All Chapters of พ่ายรักแม่ทัพจอมโหด: Chapter 41 - Chapter 50

“ซูเย่ เหตุใดเจ้ากินน้อยนัก อาหารมิถูกปากหรือ”“ข้าอิ่มแล้วจริงๆ เจ้าค่ะ”“เจ้ายังกังวลเรื่องวันพรุ่งนี้อยู่งั้นหรือ”“ข้าอดห่วงมิได้เจ้าค่ะ ท่านออกจากจวนครานี้ ต้องระวังตัวให้มากนะเจ้าคะ”เขาวางตะเกียบลงและจิบชาหลังอาหาร ก่อนจะเดินมาดึงตัวนางขึ้นและพาเดินกลับไปที่ห้องนอนของพวกเขา เรื่องความกังวลใจเขาย่อมรู้ดีว่านางกลัวว่าจะเกิดความสูญเสียอีก เขาคงต้องปลอบใจนางก่อนที่จะออกเดินทางในวันพรุ่งนี้“ซูเย่ ข้าสัญญาว่าจะดูแลตัวเองเป็นอย่างดี จะไม่ยอมให้ตัวเองบาดเจ็บเป็นอันขาด”“ข้าเชื่อใจท่านเจ้าค่ะ”เจ้าซูเย่กำลังจะเดินกลับที่ห้อง ก่อนที่เขาจะรั้งตัวนางเอาไว้ กระซิบเพียงที่ข้างหูของนางด้วยเสียงที่แผ่วเบา“งั้นคืนนี้ อยู่กับข้าทั้งคืนได้หรือไม่”เสียงออดอ้อนที่แหบพร่าของเขา ทำให้นางยากที่จะปฏิเสธได้เลย ก่อนที่เขาจะช้อนตัวนางขึ้นและเดินเข้าไปในห้องนอน“ท่านแม่ทัพเจ้าคะ”“หืมม เจ้าลืมตัวอีกแล้วนะ”“ท่านพี่ คือว่า ท่านควรจะอาบน้ำเสียก่อน ข้าจะได้เตรียมของให้ท่านด้วย”“ข้าวของน่ะ กงจื่อกับกงเซียวดูแลให้ข้าได้ ไม่ต้องรบกวนเจ้าหรอก หน้าที่เจ้าคือเรื่องต่อจากนี้ต่างหากเล่า อาบน้ำให้ข้า ไปเถอะ”เขาอ

ซูเย่กลับมาอีกครั้งตอนกลางคืน เป็นดังที่นางคาดการณ์เอาไว้ มู่หลงฟู่ไข้ขึ้นจากพิษบาดแผล นางจึงต้องคอยเช็ดตัวให้เขาทั้งคืน ก่อนที่เขาจะสั่นเพราะความหนาวและฤทธิ์ไข้“ซูเย่…ซูเย่…. หนาววว หนาวว”นางห่มผ้าให้เขาก่อนที่จะซุกตัวไปกอดเขาใต้ผ้าห่มเพื่อเพิ่มความอบอุ่นก่อนที่จะแอบออกไปก่อนรุ่งเช้าเพื่อไปทำข้าวต้ม และต้มยามาให้เขาและกงเซียว เมื่อเขาฟื้นแล้วกงจื่อจึงต้องเป็นผู้ที่รับหน้าที่พันแผลให้เขาแทนหมอเย่ ก่อนที่เขาจะถามเพราะนึกสงสัย“เหตุใดไม่เรียกหมอมาทำให้ เจ้าไปดูแลกงเซียวก็ได้นี่นา”“เอ่อ ท่านแม่ทัพ พอดีว่าท่านหมอ ต้องไปจัดยาให้ทหารคนอื่นที่บาดเจ็บด้วยขอรับ ข้าก็เลยมาทำให้ท่านแทน”“กงจื่อ เจ้ามีอะไรปิดบังข้าหรือไม่”กงจื่อตกใจจนผ้าพันแผลอันเก่าร่วงกับพื้น ก่อนที่เขาจะรีบเก็บขึ้นมาวางไว้ที่โต๊ะ มู่หลงฟู่มองอาการนั้นออก เขากำลังมีเรื่องปิดบัง แต่เป็นเรื่องใด ตอนนี้เขายังไม่อยากพูดมาก เขาจะต้องพิสูจน์ด้วยตัวเอง เร็วนี้อย่างแน่นอน“นั่นข้าวของข้าหรือ”“ขอรับ ท่านหมอสั่งให้ข้ายกมาให้ท่านแม่ทัพ และก็กินยานี่ด้วยขอรับ”“อืม เจ้าออกไปก่อนเถิด แล้วเรียกประชุมด้วย เดี๋ยวข้าออกไป”“ขอรับท่านแม่ท

