คลีโอรีบเดินเข้าบ้านทันที เมื่อเข้ามาก็พบพี่ชายและเพื่อนรักกำลังนั่งรออยู่ที่ห้องอาหารแล้ว ทำให้หญิงสาวไม่มีทางเลือกนอกจากเดินเข้าไปหาทั้งคู่"มาพอดีเลย กินข้าวมาหรือยัง มาทานพร้อมกันสิ" มาเฟียหนุ่มหันมาพูดคุยกับน้องสาวที่เลื่อนเก้าอี้นั่งลงข้างเพื่อนรัก"ยังไม่ได้ทานค่ะ""วันนี้ลมอะไรหอบมา...ไหนว่า..." มิลินกำลังจะเอ่ยแซว แต่ก็เงียบไปก่อนเพราะเห็นสายตาห้ามปรามของคลีโอที่รีบส่งมาเป็นสัญญาณเสียก่อน เธอยังไม่อยากให้พี่ชายรู้อีกคนว่าเธอมีแฟนแล้ว ไม่อยากให้ไคโรมาซักไซ้เธอตอนนี้"อะไรกันเหรอ" ไคโรมองทั้งสองสลับกันด้วยความสงสัยแต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมาต่อ ก่อนที่คลีโอจะรีบเปลี่ยนเรื่อง"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ทานกันต่อเถอะ" คลีโอส่ายหน้าปฏิเสธ ไม่นานแม่บ้านก็ยกอาหารมาเสิร์ฟให้เธออีกคนเธอนั่งทานข้าวพร้อมพูดคุยกับพี่ชายและเพื่อนรักอยู่สักพัก บรรยากาศความรักของทั้งคู่ที่อบอวลทั่วบ้านทำหญิงสาวอดหมั่นไส้พี่ชายขึ้นมาไม่ได้ ที่เอาอกเอาใจเพื่อนเธอแทบจะตลอดเวลา ทำให้ทันทีที่ทานอาหารเสร็จหญิงสาวก็ขอแยกตัวกลับขึ้นห้องก่อนเมื่อได้อยู่ตามลำพังเธอถึงต่อสายไปหาซันเพื่อขอโทษเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนี้ และเล่า
ลีโอค่อยๆปิดประตูห้องทำงานของไคโรลงอย่างช้าๆ บัดนี้ร่างสูงมีสีหน้าราวกับคนหมดอาลัยตายอยาก ใบหน้าหล่อเหลาเรียบเฉยแทบจะดูเหมือนร่างไร้วิญญาณ เขายืนก้มหน้านิ่งอยู่ที่หน้าประตู โดยเจ้าของห้องหน้านิ่วคิ้วขมวดกอดอกพิงกายกับโต๊ะทำงานไม้สีเข้มจ้องมองคนสนิทอย่างกดดัน"มึงมีอะไรอยากจะบอกกับกูไหม" ไคโรเอ่ยถามคนสนิทเสียงเข้ม แต่ก็ยังเปิดโอกาสให้อีกฝ่ายยอมรับความจริงออกมาลีโอยืนนิ่งอยู่นานท่ามกลางสายตากดดันของเจ้านายหนุ่ม ก่อนที่จะเลือกส่ายหน้าปฏิเสธ"ไม่มีครับ"ในเมื่อคลีโอเลือกที่จะไปเริ่มต้นใหม่แล้ว ความรู้สึกที่เขามีให้เธอมันก็ควรที่จะเป็นความลับต่อไป"ถ้างั้นมึงช่วยอธิบายเรื่องนี้หน่อย" ร่างสูงของไคโรเดินอ้อมโต๊ะทำงาน เขาโน้มตัวพิมพ์อะไรบางอย่างลงบนโน๊ตบุ๊คเครื่องหรูก่อนจะหันหน้าจอกลับมาให้ลีโอดูทันทีเมื่อเห็นสิ่งดังกล่าวลีโอก็ยืนตัวแข็ง มือหนาทั้งสองข้างกำเข้าหากันแน่น เมื่อหน้าจอโน๊ตบุ๊คของไคโรปรากฏภาพเหตุการณ์จากกล้องวงจรปิดภายในห้องทำงานที่ผับ ในวันที่เขาอยู่กับคลีโอภาพมุมสูงฉายเหตุการณ์ที่ตัวเขาถูกคลีโอผลักล้มลงไปกับเก้าอี้ทำงาน ก่อนที่เธอจะเริ่มรูดซิปกางเกงเขาลง แม้เมื่อหญิงสาวล้มตัว
