LOGINLibrary
Search
All Chapters of เชลยรักท่านประธาน: Chapter 41 - Chapter 50
82 Chapters
บทที่ 41 ห้องประชุม
เชลยรักท่านประธาน/เดย์ไลลา
"ก่อนส่งเอกสารต้องตรวจเช็กอีกครั้งนะคะ ทั้งการสะกดคำ ตัวเลขต้องกดเครื่องคิดเลขซ้ำอีกครั้งนะคะ แล้วก็ต้องลองเทียบกับเอกสารเก่าๆ ด้วย ว่ายอดการจัดซื้อราคาเท่าเดิมหรือเปล่า หากตัวเลขไม่เท่ากันก็ต้องหาข้อมูลเพิ่มเติมว่าสินค้ามีการปรับราคาขึ้นหรือว่าผิดพลาดที่ตรงไหน ที่เหลือก็ไม่มีอะไรมากแล้วค่ะ""เรื่องการจัดคิวงานวาจะเป็นคนดูแลเอง แต่จะเขียนโน้ตเอาไว้ให้ตรงนี้นะคะ พี่จะได้ใช้ดูด้วยเผื่อว่ามีใครขอนัดคุยงานจะได้ทราบกำหนดการแต่ละวันค่ะ"แพรวาอธิบายงานให้ผู้ช่วยเลขาคนใหม่ที่ตัวเองเพิ่งรับมาฟังด้วยความใจเย็น"ถ้าสงสัยตรงไหนถามวาได้ตลอดเลยนะคะ" เธอส่งยิ้มให้คนอายุมากกว่าด้วยรอยยิ้มจริงใจเป็นกันเอง"ขอบคุณมากเลยค่ะ"ผู้ช่วยของเธอคือ 'เพียงออ' เคยสมัครเป็นเลขาชั่วคราวให้กับโอนิกซ์ตอนที่แพรวาถูกขังในเพนต์เฮ้าส์ แต่ทำได้ไม่ถึงวันก็ถูกคนอารมณ์แปรปรวนย้ายกลับไปทำตำแหน่งเดิมเพียงออเป็นหญิงสาววัยกลางคนอายุ 35 ปี มีท่าทีสุภาพ เรียบร้อย แม้จะยังประหม่าอยู่บ้าง แต่ไทเปก็แนะนำมาเพราะเธอเป็นคนขยันและค่อนข้างมีระเบียบแพรวาคิดว่าได้ร่วมงานกับคนแบบนี้คงช่วยให้การทำงานราบรื่นขึ้น"พี่ค่อยโล่ง
Last Updated : 2025-02-27บทที่ 42 นอกสถานที่ (1)
เชลยรักท่านประธาน/เดย์ไลลา
สวบ!"อ๊า~"เธอหลับตาเชิดหน้าครางออกมาอย่างสุดกลั้น เสียววูบไปหมด เมื่อท่อนเอ็นใหญ่ยักษ์กระแทกเข้ามาที่เดียวจนมิดด้าม"ซี้ดดด~ โคตรแฉะเลยวา""อื้อออ นิกซ์...วาเสียว"วิกผมสีน้ำตาลถูกคนด้านหลังดึงออก พร้อมรูดยางมัดผมเธอทิ้งปล่อยให้เรือนผมสีแดงสยายเต็มแผ่นหลัง มืออีกข้างกุมกระชับสะโพกเธอเอาไว้ขณะกระแทกกายเข้าออกตักตวงรสชาติความสาวอย่างหิวกระหายปึก ปึก ปึก!เอวสอบกระหน่ำกระแทกกระทั้นหนักหน่วงดุดันตามแรงปรารถนาที่พุ่งสูง ส่วนปลายหยักชนผนังด้านในทำร่างเล็กจุกหนึบ แต่ความวาบหวามนั้นก็มีมากกว่า คนตัวเล็กแอ่นสะโพกตอบรับทุกจังหวะเร่าร้อนด้วยความเต็มใจ"อ๊ะ...อ๊ะ...นิกซ์...วา...วาจะเสร็จแล้ว" เสียงหวานครางกระเส่า"อย่าตอดแน่น...