บททั้งหมดของ ทุ่มเท​รัก​ เยียวยาใจ​เธอ: บทที่ 21 - บทที่ 30

แต่ฉันจำได้แม่นยำว่าไม่เคยรู้จักคนตระกูลซูมาก่อน“นี่คุณเจียงใช่ไหม? สวยจริง ๆ หุ่นก็ดี แถมดูมีชีวิตชีวา ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงเก่งขนาดนี้” คุณหญิงซูกล่าวทักทายฉัน แค่เปิดปากมาก็ชมไม่หยุดฉันอึ้งไปเล็กน้อย รู้สึกราวกับได้รับเกียรติอย่างมากจากคำชมเหล่านี้แม้จะโดนชมว่าเป็นคนสวยมาตั้งแต่เด็ก ๆ แล้วมักจะชื่นชมตัวเองในกระจกอยู่บ่อยครั้งก็เถอะแต่ระดับตระกูลซูเนี่ยนะ มีสาวงามแบบไหนที่พวกเขาไม่เคยพบเจออีกบ้าง เห็นฉันแล้วยังชมว่าสวยได้อีกเหรอ?คงเป็นเพราะคุณหญิงผู้เฒ่าได้รับการอบรมมาอย่างดี และมีความฉลาดทางอารมณ์สูงเมื่อเห็นฉันยืนอึ้งไป พ่อบ้านโจวผู้ดูแลบ้านจึงกระซิบเตือน “นี่คุณหญิงผู้เฒ่าครับ”ฉันรีบยิ้มแล้วพยักหน้า “สวัสดีค่ะคุณหญิงซู ขอบคุณสำหรับคำชมนะคะ”“อืม เสียงก็เพราะด้วย”“…” ฉันหน้าแดงไปหมด ได้แต่พูดตอบไปตามมารยาท “จริง ๆ ไม่ควรเรียกว่าคุณหญิงผู้เฒ่าเลยค่ะ เพราะหน้าตาคุณหญิงยังดูอ่อนวัยมาก”คุณหญิงผู้เฒ่าหัวเราะแล้วพูด “เดือนหน้าฉันก็หกสิบแล้วนะ!”คุณหญิงผู้เฒ่าซูเป็นคนใจดี ไม่มีท่าทีถือตัว ต่างจากภาพลักษณ์ของคุณนายตระกูลใหญ่ในความคิดของฉันโดยสิ้นเชิงหลังจากทักทายกันส

“อืม” ฉันเอียงศีรษะ ไม่กล้าเผชิญหน้ากับเขาเสี่ยวอิงเถาผู้ยืนอยู่ข้างกายจ้องมองฉันด้วยแววตาอยากรู้อยากเห็นและมีเลศนัย ราวกับว่าสังเกตเห็นอะไรผิดปกติ“คุณซู กรุณายกแขนขึ้นกางออกตรง ๆ ด้วยค่ะ” ฉันเปลี่ยนไปใช้สายวัดที่ยาวขึ้น แล้วบอกเขาอย่างสุภาพซูเซิ่งหลินยืนนิ่งตรงหน้าส่วนฉันเดินอ้อมไปด้านหลัง เมื่อเงยหน้าขึ้นจึงเห็นว่าเขาสูงเกือบหนึ่งร้อยเก้าสิบเซนติเมตรโชคดีที่ฉันสูงหนึ่งร้อยเจ็ดสิบสองเซนติเมตร หากเตี้ยกว่านี้คงต้องเหยียบเก้าอี้วัดตัวให้เขาเขาให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี จนกระทั่งฉันวัดช่วงบนสำเร็จลุล่วงเมื่อถึงคราววัดรอบเอวและสะโพก ก็พลันเกิดความกังวลขึ้นฉันลังเลใจว่าจะวัดจากด้านหน้าหรือด้านหลังดี น่าประหลาดใจที่บรรดาหญิงสาวซึ่งส่งเสียงหัวเราะเจื้อยแจ้วก่อนหน้านี้พลันเงียบสงัดพลางจ้องมองมาทางฉันเป็นจุดเดียวฉันรู้สึกประหม่าขึ้นมา หูร้อนผ่าวอย่างไม่มีสาเหตุและตอนนี้ก็อาจจะแดงก่ำ“คุณเจียงเป็นอะไรหรือเปล่าครับ?” ซูเซิ่งหลินสังเกตเห็นความลังเลและเอ่ยถามอย่างสงสัย“อ๋อ เปล่าค่ะ... แค่คุณสูงเกินไปหน่อย” ฉันพูดออกไปโดยไม่ทันยั้งคิด“แล้วผมต้องย่อตัวลงไหมครับ?”“ไม่ ๆ ไม่ต้อ

เขายืนนิ่งแล้วหันมามองฉัน ก่อนเตือนด้วยอารมณ์หยอกล้อฉันเงยหน้ามองเขาอย่างเกร็ง ๆ "คุณเป็นแขกผู้มีเกียรติ ลูกค้าคือพระเจ้า...""แต่ผมยังอยากเป็นคนธรรมดามากกว่า"คำตอบขี้เล่นของเขาทำให้ฉันกลั้นยิ้มไม่อยู่และรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาก "ค่ะ ฉันจำไว้แล้ว""วันนี้รบกวนคุณเจียงมากเลยครับ ลาก่อน" ซูเซิ่งหลินมีมารยาทดีเยี่ยม ทุกคำพูดของเขาทำให้ฉันรู้สึกสบายใจหลังจากกล่าวลาฉัน เขายังกำชับคนขับรถ "ลุงจาง ขับรถระวัง ๆ ส่งคุณเจียงกับผู้ช่วยกลับบ้านอย่างปลอดภัยด้วย""ครับ คุณชายรอง"ซูเซิ่งหลินยิ้มพยักหน้าให้ฉันก่อนหันหลังเดินขึ้นรถอาวดี้เอแปดที่จอดรออยู่ฉันรู้สึกประหลาดใจเขาทั้งมีอำนาจและฐานะที่สูงส่ง แต่กลับใช้รถอาวดี้เอแปดเป็นพาหนะเนี่ยนะ?ไม่แปลกใจที่คนภายนอกร่ำลือกันว่าตระกูลซูนั้นถ่อมตน คมในฝักและลึกลับรถของซูเซิ่งหลินนำหน้าเราอยู่ตลอดทางลงเขาเสี่ยวอิงเถามองออกไปนอกหน้าต่างรถพลางชื่นชมทิวทัศน์ของเขาอวี้ซานส่วนฉันนั้นใจสับสนวุ่นวาย สายตาคอยแต่จะจับจ้องรถคันหน้า มือขวากำแน่นโดยไม่รู้ตัวภาพความรู้สึกตอนสัมผัสตัวเขาวูบเข้ามา ฉันรู้สึกว่าตัวเองนั้นแสนจะลามก ฉันคิดเรื่องแบบนั้นได้ย

ถังซิ่วเอ๋อปล่อยความอัดอั้นตันใจมาเต็มที่ และฉันก็ซวยซ้ำซ้อนรับกระสุนเข้าพอดี จึงโดนเธอด่ากราดไม่ยั้ง“ฉันโทรหากู้เยี่ยนชิงแต่เธอเสนอหน้ารับสายเอง มันเกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ?” ฉันเองก็อัดอั้นตันใจเหมือนกัน เมื่อโดนด่าจึงสวนกลับทันที “คุณก็อย่าเอาแต่โมโหโทโสทั้งวัน ระวังเวรกรรมจะตกกับลูกสาวคุณเป็นสองเท่า”“เจียงหว่าน! แกมันใจร้ายเกินไปแล้ว!” ถังซิ่วเอ๋อคำรามด้วยความโกรธจนคอแทบแตก “เก่งจริงตลอดชีวิตนี้ก็อย่าป่วยล่ะ!”ฉันหมดอารมณ์จะทะเลาะกับเธอแล้ว จึงพูดเสียงเบา “ฉันไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ นี่นา ใครจะรู้ว่าโทรศัพท์ของ กู้เยี่ยนชิงจะอยู่ที่ห้องคนไข้…”“เยี่ยนชิงเป็นน้องเขยแกแล้ว ไม่รู้จักหลีกเลี่ยงบ้างรึไง? มีอะไรทำไมไม่ฝากคนอื่นบอก? ฉันว่าแกยังไม่ยอมแพ้ อยากจะมาอ่อยเยี่ยนชิงอีกแต่โชคดีที่เจียงอี๋มาเจอทัน!”อะไรนะ? ฉันหวังดีอธิบาย แต่กลับโดนเธอใส่ร้ายโจมตีแบบนี้?ความโกรธที่เพิ่งกดไว้ปะทุขึ้นมาอีกครั้ง ทำฉันโกรธจนแทบหน้ามืดเมื่อตั้งสติได้ฉันจึงกัดฟันสั่ง “งั้นช่วยไปบอกลูกเขยคุณ น้องเขยฉันด้วย ตอนนี้ฉันอยู่ที่หน้าสำนักงานเขต ถึงเวลานัดหมายแล้ว ให้เขารีบมาทำเรื่องหย่าซะ! ไม่งั้นลูกสาวคุณจะเป

คนเลวก็ต้องเจอกับคนเลวด้วยกันเองจริง ๆ“ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน แต่เจียงอี๋น่ะมันพวกนังคนโกหกจอมเสแสร้ง ถนัดที่สุดก็เรื่องจับผู้ชาย พอหายโกรธก็ทำตัวน่าสงสารหน่อย พูดจาหวาน ๆ ไม่กี่คำผู้ชายก็ใจอ่อนแล้ว” หลี่อวิ๋นเวยเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการดูผู้หญิงประเภทนี้ พูดอย่างคล่องแคล่ว“ช่างมันเถอะ อยากให้พวกเขาสองคนผูกติดกันไปเลย” นี่เป็นคำพูดจากใจจริงของฉันหลี่อวิ๋นเวยมองฉันแวบหนึ่ง สีหน้าดูเคลือบแคลง “เธอแน่ใจนะว่าถ้ากู้เยี่ยนชิงกลับมาขอคืนดี เธอจะหักห้ามใจได้จริง ๆ?”ฉันทำหน้าจริงจังพร้อมพูดอย่างหนักแน่น “แน่นอน! เขาเหยียดหยามฉันขนาดนั้น ถ้าฉันกลับไปคืนดีกับเขา ต้องโดนชาวบ้านหัวเราะเยาะแน่ ๆ คนอื่นเขาจะคิดว่าฉันอยากได้ผู้ชายจนบ้าไปแล้ว”“อีกอย่าง… เธอพูดเองนี่ว่าเขาอาจจะไม่ได้กลับใจเพราะรักฉัน แค่เทียบกับเจียงอี๋แล้วเห็นว่าฉันคุ้มกว่า แถมยังช่วยชีวิตเขาในยามคับขันได้”ฉันพอจะมองออกแล้วว่าคนอย่างกู้เยี่ยนชิงไม่รักใคร นอกจากรักตัวเองอยู่กับผู้ชายแบบนี้ก็เหมือนขุดหลุมให้ตัวเอง เหมือนพร้อมที่จะบินเข้าไปกองไฟ มอดไหม้เป็นจุลได้ทุกเมื่อหลี่อวิ๋นเวยวางใจ “เธอยืนหยัดได้ก็ดีแล้ว ถ้าเงินหย่าไ