All Chapters of The Zillionaire's Abandoned Wife: Chapter 91 - Chapter 100

Ngumiti si Sebastian."It's fine. You know I hate losing."Nang makita ni Wendy ang ngiti ni Sebastian, tila may kung anong tamis ang bumalot sa kanyang pakiramdam. Muling tinaas ni Wendy ang kanyang numero."60 million!"Agad namang sumunod si Michael."70 million!"Pagkatapos nito, malakas siyang nagsalita na alam ng lahat na patungkol kay Sebastian:"Mr. Valderama, mahilig sa ganitong bagay ang mga nakatatanda sa amin. Pagbigyan mo na ako at ipaubaya mo na sa akin iro."Tumingin si Sebastian sa kanya at magalang na ngumiti."My apologies, Mr. Camero, may matatanda rin sa amin na mahilig dito."Hindi nila sinadyang ilihim ang pag-uusap na iyon, kaya narinig ito nina Trixie at Racey, at ng halos lahat sa auction.Malinaw na para sa matandang Tolentino ang antigong plorera.Ngunit tinawag ni Sebastian na "matatanda sa amin" ang mga ito, tanda na itinuring na niyang parang pamilya ang mga Tolentino at Bolivar. Ibang-iba ito sa pakikitungo niya sa pamilya ni Trixie.Muling tinaas ni Wen

Matapos mag-usap sina Michael at mga kasama nito, ininom nila ang hawak nilang tequila, inilapag ang mga baso, at umalis. Ngunit ang galit ni Racey ay hindi pa rin nababawasan. "Before, I thought Michael is an elite with good taste for women. Akala ko pa naman may sarili siyang style at medyo kawili-wili siya. But I guess not! Hindi ko inakalang pati siya ay mahuhulog sa bitag ng mang-aagaw na iyon. Can you believe it? Nahumaling na rin kay Wendy!” Bago pa makasagot si Trixie, biglang lumapit sa kanila ang isang lalaking mukhang di-kagalang-galang. Kilala rin siya nina Racey. Tiningnan ng magkaibigan ang mukha ng bagong dating. Halatang madalas magpuyat ang lalaki, namumugto ang mga mata nito at tila may problema sa kalusugan. Sinipat niya si Trixie mula ulo hanggang paa na parang may masamang balak, saka ngumisi. "Racey Quin, ito ba ang kaibigan mo—" Hindi pa man tapos ang lalaki sa pagsasalita, alam na ni Racey kung ano ang gusto nitong sabihin. "What are you say

Kahit pa wala noon, walang duda na ang lalaki ang nagsulat noon dahil sa maganda nitong penmanship na college pa lang sila noon ay gustong-gusto na niya. "Mommy, tapos na po akong kumain! Pwede na tayong lumabas!" Biglang sumigaw si Xyza na nagmamadaling umakyat mula sa ibaba upang hanapin siya. Nang makita ni Xyza ang dalawang brocade box na nakabukas, lumapit siya at sumilip. "Ah, ito pala yung mga dinala ni Daddy nung isang araw," sabi ni Xyza habang nakangiti. "Sabi niya, para sa’yo raw ‘yan, Mommy.” Noong umaga iyon bago magtungo si Sebastian sa business trip, bumaba siya ng hagdan at nakita si Xyza na nakaupo sa sofa. Naglalaro ang bata ng mga puzzle pieces. "Xyza," tawag niya. Tumingala si Xyza, ngumiti, at nagmadaling lumapit sa kanya. "Yes, Daddy?" Saglit na tumingin si Sebastian sa paligid, waring nag-iisip kung paano sisimulan ang nais niyang sabihin. "Listen," panimula niya, bahagyang bumaba ang boses. "I need you to tell your mom something for me." Nanliit an

Marami pang ganitong pangyayari na may kinalaman kay Mateo. Naalala niya ito habang iniisip na kahit hindi na niya iniintindi si Sebastian, ang alaala ng mga ito ay hindi pa rin naglalaho. Habang nakatingin siya kay Soledad na may maamong mukha at kay Precy na tila mabait ngunit may masamang budhi, napangiti si Trixie. Tumugon siya sa kanila kaugnay ng issue sa pagitan niya, ni Sebastian, at ni Wendy. "Ang dami n'yo nang sinasabi na nagmamalasakit kayo sa akin," sabi ni Trixie na may ngiti sa kanyang mga labi. "Ang totoo, gusto ko naman sanang maniwala... kaso paano ko paniniwalaan na nagmamalasakit talaga kayo kung sabay-sabay naman kayong tumulong kay Wendy para agawin ang asawa ko?" Nang marinig ito, walang kahit katiting na hiya sa mga mukha nina Soledad at Precy. Tila inasahan na nila ang ganitong panunumbat niya. Napabuntong-hininga si Soledad. “Trixie, alam mo naman kung ano talaga ang sitwasyon n’yo ni Sebastian Valderama. Bakit mo pa pipilitin ang isang taong hindi

Dumating ang Biyernes ng gabi. Pagkatapos ng trabaho, dumiretso si Trixie sa bahay ni Sebastian. Pagpasok niya, nagulat siya nang makitang nasa bahay ang lalaki. Medyo bihira itong mangyari dahil madalas wala ito sa ganoong oras. Nasa telepono si Sebastian at mukhang abala. Nang marinig niya ang mga yabag ni Trixie, saglit siyang lumingon ngunit agad ding bumalik sa pakikipag-usap sa telepono. Alam na rin ng kasambahay na kukunin ni Trixie si Xyza para isama sa bahay ng mga Salvador kinagabihan. Dahil dito, pinauna na niyang ipaghanda ng pagkain si Trixie at Xyza upang makakain muna bago umalis. Ngunit sinabi ni Trixie, “Hindi na.” “Ah... eh...” Nag-aalangan ang kasambahay at tumingin kay Sebastian, naghihintay ng magiging desisyon nito. Hindi pa tapos sa pakikipag-usap si Sebastian, pero tila narinig niya ang pag-uusap ng dalawa. Bahagya niyang inilayo ang cellphine sa tenga, tumingin sa kanila, at nagsalita, “Just follow what she said.” Pagkatapos ay bumalik na siya sa kany