อ่า"โอนิกซ์กัดกรามแน่น เมื่อถูกร่องคับแคบฉ่ำน้ำเล่นงานกลับ บีบรัดเอ็นร้อน ตุบ ตุบ กระตุ้นให้เขารุนแรงยิ่งขึ้น เอื้อมมือไปรวบเส้นผมสีแดงด้วยมือข้างเดียวจนแพรวาหน้าเชิด ก่อนจะรั้งกายเธอรับแรงกระแทกแสนดิบเถื่อนเสียงเนินชายกระทบแก้มก้นดังลั่นทั่วห้องทำงานกว้าง แพรวาต้องยกมือข้างหนึ่งมาปิดปากกลั้นเสียงครางของตัวเองเอาไว้ ร้อนวาบทั่วท้องน้อยสะโพกขาวถูกฝ่ามือร้อ
Last Updated : 2025-02-27บทที่ 43 นอกสถานที่ (2)
เชลยรักท่านประธาน/เดย์ไลลา
ร่างขาวเนียนชุ่มเหงื่อไปหมด เธอหอบหายใจระบายความเหนื่อยล้า ปล่อยให้ชายหนุ่มพาเธอเข้าไปยังห้องนอนหรูเขาค่อยๆ บรรจงวางเธอลงบนเตียงนุ่มขนาด 6 ฟุต กำแพงด้านหลังเป็นกระจกใสยาวจรดเพดาน แสงแดดยามเย็นสาดเข้ามา แม้จะไม่ได้กว้างขวาง แต่ก็ถูกตกแต่งเอาไว้อย่างลงตัว อัดแน่นด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน ใกล้หัวเตียงยังมีประตูเชื่อมไปยังห้องน้ำ แพรวากวาดสายตาสำรวจภายในห้องด้วยความสนใจโอนิกซ์จัดการเปิดแอร์ในห้อง พร้อมกดรีโมทเลื่อนปิดม่านลง ทำให้ไม่นานทั้งห้องก็ตกอยู่ในความมืดแพรวาหลับลงด้วยความเหนื่อยล้า ขณะที่ประธานหนุ่มปลดเสื้อผ้าตัวเองออกทีละชิ้น ไม่นานทั้งร่างก็เปล่าเปลือยเช่นกัน ร่างกำยำก้าวขึ้นมาบนเตียง จับจ้องเลขาสาวด้วยแววตาลึกล้ำเธอเผลอสะดุ้งกายเล็กน้อยเมื่อโอนิกซ์สะกิดเขี่ยเม็ดเล็กเหนือเนินสาวเบาๆ นำพาเธอดำดิ่งไปสู่ห้วงราคะอีกครั้งร่างกายเธอตอบสนองสัมผัสเร่าร้อนอัตโนมัติ ไม่นานน้ำหวานก็หลั่งไหลออกมาให้ความชุ่มชื่นที่ปากทาง ร่างใหญ่แยกเรียวขาเธอออกกว้าง ก่อนจะโน้มลงมาใกล้ ลมหายใจร้อนจ่อรดผิวหน้าวงแขนคล้องรอบต้นคอหนา เผยอริมฝีปากรับจุมพิตหวานล้ำที่เขามอบให้ แพรวา
Last Updated : 2025-02-27บทที่ 44 วันธรรมดาที่เริ่มไม่ธรรมดา
เชลยรักท่านประธาน/เดย์ไลลา
2 วันต่อมาวันนี้เป็นวันหยุดทำให้ทั้งคู่ไม่ต้องตื่นแต่เช้าและรีบไปทำงานอย่างทุกวัน โอนิกซ์บิดกายเล็กน้อยขัดไล่ความเมื่อยล้า แต่ก็ไม่กล้าลุกเพราะมีร่างเล็กของแพรวานอนซบแผงอกกว้างอยู่มุมปากเขาอมยิ้มเล็กน้อย เกลี่ยเส้นผมที่ปรกหน้าเธอขึ้นทัดหูแผ่วเบา ระมัดระวังไม่ให้หญิงสาวรู้สึกตัวตื่น