13 ปั่นหัว

ตกเย็นเรื่องที่เขาป่วยจนต้องเรียกคนงานมาดูแลถึงห้องนอนก็รู้ไปถึงหูคุณนายรำพึง หญิงสูงวัยรีบบึ่งมอเตอร์ไซค์มาที่บ้านสวนของเขาทันที มิหนำซ้ำยังหอบกับข้าวสำหรับคนป่วยมาเต็มไปหมด ทำเหมือนเขาเป็นผู้ป่วยติดเตียงมากกว่าคนท้องเสียธรรมดา

เพชรพร้อมมองอาหารละลานตาที่วางเรียงอยู่บนโต๊ะไม้ขนาดเล็กในห้องนอน แล้วบ่นเบาๆ “อะไรกันครับอา ทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้”

“เรื่องใหญ่สิ ปกติเพชรไม่เคยป่วยหนักจนต้องนอนทั้งวันขนาดนี้ ตอนแรกที่อารู้ก็นึกว่าท้องเสียนิดหน่อย เลยไม่ไปบ้านอา แต่นี่อะไร นอนหยอดน้ำข้าวต้มจนถึงเย็นเลย แสดงว่าต้องหนักมาก”

“ผมแค่อยากนอนพักเท่านั้นแหละ” ชายหนุ่มตอบพลางหลบตา

“อาเรียกหนูลิ้นจี่มาดูแลแล้ว เดี๋ยวให้เข้ามาช่วยเช็ดตัวหน่อยละกัน”

“ไม่ต้องเลย เดี๋ยวผมจะลุกไปอาบน้ำแล้ว อาบอกให้ลิ้นจี่กลับไปเลยนะ ไม่ต้องให้เข้ามา”

“แล้วใครจะดูแลเพชรล่ะ”

“คุณอิงก็อยู่ เธอเป็นหมอ ดูแลผมได้”

“ไปรบกวนหนูอิงได้ยังไงเล่า เธอเป็นแขกของลี่”

“แล้วทำไมรบกวนลิ้นจี่ได้” เพชรพร้อมเถียง

“ก็ลิ้นจี่เป็นแขกของอา” นางรำพึงซ่อนยิ้มไว้ในหน้าแล้วว่าต่อ “ไม่ต้องมาทำลีลากระบิดกระบวน ลุกขึ้นมากินข้าวซะ เดี๋ยวลิ้นจี่คงขึ้นมาพร้อมน้ำเกลือแร่แล้วละ”

ไม่ทันได้ห้ามปรามต่อ ลิ้นจี่กับตังเมซึ่งเป็นเพื่อนหนุ่มใจสาวก็ก้าวเข้ามาในห้อง นางรำพึงจึงขอตัวออกไปกินข้าวด้านล่างเป็นเพื่อนพินทุอรแทน

เพชรพร้อมลุกขึ้นนั่งบนเตียงตาขวาง จะล้มเลิกการป่วยการเมืองก็ไม่ทัน เพราะกลัวถูกพินทุอรจับได้ มิหนำซ้ำเขายังต้องการอ้อนจิตแพทย์สาวต่อ หนุ่มร่างยักษ์จึงจำต้องสวมบทบาทเป็นคนป่วยให้หญิงสาวตรงหน้าดูแลต่อไป

โชคดีที่ลิ้นจี่ไม่ได้เข้ามาในห้องนอนตามลำพัง ไม่อย่างนั้นเขาอาจจะฟิวส์ขาด จับเธอโยนออกนอกห้องก็เป็นได้

เมื่อหญิงสาวนั่งลงข้างเตียงบนเก้าอี้ตัวที่นางรำพึงเคยนั่งและเริ่มป้อนอาหารให้ เพชรพร้อมก็ฉวยชามข้าวมาจากมือของเธอ ตักแกงจืดราดลงไปหลายช้อน ต่อด้วยตักผัดผักโปะลงไป แล้วบอกเสียงดุ

“พี่กินเองดีกว่า สะดวกกว่า”

“แต่ป้ารำพึงบอกให้ลิ้นจี่ดูแลพี่เพชรนะคะ”

“ไม่ต้อง พี่ชอบกินเอง” พูดจบก็ตักข้าวคำใหญ่กว่าปกติใส่ปาก

“ลิ้นจี่อยากดูแลพี่เพชรนี่คะ”

เพชรพร้อมถอนใจดังเฮือก “พอดีพี่มีคนที่ชอบแล้ว ให้ลิ้นจี่เข้ามาดูแลถึงห้องนอนแบบนี้มันไม่ค่อยเหมาะ แล้วอีกอย่างนึง พี่ไม่ค่อยชอบให้ใครมาดูแลถึงเนื้อถึงตัว หรือมาป้อนข้าวป้อนน้ำเหมือนเป็นง่อยแบบนี้หรอก บอกตรงๆ ว่ารำคาญ”

ลิ้นจี่กับตังเมหันมองหน้ากัน หนุ่มใจสาวกระเถิบเก้าอี้ถอยหลังโดยอัตโนมัติ แต่ลิ้นจี่ยังปักหลักสู้

