Semua Bab 3P อาหมวยโดนอาเฮียใหญ่ทั้งสองจับทำเมีย: Bab 91 - Bab 100

九十一ถังหูลู่หวั่นไหวอย่างหนักซ้ำแล้วซ้ำเล่า มือเล็กกำแน่นอยู่ข้างลำตัวบางราวกับพยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ให้เตลิดไปมากกว่านี้หยวนยิงหัวเราะในลำคอ แววตาเป็นประกายแปลก ๆ ขณะโน้มหน้าเข้าไปใกล้เธอ ดูราวกับจะปลอบประโลมแต่ไม่ใช่...“อารมณ์ใคร คนนั้นก็ต้องจัดการเองสิ...”สิ้นเสียงทุ้มต่ำ แฝงแววเย้าหยอก ริมฝีปากร้อนก็แนบลงมาบนกลีบปากนุ่มอีกครั้ง“เฮีย!”ถังหูลู่พยายามดันอกเขาออก แต่สุดท้ายแล้วก็คล้อยตามแรงจูบของเขาอยู่ดี...‘ติดใจปากเราขนาดนั้นเลยรึไง...ถึงได้จับเราจูบเอา...จูบเอา...ไม่เลิกแบบนี้!’ริมฝีปากร้อนบดเคล้ากับเธออย่างเอาแต่ใจ ลมหายใจร้อนผ่าวแทรกผ่านร่องจูบ ทำให้เธอแทบหลอมละลายไปกับลิ้นที่ช่ำชองของเขา...เมื่อเวลาผ่านไป พวกเขาก็เริ่มอาบน้ำกันต่อ หยวนยิงยืนอยู่ด้านหลังถังหูลู่ มือใหญ่ของเขาเทแชมพูลงบนเส้นผมนุ่มแล้วค่อย ๆ ขยี้ฟองเป็นวงกลม นวดคลึงหนังศีรษะของเธออย่างเชื่องช้า ท่าทีราวกับกำลังกล่อมเด็กน้อยให้เคลิ้มหลับ‘อา...รู้สึกดีจังเลยที่หลังมีเซ็กส์เสร็จแล้ว...เขาก็ยังดูแลเราต่อ...’ ถังหูลู่ยิ้มกริ่มอย่างมีความสุข แต่ก็แอบไม่สบอารมณ์อยู่บ้างประปราย ‘แม้ว่าจะแกล้งเราไม่เลิกเลย

九十三เพื่อกลบเกลื่อนอาการ ถังหูลู่เงยหน้าขึ้นและเปลี่ยนเรื่องทันที “ว่าแต่...เฮียเริ่มหิวหรือยังคะ?”หยวนยิงเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ก่อนจะพยักหน้ารับ “อืม...นิดหน่อย”“งั้นหนูไปเอาขนมในครัวมาให้ดีไหม?"เธอเสนอด้วยแววตาเป็นประกาย ดูเหมือนจะหลบซ่อนความรู้สึกได้เก่งขึ้น แต่ก็ไม่ได้แนบเนียนดีนักหยวนยิงหัวเราะเบา ๆ “พูดเหมือนเฮียเป็นคนหิวมากเลยนั่นแหละ ทั้ง ๆ ที่ตัวเองเป็นคนกินเยอะ ที่สำคัญนี่ใกล้จะมื้อค่ำแล้วด้วยจะกินอะไรอีก?”ถังหูลู่ชะงัก ก่อนจะหรี่ตาลง “เฮียอะ!”เธอยกมือขึ้นตีไหล่เขาเบา ๆ ด้วยความขัดใจ ใบหน้าหวานทำแก้มป่องอย่างงอน ๆ “หนูไม่ได้กินเยอะขนาดนั้นสักหน่อย!”หยวนยิงหัวเราะในลำคอ ขณะที่มองเธออย่างเอ็นดู แววตาของเขาทอดมองเธอด้วยความรักและความพอใจที่ไม่ปิดบังแม้จะเป็นเพียงช่วงเวลาธรรมดา แต่บรรยากาศระหว่างพวกเขากลับอบอุ่นและเต็มไปด้วยความหมาย“เหรอ?” หยวนยิงยิ้มเจ้าเล่ห์ “แล้วใครกันน้า...ที่กินข้าวสองจาน แล้วตามด้วยของหวานอีกถ้วยสองถ้วยทุกวัน...แถมทุกคืนยังมีมื้อดึกอีก...อา...คนปกติเขากินกันสองมือ แต่ผู้หญิงคนนี้น่าจะกินห้าถึงหกมื้อได้”“กะ...ก็หนูโตช้าไง ต้องกินเยอะหน่อย” เธอพยาย