"รู้ไหม...ที่จริงกูมีวิธีให้มึงกับยัยคลีได้ปรับความเข้าใจกัน"มาเฟียหนุ่มแสยะยิ้มร้ายกาจออกมา พร้อมเดินกลับไปยังโต๊ะทำงานตัวเอง ร่างสูงเอื้อมไปเปิดลิ้นชักบนสุดก่อนจะหยิบปืนกระบอกสีเงินเงาวับขึ้นมา ลีโอเบิกตากว้างหน้าซีดลงตามลำดับ เริ่มพอจะเข้าใจว่าไคโรต้องการจะสื่อถึงอะไร"นาย...เอาจริงเหรอ" เขามองเจ้านายอย่างไม่ค่อยแน่ใจ เมื่อใบหน้าของไคโรเริ่มดูสนุกราวกับได้โอกาสแก้แค้นเอาคืนเขากลับมากกว่าจะหาทางช่วยเขา"เออ""แต่คลีโอออกไปกับไอ้หน้าตี๋นั่นแล้วนะ นายจะยิงผมตอนนี้เหรอ" ลีโอพยายามแย้งออกมาอย่างรู้สึกไม่ค่อยเชื่อมั่นวิธีของไคโรเท่าไหร่"เดี๋ยวกูค่อยโทรบอกก็ได้" ไคโรยักไหล่อย่างไม่สนใจก่อนจะขึ้นไกปืนและจ่อตรงมายังร่างสูงของมือขวาคนสนิท"เอ่อ...นาย แค้นอะไรผมเป็นการส่วนตัวหรือเปล่าเนี้ย""หึ ยืนนิ่งๆแล้วกัน" ไคโรแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์พร้อมเอ่ยด้วยน้ำเสียงสบายอารมณ์ ผิดกับอีกฝ่ายที่เริ่มเหงื่อตกปัง!กระสุนปืนสีเงินพุ่งผ่านจากปลายกระบอกปืน ก่อนจะพุ่งเข้าที่ต้นแขนด้านซ้ายของลีโอและทะลุออกไปด้านหลังทันที ร่างสูงล้มลงนั่งกับพื้นกัดกรามแน่นจนมันปูดโปนเพราะความเจ็บปวด ใช้แขนอีกข้างกุมบาดแผลที่เลือด
หลังจากที่ปรับความเข้าใจกับลีโอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว คลีโอก็ก้มมองนาฬิกาข้อมือ เธอใช้เวลาเฝ้าชายหนุ่มอยู่หลายชั่วโมงกว่าเขาจะฟื้นขึ้นมา ทำให้เมื่อทุกอย่างลงตัวแล้ว เธอจึงนึกขึ้นมาได้ว่ายังไม่ทานอะไรตั้งแต่ก่อนออกจากบ้าน"พี่อยู่คนเดียวสักพักได้ไหมคะ""จะไปไหนเหรอ" ร่างสูงของคนไข้กุมมือเธอเอาไว้ไม่ยอมห่าง"คลีเริ่มหิวแล้ว ว่าจะขอลงไปซื้ออะไรทานหน่อย" เธอส่งยิ้มหวานให้ หัวใจดวงน้อยอิ่มเอิบอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนเมื่อเห็นท่าทางอิดออดไม่อยากจะห่างเธอของลีโอ"ไปคนเดียวได้เหรอ" ชายหนุ่มขมวดคิ้วเข้าหากัน เอ่ยถามเสียงทุ้มอย่างไม่ค่อยวางใจ ตอนนี้เขาไม่อยากให้เธออยู่ห่างสายตาแม้แต่น้อย"คลีลงไปกินข้าวแป๊บเดียวเอง พี่อย่าเว่อร์น่ะ"แม้จะเอ่ยเช่นนั้นแต่มุมปากของคลีโอก็ไม่อาจหุบยิ้มลงได้เลย"งั้นรีบมานะ""ค่ะ"คลีโอพยักหน้ารับคำแต่โดยดี แต่ในตอนที่กำลังจะหมุนกายเดินออกห่างเตียง ร่างสูงของคนไข้ก็ร้องเรียกเอาไว้ก่อน"เดี๋ยว มานี่ก่อน"หญิงสาวมีสีหน้ามึนงงเล็กน้อย แต่ก็ยอมเดินกลับมายืนข้างเตียงคนไข้อีกครั้ง มุมปากหนาของชายหนุ่มระบายรอยยิ้มออกมาจางๆ พร้อมจ้องใบหน้าสวยด้วยสายตาลึกซึ้งจนคลีโอใจเต้น เขาดึงแ
