ร่างขาวเนียนชุ่มเหงื่อไปหมด เธอหอบหายใจระบายความเหนื่อยล้า ปล่อยให้ชายหนุ่มพาเธอเข้าไปยังห้องนอนหรูเขาค่อยๆ บรรจงวางเธอลงบนเตียงนุ่มขนาด 6 ฟุต กำแพงด้านหลังเป็นกระจกใสยาวจรดเพดาน แสงแดดยามเย็นสาดเข้ามา แม้จะไม่ได้กว้างขวาง แต่ก็ถูกตกแต่งเอาไว้อย่างลงตัว อัดแน่นด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน ใกล้หัวเตียงยังมีประตูเชื่อมไปยังห้องน้ำ แพรวากวาดสายตาสำรวจภายในห้องด้วยความสนใจโอนิกซ์จัดการเปิดแอร์ในห้อง พร้อมกดรีโมทเลื่อนปิดม่านลง ทำให้ไม่นานทั้งห้องก็ตกอยู่ในความมืดแพรวาหลับลงด้วยความเหนื่อยล้า ขณะที่ประธานหนุ่มปลดเสื้อผ้าตัวเองออกทีละชิ้น ไม่นานทั้งร่างก็เปล่าเปลือยเช่นกัน ร่างกำยำก้าวขึ้นมาบนเตียง จับจ้องเลขาสาวด้วยแววตาลึกล้ำเธอเผลอสะดุ้งกายเล็กน้อยเมื่อโอนิกซ์สะกิดเขี่ยเม็ดเล็กเหนือเนินสาวเบาๆ นำพาเธอดำดิ่งไปสู่ห้วงราคะอีกครั้งร่างกายเธอตอบสนองสัมผัสเร่าร้อนอัตโนมัติ ไม่นานน้ำหวานก็หลั่งไหลออกมาให้ความชุ่มชื่นที่ปากทาง ร่างใหญ่แยกเรียวขาเธอออกกว้าง ก่อนจะโน้มลงมาใกล้ ลมหายใจร้อนจ่อรดผิวหน้าวงแขนคล้องรอบต้นคอหนา เผยอริมฝีปากรับจุมพิตหวานล้ำที่เขามอบให้ แพรวา
2 วันต่อมาวันนี้เป็นวันหยุดทำให้ทั้งคู่ไม่ต้องตื่นแต่เช้าและรีบไปทำงานอย่างทุกวัน โอนิกซ์บิดกายเล็กน้อยขัดไล่ความเมื่อยล้า แต่ก็ไม่กล้าลุกเพราะมีร่างเล็กของแพรวานอนซบแผงอกกว้างอยู่มุมปากเขาอมยิ้มเล็กน้อย เกลี่ยเส้นผมที่ปรกหน้าเธอขึ้นทัดหูแผ่วเบา ระมัดระวังไม่ให้หญิงสาวรู้สึกตัวตื่น ทอดมองใบหน้าเซ็กซี่เย้ายวนที่กำลังหลับสนิทด้วยแววตาหวงแหนทุกวันนี้เรียกได้ว่าตัวติดกับแพรวาเกือบ 24 ชั่วโมง ไม่ว่ากิจกรรมใดก็ทำร่วมกัน ตั้งแต่ยามตื่น ไปทำงาน กินข้าว ก่อนจะจบลงด้วยเซ็กซ์แสนเร่าร้อนทุกค่ำคืนและหลับไปพร้อมกันจากที่เคยเป็นคนรักความเป็นส่วนตัวอย่างที่สุด พอได้มีหญิงสาวมาใช้ชีวิตด้วยกันเขากลับไม่รู้สึกรำคาญแม้แต่น้อย กลายเป็นรู้สึกดีเสียอีก ชอบฟังเสียงงุ้งงิ้ง งอแง บ่นไร้สาระ โดยเฉพาะบ่นตัวเขาเวลาหาเรื่องกลั่นแกล้งเธอฝ่ามือร้อนลูบไล้ไปตามเอวบางไล่ขึ้นมาถึงแผ่นหลังเปลือยเปล่า เกลี่ยไล้มันแผ่วเบาอย่างเพลิดเพลินใบหน้าสวยยุ่งเหยิง ขมวดคิ้วเข้าหากันเมื่อถูกรบกวนการนอน กลีบปากบางแบะคว่ำลง ก่อนดวงตากลมสวยจะค่อยๆ ปรือขึ้นมาสีหน้าง่วงงุนสบมองหมอนกำยำที่ใช้หนุนทั้งคืน ก่อนจะมองซ้ายมอ
