บททั้งหมดของ ทุ่มเท​รัก​ เยียวยาใจ​เธอ: บทที่ 11 - บทที่ 20

จะตายแล้วเหรอ?ฤทธิ์ยานอนหลับทำให้ฉันเบลอไปหมด ฉันเปิดประตูมองกู้เยี่ยนชิงแล้วถามอย่างมีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่นว่า “เจียงอี๋จะตายแล้วเหรอ?”คำพูดนี้ทำให้เขาโกรธมาก“เจียงหว่าน! คุณอย่าร้ายกาจให้มันมากนัก!” กู้เยี่ยนชิงสีหน้าบึ้งตึงซึ่งเป็นท่าทางที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนฉันขมวดคิ้วแน่น ไม่อยากจะทะเลาะกับเขาเลยผลักเขาออกไปแล้วเตรียมจะปิดประตูแต่กู้เยี่ยนชิงไวกว่าฉัน เขาใช้เท้าถีบประตูเข้ามาอย่างแรงและจับแขนฉันไว้“กู้เยี่ยนชิง นี่คุณทำอะไร! บุกรุกเข้ามาในบ้านคนอื่นแบบนี้ ฉันจะแจ้งตำรวจ!” ฉันโกรธมากพยายามดิ้นรนอย่างสุดกำลัง และตบหน้าเขาไปอีกหนึ่งฉาดด้วยความโมโหสุดขีดกู้เยี่ยนชิงไม่สนใจ เขาดึงฉันออกจากบ้านแล้วยัดฉันเข้าไปในรถของเขา“กู้เยี่ยนชิง คุณเป็นบ้าอะไร! ปล่อยฉันลงจากรถนะ!”“เจียงอี๋ป่วยหนักใกล้ตายแล้ว คุณต้องไปโรงพยาบาลกับผม!” กู้เยี่ยนชิงเหยียบคันเร่ง รถพุ่งทะยานไปในความมืดมิดยามราตรีฉันไม่เข้าใจ “เธอใกล้ตายแล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันด้วย? ฉันไม่ใช่หมอสักหน่อย”กู้เยี่ยนชิงไม่พูดอะไร ใบหน้าด้านข้างเคร่งขรึม สีหน้าตึงเครียด เขาเอาแต่เร่งความเร็วขึ้นเรื่อย ๆฉันรู้สึกก

พยาบาลขมวดคิ้วถามฉันว่า “คุณกินยานอนหลับไปเหรอคะ?”“ค่ะ ก่อนนอนกินไปสองเม็ด จนถึงตอนนี้…” ฉันเหลือบมองนาฬิกาตรงประตูห้องฉุกเฉิน “น่าจะราว ๆ สี่ชั่วโมงแล้วค่ะ”พยาบาลส่ายหน้าทันที “ไม่ได้นะคะ แบบนี้ตรวจเลือดไม่ผ่านค่ะ”ฉันแบมือทั้งสองข้างอย่างช่วยไม่ได้พลางมองสายตาตื่นตระหนกของพวกเขาแล้วพูดอย่างไม่รีบร้อนว่า “ขอโทษด้วยนะ ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากช่วย แต่ฉันช่วยอะไรไม่ได้จริง ๆ”เจียงไห่หยางโกรธจัด ตะคอกใส่ฉันว่า “เจียงหว่าน เธอหลอกพวกเรา! รู้ทั้งรู้ว่าบริจาคเลือดไม่ได้ ทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก?”“มาโทษฉันแบบนี้ก็ไม่ถูกนะ จู่ ๆ กู้เยี่ยนชิงลากฉันออกมาจากบ้านเอง ฉันไม่รู้อะไรด้วยเลย” ฉันกะพริบตาปริบ ๆ อย่างใสซื่อ มองสบตาพวกเขาไปทีละคน“เจียงหว่าน คุณ…” กู้เยี่ยนชิงจ้องฉันเขม็ง เขากัดฟันกรอดอย่างขุ่นเคืองแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เมื่อเห็นท่าทางจนตรอกของพวกเขา อารมณ์ฉันก็ดีขึ้นมาทันทีทันใดนั้นประตูห้องฉุกเฉินก็เปิดออก พยาบาลวิ่งหน้าตาตื่นออกมาถามว่า “เลือดสำรองไม่พอแล้ว หาคนบริจาคเลือดได้หรือยัง เร็วเข้า!”ถังซิ่วเอ๋อได้ยินดังนั้นก็ตกใจจนเข่าอ่อน รีบคว้าตัวเจียงไห่หยางแล้วผลักไป “รีบไปบริจาคเลือ

เรื่องวุ่นวายในงานแต่งงาน ทำให้ฉันกลายเป็นข่าวโด่งดังตื่นเช้ามาฉันก็ต้องตกใจกับสายเรียกเข้าที่ไม่คุ้นเคยจำนวนมาก จนโทรศัพท์แทบจะระเบิดฉันรู้สึกถึงลางร้ายและรู้ว่าปัญหาใหญ่กำลังจะตามมาไม่กี่วันต่อมาข้อมูลส่วนตัวและข้อมูลบริษัทของฉันก็ถูกแฉว่อนเน็ต ทำให้สถานการณ์ยิ่งเลวร้ายลงไปอีกเช้าวันหนึ่งขณะกำลังจะลงจากรถที่บริษัท ฉันก็ถูกฝูงนักข่าวสายบันเทิงรุมล้อมจนแทบไม่มีทางเดินโชคดีที่เสี่ยวอิงเถาเตรียมการไว้ล่วงหน้าแล้วพาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาช่วยฉันออกมาได้ทั้ง ๆ ที่เจียงอี๋เป็นคนผิด แต่เพียงเพราะเธอป่วยหนัก ชาวเน็ตเกือบทั้งหมดกลับหันมารุมประณามฉัน ไม่เพียงแต่โจมตีฉันเป็นการส่วนตัว ร้านค้าหลักอย่างเป็นทางการของบริษัทก็ถูกถล่มจนแทบจะดำเนินกิจการตามปกติไม่ได้ฝ่ายประชาสัมพันธ์ก็เร่งใช้แผนฉุกเฉินแล้ว แต่ดูเหมือนจะไม่ค่อยได้ผลเท่าไรนักฉันหัวหมุนวุ่นวายไปหมด เลยขอให้ทนายมาช่วยปรึกษาเรื่องร่างแถลงการณ์ เตรียมใช้กฎหมายปกป้องสิทธิ์ของตัวเองฉันเร่งทำงานจนดึกดื่น พอเห็นว่านักข่าวที่ดักรออยู่หน้าออฟฟิศเริ่มทยอยกลับกันไปแล้ว ก็เตรียมตัวเก็บของกลับบ้านแต่ฉันยังไม่ทันได้ลุกจากโต๊ะก