"เฮ้อ สบายตัวจัง" หญิงสาวพึมพำออกมาเบาๆ ขณะใช้ผ้าเช็ดตัวผืนเล็กเช็ดเส้นผมหยักศกที่เปียกลู่หลังจากอาบน้ำคลีโอก้าวออกมาจากห้องน้ำในชุดเสื้อยืดตัวโคร่งสีขาวและกางเกงขาสั้นสบายๆ เธอใช้อาศัยจังหวะที่ชายหนุ่มขยับตัวดึงมือที่ถูกเขากุมเอาไว้ออกมาได้ในที่สุด เธอจึงเลือกไปอาบน้ำและเปลี่ยนชุดให้สบายตัวร่างเล็กมองไปยังเตียงคนไข้ก็ต้องแปลกใจเมื่อไม่พบลีโออยู่บนนั้นแล้ว"อาบนานจัง" น้ำเสียงทุ้มเอ่ยขึ้นมา ทำให้หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อยและหันไปตามเสียงก็พบคนไข้ที่เธอกำลังมองหาก้าวกลับเข้ามาในห้องจากทางระเบียงกลิ่นบุหรี่ที่ติดตัวชายหนุ่มมาทำให้เธอขมวดคิ้วไม่ค่อยพอใจที่เขาแอบลุกออกไปดูดบุหรี่ที่ระเบียง ทั้งที่ควรจะนอนพักอยู่เฉยๆ"ทำไมลุกไปแบบนี้ พี่ควรนอนพักจนกว่าแผลจะหายนะ"ร่างสูงไม่สนใจคำตำหนิของเธอ เขาระบายยิ้มจางๆและเดินตรงเข้ามาหาร่างเล็ก ท่อนแขนแกร่งข้างที่ไม่ได้รับบาดเจ็บรวบเอวบางของเธอเอาไว้แน่น พร้อมก้มลงมาสูดดมกลิ่นกายหอมเย้ายวน กลิ่นกายผสมกับกลิ่นสบู่ประจำตัวที่แสนคิดถึงทำให้ลีโอรู้สึกผ่อนคลายอย่างน่าประหลาด"ขอเดินบ้างเถอะ นอนทั้งวันจนเมื่อยตัวไปหมดแล้ว""เดี๋ยวแผลก็ฉีกหรอก""คลีก็อย่าขัดขื
"นะ...นี่ เดี๋ยวก่อนสิ คลีงงไปหมดแล้ว พี่มาอยู่นี่ได้ไง" คลีโอที่เพิ่งได้สติรีบหันกลับไปถามด้วยความมึนงง"ก็บอกแล้วไงว่าเดี๋ยววันนี้ทำเรื่องออกแล้ว" ชายหนุ่มยังคงขับรถต่อไปไหวไหล่น้อยๆตอบคำตอบเธอกลับสบายๆ"อ๊ะ! จริงด้วย รถคลีล่ะ"หญิงสาวเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อคิดได้ว่าวันนี้เธอขับรถมามหาลัยเอง แต่รถของเธอยังจอดทิ้งเอาไว้อยู่ที่ลานจอดรถมหาลัยอยู่เลย"เดี๋ยวค่อยฝากกุญแจให้ไอ้ดีนเอากลับให้""แล้วพี่มารับคลีทำไม แล้วที่ไปพูดต่อหน้าเพื่อนคลีอีก"ร่างสูงหน้าตึงทันทีเมื่อเห็นว่าหญิงสาวทำราวกับไม่พอใจที่เขาเปิดตัวเช่นนั้นต่อหน้ากลุ่มเพื่อนของเธอ"ทำไม ไหนว่าไม่อยากปิดบังใคร หรือกลัวเรตติ้งจะตกอีก" ลีโอเอ่ยถามเสียงเครียด สายตายังคงจับจ้องที่ถนนเบื้องหน้า แต่มือหนาบีบกำพวงมาลัยเอาไว้แน่นอย่างขุ่นเคือง"ไม่ใช่แบบนั้น..." ร่างเล็กตอบเสียงเบา หลุบตามองต่ำเมื่อเริ่มประหม่าขึ้นมาเล็กน้อย "ก็...แค่ไม่อยากต้องตกเป็นเป้าสายตาใครเฉยๆ""แล้วไม่โอเคที่พี่พูดไปแบบนั้น?""เปล่า...""..." ชายหนุ่มหันมองร่างเล็กที่กุมหน้างุด มือเล็กทั้งสองข้างของเธอกำกระเป๋าถือเอาไว้แน่นด้วยสายตากดดัน"ก็คลีเขิน" คลีโอยอ