"จะใส่ชุดนี้เหรอ"โอนิกซ์ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยพอใจ พร้อมไล่สายตามองการแต่งตัวตั้งแต่หัวจรดเท้าแพรวาสวมสายเดี่ยวตัวเล็กสีขาวมีระบายรอบอก ส่วนด้านล่างเป็นกางเกงผ้าเอวสูงทรงขาม้าสีดำเข้ารูป ใบหน้าสวยถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางที่เขาเคยซื้อให้เสียจนสวยขึ้นผิดหูผิดตา ปกติเวลาไปทำงานเธอจะไม่แต่งหน้าแต่งตัวเลย เขาจึงรู้สึกไม่ค่อยชินตาหน้าอกขนาดใหญ่เกินตัวเบียดชิดเผยร่องเย้ายวนชวนมอง อีกทั้งกางเกงก็รั้งรัดสะโพกกลมกลึงของเธอให้เห็นชัดเจน แม้มันจะเป็นชุดที่คนทั่วไปก็ใส่ แต่เขากลับไม่ชอบเวลามันอยู่บนตัวของเธอและต้องออกไปข้างนอกเช่นนี้"ทำไมเหรอ?""แต่งตัวแบบเวลาไปทำงานไม่ได้เหรอไง" น้ำเสียงฉุนเฉียวเอ่ยแผ่วเบาเหมือนกับพึมพำกับตัวเองมากกว่า ก่อนเขาจะสูดหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่เพื่อข่มความรู้สึกปั่นป่วนแปลกประหลาดที่เกิดขึ้น"หืม ว่ายังไงนะ""ช่างเถอะ"โอนิกซ์ตัดบทไป รู้สึกตัวเองแสดงอาการออกมาเกินเหตุ ก่อนจะหมุนกายเป็นฝ่ายเดินนำเธอออกไปห้างหรูใจกลางเมืองใช้เวลาครู่ใหญ่กว่าที่จะฝ่ารถติดมาถึงห้างได้ วันเสาร์เช่นนี้ทุกคนก็มักจะออกมาเดินเที่ยวเล่น ใช้เวลาในวันหยุดพักผ่อนไม่ต่างกัน ซึ่
บริกรเดินมาต้อนรับทั้งคู่เมื่อประตูลิฟต์เปิดออก เขาโค้งตัวให้เล็กน้อยอย่างสุภาพผายมือเพื่อนำไปยังโต๊ะที่จองแพรวาแอบตื่นเต้นเล็กน้อย มองบรรยากาศบนห้องอาหารหรูตื่นตาตื่นใจ วิวเมืองจากตึกสูงสวยสะกดใจจนแพรวายกยิ้มมองค้าง เธอไม่เคยมีโอกาสได้มาดินเนอร์ยังสถานที่หรูหราขนาดนี้มาก่อนโต๊ะที่โอนิกซ์จองไว้ติดริมหน้าต่างใสจรดเพดาน ทำให้เห็นทิวทัศน์ใจกลางเมืองได้ชัดถนัดตา แสงไฟจากตึกและท้องถนนยามค่ำคืนส่องประกาศราวกับอัญมณีสวยงามแสงไฟในร้านเป็นสีเหลืองนวล ช่วยให้บรรยากาศมีความโรแมนติกแต่ก็รู้สึกอบอุ่นเป็นส่วนตัวมากเช่นกัน ทั้งคู่สั่งอาหารของตัวเอง โดยประธานหนุ่มเลือกไวน์แดงมาทานคู่กับสเต็กเนื้อด้วยเมื่อบริกรจากไปปล่อยเวลาให้สองหนุ่มสาวเป็นส่วนตัว แพรวาก็แอบวางตัวไม่ถูกขึ้นมา ยิ่งสายตาร้อนนั่นมองเธอไม่วางตามือไม้ตัวเองก็ดูเหมือนอยู่ผิดที่ไปหมด"เอ่อ...วันจันทร์มีประชุมตอนเช้าใช่ไหม" แพรวาเอ่ยชวนคุยทำลายความเงียบอันน่ากระอักกระอ่วนขึ้นมา แต่ชายหนุ่มถอนหายใจตอบกลับมาแทน"เธอจะชวนฉันคุยเรื่องงานตอนนี้?"เขาคลอนแก้วไวน์ตรงหน้าด้วยท่าทีสุขุมเป็นธรรมชาติ มันยิ่งส่งเสริมให้เขา
