All Chapters of เล่ห์ร้ายนายบอดี้การ์ด: Chapter 71 - Chapter 80

ครืด ครืด ครืดเสียงของโทรศัพท์ที่ดังขึ้นปลุกร่างสูงของบอดี้การ์ดหนุ่มที่นอนหมดสภาพอยู่ที่โซฟากลางคอนโดของตนเอง ลีโอยังคงงัวเงียเล็กน้อยแต่เทียบไม่ได้กับอาการปวดหัวตึบจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปเมื่อคืน สายตาคมปรือมองรายชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอ ก่อนจะกดรับสายอย่างไม่มีทางเลือก"ครับ"(มึงอยู่ที่ไหน!) น้ำเสียงเข้มคุกรุ่นดังขึ้นมา บ่งบอกถึงอารมณ์หงุดหงิดของปลายสายได้เป็นอย่างดี"คอนโดผมครับ" ลีโอตอบกลับเสียงเรียบ ก่อนจะหยัดกายขึ้นมานั่งพิงโซฟา ฝ่ามือสากยกกุมขมับพยายามเรียบเรียงลำดับเหตุการณ์เมื่อคืน(ข่าวที่ออก ฝีมือมึงใช่ไหม! ทำเหี้ยอะไรไม่ปรึกษากูเลย!) ไคโรตะคอกถามเสียงดังลั่น ทำให้คนสนิทต้องเบ้หน้าเพราะเสียงที่ดังเกินไปยิ่งกระตุ้นอาการปวดหัวให้เพิ่มมากขึ้นมาเฟียหนุ่มเดือดปุดๆ เมื่อเปิดโทรทัศน์ในยามเช้า ก็พบกับข่าวการเสียชีวิตคาโรงแรมหรูของนาวาที่กำลังเป็นข่าวดังจนออกทีวีแทบทุกช่อง เนื่องจากการลงมือที่อุกอาจและสภาพศพของนาวาก็เละแทบไม่เป็นชิ้นดี อีกทั้งอีกฝ่ายยังเป็นนักธุรกิจรุ่นใหม่ไฟแรงทำให้นักข่าวยิ่งโหมกระพือทำข่าวกันไม่หยุด แม้ตำรวจจะออกแถลงข่าวว่าแทบไม่พบหลักฐานการเข้าออกของคนร้า

หลังจากที่คลีโอตกลงลองคบหากับซันดูก็ผ่านไปเกือบ 1 สัปดาห์แล้ว หากมีเรียนตรงกันชายหนุ่มมักอาสามารับและไปส่งเธอที่คอนโด เธอกับเขาเจอหน้ากันเกือบทุกวัน หากเขาเลิกคลาสก่อนเธอก็มักจะเดินมานั่งรออยู่ที่หน้าห้องเรียนของเธอ ซันคอยเทคแคร์ดูแลคลีโออย่างดีจนมิลินอดเอ่ยแซวออกมาทุกครั้งที่เจอเธอไม่ได้ข่าวการคบหาระหว่างเธอกับซันดังกระฉ่อนไปทั่วมหาลัย เพราะในที่สุดดาวคณะบริหารระดับตำนานอย่างคลีโอก็สละโสดเสียที แต่ก็มีบางคนไม่เห็นด้วยบ้าง โดยเฉพาะแฟนคลับของชายหนุ่มที่หวังว่าเขาจะหาแฟนที่น่ารัก เรียบร้อย เข้ากับภาพลักษณ์ชายหนุ่มแสนดีมากกว่านี้ แต่กลับเลือกสาวแซ่บลุคดูแรงๆอย่างคลีโอแทนแม้ทั้งคู่จะเริ่มสนิทกันมากขึ้นเริ่มแลกเปลี่ยนทัศนคติความคิด และเล่าเรื่องราวของตัวเองให้อีกฝ่ายรู้จักกันมากขึ้น แต่ในใจลึกๆคลีโอก็ยังไม่ได้รู้สึกกับซันมากไปกว่าเพื่อนคนหนึ่งที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจ แม้เขาจะดูแลเอาใจเธอเป็นอย่างดี แต่มันก็ไม่ได้หวานเลี่ยนจนคลีโออึดอัด ชายหนุ่มวางตัวอย่างเป็นธรรมชาติ อีกทั้งเขายังดีกับมิลินเช่นกัน"ขับรถกลับดีๆนะ" คลีโอหันมาบอกซันที่วันนี้ก็อาสามาส่งเธอที่คอนโดเช่นเคย หลังจากทั้งคู่ไปทานข้า

คลีโอรีบเดินเข้าบ้านทันที เมื่อเข้ามาก็พบพี่ชายและเพื่อนรักกำลังนั่งรออยู่ที่ห้องอาหารแล้ว ทำให้หญิงสาวไม่มีทางเลือกนอกจากเดินเข้าไปหาทั้งคู่"มาพอดีเลย กินข้าวมาหรือยัง มาทานพร้อมกันสิ" มาเฟียหนุ่มหันมาพูดคุยกับน้องสาวที่เลื่อนเก้าอี้นั่งลงข้างเพื่อนรัก"ยังไม่ได้ทานค่ะ""วันนี้ลมอะไรหอบมา...ไหนว่า..." มิลินกำลังจะเอ่ยแซว แต่ก็เงียบไปก่อนเพราะเห็นสายตาห้ามปรามของคลีโอที่รีบส่งมาเป็นสัญญาณเสียก่อน เธอยังไม่อยากให้พี่ชายรู้อีกคนว่าเธอมีแฟนแล้ว ไม่อยากให้ไคโรมาซักไซ้เธอตอนนี้"อะไรกันเหรอ" ไคโรมองทั้งสองสลับกันด้วยความสงสัยแต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมาต่อ ก่อนที่คลีโอจะรีบเปลี่ยนเรื่อง"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ทานกันต่อเถอะ" คลีโอส่ายหน้าปฏิเสธ ไม่นานแม่บ้านก็ยกอาหารมาเสิร์ฟให้เธออีกคนเธอนั่งทานข้าวพร้อมพูดคุยกับพี่ชายและเพื่อนรักอยู่สักพัก บรรยากาศความรักของทั้งคู่ที่อบอวลทั่วบ้านทำหญิงสาวอดหมั่นไส้พี่ชายขึ้นมาไม่ได้ ที่เอาอกเอาใจเพื่อนเธอแทบจะตลอดเวลา ทำให้ทันทีที่ทานอาหารเสร็จหญิงสาวก็ขอแยกตัวกลับขึ้นห้องก่อนเมื่อได้อยู่ตามลำพังเธอถึงต่อสายไปหาซันเพื่อขอโทษเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนี้ และเล่า

