All Chapters of คืนหวามคะนึงใจ: Chapter 11 - Chapter 20

สามวันแล้วสินะที่พินทุอรอยู่กับเขาเพชรพร้อม...ชายหนุ่มรุ่นน้องร่างยักษ์ที่ไม่ยอมให้เรียกว่าน้องวันแรกของการชดใช้หนี้กรรมผ่านพ้นไปได้ด้วยดี เพชรพร้อมเตรียมกระบะไม้และเครื่องปลูกไว้ให้เธอสองกระบะ เรียกว่าถ้ากระบะหนึ่งไม่ขึ้นก็ยังมีสำรอง นับว่าเขาไม่ได้ใจร้ายเกินไปนัก หลังจากหย่อนเมล็ดลงในหลุมปลูก รดน้ำจนชุ่มแล้ว หญิงสาวก็ไม่มีอะไรให้ทำอีก เธอไปกินข้าวเที่ยงที่สาลี่โฮมสเตย์ซึ่งเป็นบ้านของอารำพึงหรือมารดาของคะนึงรัก จากนั้นก็ออกไปเที่ยวตลาดกับกลุ่มนักศึกษา โดยมีเพชรพร้อมเป็นคนพาเที่ยว สาวๆ พวกนั้นล้อมหน้าล้อมหลังชายหนุ่มร่างยักษ์ตลอด เธอจึงไม่ได้คุยอะไรกับเขามาก พอตกเย็นก็กลับมากินข้าวฝีมืออารำพึงอีกรอบ นับว่าเป็นสองมื้อที่อร่อยจนแสงแทบออกปาก แต่ก็เหงานิดหน่อยเหมือนกันเพราะคนอื่นมาเป็นกลุ่ม ต่างกับเธอซึ่งมาตัวคนเดียวส่วนวันที่สองเธอมาขลุกอยู่กับนางรำพึงทั้งวันเพราะลูกค้ารายย่อยที่ติดต่อมาเมื่อวันก่อนเข้ามาซื้อมะพร้าวในสวน บิดาของชายหนุ่มไม่อยู่ เพชรพร้อมจึงต้องจัดการเองทั้งหมด หลังจากผ่านไปครึ่งวันจิตแพทย์สาวก็เริ่มสนิทกับสี่สาวและหนึ่งหนุ่มรุ่นน้องมากขึ้น คุยเล่นกันมากขึ้น จะมีก็แค่ลิ้

ตกเย็นเรื่องที่เขาป่วยจนต้องเรียกคนงานมาดูแลถึงห้องนอนก็รู้ไปถึงหูคุณนายรำพึง หญิงสูงวัยรีบบึ่งมอเตอร์ไซค์มาที่บ้านสวนของเขาทันที มิหนำซ้ำยังหอบกับข้าวสำหรับคนป่วยมาเต็มไปหมด ทำเหมือนเขาเป็นผู้ป่วยติดเตียงมากกว่าคนท้องเสียธรรมดาเพชรพร้อมมองอาหารละลานตาที่วางเรียงอยู่บนโต๊ะไม้ขนาดเล็กในห้องนอน แล้วบ่นเบาๆ “อะไรกันครับอา ทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้”“เรื่องใหญ่สิ ปกติเพชรไม่เคยป่วยหนักจนต้องนอนทั้งวันขนาดนี้ ตอนแรกที่อารู้ก็นึกว่าท้องเสียนิดหน่อย เลยไม่ไปบ้านอา แต่นี่อะไร นอนหยอดน้ำข้าวต้มจนถึงเย็นเลย แสดงว่าต้องหนักมาก”“ผมแค่อยากนอนพักเท่านั้นแหละ” ชายหนุ่มตอบพลางหลบตา“อาเรียกหนูลิ้นจี่มาดูแลแล้ว เดี๋ยวให้เข้ามาช่วยเช็ดตัวหน่อยละกัน”“ไม่ต้องเลย เดี๋ยวผมจะลุกไปอาบน้ำแล้ว อาบอกให้ลิ้นจี่กลับไปเลยนะ ไม่ต้องให้เข้ามา”“แล้วใครจะดูแลเพชรล่ะ”“คุณอิงก็อยู่ เธอเป็นหมอ ดูแลผมได้”“ไปรบกวนหนูอิงได้ยังไงเล่า เธอเป็นแขกของลี่”“แล้วทำไมรบกวนลิ้นจี่ได้” เพชรพร้อมเถียง“ก็ลิ้นจี่เป็นแขกของอา” นางรำพึงซ่อนยิ้มไว้ในหน้าแล้วว่าต่อ “ไม่ต้องมาทำลีลากระบิดกระบวน ลุกขึ้นมากินข้าวซะ เดี๋ยวลิ้นจี่คงขึ้นมาพร้อม

