอื่นโดยเฉพาะละอองต่างก็เบือนสายตาไปทางอื่น พวกเธอคงรู้สึกว่าชบาโง่ที่พูดเรื่องไม่เป็นเรื่องในเวลานี้ ระฟ้าเดินไปหากลุ่มคนสูงอายุอย่างเจียมเนื้อเจียมตัว “ยายคะ คือหนูเพิ่งมาอยู่ที่นี่เลยไม่รู้เรื่องราว พอจะเล่าให้หนูฟังได้ไหมคะ” พอคนแก่ ๆ ได้ยินคำพูดคำจาอ่อนน้อมต่างก็มองอย่างเอ็นดู เรื่องผู้หญิงคนใหม่ของหัวหน้า คนเหล่านี้ไม่ได้คิดตั้งแง่เท่าเหล่าหญิงสาว หากมาดีก็ดีมาร้ายก็ร้ายกลับเท่านั้น แต่สำหรับระฟ้าพวกเขาต่างคิดว่าช่างเป็นหญิงสาวที่งดงามทั้งกายและใจ

เอาแต่ใจ “มีอะไร” “พี่อยากได้อีฟ้าไหม” “อะไรนะ มึงหมายถึงอะไร” “ก็อีฟ้าที่พี่อยากได้มันนักหนาไง” “ทำไม..หัวหน้ายอมแล้วเหรอ” “เปล่า...แต่ฉันจะให้พี่เอามัน” “เฮ้ย หัวหน้ารู้เล่นกูตายเลย” “ก็แค่ผู้หญิงคนนอก หัวหน้าเขาไม่ได้ใส่ใจหรอก ได้แล้วก็ได้เลย จะเอาความผิดอะไรกับคนในหมู่บ้านตัวเองล่ะ” ตอนแรกแผนก็กลัวแต่พอมาคิดดูแล้วอย่างไรผู้หญิงคนนั้นก็แค่นางบำเรอแถมเป็นคนนอกที่เพิ่งเข้ามาแต่ตนคือคนในหมู่บ้านที่ทำงานดีมาตลอด เรื่องนี้หากทำผิดอย่างไรหัวหน้าก็ไม่เอาผิดตนนัก “เอางั้นก็ได้ แล้วต้องวางแผนยังไง” “รอวันที่หัวหน้าจัดคนไปตามล่าไอ้คม วันนั้นฉันจะมาหาพี่...พี่ก็แกล้งป่วยสักวันจะได้ไม่ต้องไป เดี๋ยวฉันไปล่อมันมาเอง” แผนก็ลูบคางแทบน้ำลายไหล เขาอยากจัดผู้หญิง ผิวขาว ๆ ในเมืองมานานแล้ว “พี่ต้องทำให้มันท้องนะ อย่าให้มันกินยา” “จะให้ท้องลูกของกูเลยเหรอ” “ใช่..ท้องแล้วแท้งก็ได้นี่..ต้องทำทุกอย่างเพื่อให้หัวหน้ารังเกียจมันมาก ๆ”