“แต่ป้ารำพึงบอกว่าเมื่อเช้าพี่เพชรยอมให้พี่อิงเข้ามาดูแลกับป้อนข้าวด้วย”

“คุณอิงเป็นหมอ” เพชรพร้อมแก้ตัว

“หรือว่าพี่เพชรแอบชอบพี่อิงคะ” ลิ้นจี่ถามตรงๆ จนคนถูกถามสะดุ้ง

เพชรพร้อมไม่ยอมตอบ ก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อเหมือนไม่รู้สึกรู้สา แต่ใบหน้าเห่อร้อนจนเก็บทรงไม่อยู่ ขนาดลิ้นจี่ผ่านโลกมาแค่ยี่สิบกว่าปี ยังดูออกเลยหรือว่าเขาแอบชอบพินทุอร

ลิ้นจี่พิงแผ่นหลังลงกับเก้าอี้ ยิ้มหวานน่ารัก ก่อนจะพูดลอยๆ ไปกับลมกับฟ้า

“ผู้ชายอะนะ ถ้าจะจีบผู้หญิงสักคน ก็ต้องแสดงความดิบเถื่อนของตัวเองออกมาให้มากที่สุด ต้องรุกเร็ว ต้องรุกแรง แล้วก็ต้องดุดัน ดิบเถื่อน ผู้หญิงจะมองว่ากร้าวใจ จับกดได้ก็หาโอกาสจับกดเลย แค่นั้นเธอก็เป็นของเราแล้ว”

“พี่นึกว่าผู้หญิงจะชอบผู้ชายอ่อนโยน ใจดี คอยดูแลเสียอีก แบบแนวผู้ชายไมโครเวฟอะไรแบบนั้นน่ะ” เพชรพร้อมคุยด้วยเบาๆ เหมือนไม่ใช่เรื่องของตนเองทั้งที่เงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ

“ไม่จริ๊ง...” ลิ้นจี่ลากเสียงสูงพร้อมส่ายหน้ารัวๆ “ผู้ชายแหยแบบนั้นใครจะไปเอา ผู้ชายแบบนี้ในซีรีส์เป็นได้แค่พระรอง ไม่มีวันเป็นพระเอก จริงมั้ยตังเม”

“ก็...จริง จริงก็จริง” ตังเมรับคำอ้อมแอ้ม ไม่กล้าสบตาใคร

“ถ้าพาไปสถานที่สวยๆ หรือโรแมนติก ผู้หญิงส่วนใหญ่มักจะเบื่อ ไม่ตื่นเต้น เพราะเธอเคยมาบ่อยจนชินแล้ว ผู้ชายร้อยทั้งร้อยตอนจีบใหม่ๆ ก็ชอบพาไปที่สวยๆ และโรแมนติกกันทุกคน เพราะฉะนั้นเราต้องฉีกแนว ต้องพาไปที่แปลกๆ เอาแบบที่เธอจินตนาการไม่ออก แบบที่มีแค่ผู้ชายอย่างเราเท่านั้นที่จะพาเธอไป แนวสยองขวัญเลือดสาดได้ยิ่งดี ผู้หญิงจะตื่นเต้น ถ้าจะให้ของขวัญก็ต้องเลือกให้แปลกเข้าไว้ ดอกไม้ ขนม ตุ๊กตา เครื่องประดับหรืออะไรพวกนี้อย่าไปให้ ต้องเลือกให้มีเอกลักษณ์ โชว์ความแมนของเรามากที่สุด”

“งั้นเหรอ”

“ใช่พี่ แล้วก็ไม่ต้องพูดจาสุภาพมากก็ได้ ผู้หญิงจะมองว่าห่างเหิน มีกำแพง บางคนก็คิดว่าเราขี้เก๊ก ไม่ประทับใจไปเลยก็มี เพราะฉะนั้นต้องพูดแบบเป็นกันเอง กวนประสาทหน่อยๆ ด่าได้ก็ด่าไปเลย ผู้หญิงยิ่งชอบ"

“แน่ใจเหรอ” เพชรพร้อมขมวดคิ้ว

“แน่ใจพี่ ไม่เคยได้ยินเหรอ ผู้หญิงชอบคนเลว”

เพชรพร้อมส่งชามข้าวที่กินหมดแล้วให้ลิ้นจี่เก็บ ในขณะที่ยกแก้วน้ำขึ้นดื่มก็พิจารณาในสิ่งที่ลิ้นจี่บอกมา

ดิบเถื่อน ดุดัน หยาบคาย แถมยังชอบแนวเลือดสาดอย่างนั้นเหรอ

ก็ไม่เห็นมีอะไรยากสักนิด แค่เป็นตัวเองเท่านั้นเอง

เพชรพร้อมเอ่ยขอบคุณลิ้นจี่และตังเมที่เข้ามาดูแลตอนกินข้าวและช่วยเก็บสำรับอาหารกลับไป ไม่ทันได้เห็นว่าหญิงสาวกลั้นหัวเราะจนตัวสั่นตอนเดินออกจากห้อง