ชาคาโมมายล์ทำให้นอนหลับสบาย พินทุอรจึงนอนหลับแทบจะทันทีที่หัวถึงหมอนในฝันนั้น...เพชรพร้อมยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน ดวงตาคมพราวระยับ แถมยังก้าวเข้ามาหาอย่างช้าๆ เขาสวมเสื้อสีเทาเข้มตัวเดียวกับที่สวมไปรับเธอในวันแรก มัดผมไว้ด้านหลังเหมือนวันนั้นอีกเหมือนกันแต่ในวันนี้...พินทุอรคอแห้งผาก พลางสำรวจร่างกายของเขาด้วยความชื่นชมสมองสั่งให้เธอถอยหนี แต่ขากลับไม่ทำตาม เธอปล่อยให้เขาก้าวเข้ามาประชิดตัว บดเบียดเรือนกายกำยำเข้าหาอย่างเร่าร้อนมือหนาเชยคางเธอขึ้น มองที่ริมฝีปากเธอด้วยสายตาสื่อความหมายบางอย่างโดยไม่ปิดบัง“จูบได้ไหม” เขาถามทั้งที่ก้มลงมาจนเกือบชิด“ได้สิ”เพชรพร้อมประคองใบหน้าของเธอไว้ด้วยสองมือ ก่อนจะทาบริมฝีปากอุ่นจนเกือบร้อนลงมาทักทายท้องน้อยเธอบิดมวน ปั่นป่วนเหมือนมีผีเสื้อนับพันตัวบินวนอยู่ภายในริมฝีปากทั้งสองบดขยี้กันครั้งแล้วครั้งเล่า เหมือนกับเรียวลิ้นที่เกี่ยวกระวัดรัดรึง“อิง...อิง ผมขอมากกว่านี้ได้ไหม”มากกว่าจูบ...คือแบบนั้นสินะไม่รอให้เธอตอบ เพชรพร้อมดันเธอลงบนเตียงกว้างจากนั้นเขาก็เริ่มถอดเสื้อผ้าเธอ...จิตแพทย์สาวสะดุ้งตื่น เหงื่อแตกพลั่ก ร้อนไปหมดทั้งที่เปิดเครื่อ