วันจันทร์บริษัท JRV LOGISTICSเลขาสาวยังแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าหลายชั้นดูรุ่มร่ามไม่น้อย เดินก้มหน้าหอบแฟ้มงานแนบอกตามร่างสูงของประธานหนุ่มเข้ามาในบริษัทซึ่งวันนี้ดูแปลกกว่าทุกวันเนื่องจากทันทีที่เดินผ่านประตูตึกสำนักงานเข้ามา ตอนแรกทุกคนก็โค้งศีรษะทำความเคารพประธานหนุ่ม แต่เมื่อพวกเธอเดินผ่านไป หลายกลุ่มต่างหันไปจับกลุ่มซุบซิบ แพรวาลอบสังเกตด้วยความสงสัย คิ้วบางขมวดเข้าหากัน แต่ก็ทำได้แต่เดินตามชายหนุ่มไปเพียงออ ผู้ช่วยเลขามาถึงก่อนลุกขึ้นส่งยิ้มทักทายทั้งสอง ซึ่งโอนิกซ์ก็ทำเพียงพยักหน้าให้เธอและผลักประตูเข้าห้องทำงานไปเธอแอบเห็นผู้ช่วยสาวส่งยิ้มแปลกๆ ตามหลังร่างสูงไป ความสงสัยตั้งแต่เช้าก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นจึงออกปากถาม"มีอะไรกันเหรอคะ""อุ้ย น้องวา ไปอยู่ไหนมาคะ ตกข่าวไปได้ยังไง" เพียงออมีสีหน้าแปลกใจชัดเจน เพราะแพรวาใกล้ชิดกับชายหนุ่มที่สุด"เรื่องอะไรเหรอคะ" ใบหน้าสวยที่ถูกซุกซ่อนใต้แว่นหนาฉายแววใคร่รู้"ก็ประธานน่ะ มีแฟนแล้วนะสิ""แฟนเหรอคะ!"เธอถามเสียงดังด้วยความตกใจ สีหน้าซีดเผือกด้วยความตื่นตระหนก ในหัวครุ่นคิดไปต่างๆ นานา เธออยู่กับชายหนุ่มแทบตลอด 24 ชั่
ชายหนุ่มช่วยประคองแพรวานั่งบนเก้าอี้ เพื่อให้เจ้าหน้าที่ช่วยดูบาดแผล หลังจากทั้งสามคนเข้ามาในห้องพยาบาลของบริษัท"ล้มมาเหรอคะ ถลอกค่อนข้างเยอะเลย" เจ้าหน้าที่สาววัยกลางคนเอ่ยถามขึ้น"ค่ะ""แบบนี้เจ็บไหม"เธอลองสัมผัสข้อเท้าสาวของคนป่วยเบาๆ แพรวาก็เบ้หน้าแล้ว รีบพยักหน้าให้หญิงสาว"เจ็บค่ะ""ข้อเท้าแพลงด้วย" พิมพ์ภาพึมพำ ก่อนจะหันกลับไปบอกพนักงานอีกสองคนที่ยืนเฝ้าอยู่ข้างหญิงสาว "เดี๋ยวน้องผู้ชายออกไปก่อนนะคะ พี่จะดูแผลที่โดนน้ำร้อน""เอ่อ ครับๆ""แชมป์กลับไปก่อนก็ได้นะ ขอบใจมากเลยที่พาวามาส่ง"แพรวาเอ่ยขึ้นเมื่อรู้สึกว่าไม่มีอะไรมากแล้ว เหลือแค่เธอทำแผลเสร็จก็เรียบร้อย แต่ชายหนุ่มก็มีท่าทีลังเลเล็กน้อย มองข้อเท้าที่บวมของเธอด้วยความเป็นห่วง"ผมขอรอข้างหน้าก่อนดีกว่า ข้อเท้าวาแพลงเดินไม่สะดวก ถ้าจะกลับบ้านเดี๋ยวผมไปส่ง"หญิงสาวเม้มริมฝีปากอย่างครุ่นคิด แอบลำบากใจเหมือนกัน แต่เรื่องวันนี้ก็ต้องขอบคุณชายหนุ่มที่เข้ามาช่วยเธอ เพราะเพียงออคนเดียวคงพาเธอมาไม่ถึงห้องพยาบาลแน่ส่วนเรื่องที่เขาอาสาไปส่งคงเป็นไปไม่ได้ โอนิกซ์คงไม่ยอมแน่หากคนในบริษัทรู้ว่าเธอพักอยู่กับเขาที
เพนต์เฮ้าส์โอนิกซ์เมื่อกลับถึงที่พัก เขาก็ไม่สนใจลูกน้องที่มองมาอย่างตื่นตกใจ ตีหน้าขรึมอุ้มเลขาตัวเล็กผ่านเหล่าชายฉกรรจ์นับสิบขึ้นมายังชั้นบนสุดตอนแรกเขาก็ตั้งใจจะแวะโรงพยาบาลเพื่อให้แพทย์ผู้เชี่ยวชาญตรวจเธอซ้ำ แต่แพรวาก็ยืนกรานว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก แค่กลับไปพักก็พอแล้วเขาพาแพรวาขึ้นไปพักยังห้องนอนใหญ่ของเขาเอง