คลีโอนั่งอมยิ้มมองเงาสะท้อนจากกระจกโต๊ะเครื่องแป้ง หลังจากบทรักเร่าร้อนดุเดือดหลายชั่วโมงจบลง ลีโอก็พาหญิงไปอาบน้ำ และมาเป่าผมให้เธอเหมือนอย่างที่ผ่านมาใช้เวลาอยู่สักพักใหญ่ เส้นผมหยักศกหนาสีน้ำตาลของเธอก็แห้งเป็นลอนสวย ราวกับออกมาจากร้านทำผม เธอมองความเอาใจใส่ของแฟนหนุ่มด้วยหัวใจพองโต"ขอบคุณค่ะ" หญิงสาวหมุนกายหันไปขอบคุณร่างสูงด้านหลังมุมปากหยักกระตุกยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะใช้นิ้วโป้งหน้าเกลี่ยเบาๆที่ริมฝีปากอวบอิ่มของเธอด้วยแววตาหลากหลายความรู้สึก จนหัวใจดวงน้อยเต้นแรงอีกครั้งเขาค่อยๆโน้มกายลงมากดแนบริมฝีปากจนเบียดสนิทอย่างแผ่วเบา ก่อนจะเริ่มส่งเรียวลิ้นเข้ามาสำรวจโพรงปากชุ่มฉ่ำ จุมพิตหวานล้ำดูดดื่มดำเนินไปอย่างเชื่องช้า คล้ายกับกำลังถ่ายทอดความในใจให้อีกฝ่ายรับรู้คลีโอหอบสะท้านเมื่อถูกรุกอยู่เป็นเวลานานจนเริ่มหายใจไม่ออก ทำให้อีกฝ่ายยอมถอนจูบออกไปในที่สุด"พี่รักเรานะ" น้ำเสียงทุ้มเอ่ยออกมาอย่างหนักแน่น หัวใจในอกซ้ายเธอเต้นระรัว รู้สึกอิ่มเอมอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนเธอส่งยิ้มเขินๆพลางหลบสายตาคมที่จ้องมองมา"ไม่ต้องเลย ถึงพูดอ้อนแบบนี้คลีก็ไม่ให้ทำแล้วนะคะ" หญิงสาวแสร้งตีหน้าบึ้งกลบเ
วันต่อมามหาวิทยาลัย H"คลีโอ"เสียงทุ้มเอ่ยเรียกชื่อหญิงสาวเอาไว้ในขณะที่เธอกำลังจะเดินเข้าไปยังอาคารเรียน ทำให้หญิงสาวหยุดเดินและหันไปตามเสียงเรียก ก็พบ 'พีท' หนุ่มเจ้าชู้ประจำคณะวิศวะ"ไงพีท" เธอส่งยิ้มทักทายเขาไปตามปกติ"จริงหรือเปล่า ที่เลิกกับไอ้หน้าตี๋คณะนิตินั่นแล้ว" ชายหนุ่มถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้นอย่างมีความหวังข่าวการคบหาของทั้งคู่ช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมาทำให้ชายหนุ่มอารมณ์เสียอยู่พอสมควร แอบน้อยใจคลีโอที่ไม่ให้โอกาสเขาได้พิสูจน์ตัวเอง แต่ความหงุดหงิดนั้นก็อยู่ไม่นาน เพราะเพียงอาทิตย์เดียวก็มีข่าวลือหนาหูว่าทั้งสองเลิกกันแล้ว พีทจึงไม่รอช้าเข้ามาถามหญิงสาวตรงๆ และอยากจะให้เธอลองเปิดใจให้เขาดูบ้าง"ก็จริง ทำไมเหรอ" เธอตอบกลับเสียงแผ่วเบาพลางมองไปรอบบริเวณอย่างไม่ค่อยสบายใจนัก พีทเป็นหนุ่มฮอตที่โปรยเสน่ห์ไปทั่ว การที่เขาเดินเข้ามาคุยกับเธอหน้าคณะเช่นนี้ จึงเรียกสายตาสงสัยใคร่รู้จากนักศึกษาบริเวณนั้นได้เป็นอย่างดีอีกทั้ง...ร่างเล็กใช้หางตาชำเลืองมองไปยังหน้าอาคารเรียนด้วยหัวใจตุ้มๆต่อมๆ เมื่อเห็นรถสปอร์ตสีดำหรูที่เพิ่งขับมาส่งเธอเมื่อครู่ยังไม่ยอมจากไปโดยง่าย"แบบนี้คลี
