All Chapters of 3P อาหมวยโดนอาเฮียใหญ่ทั้งสองจับทำเมีย: Chapter 11 - Chapter 20

十二ถังหูลู่ตะลึงค้าง ดวงตาเบิกกว้าง เธอหันมามองชายหนุ่มตรงหน้าที่กำลังยืนขวางประตู ร่างสูงใหญ่และแววตาที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ทำให้เธอขนลุกไปทั้งตัว ความเงียบงันในห้องนั้นอึดอัดจนเธอแทบหายใจไม่ออก“เฮีย… เฮียจะทำอะไรกับหนู...” เธอพูดเสียงสั่น ขณะที่ก้าวถอยหลังช้า ๆ ราวกับกวางที่พยายามหนีจากเงื้อมมือของเสือที่พร้อมจะขย้ำหยวนยิงยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย เขาไม่ตอบ แต่สายตาของเขาบ่งบอกทุกอย่างชัดเจน ราวกับว่าเขาคือผู้ล่า และเธอคือเหยื่อที่ไม่มีทางหนีรอด...บนหน้าจอคอมพิวเตอร์เวลา 23:59 น. ตัวเลขสีขาวบนพื้นหลังดำระยับสะท้อนแสงวูบไหวถังหูลู่พยายามรวบรวมสติจัดการไฟล์งานสุดท้ายอย่างรีบเร่ง ก่อนจะกดส่งให้เพื่อน ๆ เสร็จสิ้นตรงตามเวลา ร่างบางนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวเดิมที่หยวนยิงเคยนั่งเมื่อครู่ ทว่าความรู้สึกของเธอในตอนนี้แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง เธอรู้สึกเหมือนนั่งอยู่กลางเวทีที่มีสายตาของผู้ชมคอยจับจ้องอยู่และผู้ชมคนนั้นก็คือหยวนยิง...ชายหนุ่มยืนอยู่ด้านหลังของเธอ แขนข้างหนึ่งเท้าพนักพิงเก้าอี้ไว้ราวกับกำลังล้อมกรอ

十四 ในขณะที่หยวนยิงกดดันอย่างหนักหน่วง ความอึดอัดที่เริ่มต้นจากลำคอของถังหูลู่ก็ค่อย ๆ ทวีความรุนแรง ร่างกายของเธอเหมือนถูกกักขังอยู่ในความทรมานที่ไม่อาจหนีหาย แต่ในขณะเดียวกันความซ่านเสียวที่แผ่ซ่านไปทั่วก็เหมือนกระแสไฟฟ้าที่วิ่งผ่านเส้นประสาท นัยน์ตาสีดำภายใต้กรอบแว่นของถังหูลู่เหลือกลอย น้ำตาคลอขอบตาราวกับจะไหลพรั่งพรู ขณะที่ริมฝีปากอ้าค้าง น้ำลายใส ๆ หยดลงมาตามมุมปากไหลลามไปจนถึงปลายคาง เธอพยายามจะกลืนน้ำลายเพื่อบรรเทาความแน่นในลำคอ แต่กลับกลายเป็นว่ามันยิ่งทำให้เธอสำลักจนเสียง “อั่ก ๆ” ดังออกมาจากลำคอ ร่างกายของเธอสั่นระริก สองมือจิกลงบนหน้าขาของเขาเพื่อหวังจะยุติสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น “อื๊อออ~!!” เสียงร้องของเธอดังลอดออกมาพร้อมกับลมหายใจหอบกระเส่า มันไม่ใช่เสียงแห่งการปฏิเสธแต่เป็นเสียงที่เต็มไปด้วยความผสมปนเปของความทรมานและความสุขที่แสนจะบิดเบี้ยว ‘เฮีย... มันแน่นเกินไปแล้ว!’ เธอพยายามที่จะตะโกนออกมาด้วยเสียงสั่นเครือราวกับจะขาดใจ แต่เสียงที่เล็ดลอดก็อู้อี้เกินกว่าที่จะเข้าใจความหมาย มือหนึ่งยังคงจิกหน้าขาเขาอย่างหนักหน่วง ส่วนอีกมือกำลำคอของตัวเองจนแน่น ราวกับจะหาที่พึ่งพิงจ

十六“เฮียหยิง...กล่องกระดาษลังที่ใส่หนังสือของผมอยู่ที่เฮียรึเปล่า...” เสียงจากอีกฝั่งของประตูดังขึ้น เป็นเสียงทุ้มนุ่มที่คุ้นเคยที่แฝงความติดตลกตามแบบฉบับของผู้พูดหยวนยิงที่กำลังพยายามจัดการตัวเองให้ดูเรียบร้อย ตะโกนตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “อยู่...แปปนะ...” เขาหันกลับมามองถังหูลู่ที่กำลังลุกขึ้นยืนอย่างลนลาน ผมยุ่งเหยิง ดวงตากลมโตเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก เธอพยายามจะปรับเสื้อผ้าให้เข้าที่ด้วยมือสั่น ๆ “หลบในนี้ก่อนนะ...” หยวนยิงเอ่ยพลางดึงประตูห้องน้ำเปิดออก เขาชี้มือเข้าไปข้างในพร้อมรอยยิ้มที่อ่อนโยน “คะ...ค่ะ...” ถังหูลู่ตอบรับด้วยเสียงสั่น พยักหน้ารับเบา ๆ เธอก้าวเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว ก่อนที่หยวนยิงจะหัวเราะอย่างอารมณ์ดี สายตาคมคู่นั้นมองใบหน้าของเธอที่ยังมีคราบของเขาเปื้อนอยู่ เขาเอื้อมมือมาลูบหัวเธอเบา ๆ ราวกับปลอบโยนลูกแมวที่กำลังหวาดกลัว ก่อนจะปิดประตูห้องน้ำลงอย่างนุ่มนวล ภายในห้องน้ำแคบ ๆ ถังหูลู่ยืนพิงประตู ใจเธอเต้นแรงเหมือนจะหลุดออกจากอก เธอหลับตา พยายามสูดลมหายใจลึก ๆ เพื่อสงบสติอารมณ์ แต่ภาพเหตุการณ์เมื่อครู่ยังคงวนเวียนในหัว ‘รู้สึกตื่นเต้นดีจัง...’