ทอดมองใบหน้าเซ็กซี่เย้ายวนที่กำลังหลับสนิทด้วยแววตาหวงแหนทุกวันนี้เรียกได้ว่าตัวติดกับแพรวาเกือบ 24 ชั่วโมง ไม่ว่ากิจกรรมใดก็ทำร่วมกัน ตั้งแต่ยามตื่น ไปทำงาน กินข้าว ก่อนจะจบลงด้วยเซ็กซ์แสนเร่าร้อนทุกค่ำคืนและหลับไปพร้อมกันจากที่เคยเป็นคนรักความเป็นส่วนตัวอย่างที่สุด พอได้มีหญิงสาวมาใช้ชีวิตด้วยกันเขากลับไม่รู้สึกรำคาญแม้แต่น้อย กลายเป็นรู้สึกดีเสียอีก ชอบฟังเสียงงุ้งงิ้ง งอแง บ่นไร้สาระ โดยเฉพาะบ่นตัวเขาเวลาหาเรื่องกลั่นแกล้งเธอฝ่ามือร้อนลูบไล้ไปตามเอวบางไล่ขึ้นมาถึงแผ่นหลังเปลือยเปล่า เกลี่ยไล้มันแผ่วเบาอย่างเพลิดเพลินใบหน้าสวยยุ่งเหยิง ขมวดคิ้วเข้าหากันเมื่อถูกรบกวนการนอน กลีบปากบางแบะคว่ำลง ก่อนดวงตากลมสวยจะค่อยๆ ปรือขึ้นมาสีหน้าง่วงงุนสบมองหมอนกำยำที่ใช้หนุนทั้งคืน ก่อนจะมองซ้ายมอ
Last Updated : 2025-02-27บทที่ 45 ไปชอปปิง
เชลยรักท่านประธาน/เดย์ไลลา
"จะใส่ชุดนี้เหรอ"โอนิกซ์ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยพอใจ พร้อมไล่สายตามองการแต่งตัวตั้งแต่หัวจรดเท้าแพรวาสวมสายเดี่ยวตัวเล็กสีขาวมีระบายรอบอก ส่วนด้านล่างเป็นกางเกงผ้าเอวสูงทรงขาม้าสีดำเข้ารูป ใบหน้าสวยถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางที่เขาเคยซื้อให้เสียจนสวยขึ้นผิดหูผิดตา ปกติเวลาไปทำงานเธอจะไม่แต่งหน้าแต่งตัวเลย เขาจึงรู้สึกไม่ค่อยชินตาหน้าอกขนาดใหญ่เกินตัวเบียดชิดเผยร่องเย้ายวนชวนมอง อีกทั้งกางเกงก็รั้งรัดสะโพกกลมกลึงของเธอให้เห็นชัดเจน แม้มันจะเป็นชุดที่คนทั่วไปก็ใส่ แต่เขากลับไม่ชอบเวลามันอยู่บนตัวของเธอและต้องออกไปข้างนอกเช่นนี้"ทำไมเหรอ?""แต่งตัวแบบเวลาไปทำงานไม่ได้เหรอไง" น้ำเสียงฉุนเฉียวเอ่ยแผ่วเบาเหมือนกับพึมพำกับตัวเองมากกว่า ก่อนเขาจะสูดหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่เพื่อข่มความรู้สึกปั่นป่วนแปลกประหลาดที่เกิดขึ้น"หืม ว่ายังไงนะ""ช่างเถอะ"โอนิกซ์ตัดบทไป รู้สึกตัวเองแสดงอาการออกมาเกินเหตุ ก่อนจะหมุนกายเป็นฝ่ายเดินนำเธอออกไปห้างหรูใจกลางเมืองใช้เวลาครู่ใหญ่กว่าที่จะฝ่ารถติดมาถึงห้างได้ วันเสาร์เช่นนี้ทุกคนก็มักจะออกมาเดินเที่ยวเล่น ใช้เวลาในวันหยุดพักผ่อนไม่ต่างกัน ซึ่