โรงพยาบาลเวลาผ่านไปอีกหลายเดือน จนคลีโอตั้งครรภ์มาถึงเดือนที่ 9 หน้าท้องที่เคยแบนราบใหญ่นูนขึ้น จนขยับกายลำบาก แม้น้ำหนักจะพุ่งขึ้นหลายกิโล แต่ใบหน้าของเธอก็ยังสวยปลั่งเปล่งเช่นเดิม เพราะถึงอยู่ในช่วงตั้งครรภ์ เธอก็พยายามออกกำลังกายเบาๆ และรับประทานอาหารเพื่อสุขภาพครบ 5 หมู่ อยู่เสมอหน้าท้องโตมีใบหน้าหล่อเหลาของสามีนอนซบแนบอยู่ ลีโอส่งยิ้มพยายามฟังเสียงกุกกักภายในท้องภรรยา ซึ่งบางครั้งก็จะมีเท้าเล็กๆถีบมาเป็นระยะคุณพ่อขี้กังวลพาคลีโอมานอนรอเตรียมคลอดที่โรงพยาบาลล่วงหน้า เมื่อใกล้จะถึงกำหนดวันคลอด โดยเลือกห้องพักที่ดีที่สุด กว้างขวางไม่ต่างจากโรงแรม มีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน เขาต้องการให้คนรักอยู่สบายและใกล้มือหมอมากที่สุด"รู้สึกยังไงบ้างคะ อีกไม่กี่วันจะได้เจอหน้าตัวเล็กแล้ว" คนตัวเล็กส่งยิ้มหวานถามชายหนุ่มที่นั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียงไม่ห่าง"ตื่นเต้น ดีใจจนไม่รู้จะหาคำไหนมาอธิบายเลย"ฝ่ามือสากลูบสัมผัสหน้าท้องหญิงสาวแผ่วเบา ราวกับเด็กน้อยจะรับรู้ ส่งรอยเท้าเล็กๆถีบยันท้องคุณแม่ยังสาวอีกหลายครั้ง จนคลีโอเบ้หน้า"จุกเหรอ""นิดหน่อยค่ะ""ตัวเล็ก เบาๆสิครับ ทำคุณแม่จุกรู้ตัวไหม"น้ำเสี
หลายเดือนต่อมา...ลีโอต้องทนกับอาการแพ้ท้องแทนหญิงสาวอยู่อีก เกือบ 2 เดือน ตลอดช่วงเวลานั้นคลีโอจะนำงานมาทำที่คอนโดเป็นหลัก นานๆครั้งถึงจะเข้าบริษัท เนื่องจากหากเธอห่างกายชายหนุ่มนานๆ เขาก็จะเริ่มวิงเวียน พะอืดพะอม จนคลีโออดสงสารไม่ได้ตอนนี้เธอเรียนจบมหาลัยอย่างเป็นทางการแล้ว โครงงานที่ทำส่งก็เรียบร้อยดี เหลือเพียงรอเกรดออกเท่านั้นวันนี้เป็นวันแต่งงานของเธอและลีโอ แต่ลูกน้อยที่ไม่รู้โกรธอะไรคุณพ่อนัก เล่นงานเขาไม่หยุดแม้กระทั่งในวันแต่ง ทำใบหน้าหล่อเหลาซีดเซียว จนพิธีในงานต้องรวบรัดเข้ามา ก่อนที่เจ้าบ่าวจะอ้วกแตกร่างเย้ายวนในชุดเจ้าสาวสีขาวเข้ารูป นอนเท้าแขนลูบศีรษะหนาเบาๆด้วยความรักอยู่บนเตียงกว้างของโรงแรม เส้นผมยุ่งเหยิงของเขาถูกเซ็ทขึ้นเรียบร้อย