จัดการนำแผ่นเจลเย็นมาประคบที่ข้อเท้าของเธอไว้ แผลที่เข่าเขาไม่ได้ไปยุ่มย่ามเพราะเจ้าหน้าที่ช่วยทำแผลให้แล้วมือเล็กรั้งคนตัวสูงไว้ก่อนที่เขาจะออกไป พลางมองด้วยสายตาออดอ้อน ทำให้โอนิกซ์อ่อนใจต้องทิ้งตัวนั่งลงข้างเตียงอีกครั้ง"เป็นอะไร เจ็บเหรอ" น้ำเสียงที่เคยเย็นชาถามขึ้นอย่างอ่อนโยน"เปล่า แค่ไม่อยากอยู่คนเดียว"รู้ดีว่าตัวเองกำลังงอแงไร้สาระ แต่เวลาเจ็บตัวแบบนี้มีโอนิกซ์อยู่ข้างๆ เธอกลับอุ่นใจมากกว่า"เดี๋ยวฉันมาแป๊บเดียว นอนพักไปก่อน"เขาบรรจงมอบจุมพิตหวานที่กลีบปากแมวดื้อ ค่อยๆ ใช้เรียวลิ้นปลอบประโลมเธออย่างเชื่องช้า ก่อนที่กดจูบหนักๆ ที่หน้าผากเธอหนึ่งทีอย่างหวงแหน"ขอไปจัดการอะไรหน่อย""รีบมานะ"เสือยิ้มยากระบายยิ้มมุมปาก ชอบเหลือเกินเวลาแพรวาอ้
แพรวานอนหงอยอยู่ในห้องเพียงลำพัง จนค่ำก็ยังไร้วี่แววของโอนิกซ์ เธอพยายามหยัดกายขึ้นจากเตียงอย่างทุลักทุเล ต้องใช้ฝ่ามือเกาะกำแพงไปเรื่อยๆ ไม่อยากจะลงน้ำหนักที่ข้อเท้าขวามากนักใบหน้าสวยชะโงกหน้ามองด้านล่างของเพนต์เฮ้าส์ ก็รู้สึกวูบโหวงประหลาดที่กลางใจ ทั้งห้องตกอยู่ในความมืดคาดว่าชายหนุ่มคงไม่อยู่ที่นี่สีหน้าเธอเศร้าลงเพียงคำพูดไม่กี่คำในเมื่อช่วงบ่าย กลับทำลายความสัมพันธ์อันเปราะบางของทั้งคู่ขาดสะบั้นมุมปากบางเผยรอยยิ้มเศร้าสร้อย แอบสมเพชตัวเองขึ้นมานิดๆ ทั้งที่ตัดสินใจเอ่ยปากขออิสระ แต่ตอนนี้ก็มานั่งรู้สึกแย่เสียเองเธอเดินกะโผลกกะเผลกลงบันไดอย่างเชื่องช้า แผลถลอกที่หัวเข่าแสบตึงทุกครั้งเวลาเคลื่อนไหว ทำเธอต้องนิ่วหน้าเม้มริมฝีปากขณะก้าวเดินเหมือนว่าโอนิกซ์จะยังมีความเป็นห่วงคนเจ็บอยู่บ้าง เพราะกลางเคาน์เตอร์ครัวมีถุงอาหารวางไว้ เหลือเพียงให้แพรวาแค่นำอาหารไปอุ่นในไมโครเวฟเท่านั้นความเงียบเหงาวังเวงของห้องกว้างเริ่มทำเธออึดอัดอีกครั้ง หลังจากไม่ได้รู้สึกแบบนี้มานานแล้ว กลางอกจุกหน่วงเป็นระยะ แม้อาหารจากภัตตาคารหรูก็ไม่อาจกระตุ้นความอยากอาหารเธอได้เธอทานไปไม่กี
เพนต์เฮ้าส์โอนิกซ์โอนิกซ์ส่งยิ้มพลางยื่นนิ้วมือไปหาลูกน้อยในอ้อมแขน ซึ่งอัศวินก็หัวเราะร่าพยายามยื่นมือมาคว้ากำนิ้วบิดาเอาไว้ เขาพยายามบีบๆ คลายๆ อยู่หลายครั้ง และมักจะส่งเสียงโต้ตอบบ้างเวลาผู้เป็นพ่อพูดคุยด้วยแม้จะยังไม่รู้ความก็ตามไม่แปลกใจเลยทำไมเพื่อนเขาถึงอยากพาลูกชายตัวเล็กของตนกลับบ้านไปด้วย อัศวินเลี้ยงง่ายและอารมณ์ดี บางครั้งเขาก็มักจะเพลินกับการหยอกล้อกับลูกจนลืมเวลาไป"เล่นพอยังคะตัวเล็ก หม่ามี๊พาไปอาบน้ำดีกว่า""คิก คิก คิก"อัศวินหัวเราะคิกคักขณะดวงตากลมโตบ้องแบ๊วมองมารดาและยิ้มจนตาหยี"กวนปะป๊านานแล้วนะคะ ไปกัน"โอนิกซ์ส่งยิ้มอ่อนโยนให้ภรรยา ประคองทารกให้หญิงสาวรับไปอุ้มต่อ สายตาอบอุ่นสื่อความหมายสบมองกัน แม้ไม่มีคำพูดใดๆ ออกมา แต่ทั้งคู่ก็มีความสุขมากในทุกช่วงเวลาแพรวาอุ้มอัศวินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ ส่วนโอนิกซ์ก็หยิบโน้ตบุ๊กมานั่งเคลียร์งานที่คั่งค้างต่ออีกนิดหน่อยมุมปากหยักยกยิ้มเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะดังแววออกมาจากห้องน้ำ จนอดใจไม่ไหวต้องวางโน้ตบุ๊กบนตักลงแล้วเดินไปดูสองแม่ลูกแทนแพรวานำอ่างอาบน้ำสำหรับเด็กมาตั้งไว้บนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน
3 เดือนต่อมาบริษัท JRV LOGISTICSประธานหนุ่มเจ้าของบริษัทโลจิสติกส์ขนาดใหญ่ ก้มอ่านเอกสารร่างสัญญาฉบับใหม่ มือขวาควงปากกา มือซ้ายก็ประคองร่างของลูกชายตัวเล็กโยกกล่อมให้หลับภายในห้องทำงานเต็มไปด้วยอุปกรณ์เลี้ยงเด็ก ทั้งเปลที่นอน และคอกกั้นบุนวมอย่างดี พร้อมตุ๊กตาของเล่นขนาดต่างๆ จนไม่เหลือคราบห้องของประธานบริษัทแม้แต่น้อยแพรวาเปิดประตูเข้ามา หลังจากคลอดลูกน้อยรูปร่างเธอก็กลับสู่สภาพเดิมอย่างรวดเร็ว แทบจะดูไม่ออกว่าเคยผ่านการตั้งครรภ์มาก่อนใบหน้าสวยดูเปล่งประกายความงามชัดเจน ผิวขาวเนียนตัดกับเส้นผมสีดำสนิทยาวจรดแผ่นหลัง เธอสวมชุดเสื้อสูทสีครีมคู่กับกระโปรงเอวสูงสีเดียวกัน ราศีภรรยาประธานบริษัทจับทุกระเบียบนิ้วมุมปากที่ทาทับด้วยลิปสติกสีนู้ดยกยิ้มขึ้น จรดฝีเท้าเงียบเชียบไม่ให้รบกวนการนอนหลับของลูกน้อยโอนิกซ์เงยหน้าขึ้นจากกองเอกสาร สายตาใต้กรอบแว่นดูอ่อนโยนเมื่อมองผู้มาใหม่ วางปากกาในมือลง"นี่เอกสารประชุมอาทิตย์หน้าค่ะ""เหนื่อยไหมครับ""นิกซ์ต่างหาก วินดื้อไหมเอ่ย""เล่นเสร็จ เพิ่งหลับไปเมื่อกี้"สายตาอ่อนโยนมองใบหน้าหลับใหลของลูกชายที่ถอดแบบมาจากเขาแทบจะพิมพ์เดียวกัน ยก
2 เดือนต่อมาโรงพยาบาลแพรวานั่งๆ นอนๆ อยู่แต่บนเตียงคนไข้ โอนิกซ์ย้ายเธอมาที่โรงพยาบาลได้สองวันแล้วเพื่อรอวันคลอด ตอนนี้แพรวายังไม่ค่อยรู้สึกตื่นเต้นเท่าไร ต่างจากคนเป็นสามีที่ดูตื่นตัวพร้อมทุกสถานการณ์ เขาจัดเตรียมอุปกรณ์สำหรับทารกแรกเกิดไว้พร้อมสรรพ รวมถึงจัดการออกแบบตกแต่งห้องนอนรับแขกเก่าที่แพรวาเคยนอนเป็นห้องเด็กอ่อน แม้ลูกยังต้องนอนห้องเดียวกับพวกเขาอีกหลายปีก็ตามท้องเธอโตเสียแทบเดินไม่ไหว จะลุกจะนั่งต้องมีโอนิกซ์คอยช่วยพยุงวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ห้องพักของเธอครึกครื้น"พี่วาเอาแอปเปิลไหม คลีปอกให้" คลีโอและลีโอหอบกระเช้าผลไม้มาเยี่ยมว่าที่คุณแม่ตั้งแต่เช้า"ได้จ้ะ ขอบคุณนะ""ค่า เดี๋ยวคลีไปล้างก่อน"คลีโอเดินไปยังส่วนครัวของห้องพักซึ่งไม่ต่างจากโรงแรมดีๆ มีอุปกรณ์ช่วยอำนวยความสะดวกครบครัน แถมยังมีแยกโซนสำหรับคนไข้และญาติเวลามาเยี่ยมไว้ด้วย ห้องรับแขกก็กว้างขวาง แบ่งเป็นสัดส่วนจึงไม่รบกวนการพักผ่อนของคนไข้"ปอกเป็นเหรอไง เอามีดมานี่ พี่ทำเอง" ลีโอที่แทบทนดูไม่ไหว ดึงมีดคมออกจากมือแฟนสาว และดันตัวเธอไปข้างๆ ก่อนจะจัดการแอปเปิลสีแดงด้วยตัวเองชายหนุ่มจัดการป
ย่านใจกลางเมืองเหล่ามาเฟียสี่คน ยืนหน้าเครียดมองประตูร้านขนมหวานด้วยความไม่แน่ใจ ก่อนจะหันกลับมามองเพื่อนที่เป็นคนเสนอความคิด"เอาจริงดิ พาพวกกูมาคุยงานในร้านขนมเนี่ยนะ" ลีออนเอ่ยขึ้นมาอย่างอดไม่ได้"แล้วยังไง""ดูหน้าแต่ละคนก่อน แล้วค่อยถามว่ายังไง""มึงก็รู้กูห่างเมียนานไม่ได้ มันปวดหัวอยากจะอ้วก ถ้าอยากคุยงานก็คุยที่นี่" โอนิกซ์ตอบกลับเสียงเรียบ ก่อนจะจูงมือภรรยาสาวที่ท้องโตเข้าไปในร้านเป็นคนแรก"แน่ใจเหรอวะ" ลีออนหันมาขอความเห็นจากเพื่อนที่เหลือ ซึ่งวิคเตอร์ก็ทำได้เพียงถอนหายใจ ส่วนไคโรและลีโอก็ส่ายหน้าไม่ได้ตอบคำถาม และพาแฟนตัวเองเข้าไปในร้านด้วยเช่นกัน"เชี่ย พวกกูสองคนมาทำห่าอะไรเนี่ย นึกว่านัดเดทคู่""กูยอมให้มึงควงได้วันหนึ่ง แต่ถ้าเริ่มลวนลามกูเมื่อไร กูถีบมึงแน่""ถุย! กูเนี่ยนะ จะลวนลามมึง พูดจาน่าถูกกระสุนฝังหัวจริงๆ""หึ"วิคเตอร์ทำเพียงแค่แค่นหัวเราะ และเดินตามคนอื่นเข้าไปในร้าน สุดท้ายเพื่อนผู้เรื่องมากก็หมดข้อโต้แย้ง ยืนกระฟัดกระเฟียดอยู่ครู่หนึ่งก็ยอมตามเข้ามาโอนิกซ์แยกโต๊ะระหว่างกลุ่มสาวๆ ในนั่งริมหน้าต่างร้าน ส่วนกลุ่มเขาแยกมาอีกโต๊ะก่อ
คฤหาสน์ตระกูลโอนิกซ์แพรวาคลี่ยิ้มละลายใจ ขณะผลักร่างสูงของผู้เป็นสามีลงบนเตียงกว้างในห้องนอนของเขา โอนิกซ์หอบหายใจเข้าออกหนักหน่วงด้วยความตื่นเต้น เฝ้ามองหญิงสาวค่อยๆ คลานขึ้นมาคร่อมร่างด้วยท่าทางยั่วเย้าชวนคลั่งคอเสื้อเว้าลงมา จนสามารถมองเห็นเนื้อนุ่มคู่สวยใต้ชุดเดรสน้ำเงิน ความกระสันทำช่วงล่างปวดหนึบ ดุนดันเป้ากางเกงขึ้นเป็นลำคนตัวเล็กยกยิ้มอย่างคนมีอำนาจเหนือกว่า มือน้อยลูบไล้ลำกายแข็งขืนผ่านกางเกง เฝ้ามองคนข้างใต้พยายามบดเบียดช่วงล่างเข้าหามือเธอ"จะให้รางวัลอะไรนิกซ์ครับ" เขาถามเสียงกระเส่า ความรู้สึกตื่นตัววูบหวิวทรมานเหมือนตนกำลังโดนทำโทษมากกว่า"รอดูสิคะ ใจร้อนจัง""อ่า เมียขี้ยั่วจัง"มือซุกซนเริ่มทำการปลดตะขอกางเกงพร้อมดึงมันลง โอนิกซ์ก็ยกสะโพกช่วยให้เธอจัดการกับกางเกงเกะกะโดยง่าย ท่อนเอ็นร้อนแข็งแทบชี้หน้า แต่ก็ยังมี บ็อกเซอร์อีกตัวปกปิดเอาไว้แพรวานั่งคุกเข่าอยู่กลางหว่างขา ใช้มือสัมผัสความใหญ่โตผ่านเนื้อผ้าอย่างยั่วยวนใจเย็น แต่คนที่นอนหอบหายใจกลับจะเป็นฝ่ายทนไม่ไหวเสียเอง รูดชั้นในลง โยนทิ้งออกไปในที่สุดท่อนเอ็นใหญ่ขนาดเท่าข้อมือหญิงสาวปรากฏสู่สาย