กินข้าวเที่ยงฝีมือสายบัวเสร็จปุ๊บ พินทุอรก็นั่งเคียงข้างเพชรพร้อมในรถกระบะโฟร์วิลคู่ใจคันเก่าเพื่อไปสนามมวยของหมู่บ้านพินทุอรคิดว่าเพชรพร้อมจะพาเธอไปดูนักมวยชกกัน แต่ปรากฏว่าพอถึงสนามมวยเล็กๆ ประจำหมู่บ้าน นักมวยที่จะต้องขึ้นชกนั้นท้องเสียกะทันหัน จึงไม่มีนักมวยจะชกเสียอย่างนั้น เหลียวซ้ายแลขวาไม่เห็นใคร กรรมการซึ่งทำหน้าที่โฆษกในงานด้วยจึงเรียกเพชรพร้อมขึ้นไปชก ชายหนุ่มร่างยักษ์จึงขึ้นไปเป็นนักมวยเสียเองนักมวยฝ่ายตรงข้ามที่มาจากหมู่บ้านข้างๆ พอเห็นรูปร่างเพชรพร้อมแล้วก็แทบจะเดินออกจากเวที ทว่าพี่เลี้ยงนักมวยไม่ยอมให้ทำอย่างนั้น รีบผลักนักมวยชะตาขาดของตนเองขึ้นชกทันที“สู้ๆ นะเพชร แสดงฝีมือให้สุดๆ ไปเลยนะ” พินทุอรเชียร์พร้อมหักนิ้วตัวเองดังกร๊อบ แถมยังออกหมัดหนึ่งสอง ท่าทางเหมือนอยากจะขึ้นไปชกเสียเอง“ถ้าผมชนะ คุณมีรางวัลให้ไหม”“ฉันทำแกงเขียวหวานให้คุณกินอีกหม้อเป็นไง” แม้หญิงสาวจะแกล้งแซว แต่นักมวยจำเป็นกลับกระตุกยิ้มอย่างน้อยคนนักที่จะเคยเห็นรอยยิ้มนี้“แกงเขียวหวานสักร้อยหม้อก็แล้วกัน กินมันทั้งชีวิตไปเลย”“ถ้าคุณกล้ากิน ฉันก็กล้าทำ”“พูดแล้วนะ”และก็เป็นไปตามคาด เพียงแค่ยกที่หนึ

พินทุอรอยากจะถามต่อ แต่อีกฝ่ายจูงกึ่งลากเธอเข้าโรงหนัง เมื่ออยู่ในโรงหนังแล้วจิตแพทย์สาวจึงต้องทำตัวมีมารยาท นั่นคือหยุดพูดหยุดถามและตั้งใจดูหนังโรงหนังช่วงก่อนเที่ยงแบบนี้โล่งจนแทบจะนอนดูคนละแถวได้ ถัดจากที่เธอกับชายหนุ่มนั่งเฉียงไปทางซ้ายราวสามแถว มีหนุ่มสาวนั่งอยู่ ดูก็พอรู้ว่าน่าจะเป็นแฟนกันเมื่อหนังฉายไปได้สักพัก สองคนนั้นก็ค่อยๆ อิงซบกันช้าๆ จิตแพทย์สาวมองแล้วอมยิ้ม บรรยากาศกะหนุงกะหนิงตอนเป็นแฟนกันใหม่ๆ มันหวานชื่นดีจังแต่ว่า...คงไม่มีใครคิดว่าเธอกับเพชรพร้อมเป็นแฟนกันหรอก...ใช่ไหม?หญิงสาวดูหนังต่อ ทว่าก็ต้องถูกรบกวนสมาธิโดยหนุ่มสาวคู่เดิมที่ค่อยๆ หันมาจูบกันอย่างดูดดื่ม แถมยังแลกลิ้นกันนัวเนียอืม...นี่คือบรรยากาศของคู่รักต่างหาก คงไม่ได้เพิ่งเป็นแฟนกันแน่ๆผ่านไปสักพัก เธอก็เห็นเต็มตาว่าฝ่ายชายเริ่มไซ้ซอกคอ ก่อนจะล้วงมือเข้าไปในหน้าอกของฝ่ายหญิง อีกไม่นานก็ได้ยินเสียงผู้หญิงดังแผ่วๆ“อ๊ะๆๆๆๆ...”เวรละ...จะมาเล่นบทบาทผัวเมียในโรงหนังไม่ได้นะ มันหยามคนไม่มีคู่อย่างเธอมากพินทุอรจะไม่ทน!!!หญิงสาวกำลังจะลุกขึ้นแล้ววีนใส่คู่รักวัยละอ่อนอยู่แล้ว โทษฐานที่ทำให้เธอบาดตาบาดใจ ทว่า