All Chapters of 3P อาหมวยโดนอาเฮียใหญ่ทั้งสองจับทำเมีย: Chapter 31 - Chapter 40

三十一หยวนยิงสวมถุงยางอนามัยอย่างรวดเร็วด้วยมือเพียงข้างเดียว“พร้อมไหม?”เสียงของเขาดึงเธอกลับมาสู่ความเป็นจริงอีกครั้ง นิ้วแข็งแรงของเขาสอดรัดแน่นอยู่รอบสะเอวเล็ก ควบคุมเธอไว้ในอาณัติของเขาโดยสมบูรณ์ถังหูลู่ส่ายหน้ารัว ริมฝีปากเม้มแน่น พวงแก้มแดงก่ำจนแทบจะร้อนจัด ทว่าสายตาคู่นั้นกลับไม่สามารถหลบเลี่ยงแววตาของเขาได้เลย มันเป็นดวงตาที่สะกดเธอไว้ราวกับต้องมนตร์เธอรู้ดีว่าไม่อาจหลีกหนี...เธอรู้ดีว่าเขาจะไม่ปล่อยเธอไป...เธอรู้ดีว่า...เธอก็ไม่ได้อยากให้เขาหยุด...“เฮียเข้าใจ... เพราะงั้น...”แล้วสิ่งที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงก็เกิดขึ้น“อึ๊ก... อื๊ออ~!”เสียงครางแผ่วเบาดังลอดออกมาจากลำคอราวกับถูกขังอยู่ในก้นบึ้งของความรัญจวน ร่างกายเล็กสั่นสะท้านจากศีรษะจรดปลายเท้า ท้องน้อยบีบรัดแน่นราวกับถูกไฟสุม ร่างกายเธอร้อนผ่าวจนแทบลุกไหม้ ความรู้สึกที่แล่นพล่านไปทั่วทุกอณูผิวทำให้เธอแทบทรุดลงกับพื้นท่อนเนื้อที่ถูกเคลือบเอาไว้ด้วยยาง ผิวสัมผัสมันลื่นสอดเสียบเข้าไปยังรูร่องนั้นของถังหูลู่รวดเดียวมิดด้าม ยืดขยายภายในจนบานโบ๋และกลวงลึกอย่างน่าหวาดเสียว ทำให้ร่างกายของเธอสั่นสะท้านอย่างหนักน้ำสีใสไหลกระฉอกอ

三十三ความเสียวซ่านพุ่งทะยานขึ้นสูงอีกครั้งเร็วกว่าที่คาด เส้นประสาททั่วร่างตื่นตัวราวกับถูกปลุกเร้าจากพายุอารมณ์ที่ซัดกระหน่ำไม่หยุด‘อึ๊ก…อือ…จะเสร็จอีกรอบแล้ว…’ดวงตากลมโตพร่ามัวก่อนที่จะเหลือกลอยเห็นแต่เพียงตาขาว น้ำตาซึมข้างหางตาด้วยความรัญจวน มือเรียวกำแขนกำยำของเขาแน่น ปลายเล็บกดลงกับผิวเนื้ออย่างไม่รู้ตัว เธอรู้สึกเหมือนกำลังจะถูกกลืนกินไปทั้งร่าง“จะเสร็จแล้ว…อีกนิดเดียว…” หยวนยิงครางกระเส่า เสียงหอบหายใจของเขาหนักหน่วง สะโพกแกร่งเร่งจังหวะสุดท้าย ก่อนที่ร่างกายจะตึงเครียดขึ้นสูงสุด“ฮึบ…อา…!!”เขากระแทกเข้ามาลึกสุดแรงเกิด พร้อมกับเสียงครางต่ำจากลำคอ สะโพกกระตุกเกร็งขณะปลดปล่อยความร้อนแรงออกมา“อึ๊ก…อื๊อออ~!!”เสียงหวานครวญครางดังลั่นเมื่อถึงจุดสูงสุดอีกครั้ง เธอพยายามปิดปากตัวเองอย่างสุดความสามารถแต่เสียงนั้นก็ยังคงหลุดรอดออกมาได้อยู่ดีคลื่นแห่งความสุขสมซัดกระหน่ำผ่านร่างกาย ร้อนวาบตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ร่างบางสั่นสะท้านจนแทบจะหลุดลอยออกจากความเป็นจริงเหล่าน้ำสีใสพวยพุ่งออกมาจากร่องรักของเธอราวกับเขื่อนแตก สาดไปกระทบกับกระจกบานใหญ่เบื้องหน้าที่สะท้อนภาพทุกอย่าง ปลายเท้าของ