หลังมื้ออาหารจบลง งานประมูลสินค้าเพื่อร่วมบริจาคเงินให้แก่เด็กด้อยโอกาสจึงเริ่มขึ้น แขกที่มาร่วมงานทยอยเดินไปยังโซนหน้าเวทีโอนิกซ์โอบเอวภรรยาคนสวยไว้ตลอดทาง ระมัดระวังทุกย่างก้าวจนเธอนั่งลงข้างไปรยาเรียบร้อย เขาจึงนั่งขนาบข้าง ไม่นานไฟในห้องจัดเลี้ยงก็ถูกหรี่ลง พร้อมเสียงพิธีกรดำเนินงานดังขึ้น"สวัสดีครับ ขอต้อนรับทุกท่านเข้าสู่งานประมูลเพื่อการกุศลครั้งที่ 4 รายได้จากการประมูลทั้งหมด หลักหักค่าใช้จ่ายแล้วจะนำไปช่วยเหลือเด็กด้อยโอกาสยังพื้นที่ห่างไกล ของที่นำมาร่วมประมูลในวันนี้มีมูลค่ารวมกันเกือบ 50 ล้านบาทเลยทีเดียว ขอให้ทุกท่านสนุกไปกับงานในครั้งนี้นะครับ"แขกที่มาร่วมงานต่างปรบมือเสียงดัง ตื่นเต้นที่จะได้ชมของล้ำค่ามากมาย และยังได้โอกาสอวดบารมีและเงินในบัญชีให้คนอื่นรับรู้ด้วย"ของชิ้นแรก เปิดกันมาด้วยแจกันเครื่องลายครามจากราชวงศ์ชิง ของประเทศจีนโบราณ พร้อมใบรับประกัน ขอเปิดการประมูลที่ หนึ่งล้านบาทครับ"เมื่อพิธีกรให้สัญญา ผู้ร่วมงานก็ชูป้ายขานราคากันอย่างสนุกสนาน แพรวาตกใจกับราคาที่สูงลิ่วของของแต่ละอย่าง ความคิดที่อยากจะร่วมงานเพื่อช่วยเหลือเด็กน้อยต้องถูกหยุดไว้ชั่วคร
ครืด ครืด ครืดโอนิกซ์ล้วงโทรศัพท์ในกระเป๋าขึ้นมา ก็ต้องขมวดคิ้ว เมื่อเห็นชื่อมารดาปรากฏที่หน้าจอ ก่อนจะต้องกดรับสายอย่างไม่มีทางเลือก(ลูก วันนี้อย่าลืมมางานเลี้ยงการกุศลที่โรงแรม คาเรน ฮิลล์ นะ)"ผมบอกตอนไหนว่าจะไปครับ"(ไม่ต้องบอก เพราะแม่ไม่ให้ทางเลือกจ๊ะ)"วาเขาเหนื่อย แม่ยังจะให้ลูกสะใภ้ไปเดินร่อนในงานอีกเหรอครับ"(หนูวาโอเค เธอรับปากแม่เมื่อวานเรียบร้อยจ้า แต่งตัวมาหล่อๆ สวยๆ แล้วเจอกัน 1 ทุ่ม รักลูกจ้า)"เดี๋ยว! แม่ครับ"โอนิกซ์ร้องเรียกมารดาเสียงดัง แต่คุณหญิงไปรยาก็ไม่อยู่รอฟังคำบ่นจากปากลูกชาย กดวางสายไปเสียก่อน โอนิกซ์จึงทำได้เพียงถอนหายใจ"วาไปรับปากแม่เหรอ ว่าจะไปงานเลี้ยงอะไรนั่น""ค่ะ คุณแม่โทรหาเมื่อวาน อยากให้เราสองคนไปร่วมงานด้วย""เฮ้อออ~ วาน่าจะปฏิเสธไป งานพวกนี้น่าเบื่อจะตาย ทำวาเหนื่อยเปล่าๆ""ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณแม่บอกเป็นงานประมูลเพื่อนำเงินช่วยเหลือไปมอบให้เด็กด้อยโอกาส เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ถ้าวาช่วยได้ก็อยากจะช่วย" หญิงสาวอธิบายเพิ่มทำให้ผู้เป็นสามีหมดทางแย้งดูเหมือนมารดาจะจับทางถูก เข้าหาแพรวาก่อนเพื่อมัดมือชกให้เขาเข้าร่วมงานไปด้วย"เอาเถอะ