Last Updated : 2025-02-27บทที่ 46 ดินเนอร์และการเผชิญหน้า
เชลยรักท่านประธาน/เดย์ไลลา
บริกรเดินมาต้อนรับทั้งคู่เมื่อประตูลิฟต์เปิดออก เขาโค้งตัวให้เล็กน้อยอย่างสุภาพผายมือเพื่อนำไปยังโต๊ะที่จองแพรวาแอบตื่นเต้นเล็กน้อย มองบรรยากาศบนห้องอาหารหรูตื่นตาตื่นใจ วิวเมืองจากตึกสูงสวยสะกดใจจนแพรวายกยิ้มมองค้าง เธอไม่เคยมีโอกาสได้มาดินเนอร์ยังสถานที่หรูหราขนาดนี้มาก่อนโต๊ะที่โอนิกซ์จองไว้ติดริมหน้าต่างใสจรดเพดาน ทำให้เห็นทิวทัศน์ใจกลางเมืองได้ชัดถนัดตา แสงไฟจากตึกและท้องถนนยามค่ำคืนส่องประกาศราวกับอัญมณีสวยงามแสงไฟในร้านเป็นสีเหลืองนวล ช่วยให้บรรยากาศมีความโรแมนติกแต่ก็รู้สึกอบอุ่นเป็นส่วนตัวมากเช่นกัน ทั้งคู่สั่งอาหารของตัวเอง โดยประธานหนุ่มเลือกไวน์แดงมาทานคู่กับสเต็กเนื้อด้วยเมื่อบริกรจากไปปล่อยเวลาให้สองหนุ่มสาวเป็นส่วนตัว แพรวาก็แอบวางตัวไม่ถูกขึ้นมา ยิ่งสายตาร้อนนั่นมองเธอไม่วางตามือไม้ตัวเองก็ดูเหมือนอยู่ผิดที่ไปหมด"เอ่อ...วันจันทร์มีประชุมตอนเช้าใช่ไหม" แพรวาเอ่ยชวนคุยทำลายความเงียบอันน่ากระอักกระอ่วนขึ้นมา แต่ชายหนุ่มถอนหายใจตอบกลับมาแทน"เธอจะชวนฉันคุยเรื่องงานตอนนี้?"เขาคลอนแก้วไวน์ตรงหน้าด้วยท่าทีสุขุมเป็นธรรมชาติ มันยิ่งส่งเสริมให้เขา
Last Updated : 2025-02-27บทที่ 47 กลั่นแกล้ง
เชลยรักท่านประธาน/เดย์ไลลา
วันจันทร์บริษัท JRV LOGISTICSเลขาสาวยังแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าหลายชั้นดูรุ่มร่ามไม่น้อย เดินก้มหน้าหอบแฟ้มงานแนบอกตามร่างสูงของประธานหนุ่มเข้ามาในบริษัทซึ่งวันนี้ดูแปลกกว่าทุกวันเนื่องจากทันทีที่เดินผ่านประตูตึกสำนักงานเข้ามา ตอนแรกทุกคนก็โค้งศีรษะทำความเคารพประธานหนุ่ม แต่เมื่อพวกเธอเดินผ่านไป หลายกลุ่มต่างหันไปจับกลุ่มซุบซิบ แพรวาลอบสังเกตด้วยความสงสัย คิ้วบางขมวดเข้าหากัน แต่ก็ทำได้แต่เดินตามชายหนุ่มไปเพียงออ ผู้ช่วยเลขามาถึงก่อนลุกขึ้นส่งยิ้มทักทายทั้งสอง ซึ่งโอนิกซ์ก็ทำเพียงพยักหน้าให้เธอและผลักประตูเข้าห้องทำงานไปเธอแอบเห็นผู้ช่วยสาวส่งยิ้มแปลกๆ ตามหลังร่างสูงไป