บททั้งหมดของ ชาติก่อนฉันเป็นฮองเฮา: บทที่ 11 - บทที่ 20

การซื้อบ้านไป๋หรงไม่ได้คิดไว้ในแผนมันไม่ใช่ว่าเกินฝัน ทว่ามันมาเร็วมากจนเกินไป บางจังหวะเวลาก็ค่อนข้างยากที่จะเชื่อ หญิงสาวหยิบมือถือขึ้นมาเช็คยอดเงินในบัญชีใหม่อีกครั้ง เมื่อเห็นว่ายอด 100 ล้านหยวนมีเข้ามาในบัญชีจริง เธอก็ลอบถอนหายใจยาว ยาว วนกลับมาคิดเรื่องบ้านต่อ เธอไม่มีความรู้ในเรื่องการซื้อบ้านเลย เธอลองค้นใน google สำหรับบ้านจัดสรรใหม่หลังเล็ก ๆ เริ่มต้นที่ 4-5 ล้านหยวนก็พอมีบ้าน แต่บรรยากาศยังไม่ทำให้พอใจเท่าไร อย่างไรก็ต้องไตร่ตรองให้ดีพรุ่งนี้หลังจากพิธีบวงสรวงละครเรื่อง “จอมนางแห่งวังหลวง” เธอจะลองเสี่ยงโชคขับรถตะเวนลองดูก่อน เห็นภาพไม่สู้ไปชมบรรยากาศจริง ๆ หลังจากที่เริ่มโด่งดัง ไป๋หรงก็เริ่มเลือกบทที่จะแสดงมากขึ้น ในเรื่องนี้เธอรับบทเป็นฮองเฮานางร้ายที่มีอำนาจล้นวังหลัง ด้วยภูมิหลังของตระกูลกองทัพ แม้กระทั่งฮองเต้ยังต้องยั้งวาจาเวลาพูดคุย เป็นบทที่ถูกจริตไป๋หรงเป็นอย่างมาก ไม่มีอะไรจะโชคดีขนาดนี้อีกแล้วหลังจากพักผ่อนได้สักหน่อย ไป๋หรงก็หยิบชุดเดรสแดงลายพื้นธรรมดาออกมาจากตู้ เมื่อชาติที่แล้วนอกจากฝีมือการวาดภาพฝีมือปักเธอก็ถือว่าเป็นอันดับหนึ่งของเ

ภายใต้ต้นดอกเหมยที่บานสะพรั่ง..ขัดแย้งกับบรรยากาศแห่งการต่อรองที่กำลังเข้มข้น ไป๋หรงส่งสายตาอ่อนโยนมองอี้เฟยหลิงที่มีสีหน้าตึงเครียด เด็กสาววันเยาว์เหตุใดถึงได้คิดมากเช่นนี้ “พี่ขอแค่ 30% ให้น้องหลิง 70% เลยค่ะ” “เอ้…..ทำไมกัน” สีหน้าเด็กสาวมีความงุงงง“แต่พี่มีข้อแม้ การประมูลครั้งนี้ต้องเป็นในนามพี่ พี่ขอเมมเบอร์บัตรสมาชิกด้วย ข้อตกลงนี้น้องหลิงหลิงจัดการให้พี่ได้ไหมคะ” ไป๋หรงบอกเจตนาตัวเองชัดเจนและยิ้มละมุนให้อี้เฟยหลิงเพื่อให้เห็นความจริงใจที่สุดยิ่งทำให้สีหน้าของเด็กสาวงวยงงยิ่งกว่าเดิม “หลิงยังไม่เข้าใจอยู่ดี ในเมื่อพี่ได้มีโอกาสเข้าร่วม ถึงอย่างไรเมื่อสิ้นการประมูลก็ย่อมมีช่องทางเข้าไปประมูลเองในครั้งหน้า ถึงพี่ไม่ติดต่อไปย่อมมีคนติดต่อพี่กลับมาแน่นอน”ผู้ที่เข้าประมูลสินค้าหายาก ย่อมเป็นคนที่มีหูตากว้างไกล เมื่อไป๋หรงปรากฏกายย่อมมีคนคาดเดาได้หลายอย่าง เหตุผลที่อี้เฟยหลิง คิดราคามากถึง 50% เพราะตัวเองจะได้ % จากการแบ่งครั้งนี้แค่ครั้งเดียว ถัดจากนี้ผู้จัดงานประมูลย่อมติดต่อเจ้าของผลงานโดยตรง เธอจะไม่ได้อะไรอีกเลย “ถือว่าเป็นคำขอบคุณจากพี่”

ตอนที่ 14 เกือบจะคุกเข่าติ้ง!! “พี่ แม่เป็นห่วงนะ” ข้อความจากเหมยน้องสาว พอความแร้นแค้นลดลง ความใส่ใจความในความรู้สึกย่อมมีตามมา คนหาเช้ากินค่ำจะมีครอบครัวไหนสนใจความรู้สึกกันมากกว่าปากท้องกันเล่า ไป๋หรงอ่านข้อความยิ้มที่มุมปาก และพิมพ์ข้อความกลับไป“พี่สบายดี ไม่ต้องห่วง” เธอรู้แม่เป็นห่วงเธออยู่ตลอดเวลาอย่างน้อยตอบไปว่าสบายดีแม่น่าจะสบายใจแม้เล็กน้อยก็ต้องทำ กองถ่ายละคร “จอมนางแห่งวังหลวง” 2 วันต่อมาก็มาถึงวันถ่ายละคร “จอมนางแห่งวังหลวง” ฉากในวันนี้เป็นวันแต่งตั้งฮองเฮา เพราะเป็นฉากแรกที่จะถ่ายทำ ผู้จัดต้องการให้ดูอลังการให้มากที่สุดในการออกสื่อบันเทิงนักข่าวสายบันเทิงต่างมานั่งรอเพื่อสัมภาษณ์ไป๋หรง “แกว่าวันนี้เราจะได้ข่าวไหม” //นักข่าวช่อง1“ไม่แน่ว่ะ ปกติข่าวฉาวดาราส่วนใหญ่จะไม่อยากให้สัมภาษณ์จะให้มันเงียบหายไปมากกว่า” //นักข่าวช่อง2“นั่นสิ แต่ช่วงนี้ไม่ข่าวเด่นอะไรเขียนเท่าไร ส่วนใหญ่ก็ไม่น่าสนใจคนไม่ติดตาม” //นักข่าวช่อง1“โน้นรถไป๋หรงเข้ามาแล้วเร็วๆๆ” //เสียงตะโกนนักข่าวต่างวิ่งตามรถไป๋หรงไปจนกระทั่งถึงที่รถจอด ไป๋หรงยังคงงามสง่าเช่นเดิม ไม่ได้ม

ตอนที่ 16 เธอเองที่ผิด“จัดการหาซื้อคอมเมนต์ข่าวสาดโคลนให้ฉัน” “ค่ะ” ผู้จัดการตอบรับคำสั่งทันที เขากดวางมือถือแล้วถอนใจยาว ตอนแรกนึกว่าจะได้ร่ำรวยเพราะเป็นผู้จัดการดาราดัง ที่ไหนได้ ดังยังไม่ทันไรด้วยนิสัยแบบนี้ไม่นานก็คงดับ ในขณะเดียวกันยังไม่ทันที่บริษัทที่รับปั่นกระทู้แชร์ข่าว จะได้ทำงาน เทปสัมภาษณ์ของอี้เฟยหยางจากนิตรสารฝู่จวินก็เผยแพร่ “ไฮโซหนุ่ม…อี้เฟยหยางเผยชื่อหญิงสาวที่อยู่ในใจ” หลังจากที่เพจดังเริ่มเสนอข่าว เหล่าแฟนคลับของอี้เฟยหยางที่มีอยู่อย่างไม่เป็นรูปธรรมก็ออกมาแสดงความคิดเห็น“กริ๊สสสสสสสสส ฉันไม่กล้ากดเข้าไปดู มันไม่จริงใช่ไหม” //ละเมอหาเธอทุกวัน“ไอ้หยาาาาาาาาา ฉันว่าแล้วเชียวไป๋หรงเธอแน่มาก” //สาริกา“คนนี้เธอจริงจังไปแล้ว” //ไม้ป่า ----- > “ไม่เหมือนทุกคนที่ผ่านมาเลย” //มู่มู้“ฉันเขิน ดูแววตานั้นสิ ฉันเขิน” //น้องเมี้ยว ---- > “เหมือนเราโดนบอกรักเลยเนอะ” //ขนมชั้น“ฉันมายินดีกับรักที่สดใส” //มาม่าใส่ไข่ — > “กอดกันๆ” //คิดถึงเขาให้ไปหาเขา“เขินแทนไป๋หรง -*-” //JUN“หวานเกิน” //Poom“ขนลุกแ

ตอนที่ 18 ใครกันจะเป็นคนเสียน้ำตา “พี่ไป๋หรงหากวันนี้พี่ไม่มีธุระต่อ ตอนนี้ก็เที่ยงแล้วไปทานข้าวด้วยกันก่อนไหมคะ” อี้เฟยหลิงเอ่ยถาม “ได้ค่ะ…มื้อนี้พี่ขอเลี้ยงนะคะ”“ไม่ได้ค่ะ จะให้พี่เลี้ยงได้อย่างไร …งานนี้น้องได้เปอร์เซ็นต์จากพี่ซ่งจวินมามากทีเดียว…ฉันต่างหากต้องเลี้ยงพี่” อี้เฟยหลิงเอ่ยบอกตามความจริง ไม่ใช่เรื่องแปลกที่นายหน้าได้จะได้เปอร์เซ็นต์จากการขาย“มีต้นทุนทางสังคม ก็หารายได้ได้ง่ายนะคะ” ไป๋หรงเอ่ยแซวอย่างจริงจัง“มันเป็นสิ่งที่เป็นจริงในสังคมค่ะ”อี้เฟยหลิงเองก็ไม่ได้ปฏิเสธสิ่งนี้ติ้ง!! ข้อความไลน์เข้ามือถืออี้เฟยหลิง เพราะมีเสียงเตือนจึงค่อนข้างเป็นคนสำคัญเธอจึงเปิดขึ้นมาดู“มีคนติดตามเรามา แต่คาดว่าจะตามคุณไป๋หรงครับ” อี้เฟยหลิงเป็นคนที่มีบอดี้การ์ดเป็นเงาข้างกายไม่ต่างจาก อี้เฟยหยาง แต่เธอไม่ได้เอิกเกริกเช่นพี่ชาย และเพราะเธอเป็นผู้หญิงเธอจึงมีคนดูแลมากกว่าพี่ชายเสียอีก นอกจากคนข้างกาย 1 คนและคนขับรถก็มีรถที่ติดตามเธออีก 2 คันพร้อมบอดี้การ์ดอีก 4 คน เธอจึงส่งข้อความกลับไป“หามือดี 2-3 คนคุ้มครองพี่ไป๋หรง” หากบอดี้การ์ดของเธอจับได้ง่าย แสดงว่าไม่