三十五“เฮีย! หนูอยากกินไอติม!” ถังหูลู่พูดขึ้นอย่างกระตือรือร้น ดวงตากลมโตเป็นประกาย“กินไอติมก่อน แล้วชานมล่ะ?” หยวนยิงเลิกคิ้วถาม“ต้องกินแน่นอน! แล้วก็...บะหมี่เป็ดย่างด้วย!” เธอว่าพลางหันมามองเขาด้วยท่าทางออดอ้อน “เฮียจะเลี้ยงหนูจริง ๆ ใช่ไหม?”หยวนยิงยิ้มขำ มือหนายกขึ้นบีบจมูกเล็กของเธอเบา ๆ “รู้หรอกน่า ว่าจะมาขอให้เลี้ยงอยู่แล้ว...ไม่ต้องทำมาเป็นเกรงใจเลย...”ถังหูลู่หัวเราะร่วนก่อนจะจูงมือเขาไปตามร้านต่าง ๆ อย่างตื่นเต้น พวกเขาสั่งไอศกรีมกันคนละถ้วย แต่สุดท้ายก็จบลงที่การผลัดกันตักชิมของอีกฝ่าย ถังหูลู่กัดไอติมคำโตจนริมฝีปากเย็นเจี๊ยบ ก่อนจะจ่อช้อนให้หยวนยิงชิมบ้าง“หวานมากเลยเฮีย ลองไหม?”หยวนยิงโน้มตัวลงมากัดไอติมจากช้อนของเธอโดยตรง ดวงตาคมมองสบกับเธออย่างเจ้าเล่ห์ “อืม หวานจริง ๆ ”ถังหูลู่หน้าขึ้นสีทันที เพราะเธอรู้ดีว่าเขาไม่ได้หมายถึงไอติมแค่เพียงอย่างเดียว...‘ปากของน้องถังหวานเสมอสำหรับเฮีย...’หลังจากจัดการของหวานเรียบร้อย ทั้งคู่ก็พากันไปซื้อน้ำชาไข่มุก พวกเขาผลัดกันดูดหลอดของกันและกันเหมือนไม่ถือสาอะไร ถังหูลู่ขมวดคิ้วเมื่อรู้สึกว่าไข่มุกมันเยอะเกินไป หยวนยิงเลยอมยิ้มก

三十七หยวนหลงยิ้มมุมปาก “พอดีเฮียดื่มไวน์กับแขกของป๊ามาน่ะ...” เสียงของเขาแฝงความขี้เล่น ก่อนที่เขาจะขบเม้มริมฝีปากล่างของเธอเบา ๆ ดึงรั้งมันอย่างยั่วเย้าทั้งคู่จมดิ่งลงสู่ห้วงแห่งสัมผัสอันเร่าร้อน เสียงหอบหายใจสลับกับเสียงจูบที่ดูดดื่มสะท้อนก้องในความเงียบสงบของห้อง รสสัมผัสของกันและกันหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว และในวินาทีนั้น ไม่มีสิ่งใดสำคัญไปกว่าการที่พวกเขากำลังเป็นของกันและกัน...ถอนริมฝีปากออกมา...น้ำลายหยาดเยิ้มเป็นเส้นสาย บางเบาและสะท้อนแสง รอยยิ้มที่ทั้งคู่ส่งให้กันในเวลานี้ เต็มไปด้วยความหมายที่ไม่ต้องเอื้อนเอ่ยหยวนหลงอุ้มร่างเล็กของถังหูลู่ขึ้นจากเก้าอี้อย่างง่ายดาย ราวกับเธอเป็นเพียงขนนกแสนเบา ปลายแขนแข็งแกร่งรองรับร่างเธอไว้อย่างมั่นคง ก่อนจะวางเธอลงบนเตียงกว้าง ผ้าปูเตียงสีขาวตัดกับผิวเนียนละเอียดของเธอราวกับภาพวาดที่สมบูรณ์แบบเขาโน้มตัวเข้าไปใกล้ ดวงตาคมกริบจับจ้องร่างอ้อนแอ้นที่ซุกตัวอยู่บนเตียง สายตาคู่นั้นทั้งหลงใหลและเร่าร้อนในคราเดียวกัน จากนั้นมือหนาก็ค่อย ๆ เลื่อนลงมาจับขอบผ้าขนหนูที่เธอพันรอบกายไว้แล้วในเสี้ยววินาทีเดียว ผ้านุ่มก็ถูกกระชากออก เผยให้เห็นร่างเปลือ

三十九“อร๊าง! อร๊าง! อร๊าง!!”เสียงหวานหลุดรอดออกมาจากลำคอของเธอเป็นจังหวะสั่นเครือ มันทั้งเว้าวอน ทั้งออดอ้อน และเต็มไปด้วยความหฤหรรษ์ที่เกินจะกลั้นไหวแว่นตาทรงกลมที่เธอสวมอยู่เลื่อนตกลงตามจังหวะการเคลื่อนไหว ริมฝีปากอิ่มสั่นระริก ยังคงเผยอรับอากาศร้อนผ่าวเข้าไปในปอด ขณะที่เหล็กดัดฟันสีเงินแวววาวสะท้อนแสงไฟอย่างเลือนรางเธอจิกกำผ้าปูที่นอนแน่นจนยับยู่ยี่ไปหมด เล็บเล็ก ๆ ขูดขีดกับเนื้อผ้าจนเกือบฉีกขาด ร่างกายของเธอสั่นสะเทือนไม่หยุดตามแรงโหมกระหน่ำราวกับคลื่นทะเลบ้าคลั่งที่ถาโถมเข้าใส่ผืนทรายไม่ให้ตั้งตัวทุกสัมผัสของเขา ทุกแรงขับเคลื่อนของเขา ล้วนแต่ทำให้เธอจมหายไปในห้วงอารมณ์ที่ร้อนแรงจนยากจะถอนตัวออกมาได้อีกต่อไป...เวลาผ่านไปอย่างช้า ๆ ราวกับต้องการกักขังพวกเขาไว้ในห้วงพิศวาสที่ร้อนแรง...ร่างกายของทั้งคู่แนบชิดจนไม่เหลือช่องว่างให้แม้แต่อากาศไหลผ่าน เหงื่อไคลไหลซึมออกมาจากทุกอณูผิว ละอองเหงื่อกระเซ็นไปตามแรงสั่นสะเทือนของร่างกายที่ยังคงเคลื่อนไหวอย่างไม่หยุดพัก กลิ่นกายที่อวลอุ่นหลอมรวมเข้ากับไอร้อนของอุณหภูมิรอบตัว ทำให้บรรยากาศภายในห้องอบอ้าวยิ่งขึ้นลมหายใจของทั้งสองสอดประสานกั