All Chapters of Hating My Possessive Husband : Chapter 11 - Chapter 20

Hindi ko namalayan na mahigpit kong hawak ang kwintas. Ang puso ko, bumibilis ang tibok sa kaba at galit na hindi ko maitago. Ano pa ba ang kailangan kong malaman? Ano pang kasinungalingan ang ipapakita niya sa akin? Napatingin ako sa paligid ng silid—walang bintana, isang pintuang hindi ko alam kung may susian mula sa loob. Malambot ang kama, maayos ang mga gamit, pero kahit gaano ito kaganda, alam kong isa itong kulungan. Pinilit kong bumangon. Mahina pa rin ang katawan ko, pero hindi ko pwedeng basta na lang manatili rito at maghintay sa anong sorpresa ang pinaplano ni Krim. Kung totoo nga ang hinala ko—kung wala na si Lucia—wala na akong ibang aasahan. Kailangan kong makaalis. Nilapitan ko ang pinto at marahang hinawakan ang hawakan nito. Dahan-dahan, sinubukan kong itulak—sarado. Hindi na ako nagulat, pero hindi rin ako susuko. Sinubukan kong kalabitin ang doorknob, baka sakaling hindi naka-lock, pero walang epekto

Mabilis ang pangyayari. Isang putok ng baril ang umalingawngaw sa loob ng silid. Napasinghap ako, awtomatikong napaatras habang hinila ako ni Elara papalayo kay Krim. Sa gilid ng paningin ko, nakita ko ang folder na naglalaman ng aking pagkatao—tumilapon sa sahig, ang mga papel nagkalat sa paligid. Nakita kong naglakad si Krim papasok, hindi inaalis ang tingin sa akin. Sa ilalim ng malamig na ilaw, nakita ko ang bahagyang ngiti sa kanyang labi. Hindi iyon ngiti ng kasiyahan—iyon ay isang ngiti ng taong may hawak ng kapalaran ko. “Samantha Villacruz,” aniya, binibigkas ang pangalang hindi ko pa rin matanggap. “Sa wakas, alam mo na rin ang totoo mong pangalan..” Umiling ako. “Hindi. Hindi ako si Samantha Villacruz!” Tumawa siya nang mahina. “Nakakatawa, hindi ba? Buong buhay mo, iba ang trato nila sayo

Ang kaba sa dibdib ko ay hindi pa rin humuhupa. Sa loob ng sasakyan, ramdam ko ang mabilis na tibok ng puso ko habang nakatitig sa duguang si Krim. Hawak niya ang sugatang tagiliran, pero kahit mahina, hindi nawawala ang matalim niyang tingin. "Kamusta Samantha?" may bahid ng pang-aasar sa boses niya, pero halatang pinipilit niya lang maging kalmado. "Huwag kang magsalita," singit ni Elara habang pilit niyang ginagamot ang sugat ni Krim gamit ang isang punit na tela mula sa kanyang damit. "Dapat natin siyang madala sa ligtas na lugar." Napatingin ako sa paligid. Ang bilis ng takbo ng sasakyan, tila gusto naming matakasan ang hindi lang ang mga lalaking humabol sa amin, kundi pati ang bangungot na dala ng buong sitwasyong ito. "Anong nangyari sa’yo?" tanong ko kay Krim. Napangisi siya kahit halatang masakit ang sugat niya. "Pinaglalaruan lang ako nang kaunti. Pero

Dahan-dahan kong iniangat ang mga kamay ko, na parang sumusuko. "Sige, sumasama na ako. Pero pakawalan mo siya." Natawa ang lalaki. "Matalino ka, pero hindi ganun kadali—" Hindi ko na siya hinayaang tapusin ang sasabihin niya. Sa isang mabilis na galaw, inihagis ko ang patalim na hawak ko diretso sa braso niya. "AARGH!" sigaw niya nang bumaon ang kutsilyo sa laman niya, dahilan para mabitawan niya si Elara. Sa parehong segundo, gumalaw si Elara—isang mabilis na sipa sa pagitan ng mga hita ng lalaki, sinundan ng suntok sa panga. Nabitawan niya ang baril. Kahit masakit ang katawan ko, mabilis akong sumugod, kinuha ang baril sa sahig at itinutok iyon sa kanya. "Subukan mong gumalaw at tatapusin kita," malamig kong sabi. Hindi ko alam kung saan nanggaling ang tapang kong iyon, pero sa ngayon, hindi ko kayang magpakita ng kahinaan.

Nanigas ako sa kinatatayuan ko. Ramdam ko ang malamig na bakal ng baril na nakatutok sa akin—ang lalaking naka-itim ay nakangisi, tila nag-aabang ng takot sa mga mata ko. "Akala mo makakatakas ka, ha?" bulong niya, mababa pero puno ng panunuya. Narinig kong napamura si Elara habang dahan-dahang iniangat ang baril niya, pero bago pa siya makagalaw— isang putok ng baril ang narinig koNapapikit ako, pero hindi ako tinamaan. Nang imulat ko ang mga mata ko, nakita kong bumagsak ang lalaki sa sahig, duguan. Si Krim ang nagpaputok. Hawak niya ang baril niya gamit ang nanginginig na kamay, pero kahit sugatan, sapul parin ang kanyang tama. "Samantha, takbo na!" sigaw niya. Mabilis akong napayuko habang sunod-sunod na putok ng baril ang umalingawngaw sa loob ng bahay. Lumundag si Elara patungo sa kabilang bahagi ng dingding, nagpapalit ng magasin sa baril niya. “May paparating pang iba!” sig