All Chapters of คืนหวามคะนึงใจ: Chapter 31 - Chapter 40

วันเพ็ญเดือนสิบสอง น้ำก็นองเต็มตลิ่ง เราทั้งหลายชายหญิง สนุกกันจริงวันลอยกระทง เสียงเพลงฉลองเทศกาลลอยกระทงที่คุณนายรำพึงเปิดเพื่อให้เข้าบรรยากาศดังก้องไปทั่วลานคอนกรีตกว้างขวางของสาลี่โฮมสเตย์ บนโต๊ะไม้สักตัวยาวซึ่งเป็นโต๊ะไม้ที่ต้องมีทุกบ้านวันนี้เต็มไปด้วยใบตอง หยวกกล้วยตัดขวางเป็นทรงกลม ดอกดาวเรือง ดอกบานไม่รู้โรย และธูปเทียนละแวกบ้านของเพชรพร้อมและนางรำพึงจัดงานลอยกระทงกันเป็นประจำเกือบทุกปี จะมีก็แต่ช่วงโควิด19 ระบาด เลยต้องหยุดจัดไปสามปี พอปีนี้ได้กลับมาจัดงานอีกครั้ง ทุกคนจึงคึกคักกันมากพินทุอรนั่งทำกระทงจากใบตองอยู่กับนางรำพึง โดยหญิงสูงวัยเป็นคนสอน ทำไปได้ครึ่งหนึ่ง นางรำพึงก็บอก“หนูอิงทำเผื่อเพชรด้วยสิ รายนั้นน่ะไม่มีวันยอมมานั่งทำอะไรแบบนี้เองแน่นอน”“จะดีเหรอคะ เพชรจะชอบเหรอ”“หนูทำอะไร เขาก็ชอบหมดแหละเพราะชอบคนทำ แฟนทำให้ อะไรก็ชอบ” หญิงสูงวัยพูดเสียงเล็กเสียงน้อยหลังจากคืนนั้นที่พินทุอรจูบกับเพชรพร้อมใต้แสงจันทร์ และกลับมาบอกรักด้วยภาษากายในอีกคืนต่อมา ชายหนุ่มก็อวดคนทั่วทั้งหมู่บ้านว่าเขากับพินทุอรเป็นแฟนกันแล้ว เวลาเดินไปไหนด้วยกันแล้วเจอคนรู้จักทัก ชายหนุ่มก็รีบแ

เมื่อได้อยู่ตามลำพังกับพินทุอรโดยไร้เงาของเพชรพร้อม ท่าทางมั่นหน้ามั่นโหนกของรัชตะก็เริ่มกลับมา“ชอบจริงๆ เหรออิง ผู้ชายต่ำๆ ทรงอันธพาล แถมไม่มีการศึกษาแบบนั้นน่ะ มองตรงไหนก็ต่ำ อาจจะมีดีหน่อยก็แค่หน้าตาพอทน แต่ดูรวมๆ แล้วก็ยังห่างชั้นจากเราอยู่เยอะมาก พี่อยากให้อิงคิดดีๆ ไม่อยากให้ประชดพี่แบบนี้”“พี่โอ๊ตเข้าข้างตัวเองมากไปหรือเปล่า อิงจบความรู้สึกกับพี่ตั้งแต่วันนั้นแล้ว ไม่เคยคิดว่าต้องคบใครเพื่อประชดพี่ อิงก็แค่ชอบเขา”ได้ยินผู้หญิงตรงหน้าพูดตรงๆ ว่าชอบคนอื่น รัชตะก็เหมือนจะเริ่มควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่“ชอบเข้าไปได้ยังไงกัน อย่าบอกนะว่าอิงก็ไม่มีสมองเหมือนพวกผู้หญิงที่คลั่งดาราจีน ดาราเกาหลีที่มีดีแค่หน้าตา แต่นอกนั้นไม่มีอะไรดีสักอย่าง ขอร้องนะอิง ใช้สมองหน่อยเถอะ”“เพชรไม่ดีตรงไหน”“อิงไม่เห็นที่มันทำกับพี่เมื่อกี้เหรอ เอะอะก็กำหมัด เอะอะก็ใช้กำลัง ผู้ชาย red flag ชัดๆ”รัชตะหมายถึงผู้ชายธงแดง หรือผู้ชายที่มีนิสัยแย่ๆ หลายอย่างที่ผู้หญิงไม่ควรคบด้วย“เขาแค่พูด แค่ขู่ค่ะ แต่ไม่เคยรังแกคนอื่นสักครั้ง นอกจากเพื่อนสนิทหรือลูกน้องที่เล่นกันได้ รู้ใจกันดี และถ้าเพชรอยากจะใช้กำลังจริ