九十五หยวนหลงเลิกคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะเหลือบตามองเธอผ่านม่านควันบุหรี่ที่เพิ่งพ่นออกมา เขายกยิ้มบาง ๆ แล้วตอบกลับไปเรียบง่ายแต่ตรงไปตรงมา“น้องสาวน่ะ...”หญิงสาวคนนั้นเลิกคิ้วขึ้นน้อย ๆ ราวกับไม่เชื่อในคำตอบ เธอหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงหยอกเย้า“หมายถึงถังหูลู่เหรอคะ?”ชัดเจนว่าเธอไม่ได้ถามเพราะสงสัย แต่เป็นเพราะเธอรู้คำตอบอยู่แล้วหยวนหลงสบตาเธอ ก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปาก “ใช่...”เขาไม่คิดจะปิดบังอะไร มือแกร่งเลื่อนเก็บโทรศัพท์มือถือเข้ากระเป๋ากางเกง ก่อนจะนำบุหรี่ขึ้นสูบเป็นครั้งสุดท้าย ท่ามกลางสายตาของหญิงสาวที่มองเขาด้วยความสนใจเมื่อมวนบุหรี่เหลือเพียงก้นกรอง เขาก็โยนมันลงไปบนพื้นจากนั้นก็บดขยี้มัน ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ“เพื่อนหนูไม่ใช่เหรอ...ลีนา...”เขาเอ่ยชื่อของเธอโดยจงใจเน้นเสียงหนักตรงท้ายประโยค แววตาท้าทายอย่างรู้ทันหญิงสาวที่ชื่อ 'ลีนา' หัวเราะเบา ๆ มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย ดวงตาเปล่งประกายซุกซนก่อนที่เธอจะโน้มตัวเข้าไปใกล้หยวนหลงอีกนิด ราวกับจะท้าทายกลับ“อืม...ก็เพื่อนกันแหละค่ะ...” เธอพึมพำเสียงหวานพลางกอดอก ริมฝีปากแต้มรอยยิ้มบาง ๆ ที่บ่งบอกว่าเธอมีเรื

九十七ถังหูลู่สร้างบัญชี TikTok ใหม่ภายใต้ชื่อเดียวกับ Instagram ของเธอ—Tanghulu_—พลางจ้องมองหน้าจอโทรศัพท์ด้วยความลังเล ภายในใจมีทั้งความคาดหวังและความไม่แน่ใจปะปนกันอยู่ แม้เธอจะเป็นคนที่กล้าลงมือทำ แต่การก้าวเข้าสู่แพลตฟอร์มใหม่ ๆ ก็ยังทำให้หัวใจเต้นแรงอย่างช่วยไม่ได้ เธอเลือกเพลงที่เข้ากับบรรยากาศเทศกาลตรุษจีน พร้อมทั้งตั้งกล้องถ่ายคลิปสั้น ๆ ขณะที่เธอสวมกี่เพ้าสีแดงสด ท่ามกลางแสงไฟจากโคมไฟสีอุ่น เสื้อผ้าที่แนบเนื้อเผยให้เห็นส่วนโค้งเว้าของร่างกายพอประมาณ ขับเน้นความสง่างามแบบสาวจีนยุคใหม่ เส้นผมสีดำสนิทของเธอถูกรวบขึ้นหลวม ๆ ปล่อยปอยผมลงมาเล็กน้อยให้พอมีเสน่ห์ เธอหันซ้าย หันขวา หมุนตัวเล็กน้อย ก่อนจะหยุดโพสต์นิ่ง ๆ ราวกับนางพญา ทุกท่วงท่าผสมผสานระหว่างความอ่อนหวานและความมั่นใจ เธอถ่ายหลายคลิป พยายามเลือกมุมที่ดีที่สุด กดอัดแล้วลบอยู่หลายครั้ง ก่อนจะได้เวอร์ชันที่พอใจที่สุด ภาพที่ออกมาดูเป็นธรรมชาติราวกับไม่ได้ตั้งใจแต่ก็เต็มไปด้วยเสน่ห์ “เอาล่ะ...จะโพสต์แล้วนะ”นิ้วมือของเธอลังเลอยู่เหนือปุ่ม ‘โพสต์’ อยู่ชั่วครู่หนึ่ง ใจเต้นแรงเหมือนนักแสดงที่กำลังจะขึ้นเวที แต่เมื่อเธอทำส

九十九ถังหูลู่ส่ายหน้ากับตัวเอง พยายามจะสลัดภาพพวกนั้นออกไป แต่ไม่ว่าอย่างไร ก็ไม่อาจลบมันออกจากความทรงจำได้ความร้อนที่แล่นขึ้นมาที่ใบหน้า ไม่ได้มีสาเหตุมาจากอากาศของค่ำคืนนี้ แต่เป็นเพราะภาพของสองคนนั้นที่วนเวียนอยู่ในหัวของเธอต่างหากเธอถอนหายใจยาว ก่อนจะพึมพำกับตัวเอง“เฮ้อ~ อยากจะบอกออกไปตรง ๆ เลยจริง ๆ ...เอาให้รู้แล้วรู้รอดว่าเราโดนไอ้คนนิสัยไม่ดีสองคนนั้นกัดคอมา...”หลังจากสงบจิตสงบใจได้ เธอก็เดินลงไปที่ห้องครัว หวังจะหาอะไรทานเพื่อดับความหิวแต่เมื่อเปิดตู้เย็น สิ่งที่เธอพบกลับมีเพียงวัตถุดิบสด ๆ และของที่ต้องนำมาทำอาหาร ไม่มีอะไรที่สามารถกินได้ทันทีเธอเบ้ปากอย่างขัดใจ“ให้ตายสิ... นี่บ้านเราไม่มีขนมหรือของกินง่าย ๆ เลยรึไง?”พอคิดดูแล้วก็ไม่แปลกนัก เพราะพ่อของเธอ ถังไห่เฉิง และแม่ของเฮียฝาแฝด หยวนชิงหลาน ต่างก็เป็นพวกชอบทำอาหารเอง ไม่ค่อยซื้อของสำเร็จรูปมาตุนไว้“สงสัยต้องออกไปซื้อเองแล้วล่ะมั้ง...”เธอยืนคิดอยู่หน้าตู้เย็น ก่อนจะเหลือบมองเวลาในโทรศัพท์“แต่เกือบเที่ยงคืนแล้วด้วยสิ...จะออกไปดีไหมนะ?”แม้จะลังเล แต่ท้องของเธอก็ยังร้องประท้วงไม่หยุดและบางที...การได้ออกไปเดินเล