All Chapters of พันธะแค้นผูกรัก: Chapter 41 - Chapter 50

เอวาต้องเดินกระเพลกตามชายหนุ่มขึ้นมายังห้องนอนที่มีสองแฝดนอนอยู่ด้วยความจำใจหลังจากพูดคุยกับพ่อแม่ของเขาเรียบร้อยแล้วสุดท้ายเธอก็มิอาจปฏิเสธคำชวนของผู้ใหญ่ทั้งสองได้"ทำไมคุณไม่ช่วยพูดปัดป๊ากับม๊าคุณเลย คุณก็รู้นิว่าฉันไม่อยากค้างคืนที่นี่" ร่างบางต่อว่าคนตรงหน้าทันทีที่เข้ามาในห้องนอนของเขา "ผมจะพูดอะไรได้ละ" คนถูกถามตอบอย่างไม่ใสใจมากนักก่อนเดินไปยืนมองสองแฝดริมเตียงปากก็ขยับพูดไปด้วย "คุณจะอาบน้ำเลยไหม""ไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยนจะอาบได้ยังไงละ""วันนี้เล่นกับลูกทั้งวันไม่เหนี่ยวตัวเหรอ เอาเสื้อผมใส่ก่อนก็ได้ตัวแค่นี้ใส่เสื้อผมก็ปิดถึงตาตุ่มแล้ว" ดวงตาคมกริบไล่มองร่างบางตั้งแต่หัวจรดปรายเท้าพร้อมยกยิ้มมุมปากที่เขาพูดไม่เกินจริงสักนิดตัวเธอเล็กแค่นิดเดียวอยู่ระดับหน้าเขาเห็นจะได้ แต่เหมือนอีกคนจะไม่ชอบใจเอาเสียเลยดวงตากลมโตมองค่อนเจ้าของคำพูดเขม็งแว้ดเสียงใส่ด้วยความไม่พอใจ "นี่คุณหาว่าฉันเตี้ยเหรอห๊ะ!""ผมไม่ได้พูดสักหน่อย" ใบหน้าหล่อเหลายิ้มตอบอย่างเจ้าเล่ห์พลางเดินตรงไปหาคนที่ยืนใบหน้าบึ้งตึงอยู่ ก่อนโน้มลงกระซิบประชิดกกหูเล็กด้วยคำพูดกำกวม "แต่ตัวเล็กก็ดีเหมือนกันนะอุ้มกระเตงง่ายดี"

@บ้านวิโรจน์อัครโชติเอวารีบเปิดประตูลงจากรถเดินเข้าไปในบ้านทันทีที่รถมาจอดลงหน้าบ้าน ทว่าเธอก็ต้องหน้านิ่วคิ้วขมวดเมื่อเห็นสองแฝดกับพ่อแม่ชายหนุ่มอยู่ในบ้าน เท้าใหญ่รีบก้าวตรงขึ้นไปยังห้องนอนเพราะคิดว่าเด็กๆ อาจจะอยู่ในห้อง"หรือว่า.." คิ้วสวยขมวดชนกันเป็นปมอีกครั้งเมื่อเปิดประตูห้องเข้าไปก็เจอแต่ความว่างเปล่า ก่อนจะคิดเอะใจกับคำพูดของร่างสูงหรือเขาจะหลอกเธอคิดได้นั้นก็รีบหมุนตัวเดินออกจากห้องเพื่อถามไถ่ให้รู้เรื่อง เท้าเล็กก้าวเดินได้เพียงสองสามก้าวเท่านั้นร่างสูงก็เปิดประตูห้องเข้า"คุณโกหกฉัน" เอวาเดินไปยืนประจันหน้าร่างสูงแหงนขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาอย่างเอาเรื่อง "คุณโกหกฉันทำไมภาคิน เห็นความรู้สึกคนอื่นเป็นเรื่องล้อเล่นหรือไง""ผมหึง ผมหวง ผมไม่ชอบให้ใครมามองคุณแบบนั้น คุณไม่เห็นสายตาที่ไอ้หมอนั่นมองหรือไงมันมองคุณราวกับจะกลืนกิน คุณมองไม่ออกหรือไงว่าหมอนั่นชอบคุณ" คำพูดที่พรั่งพรูออกจากริมฝีปากหนาทำเอาใจดวงน้อยกระหน่ำเต้นไม่เป็นจังหวะความโกรธก่อนหน้านี้แปรเปลี่ยนเป็นความเขอะเขินเข้ามาแทนที่ ดวงตากลมโตมองสบแววตาคนตรงหน้าราวกับจะค้นหาอะไรบางอย่างเขาหึงหวงเธองั้นเหรอแล้วตกลงเขารู้ส