เกือบสิบวันแล้วที่กองทัพของมู่หลงฟู่ ตั้งหลักอยู่ที่ชายแดนฉางอัน โดยมิได้แจ้งความคืบหน้าใดๆ ให้กับทางเมืองหลวงทราบข่าวคราว ราชครูใช้โอกาสนี้ ยุยงฝ่าบาท ปลุกปั้นข่าวลือต่างๆ ที่ทำลายความน่าเชื่อถือของแม่ทัพหนุ่มผู้นี้“ฝ่าบาท ข้าพระองค์ส่งคนไปสืบมาแล้ว ข่าวยืนยันมาว่าเขาเอาแต่ตั้งทัพ ไม่บุกตีพวกกบฏอย่างที่ได้วางแผนกล่าวอ้างไว้”“เพราะเหตุใดกัน ไหนเขาบอกว่าจะบุกตีเลยอย่างไรเล่า”“หรือเขามีแผนการอื่น”“หรือเพราะไม่พอใจที่ได้กองทัพไปจำนวนน้อย หรือว่านี่จะเป็น...”“เอาล่ะ ทุกท่าน เราขอรอฟังข่าวอีกสักหน่อย ช่วงนี้ก็อย่าพึ่งตื่นตระหนกกันไป”ราชครูหันมาทูลฝ่าบาทด้วยท่าทีที่รีบเร่งทันที“ฝ่าบาท ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่ต้องรักษาเมืองหลวงและความปลอดภัยของฝ่าบาทนะพ่ะย่ะค่ะ เรามิอาจไว้วางใจเขาได้ บัดนี้ แม้แต่ข่าวคราว ท่านแม่ทัพมู่ก็จงใจที่จะไม่ส่งข่าวใดมาแจ้งทางวังหลวง นี่มันเป็นการคิดก่อกบฏชัดๆ”เมื่อคำนี้หลุดออกมาจากปากผู้เป็นถึงราชครู ทำให้เหล่าบรรดาขุนนางเริ่มหวาดระแวงและเริ่มหวาดกลัวหากมู่หลงฟู่คิดก่อการกบฏ ขึ้นมาจริงๆ พวกเขาก็ยากที่จะหลีกเลี่ยงสงครามในครั้งนี้ได้ และด้วยหากเป็นแม่ทัพมู่นำทัพเ