"รู้ไหม...ที่จริงกูมีวิธีให้มึงกับยัยคลีได้ปรับความเข้าใจกัน"มาเฟียหนุ่มแสยะยิ้มร้ายกาจออกมา พร้อมเดินกลับไปยังโต๊ะทำงานตัวเอง ร่างสูงเอื้อมไปเปิดลิ้นชักบนสุดก่อนจะหยิบปืนกระบอกสีเงินเงาวับขึ้นมา ลีโอเบิกตากว้างหน้าซีดลงตามลำดับ เริ่มพอจะเข้าใจว่าไคโรต้องการจะสื่อถึงอะไร"นาย...เอาจริงเหรอ" เขามองเจ้านายอย่างไม่ค่อยแน่ใจ เมื่อใบหน้าของไคโรเริ่มดูสนุกราวกับได้โอกาสแก้แค้นเอาคืนเขากลับมากกว่าจะหาทางช่วยเขา"เออ""แต่คลีโอออกไปกับไอ้หน้าตี๋นั่นแล้วนะ นายจะยิงผมตอนนี้เหรอ" ลีโอพยายามแย้งออกมาอย่างรู้สึกไม่ค่อยเชื่อมั่นวิธีของไคโรเท่าไหร่"เดี๋ยวกูค่อยโทรบอกก็ได้" ไคโรยักไหล่อย่างไม่สนใจก่อนจะขึ้นไกปืนและจ่อตรงมายังร่างสูงของมือขวาคนสนิท"เอ่อ...นาย แค้นอะไรผมเป็นการส่วนตัวหรือเปล่าเนี้ย""หึ ยืนนิ่งๆแล้วกัน" ไคโรแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์พร้อมเอ่ยด้วยน้ำเสียงสบายอารมณ์ ผิดกับอีกฝ่ายที่เริ่มเหงื่อตกปัง!กระสุนปืนสีเงินพุ่งผ่านจากปลายกระบอกปืน ก่อนจะพุ่งเข้าที่ต้นแขนด้านซ้ายของลีโอและทะลุออกไปด้านหลังทันที ร่างสูงล้มลงนั่งกับพื้นกัดกรามแน่นจนมันปูดโปนเพราะความเจ็บปวด ใช้แขนอีกข้างกุมบาดแผลที่เลือด

"เฮ้อ สบายตัวจัง" หญิงสาวพึมพำออกมาเบาๆ ขณะใช้ผ้าเช็ดตัวผืนเล็กเช็ดเส้นผมหยักศกที่เปียกลู่หลังจากอาบน้ำคลีโอก้าวออกมาจากห้องน้ำในชุดเสื้อยืดตัวโคร่งสีขาวและกางเกงขาสั้นสบายๆ เธอใช้อาศัยจังหวะที่ชายหนุ่มขยับตัวดึงมือที่ถูกเขากุมเอาไว้ออกมาได้ในที่สุด เธอจึงเลือกไปอาบน้ำและเปลี่ยนชุดให้สบายตัวร่างเล็กมองไปยังเตียงคนไข้ก็ต้องแปลกใจเมื่อไม่พบลีโออยู่บนนั้นแล้ว"อาบนานจัง" น้ำเสียงทุ้มเอ่ยขึ้นมา ทำให้หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อยและหันไปตามเสียงก็พบคนไข้ที่เธอกำลังมองหาก้าวกลับเข้ามาในห้องจากทางระเบียงกลิ่นบุหรี่ที่ติดตัวชายหนุ่มมาทำให้เธอขมวดคิ้วไม่ค่อยพอใจที่เขาแอบลุกออกไปดูดบุหรี่ที่ระเบียง ทั้งที่ควรจะนอนพักอยู่เฉยๆ"ทำไมลุกไปแบบนี้ พี่ควรนอนพักจนกว่าแผลจะหายนะ"ร่างสูงไม่สนใจคำตำหนิของเธอ เขาระบายยิ้มจางๆและเดินตรงเข้ามาหาร่างเล็ก ท่อนแขนแกร่งข้างที่ไม่ได้รับบาดเจ็บรวบเอวบางของเธอเอาไว้แน่น พร้อมก้มลงมาสูดดมกลิ่นกายหอมเย้ายวน กลิ่นกายผสมกับกลิ่นสบู่ประจำตัวที่แสนคิดถึงทำให้ลีโอรู้สึกผ่อนคลายอย่างน่าประหลาด"ขอเดินบ้างเถอะ นอนทั้งวันจนเมื่อยตัวไปหมดแล้ว""เดี๋ยวแผลก็ฉีกหรอก""คลีก็อย่าขัดขื