หลายวันต่อมาบริษัท JRV LOGISTICSภาพประธานหนุ่มแสนหล่อเหลาโอบประคองเอวบางของสาวสวยผมดำประบ่าเดินเคียงคู่กันเข้ามาในบริษัท สร้างความแตกตื่นให้กับเหล่าพนักงานเป็นอย่างมาก ทุกคนต่างพยายามแย่งกันชะโงกดูใบหน้าหญิงสาวผู้โชคดีว่าเธอคือใครโอนิกซ์ไม่ได้เข้าบริษัทมาหลายเดือน แต่เมื่อกลับมาอีกทีก็พกสาวสวยมาด้วย จึงเป็นที่สนใจใคร่รู้ของพนักงานทุกคน"ใครอ่าแก สวยจังเลย""แฟนประธานหรือเปล่า ใช่คนเดียวกับที่มีคนเคยไปเจอไหม""ฉันว่าฉันคุ้นๆ หน้าผู้หญิงนะ เหมือนเคยเห็นที่ไหน ใช่ดารา นางแบบหรือเปล่า""แกดูที่เขามองกันสิ ขนาดยืนอยู่ตรงนี้ยังเห็นประกายความรักเลย""เฮอะ จะอยู่ได้นานแค่ไหน คนก่อนก็โผล่มาแป๊บเดียว ก็หายไปแล้ว""ยัยนี่! ประธานเราไม่ค่อยวุ่นวายกับผู้หญิงก็รู้กันอยู่ ฉันว่าคนนี้จริงจัง"เสียงซุบซิบแสดงความเห็นของกลุ่มพนักงานดังขึ้น หลังจากทั้งคู่ผ่านบริเวณนั้นไปแล้ว แม้จะอยากรู้ใจแทบขาด ว่าหญิงสาวคนนั้นคือใคร แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปถาม ได้แต่คาดเดากันไปต่างๆ นานาทั้งสองขึ้นลิฟต์ตรงไปยังชั้นบนสุดของตึกสำนักงานหรู เพียงออหญิงสาววัยกลางคนลุกขึ้นจากโต๊ะด้วยท่าทีลุกลี้ลุกลนเมื่อเห็นสองหนุ
ทันทีที่ประตูลิฟต์ปิดลง ริมฝีปากนุ่มทั้งสองก็พุ่งเข้ามาหากัน ชายหนุ่มรวบร่างเล็กเข้ามาในอ้อมกอด บดจูบร้อนแรงใส่เธอไม่หยุดหย่อน แพรวาก็ไม่น้อยหน้า ท่อนแขนเล็กโอบลำคอหนา เผยอริมฝีปากตอบกลับอย่างเร่าร้อนดุเดือดฝ่ามือร้อนไล่ตามแผ่นหลังลงไปบีบขยำสะโพกกลมกลึงของเธอหนักหน่วง พร้อมบดเบียดแก่นกายร้อนผ่าวที่แข็งดุนกางเกงออกมาเป็นลำชิดกายสาวเรียวลิ้นเปียกชื้นกระหวัดเกี่ยวพันสลับบดจูบดูดเม้ม ส่งผลให้น้ำลายสีใสไหลเลอะมุมปาก แต่อารมณ์ปรารถนาที่พุ่งสูงทำให้สองหนุ่มสาวที่ตกอยู่ในห้วงตัณหาไม่ได้ใส่ใจมันสักนิดติ๊ง~เสียงลิฟต์ดังขึ้นเมื่อถึงชั้นเป้าหมาย แต่ก็ไม่ได้ทำให้ทั้งคู่ยอมแยกจากกัน โอนิกซ์ดึงคนตัวเล็กออกมาโดยที่ริมฝีปากทั้งคู่ไม่ละห่างกันแม้เพียงเสี้ยววิมือน้อยสอดเข้าไปขยุ้มกลุ่มเส้นผมดกหนา แทรกลิ้นเข้าไปโพรงปากคนตัวสูง ดูดดุนปลายลิ้นสาก พลางลากมืออีกข้างสัมผัสกล้ามหน้าอกแกร่งใต้เสื้อเชิ้ตสีเข้มโอนิกซ์เหลือบตามองหมายเลขห้อง โชคดีที่ทั้งชั้นมีเพียงไม่กี่ห้องจึงไม่มีลูกค้าอื่นสัญจรเดินผ่านไปมาขัดจังหวะคนทั้งคู่คีย์การ์ดสีขาวในกระเป๋าเสื้อถูกล้วงออกมา แตะเข้าที่แผงวงจรประตูก็ได