มือของเขาเริ่มลุกลามไปทั่วเรือนร่างของนางที่เขาเฝ้าคิดถึง แม้แต่ตอนหลับก็ฝันถึงนาง ปากเขายังไม่ยอมผละออกจากปากอิ่มของนางนางเริ่มหายใจหอบขึ้นเพราะหายใจไม่ทัน เขาจึงเริ่มพลิกตัวให้นางอยู่ด้านบนแทน“ฮูหยิน วันนี้ต้องเป็นหน้าที่เจ้าเสียแล้วล่ะ เพราะว่าข้าเจ็บไหล่อยู่”นางเริ่มก้มลงมาจูบเขา และนิ้วมือสากน้อยๆ ของนางก็เริ่มจัดการแผงอกกว้างนั้นไปเรื่อยๆ นางพึ่งรู้สึกว่ากล้ามเนื้อตรงแผงอกกว้างนั้นช่างแน่นและน่าหลงใหลเพียงใด ก่อนนางจะส่งลิ้นน้อยๆ ลงไปลองลิ้มรสปลายยอดอกสีแดงช้ำของเขา แม่ทัพหนุ่มที่มิเคยถูกทำเช่นนี้มาก่อนถึงกับส่งเสียงออกมาอย่างพอใจ“อาาา ซูเย่ เจ้าเรียนรู้ไวมาก อาาา ช่างดีจริง อาาา ฮูหยิน”“ข้าก็เรียนรู้มาจากท่าน”นางเริ่มไต่ลงด้านล่าง เข้าไปหาลำเอ็นท่อนใหญ่ที่แข็งรออยู่ด้านล่าง มันแข็งกว่าครั้งใดที่นางเคยเห็น เขาเกร็งจนเห็นเส้นเอ็นโดยรอบที่ปูดโปนออกมารอบๆ นั้น ซูเย่ส่งลิ้นเข้าไปดั่งเป็นการปลอบประโลมมัน ก่อนที่จะส่งเข้าไปรับความอบอุ่นจากปากนาง“อาาาา ซูเย่ ช่างดีนัก ข้าา อาาา อืยยยยฮูหยินนน เจ้าช่างกล้ายิ่งนัก ข้าจะทนไม่ไหวแล้ว เจ้าช่วยหันหลังมาหน่อยสิ”เขาจับบั้นท้ายนาง และค

กองทัพที่เข้ามาเพิ่ม แต่งตัวไม่ต่างกับกองทัพของมู่หลงฟู่ และมีบางส่วนที่รู้จักกันเป็นอย่างดี ก่อนที่หัวหน้ากองและคนอื่นๆ จะเข้ามาพบเขาในกระโจม“ท่านพี่ ข้ามาแล้ว”“อากวง เดินทางราบรื่นดีหรือไม่ มีผู้ใดบาดเจ็บหรือไม่”“ทุกอย่างเรียบร้อยดี ท่านพี่ ท่านนี้คือ”เขาชี้มายังเจ้าซูเย่ที่ยืนอยู่ด้านหลังเก้าอี้แม่ทัพของเขา“เจ้าซูเย่ หรือหมอเย่ นางเป็นหมอประจำกองทัพของพวกเรา และเป็นฮูหยินข้าด้วย”“ว๊าววว ที่แท้ก็พี่สะใภ้นี่เอง ข้าอากวงคำนับพี่สะใภ้”“ท่านอย่าได้เกรงใจเจ้าค่ะ ข้าน้อยเจ้าซูเย่ เป็นหมอ หากคนของท่านมีผู้ใดบาดเจ็บ ก็แจ้งพวกเราได้เจ้าค่ะ”“เยี่ยมเลย พี่ใหญ่ ท่านช่างสรรหาพี่สะใภ้ งดงามทั้งหน้าตาและมีความรู้ ถูกใจข้ายิ่งนัก”“เอ่อ ข้าขอตัวไปต้มยาให้ท่านก่อนนะเจ้าคะ พวกท่านเชิญตามสบาย”“เจ้าไปเถอะ”ซูเย่รู้ดีว่าพวกเขาคงมีเรื่องจะคุยกัน นางจึงได้ขอตัวออกไป“พี่ใหญ่ นี่คือแผนที่ราชครูชั่วนั่นจะให้ข้าร่วมมือด้วย เป็นดั่งที่ท่านคาดการณ์เอาไว้มิผิด เขากะให้ข้าลอบโจมตีท่าน”“ถ้าเช่นนั้น เราก็จะให้เขานึกลำพองใจ ดูว่าหางเขาจะโผล่ออกมาแค่ไหน”“ท่านจะทำเช่นไร คนของข้าบอกว่าบัดนี้ฮ่องเต้นั่นเริ่ม