หลังจากใช้ความคิดมาค่อนคืน รัชตะก็ตัดสินใจใช้แผนยืมมีดฆ่าคน ยืมมือคนอื่นทำลายความสัมพันธ์ของเพชรพร้อมกับพินทุอร เขารู้มาจากเปี๊ยกเด็กหนุ่มที่จัดการเรื่องเข้าพักที่สาลี่โฮมสเตย์ว่าป้าเจ้าของที่นี่เป็นญาติสนิทของเพชรพร้อมนางรำพึงนี่แหละ...คือมีดของเขาเช้าวันรุ่งขึ้น ศัลยแพทย์หนุ่มออกมานั่งที่โต๊ะอาหาร ทำเป็นชวนนางรำพึงคุยเมื่อหญิงสูงวัยยกอาหารมาเสิร์ฟ“คุณป้าเป็นญาติกับเพชรเหรอครับ”“ใช่จ้ะ เป็นอาแท้ๆ ของไอ้เพชร” คุณนายรำพึงยิ้มกว้าง พร้อมตักต้มเลือดหมูใส่ใบจิงจูฉ่ายสูตรประจำตระกูลซึ่งนานๆ จะทำทีส่งให้“แล้วอิงล่ะครับ รู้จักกันได้ยังไง”“อิงเป็นเพื่อนของลูกสาวป้าเอง เลยมาเที่ยวเล่นอยู่ที่นี่”ศัลยแพทย์หนุ่มนิ่งนึกแต่ก็นึกไม่ออกว่าเพื่อนคนไหนของพินทุอรที่เกี่ยวข้องกับสาลี่โฮมสเตย์บ้าง ทว่าเขามีสิ่งที่อยากรู้มากกว่านั้น“แล้วอิงสนิทกับเพชรได้ยังไงครับ”“ก็เพิ่งรู้จักกันตอนที่มาพักผ่อนนี่แหละ แรกๆ ก็เพื่อนกัน พอสนิทมากขึ้น เขาก็เลยคบกัน หนุ่มสาวอะนะ โสดทั้งคู่ เจอกัน อยู่ใกล้กัน พากันไปเที่ยว ก็สปาร์กกันได้เป็นธรรมดา หมอก็เป็นเพื่อนของหนูอิงใช่ไหม เห็นถามถึงตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”“อันที่จร