ลีโอก่ายหน้าผากเหงื่อเย็นๆผุดขึ้นตามกรอบหน้า หลังจากวิ่งไปอาเจียนที่ห้องน้ำมาแล้วแม้งานวันนี้จะไม่ได้สมบูรณ์ร้อยเปอร์เซ็นต์ตามที่คาดหวัง แต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกขุ่นเคืองแต่อย่างใด กลับรู้สึกขอบคุณและเห็นใจกับความอดทนของสามีป้ายแดงดวงตาคมอ่อนแรงปรือมองร่างบาง ดึงเจ้าสาวแสนสวยมานอนแนบอกอย่างรักใคร่ แม้จะอาการวิงเวียน คลื่นไส้ จะเล่นงานเขาท
ก๊อก ก๊อก ก๊อก"เชิญค่ะ"สิ้นเสียงอนุญาต นิรณา หรือ เจี๊ยบ หญิงสาววัยกลางคนก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมกองเอกสารหนาในอ้อมแขน"คุณคลีโอคะ เจี๊ยบเตรียมเอกสารราคาประเมินที่ดินเขตชานเมืองที่คุณคลีโอสนใจให้แล้วนะคะ อันนี้เป็นราคาที่ทางนายหน้าเสนอมาค่ะ แล้วก็อันนี้เป็นรายละเอียดก่อสร้างคร่าวๆที่ทางทีมร่างเอาไว้"ดวงตากลมไล่อ่านเอกสารในมือทีละใบอย่างละเอียด หลังจากเริ่มเทอม 2 ของปีการศึกษาสุดท้าย คลีโอก็ตัดสินใจเข้ามาฝึกงานกับบริษัทอสังหาริมทรัพย์ของครอบครัว ไคโรมอบตำแหน่งผู้จัดการทั่วไปเพื่อให้เธอศึกษางาน และยังให้เธอดูแลโครงการบ้านจัดสรรใหม่กำลังจะสร้างด้วยคลีโอทุ่มเทศึกษางานเต็มที่ ไม่มีการเหลาะแหละอู้เหมือนสมัยเรียนอีกแล้ว เพราะนี่เป็นกิจการของครอบครัวเธอเอง งานจะดีหรือไม่ดี คนรับผิดชอบคือบริษัทเธอ"ราคาต่างกันเยอะขนาดนี้เลยเหรอ"ใบหน้าสวยครุ่นคิด มองตัวเลขในเอกสาร"ค่ะ ทางเจ้าของที่คงคิดว่าอีกหน่อยที่ดินแถวนั้นจะเจริญ เลยบวกราคาขึ้นอีกเยอะ" เจี๊ยบผู้ช่วยสาววัยกลางคนอธิบายเพิ่ม"งั้นคลีรบกวนพี่เจี๊ยบช่วยหาที่ดินแถวนั้นให้คลีเพิ่มอีก 2 3 ที่ เปรียบเทียบหน่อยค่ะ คลีอาจจะลงพื้นที่ แล้วเข้าไปคุยก
หลายเดือนต่อมาตอนนี้คลีโอผ่านพ้นการเรียนปี 4 เทอม 1 มาเรียบร้อยแล้ว ร่างสมส่วนในชุดนักศึกษารัดรูปก้าวลงมาจากอาคารเรียน วันนี้เธอนำเอกสารเพิ่มเติมสำหรับการฝึกงานที่กำลังจะเริ่มขึ้นในเทอม 2 มายื่นให้อาจารย์ที่ปรึกษาตรวจสอบอีกครั้ง"อ้าว สวัสดีครับพี่" หนุ่มหล่อน่ารักอย่าง 'เจได' ร้องทักรุ่นพี่สาวด้วยความแปลกใจที่เธอเจอวันนี้"อ้าว เจได มาทำอะไรวันนี้"เนื่องจากยังไม่ถึงวันเปิดภาคเรียน ทำให้เธอก็แปลกใจเช่นกันที่เจออีกฝ่าย"ผมลงทะเบียนคลาสอาจารย์ปรีชาไม่ทัน วันนี้เลยจะเข้ามาคุยกับอาจารย์ พี่คลีโอล่ะ"ร่างสูงโปร่งมองเอกสารในมือหญิงสาว"เอกสารฝึกงานน่ะ แล้วก็มาคุยกับอาจารย์ที่ปรึกษาเรื่องหัวข้อโครงงานด้วย""อ๋อ เหนื่อยแย่เลยจะจบแล้ว