All Chapters of Hating My Possessive Husband : Chapter 31 - Chapter 40

Tumayo si Krim mula sa kanyang kinauupuan, ang mga mata niya ay hindi inaalis sa screen. Kita sa thermal imaging ng drone ang paparating na reinforcement mahigit sampung tao at lahat ay armado. Hindi ito simpleng grupo ng mga tauhan lang mukhang sanay silang lumaban. Kinuha ni Krim ang isa pang baril mula sa panel sa gilid ng bunker at sinuri ito bago tumingin sa akin. "Dito ka lang," mahina ngunit matigas ang tono niya. "Ano'ng plano mo?" tanong ko, pilit pinipigil ang kaba sa boses ko. "Hindi natin sila hahayaang makalapit pa sa perimeters ng safe house." Tumigil siya saglit at hinawakan ang isang hidden switch sa gilid ng bunker. "May trap system ang buong bakuran. Kung tama ang posisyon nila, magagamit natin ‘yon laban sa kanila." Naramdaman ko ang malamig na pawis sa likod ng leeg ko habang pinapanood siyang gumalaw. May pinindot siyang button a

Halos hindi ko na makita ang paligid dahil sa kapal ng usok. Ang bawat tunog ng bala na nasa sa paligid ay nagpapabilis ng tibok ng puso ko. Ang amoy ng pulbura at nagliliyab na metal ay nanunuot sa ilong ko Sa kabila ng lahat ng ito, nakikita ko pa rin si Krim. Nakayuko siya, hawak ang balikat niyang may tama ng bala. Dumadaloy ang dugo mula roon, pero hindi pa rin siya bumibitaw sa baril niyang nasa kamay niya. "Krim!" sigaw ko, pilit siyang tinatawag habang dumidikit sa pader para hindi tamaan ng ligaw na bala. "Kailangan nating makapunta sa tunnel!" Narinig ko ang mabilis na yapak ni Elara sa likod ko. Dumaan siya sa gilid, hawak ang dalawang pistol, at walang kahirap-hirap na binaril ang dalawang kalaban na sinusubukan kaming paligiran. "Walang susuko!"sigaw niya Narinig ko ang sigaw ng lalaking may tattoo sa leeg.

Sa pagpabaril ni Krim ay may isang kalaban ang natumba sa sahig, bumagsak siya nang hindi man lang nakaputok pabalik. "Dalawa pa sa kanan!" sigaw ni Zion habang mabilis na sumilong sa isang konkretong poste sa gilid ng tunnel Agad akong sumunod, humihingal habang mahigpit na hawak ang baril sa nanginginig kong mga kamay. "Sam, bantayan mo ang kaliwa!" utos ni Elara habang binabaril ang isa pang kalaban na sumilip mula sa dulo ng tunnel. Tumango ako, pinipilit na kontrolin ang kaba sa dibdib ko. Itinapat ko ang baril sa direksyong sinabi niya, hinahanap ang kahit anong galaw sa dilim. Narinig ko ang tunog ng pag-reload ni Krim sa tabi ko. "Kaya mo ‘to, Sam. Huwag kang matakot." Hindi ko na natanong ang sarili ko dahil biglang may lumabas mula sa isang madilim na sulok—isang lalaki armado siya at may dalang baril, papunta ito

Nanlamig ang dugo ko nang makita ko ang pagngiti ni Aldo sa security monitor. Alam niyang nanonood ako. Alam niyang ako ang naka assign sa system. Paanong…? Bumilis ang tibok ng puso ko. Mabilis kong ini-scan ang ibang security feeds sa monitor—nakita kong patuloy ang labanan sa itaas. Si Krim, Elara, at Zion ay nagtatago sa iba't ibang sulok ng bahay, lumalaban sa mga armadong lalaking pilit na pumapasok. Pero isang bagay ang mas kinabahala ko. Si Aldo ay hindi pa kumikilos. Wala siyang baril sa kamay, pero kitang-kita ang kumpiyansa sa tindig niya. Para bang alam niyang hawak niya ang sitwasyon. Nagulat ako nang biglang may malakas na tunog sa bandang kaliwa ko. Mabilis akong napalingon—may naramdaman akong bahagyang panginginig sa sahig. May pumapasok sa basement. "Shit..." Agad akong lumapit sa gun rack at kinuha ang handgun na hawak ko kanina. Mabilis kong ininspeksyon ang magazine at loaded pa rin. Huminga ako nang malalim. Hindi ako maaaring mag-pan

Napuno ng katahimikan ang buong hideout. Kahit ang tunog ng paghinga ko ay parang umaalingawngaw sa loob ng bunker. Hindi ko alam kung anong mas nakakatakot—ang presensya ni Aldo o ang bagong dumating na lalaking kilala namin bilang Kiyo. Si Krim, si Elara, at ako ay sabay-sabay na nakatingin sa monitor, pinapanood ang bagong kalaban na nakatayo sa ibabaw ng patay na tauhan ni Aldo. Si Kiyo. Nakangiti siya, pero hindi ito ngiting magaan o walang bahid ng pananakot. Isa itong mapanganib na ngiti—parang isang predator na pinagmamasdan ang kanyang biktima bago umatake. “Hindi ito maganda,” mahina pero matigas ang boses ni Elara habang hinihigpitan ang hawak sa baril. “Mas malala pa sa hindi maganda,” sagot ni Krim, ang mga mata niya ay hindi naalis sa screen. Muli kong ibinaling ang tingin ko sa monitor. Ang isang tauhan ni Aldo a