ความสงสัยตั้งแต่เช้าก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นจึงออกปากถาม"มีอะไรกันเหรอคะ""อุ้ย น้องวา ไปอยู่ไหนมาคะ ตกข่าวไปได้ยังไง" เพียงออมีสีหน้าแปลกใจชัดเจน เพราะแพรวาใกล้ชิดกับชายหนุ่มที่สุด"เรื่องอะไรเหรอคะ" ใบหน้าสวยที่ถูกซุกซ่อนใต้แว่นหนาฉายแววใคร่รู้"ก็ประธานน่ะ มีแฟนแล้วนะสิ""แฟนเหรอคะ!"เธอถามเสียงดังด้วยความตกใจ สีหน้าซีดเผือกด้วยความตื่นตระหนก ในหัวครุ่นคิดไปต่างๆ นานา เธออยู่กับชายหนุ่มแทบตลอด 24 ชั่
Last Updated : 2025-02-27บทที่ 48 เป็นห่วง
เชลยรักท่านประธาน/เดย์ไลลา
ชายหนุ่มช่วยประคองแพรวานั่งบนเก้าอี้ เพื่อให้เจ้าหน้าที่ช่วยดูบาดแผล หลังจากทั้งสามคนเข้ามาในห้องพยาบาลของบริษัท"ล้มมาเหรอคะ ถลอกค่อนข้างเยอะเลย" เจ้าหน้าที่สาววัยกลางคนเอ่ยถามขึ้น"ค่ะ""แบบนี้เจ็บไหม"เธอลองสัมผัสข้อเท้าสาวของคนป่วยเบาๆ แพรวาก็เบ้หน้าแล้ว รีบพยักหน้าให้หญิงสาว"เจ็บค่ะ""ข้อเท้าแพลงด้วย" พิมพ์ภาพึมพำ ก่อนจะหันกลับไปบอกพนักงานอีกสองคนที่ยืนเฝ้าอยู่ข้างหญิงสาว "เดี๋ยวน้องผู้ชายออกไปก่อนนะคะ พี่จะดูแผลที่โดนน้ำร้อน""เอ่อ ครับๆ""แชมป์กลับไปก่อนก็ได้นะ ขอบใจมากเลยที่พาวามาส่ง"แพรวาเอ่ยขึ้นเมื่อรู้สึกว่าไม่มีอะไรมากแล้ว เหลือแค่เธอทำแผลเสร็จก็เรียบร้อย แต่ชายหนุ่มก็มีท่าทีลังเลเล็กน้อย มองข้อเท้าที่บวมของเธอด้วยความเป็นห่วง"ผมขอรอข้างหน้าก่อนดีกว่า ข้อเท้าวาแพลงเดินไม่สะดวก ถ้าจะกลับบ้านเดี๋ยวผมไปส่ง"หญิงสาวเม้มริมฝีปากอย่างครุ่นคิด แอบลำบากใจเหมือนกัน แต่เรื่องวันนี้ก็ต้องขอบคุณชายหนุ่มที่เข้ามาช่วยเธอ เพราะเพียงออคนเดียวคงพาเธอมาไม่ถึงห้องพยาบาลแน่ส่วนเรื่องที่เขาอาสาไปส่งคงเป็นไปไม่ได้ โอนิกซ์คงไม่ยอมแน่หากคนในบริษัทรู้ว่าเธอพักอยู่กับเขาที
Last Updated : 2025-02-27บทที่ 49 แก้แค้นแทน
เชลยรักท่านประธาน/เดย์ไลลา
เพนต์เฮ้าส์โอนิกซ์เมื่อกลับถึงที่พัก เขาก็ไม่สนใจลูกน้องที่มองมาอย่างตื่นตกใจ ตีหน้าขรึมอุ้มเลขาตัวเล็กผ่านเหล่าชายฉกรรจ์นับสิบขึ้นมายังชั้นบนสุดตอนแรกเขาก็ตั้งใจจะแวะโรงพยาบาลเพื่อให้แพทย์ผู้เชี่ยวชาญตรวจเธอซ้ำ แต่แพรวาก็ยืนกรานว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก แค่กลับไปพักก็พอแล้วเขาพาแพรวาขึ้นไปพักยังห้องนอนใหญ่ของเขาเอง จัดการนำแผ่นเจลเย็นมาประคบที่ข้อเท้าของเธอไว้ แผลที่เข่าเขาไม่ได้ไปยุ่มย่ามเพราะเจ้าหน้าที่ช่วยทำแผลให้แล้วมือเล็กรั้งคนตัวสูงไว้ก่อนที่เขาจะออกไป พลางมองด้วยสายตาออดอ้อน ทำให้โอนิกซ์อ่อนใจต้องทิ้งตัวนั่งลงข้างเตียงอีกครั้ง"เป็นอะไร เจ็บเหรอ" น้ำเสียงที่เคยเย็นชาถามขึ้นอย่างอ่อนโยน"เปล่า แค่ไม่อยากอยู่คนเดียว"รู้ดีว่าตัวเองกำลังงอแงไร้สาระ แต่เวลาเจ็บตัวแบบนี้มีโอนิกซ์อยู่ข้างๆ เธอกลับอุ่นใจมากกว่า"เดี๋ยวฉันมาแป๊บเดียว นอนพักไปก่อน"เขาบรรจงมอบจุมพิตหวานที่กลีบปากแมวดื้อ ค่อยๆ ใช้เรียวลิ้นปลอบประโลมเธออย่างเชื่องช้า ก่อนที่กดจูบหนักๆ ที่หน้าผากเธอหนึ่งทีอย่างหวงแหน"ขอไปจัดการอะไรหน่อย""รีบมานะ"เสือยิ้มยากระบายยิ้มมุมปาก ชอบเหลือเกินเวลาแพรวาอ้
Last Updated : 2025-02-27บทที่ 50 อิสรภาพที่มาพร้อมความเสียใจ
เชลยรักท่านประธาน/เดย์ไลลา
แพรวานอนหงอยอยู่ในห้องเพียงลำพัง จนค่ำก็ยังไร้วี่แววของโอนิกซ์ เธอพยายามหยัดกายขึ้นจากเตียงอย่างทุลักทุเล ต้องใช้ฝ่ามือเกาะกำแพงไปเรื่อยๆ ไม่อยากจะลงน้ำหนักที่ข้อเท้าขวามากนักใบหน้าสวยชะโงกหน้ามองด้านล่างของเพนต์เฮ้าส์ ก็รู้สึกวูบโหวงประหลาดที่กลางใจ ทั้งห้องตกอยู่ในความมืดคาดว่าชายหนุ่มคงไม่อยู่ที่นี่สีหน้าเธอเศร้าลงเพียงคำพูดไม่กี่คำในเมื่อช่วงบ่าย กลับทำลายความสัมพันธ์อันเปราะบางของทั้งคู่ขาดสะบั้นมุมปากบางเผยรอยยิ้มเศร้าสร้อย แอบสมเพชตัวเองขึ้นมานิดๆ ทั้งที่ตัดสินใจเอ่ยปากขออิสระ แต่ตอนนี้ก็มานั่งรู้สึกแย่เสียเองเธอเดินกะโผลกกะเผลกลงบันไดอย่างเชื่องช้า แผลถลอกที่หัวเข่าแสบตึงทุกครั้งเวลาเคลื่อนไหว ทำเธอต้องนิ่วหน้าเม้มริมฝีปากขณะก้าวเดินเหมือนว่าโอนิกซ์จะยังมีความเป็นห่วงคนเจ็บอยู่บ้าง เพราะกลางเคาน์เตอร์ครัวมีถุงอาหารวางไว้ เหลือเพียงให้แพรวาแค่นำอาหารไปอุ่นในไมโครเวฟเท่านั้นความเงียบเหงาวังเวงของห้องกว้างเริ่มทำเธออึดอัดอีกครั้ง หลังจากไม่ได้รู้สึกแบบนี้มานานแล้ว กลางอกจุกหน่วงเป็นระยะ แม้อาหารจากภัตตาคารหรูก็ไม่อาจกระตุ้นความอยากอาหารเธอได้เธอทานไปไม่กี
Last Updated : 2025-02-27