สามสัปดาห์แล้วที่พินทุอรจากสวนเพียงดินดีไปเพชรพร้อมนั่งจิบเบียร์เย็นเจี๊ยบอยู่บริเวณชานบ้านเพียงลำพัง เหงาๆ เศร้าๆ ตามประสาคนมีแฟนแต่แฟนไม่อยู่“นั่งคิดถึงใครเหรอพี่เพชร” แว่วเสียงสเตฟานแซวมาแต่ไกล “พี่อิงเพิ่งกลับไปไม่กี่อาทิตย์เอง นั่งจิบเบียร์ ชมจันทร์ ทำเอ็มวีซะแล้ว คิดถึงเขาละสิ”คนถูกแซวยิ้มจางๆ ก่อนจะยอมรับ “เออ กูนั่งคิดถึงเขาจริงๆ นั่นแหละ เป็นความรู้สึกที่ทรมานแบบแปลกๆ ว่ะ เมื่อก่อนกูก็อยู่มาได้ แต่ตอนนี้เหมือนขาดอะไรไป ต้องวิดีโอคอลล์คุยตลอด”สเตฟานเดินขึ้นมาบนชานบ้าน ลากเก้าอี้มานั่งใกล้ๆ เพชรพร้อมจึงรินเบียร์ใส่แก้วส่งให้คนงานหนุ่ม ซึ่งอีกฝ่ายก็รับไปไม่เกี่ยงงอน จากนั้นยกดื่มรวดเดียวหมดแก้ว เงยหน้ามองดวงจันทร์ ก่อนจะถามเบาๆ“ถ้าเขาไปแล้ว เขาจะกลับมาหาเราจริงๆ ใช่ไหมพี่”“กลับสิวะ คนรักกัน ก็ต้องคิดถึงกันเป็นธรรมดา เราคิดถึงเขา เขาก็คิดถึงเราไม่ต่างกันหรอก”“พี่เพชรไม่กลัวเหรอว่าถ้าเขาได้กลับไปอยู่ในที่ของเขา ที่ที่เขาใช้ชีวิตในแบบปกติของเขา เพื่อนของเขา สังคมของเขา แล้วเขาก็จะลืมเรา การมาอยู่ที่นี่ก็แค่ช่วงเวลาแค่สั้นๆ แค่แก้เหงา จะให้ผูกพันอะไรนักหนา”เพชรพร้อมรินเบียร์

“ถ้าเรื่องในอดีตมันเลวร้าย คุณไม่ต้องเล่าก็ได้นะ”“ฉันต้องเล่าให้คุณฟัง เพราะไม่อยากมีเรื่องอะไรปิดบังคุณ หรืออย่างน้อยก็เพื่อแสดงความรู้สึกที่อยู่ในใจว่าฉันเองก็จริงจังกับความสัมพันธ์ครั้งนี้ไม่ต่างจากคุณ” เธอบอกด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเล็กน้อย“เข้าใจแล้ว”“หลังจากแม่จากไปราวครึ่งปี พ่อฉันก็เริ่มเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ท่านเริ่มเก็บตัว ขนาดฉันเองเป็นครอบครัวคนเดียวที่เหลืออยู่ของท่าน ท่านยังไม่สนใจเลย พวกเราใช้ชีวิตพ่อลูกแบบนั้นอยู่หลายปี และสุดท้ายท่านก็เลือกจากไปตรงจุดเดียวกับที่แม่เคยทำ ฉันมารู้ทีหลังว่าพวกท่านมีอาการซึมเศร้าขั้นรุนแรง”พินทุอรเพิ่งรู้ตัวว่ากำลังร้องไห้ก็ตอนที่เพชรพร้อมค่อยๆ เช็ดน้ำตาออกจากพวงแก้มแล้วถามเสียงอบอุ่น“นี่เป็นสาเหตุที่ทำให้คุณเลือกที่จะเป็นจิตแพทย์ใช่ไหม”“ใช่ ฉันคิดว่าถ้าความรู้ของฉันสามารถช่วยเหลือคนอื่นได้ จะไม่มีใครต้องตกนรก หรือจมอยู่กับความทุกข์ทรมานแบบนั้นอีก มันคงจะดีมาก”“แล้วคุณก็ทำได้ อิง...คุณเก่งมากจริงๆ”“แต่ฉันคงผ่านเรื่องราวทั้งหมดนี้มาไม่ได้ถ้าในวันนั้นฉันไม่มีวิณทร์ เขาเป็นคนลากฉันขึ้นมาจากก้นหลุมที่แสนมืดมิด เป็นคนเดียวที่มอบแสงสว่า