十八หยวนยิงยิ้มบาง ๆ มองเธอด้วยสายตาที่ลึกล้ำราวกับจะมองทะลุหัวใจเธอ “น้องถัง...เรื่องระหว่างเรา...มันเกินกว่าคำว่าพี่น้องไปตั้งแต่เมื่อกี้แล้วล่ะ...” น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนแต่มั่นคง และคำพูดนั้นก็เสียบแทงหัวใจเธอโดยตรงสายตาของเขาทำให้ถังหูลู่ร้อนรุ่ม เธอไม่อาจทนมองนัยน์ตาคู่นั้นได้ เธอหลบสายตาแต่กลับพบว่าขาของตัวเองก้าวเดินเข้าไปหาเขาโดยไม่รู้ตัว “ถ้าเฮียต้องการ...” คำพูดที่แผ่วเบาเหมือนเสียงกระซิบของเธอทำให้เขาเผยรอยยิ้มที่แฝงความพึงพอใจออกมา หยวนยิงมองเธอเดินเข้ามาใกล้จนยืนอยู่ตรงหน้า เขาเอียงศีรษะเล็กน้อยพลางเอื้อมมือขึ้นมาเชยคางเธอ “ไม่ปฏิเสธเลยเหรอ?” เขาถามพร้อมแววตาที่ดูจะล้อเล่น แต่กลับทำให้เธอรู้สึกเหมือนถูกตรึงไว้ในสถานการณ์ที่ไม่มีทางหนี ‘เฮียหยิง...เขาช่างน่ากลัวและเจ้าเล่ห์...แต่เขาก็ดึงดูดหัวใจเรา...เขาทำให้เราห้ามตัวเองไว้ไม่อยู่...’ เธอคิดในใจ หัวใจเต้นแรงจนเธอแทบจะได้ยินเสียงมันสะท้อนอยู่ในหู หยวนยิงปล่อยมือจากคางของถังหูลู่ เขาเลือกที่เอื้อมแขนไปกอดเธอและค่อย ๆ ดึงเธอเข้ามาใกล้ ร่างเล็กของเธอถูกพามานั่งลงบนต้นขาของเขาอย่างแผ่วเบาถังหูลู่ไม่ได้ปฏิเสธหรือขัดขืน

二十“ก็ได้...อาบน้ำก็อาบน้ำ...” เธอพูดตัดบทพร้อมคว้าผ้าขนหนูจากปลายเตียงแล้วเดินตรงไปยังห้องน้ำสายตาของหยวนยิงมองตามเธอไป รอยยิ้มบาง ๆ ปรากฏขึ้นบนมุมปากขณะเขายืนเล่นกับเป่าเปาต่อไป ส่วนถังหูลู่ที่เดินเข้าไปในห้องน้ำกลับยังคงรู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงจนแทบควบคุมไม่ได้เธอยืนพิงประตูห้องน้ำ มือหนึ่งจับที่อกตัวเอง พยายามปรับลมหายใจให้กลับมาเป็นปกติในห้องน้ำอันเงียบสงบ เสียงน้ำที่หยดเบา ๆ จากก๊อกใหม่เอี่ยมดังสะท้อนอยู่ในอากาศ ถังหูลู่ยืนอยู่หน้ากระจก ใบหน้าของเธอสะท้อนออกมาพร้อมกับดวงตาที่ดูหม่นหมองและแฝงไปด้วยความสับสน‘อืม...เมื่อวานเราหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่นะ...รู้สึกเหมือนภาพตัดไม่มีผิด...’ เธอคิดในใจ ขณะปล่อยมือสัมผัสกระจกเย็น ๆ เหมือนต้องการปลุกตัวเองให้กลับมามีสติเธอค่อย ๆ ถอดเสื้อผ้าทีละชิ้น ความเย็นของอากาศกระทบกับผิวเนียนละเอียดของเธอ เผยให้เห็นร่างที่สมส่วนราวกับงานศิลป์ที่ถูกปั้นแต่งด้วยความพิถีพิถัน กระจกตรงหน้าสะท้อนความงามของเธอ แต่ความคิดในหัวกลับหมุนวนเกี่ยวกับเหตุการณ์เมื่อวานอย่างหยุดไม่ได้หยวนหลง... ภาพของเขาเข้ามาในหัว เธอจำได้ดีถึงสัมผัสของเขา นิ้วที่ลากผ่านร่องรักของเ