หลี่อวิ๋นเวยปรับสีหน้าให้ดูจริงจังขึ้นเล็กน้อย “เจียงอี๋อาจจะรักคุณอยู่บ้างแต่ก็ไม่ได้รักมากมายอย่างที่คุณคิด ที่เธออยากแต่งงานกับคุณก็แค่ต้องการจะแย่งคุณไปจากเจียงหว่าน ทำให้เจียงหว่านเสียใจเท่านั้นเอง”กู้เยี่ยนชิงหัวเราะอย่างไม่ใส่ใจนัก “เจียงหว่านบอกคุณอย่างนั้นสินะ? เจียงอี๋ไม่ใช่คนแบบนั้น เธอใสซื่อบริสุทธิ์ ถึงบางครั้งจะเอาแต่ใจไปบ้างแต่เธอไม่มีทางเจ้าเล่ห์เพทุบายอย่างที่คุณพูดแน่”หลี่อวิ๋นเวยมีสีหน้าเหมือนลำบากใจที่จะพูด “คุณนี่มันจริง ๆ เลย...ดูท่าทางฉลาดหลักแหลมแต่พอเจอผู้หญิงมารยาเข้าหน่อย กลับทำตัวเหมือนคนไม่มีสมองไปได้”ฉันกลั้นหัวเราะไม่อยู่จนหลุดหัวเราะออกมากู้เยี่ยนชิงมองพวกเราด้วยสีหน้าบึ้งตึง ไม่พอใจและดูเหมือนจะเสียหน้าไม่น้อยเขาหันหลังทำท่าจะเดินจากไป แต่หลี่อวิ๋นเวยไม่ยอมปล่อยเขาไปง่าย ๆ เธอพูดต่อว่า “เจียงอี๋อิจฉาเจียงหว่านมาตั้งแต่เด็ก เธอทนไม่ได้ที่เห็นเจียงหว่านได้ดีเรื่องอะไรก็ตาม ถ้าเจียงหว่านชอบอะไร เจียงอี๋ก็จะต้องแย่งไปให้ได้ ถ้าแย่งไม่ได้จริง ๆ ก็จะหาทางทำลายมันเสีย ในสายตาของเจียงอี๋ คุณก็เป็นแค่ของที่เจียงหว่านชอบเท่านั้น อ้อ ไม่สิ คุณไม่ใช่สิ

“ตายจริง! พี่หว่านคงจะยุ่งจนเบลอไปแล้ว ทั่วทั้งเมืองนี้จะมีสวนซูที่ไหนได้อีก นอกจากสวนของตระกูลซูแห่งเขาอวี้ซาน! ตระกูลที่สืบเชื้อสายมาจากผู้ร่วมก่อตั้งประเทศ ครอบครัวนี้รุ่นแล้วรุ่นเล่าก็ล้วนสูงศักดิ์มั่งคั่ง! ปกติตระกูลซูเก็บตัวเงียบมากแทบไม่เคยมีข่าวคราวปรากฏต่อสาธารณชนแต่วันนี้กลับติดต่อมาหาเราเองเลยนะคะ เขาเชิญพี่หว่านไปตัดเสื้อให้คุณหญิงของตระกูลซู ถ้าเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป รับรองว่าเหล่าผู้ดีมีเงินทั้งหลายจะต้องแห่กันมาอุดหนุนแบรนด์ของเราแน่!”ผู้จัดการฝ่ายการตลาดตะโกนอย่างตื่นเต้น “บอส คราวนี้เราดังเป็นพลุแตกแน่!”“เดี๋ยวก่อน!” ฉันยืนขึ้นพยายามสงบสติอารมณ์ แล้วหันไปถามเสี่ยวอิงเถา “เธอลองโหลดแอปของตำรวจมาเช็กดูหน่อยดีไหม? ว่านี่ไม่ใช่แก๊งคอลเซ็นเตอร์หลอกลวงแน่นะ?”เสี่ยวอิงเถาแทบจะเป็นลม “ฉันเช็กแล้วเช็กอีก เขาพูดจาสุภาพมีมารยาทมาก แถมยังบอกว่าจะโอนค่ามัดจำมาก่อนด้วยนะคะ”ฉันถึงกับอึ้งพูดอะไรไม่ออก“ช่วงนี้พี่หว่านพอมีเวลาว่างบ้างไหมคะ? เดือนหน้าคิวแน่นมากเลย แต่ถ้าพี่ยังพอมีเวลาว่าง รบกวนพี่รีบโทรกลับไปนัดเวลาหน่อยนะคะ”“มีสิ! ยังไงก็ต้องมีอยู่แล้ว!” โอกาสทองมาถึงมือขนา