"ภาคิน! อะไรของคุณเนี่ยฉันจะนอน เมื่อกี้ยังไม่พอหรือไง" เอวาเอี่ยวหน้าต่อว่าร่างสูงที่นอนซ้อนหลังเธอภายใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ด้วยน้ำเสียงดุเพราะเขาเอาแต่กดจูบที่ไหล่สลับกับคลอเคลียซอกคอ มือก็อยู่ไม่นิ่งสอดผ่านเอวคอดกิ่วมาลูบวนหน้าท้องแบนราบแล้วแบบนี้เธอจะข่มตานอนได้ยังไงก่อนหน้านี้เขาก็ตักตวงความสุขจากร่างกายเธอนับครั้งไม่ถ้วนทั้งที่บอกว่าขอแค่ครั้งเดียวซึ่งครั้งเดียวของเขาไม่มีอยู่จริงเล่นเอาน้องสาวเธอบวมช้ำเจ็บแสบไปหมด"ครับๆ ไม่กวนแล้วครับ" ภาคินยอมหยุดการกระทำนอนกอดร่างบางนิ่งๆ ก่อนกดจูบหนักๆ บนศีรษะเล็กทุยจากนั้นจึงหลับตาลง เอวาไม่ได้ขัดขืนอะไรยอมหลับตาลงในอ้อมกอดของร่างสูงอย่างว่าง่ายเพราะรู้สึกเหนื่อยจากกิจกรรมก่อนหน้านี้อยากพักผ่อนเต็มทีแล้วเพียงไม่นานทั้งสองก็ผล็อยไป'ก็อก ก็อก'หลายชั่วโมงต่อมาเสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้นปลุกให้ชายหนุ่มที่นอนกอดร่างบางรู้สึกตัวตื่น มือหนายกขึ้นขยี้ตาเบาๆ ไล่อาการงัวเงีย ก่อนผงกหน้ามองคนในอ้อมกอดก็พบว่าเธอยังหลับอยู่ เขาค่อยๆ ดึงแขนออกจากเอวคอดกิ่วขยับตัวลงจากเตียงอย่างแผ่วเบาเพราะกลัวทำให้อีกคนตื่น แล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันรอบเอวจากนั้นก็เดินไ

วันเวลาหมุนเวียนดำเนินไปเรื่อยๆ จากวันเคลื่อนไปเป็นเดือนนี่ก็ผ่านมาสามเดือนแล้วที่ภาคินคอยตามดูแลเอวาและลูกๆ ดูเหมือนทุกอย่างจะดีขึ้นตามลำดับ วันแรกเป็นยังไงวันนี้เขาก็ยังเป็นแบบนั้นความเสมอต้นเสมอปลายทำให้เอวายอมเปิดใจให้เขาในระดับหนึ่ง ความรู้สึกดีๆ เริ่มก่อตัวเธอยอมรับเลยว่ารู้สึกอบอุ่นใจไม่น้อยที่มีเขาคอยดูแลอยู่ใกล้ๆ "เป็นอะไรลูกนั่งหน้าหงอยเชียว คิดถึงภาคินเหรอ" เสียงของดวงเดือนทำให้คนที่นั่งดูทีวีแต่จิตใจกลับเหม่อลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัวหลุดจากภวังค์ ก่อนหันรีบหันไปปฏิเสธทันควัน "หนูจะคิดถึงเขาทำไมกันละแม่" "ใจลูก ลูกย่อมรู้ดีว่าทำไม" ดวงเดือนระบายยิ้มบางๆ มองบุตรสาวด้วยความเอ็นดูเธออาบน้ำร้อนมาก่อนทำไมจะดูไม่ออกว่าบุตรสาวเปลี่ยนไปตั้งแต่พ่อของสองแฝดหายไปเพราะต้องบินไปดูงานที่ต่างประเทศหนึ่งอาทิตย์"..." เอวาเพียงระบายยิ้มให้มารดาถึงปากเธอจะบอกออกไปแบบนั้นแต่ในใจเธอก็คิดถึงเขาจริง ๆ นั่นแหละ ตลอดสามเดือนที่ผ่านมาชายหนุ่มทำตัวติดเธอกับลูกตลอดไม่เว้นแม้แต่เวลานอนขนาดเธอกลับมาอยู่กับมารดาเขาก็ยังตามมานอนด้วยโดยให้เหตุผลว่าอยากนอนกับลูก ทุกวันเธอจะได้ยินคำหยอดหวาน ๆ จากปากเขาตลอ

แสงแดดยามเช้าสาดส่องผ่านม่านหน้าต่างกระจกเข้ามากระทบเปลือกตาบางของร่างสูงที่นอนกอดลูกบนเตียงคิงไซส์ให้รู้สึกตัวตื่นในช่วงสาย ๆ ของวันใหม่ใบหน้าหล่อเหลาระบายยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาก็ได้เจอหน้าลูกเมียเป็นอันดับแรกเขาหยัดกายลุกขึ้นนั่งก่อนโน้มไปจูบหน้าผากบุตรชายที่นอนข้าง ๆ อย่างแผ่วเบาแล้วเลื่อนไปจูบหน้าผากบุตรสาวต่อจากนั้นก็ลงจากเตียงเดินอ้อมไปริมเตียงอีกฝั่งที่แม่สองแฝดนอนอยู่โน้มลงจูบหน้าผากมนเบา ๆ "ผมรักคุณกับลูกนะ" ดวงตาคมกริบไล่มองใบหน้าสามคนแม่ลูกที่นอนหลับบนเตียงด้วยความอิ่มเอมใจ ก่อนละสายตาออกแล้วจัดการอาบน้ำแต่งตัวหยิบโน้ตบุ๊คเดินลงมานั่งทำงานที่ห้องนั่งเล่นปล่อยให้เมียกับลูกนอนต่อโดยไม่คิดจะปลุกเพราะเมื่อคืนทั้งสามคนนอนดึกเพราะมัวแต่พูดคุยหยอกล้อกับเขาอยู่"คุณน้าจะไปไหนครับ" ภาคินเปล่งเสียงถามขึ้นเมื่อเหลือบสายตาาไปเห็นมารดาของหญิงสาวกำลังเดินถือตะกร้าผ่านห้องนั่งเล่นไป ดวงเดือนหยุดชะงักหันไปตอบด้วยน้ำเสียงนุ่มกว่าที่ผ่านมา "ว่าจะออกไปจ่ายตลาดหน่อยนะ" ทำคนฟังอย่างภาคินแปลกใจไม่น้อยกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของดวงเดือนทั้งที่ที่ผ่านมาเธอมักจะแยกเขี้ยวใส่เขาตลอดบาง