สู้ๆนะครับ"ดวงตาใสเป็นประกายรู้สึกโชคดีที่วันนี้ได้มีโอกาสเจอรุ่นพี่ที่ปลื้มเจไดเป็นนักศึกษา ปี 1 อีกทั้งยังเป็นหลานรหัสของคลีโออีกด้วย แม้จะไม่ค่อยมีโอกาสเจอกันบ่อย เพราะเรื่องการดูแลน้องรหัสเป็นหน้าที่ของ 'จีน' หลานรหัสของหญิงสาวที่อยู่ ปี 2 แต่ทุกครั้งที่บังเอิญเจอกัน ชายหนุ่มก็ไม่พลาดโอกาสที่จะได้พูดคุยกับเธอเขารู้สึกปลื้มหญิงสาวตั้งแต่ได้เห็นเธอในวันรับ
2 เดือนต่อมาช่วงนี้ถือว่าคลีโอค่อนข้างที่จะยุ่งมาก เนื่องจากการเรียนในมหาลัยเริ่มเข้มข้น ทั้งโครงงาน การบ้าน ทบทวนบทเรียนเตรียมสอบ และเธอยังต้องเตรียมงานหมั้นที่ใกล้มาถึงอีกไม่กี่สัปดาห์แม้จะเป็นงานเรียบง่ายจัดที่บ้าน ไม่จำเป็นต้องถูกต้องตามพิธีการแต่โบราณ มีแค่ครอบครัวและเพื่อนสนิทเท่านั้นที่มาร่วมงาน แต่มันก็ต้องตระเตรียมหลายอย่างหญิงสาวเพิ่งสามารถตัดสินใจเลือกชุดสำหรับใส่ในงานได้เมื่อ 2 วันก่อนนี่เอง"เมื่อคืนไม่ได้นอนเหรอไง" มิลินเท้าคางหันหน้ามาถามด้วยแววตาล้อเลียน เมื่อคลีโอหาววอดออกมาอยู่หลายครั้งขณะเรียน"นอนไม่ค่อยหลับ""ทำไม? พี่ลีโอก่อกวนเหรอ""บ้า! เมื่อวานพี่ลีโอไม่ได้นอนด้วย เขาต้องอยู่เคลียร์งานที่ผับทั้งคืน แถมเมื่อเช้าต้องไปช่วยพี่ไคโรทำอะไรอีกก็ไม่รู้"หญิงสาวบ่นออกมายาวยืด อาจจะเป็นเพราะเหตุผลนี้ด้วยที่ทำให้เธอนอนไม่ค่อยหลับ เธอเริ่มชินกับการมีชายหนุ่มนอนกอด พอเขาไม่อยู่มันเลยรู้สึกแปลกๆ"จะฟ้องว่างั้นเถอะ ว่าพี่ไคโรใช้งานแฟนแกหนัก" ร่างเล็กขบขันออกมาเบาๆ"แกก็ช่วยมีปากมีเสียงกับพี่ชายฉันบ้างเถอะ ไม่ใช่อะไรก็ยอมเขาไปหมด""ก็พี่ไคโรเขามีเหตุผลนี่ ฉันจะไปพูดอะไรได้
หลังจากนั่งกันต่ออีกสักพัก หญิงสาวดวงตาหยาดเยิ้มที่ถูกเสื้อสูทของชายหนุ่มคลุมต้นขา ก็เริ่มซุกซนโดยการตีเนียนขยับเสื้อตัวใหญ่มาคลุมตักชายหนุ่มเอาไว้ด้วย ก่อนที่มือเล็กจะเริ่มอยู่ไม่สุข ป้วนเปี้ยนลูบไล้ตัวตนแข็งขืนภายใต้กางเกงสแล็ค จนลีโอนั่งตัวเกร็ง"..."สายตาดุๆ มองร่างเล็กอย่างห้ามปราม แต่เธอก็ตีหน้าใสซื่อกลับมา โดยที่มือน้อยขยับถูไถแท่นเอ็นร้อนจนมันขึ้นเป็นลำ สุดท้ายอดีตบอดี้การ์ดก็อดรนทนไม่ไหว รีบกล่าวบอกลาทุกคนบนโต๊ะแล้วลากหญิงสาวตัวแสบออกจากผับทันที"ช้าๆ หน่อยสิคะ"คลีโอฉีกยิ้มกว้างเมื่อเห็นความรีบเร่งของชายหนุ่ม ก็รู้ทันทีว่าความต้องการของเขาพุ่งสูงแล้ว"ยั่วเก่งนัก ก็เตรียมรับผลที่ตามมาด้วยแล้วกัน"ว่าจบลีโอก็ดันเธอขึ้นรถ เครื่องยนต์คำรามลั่นก่อนรถสปอร์ตสีดำจะพุ่งทะยานออกไปจากลานจอดรถอย่างรวดเร็ว ตามแรงปรารถนาที่มีต่อหญิงสาว ในหัวกำลังสรรหาวิธีที่จะเอามาลงโทษเด็กดื้อให้เข็ดหลาบเสียบ้างร่างกายอ่อนแรงของคนตัวเล็กเอนซบอกหนาด้วยความออดอ้อนออเซาะ โดยที่มือบางยังคงก่อกวนชายหนุ่มไม่หยุด"อยากโดน?" ลีโอหลุบตามองใบหน้าสวยที่อิงซบหน้าอก เสียงแหบพร่าถามขึ้นท่ามกลางความเงียบและเสียงเครื
ปัจจุบันชีวิตประจำวันของคลีโอก็ยังคงคล้ายเดิม นั้นก็คือการตื่นไปมหาลัย นั่งทำรายงาน กลับคอนโด เพิ่มเติมคือแฟนหนุ่มรูปหล่อที่คอยดูแลเธออย่างดี ความสัมพันธ์ก็ค่อยๆพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ ลีโอใจเย็นลง มีเหตุผล มีอะไรทั้งคู่ก็มักจะคุยกันดีๆ แทนการประชด หรืออารมณ์ร้อนใส่กันอย่างที่ผ่านมาตอนนี้เธอสามารถเปิดตัวคบหากับลีโอได้อย่างสบายใจ ที่บ้านเธอรับรู้เรียบร้อย แม้ตอนแรกเขาจะถูกเพื่อนในมหาลัยเธอมองว่าเป็นมือที่สามที่ทำให้เธอและซันเลิกกันก็ตาม แต่ไม่นานหลังจากนั้นก็ไม่ได้มีใครมาสนใจข่าวของเธออีก"วันนี้จะไปจริงเหรอ" เสียงทุ้มของลีโอเอ่ยถามขึ้นมาขณะที่เขาก้าวออกมาจากห้องน้ำ หยดน้ำเกาะทั่วร่างกายกำยำ ช่างเป็นภาพที่ดูเซ็กซี่เย้ายวน จนหญิงสาวที่มองภาพสะท้อนนั้นจากกระจกคอแห้งผาด นึกชื่นชมกับรูปร่างที่สมบูรณ์แบบของแฟนหนุ่มดวงตาคมจ้องร่างเล็กที่แต่งหน้าอยู่หน้าบานกระจกอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์ พลางขมวดปมผ้าเช็ดตัวตรงเอวให้แน่นขึ้น ก่อนจะเสยผมเส้นหนาสีดำสนิทเปียกลู่ขึ้นลวกๆ"ค่ะ คลีนัดกับมิลินไว้แล้ว"คลีโอส่งยิ้มยั่วเย้าให้เงาสะท้อนที่ยืนอยู่ด้านหลัง แล้วหันกลับมาสนใจแต่งหน้าต่ออดีตบอดี้การ์ดได้แต่ส่ายหัวใน
หลายสัปดาห์ต่อมาหลังจากเกิดเรื่องการชกต่อยของลีโอ ไม่กี่วันแผลของชายหนุ่มก็หายสนิท ทุกอย่างดำเนินไปตามปกติ เด็กสาวมาเรียนและกลับพร้อมพี่ชายทั้งสอง แต่วันนี้บรรยากาศในโรงเรียนคึกคักเป็นพิเศษเนื่องจากเป็นวันวาเลนไทน์เมื่อคลีโอก้าวเข้ามาในโรงเรียน พี่ชายทั้งสองก็ถูกรุมล้อมทันที"พี่ไคโร ช็อกโกแลตค่ะ นีน่าทำเอง""พี่ลีโอ ช่วยรับของขวัญพลอยด้วยนะ""ขอพิ้งแปะสติ๊กเกอร์หน่อยนะคะ"เด็กสาวหน้ามุ่ย มองร่างสูงทั้งสองรับของขวัญและดอกกุหลาบจนเต็มมือ หัวใจคันยิบๆบอกไม่ถูก กับไคโรเธอไม่ได้รู้สึกอะไรนอกจากหมั่นไส้ แต่กับอีกหนึ่งหนุ่มเธอกลับรู้สึกหงุดหงิด ไม่ชอบใจเวลามีผู้หญิงอยู่ใกล้ๆเขาเด็กสาวเดินปึงปังกระทืบเท้าระบายอารมณ์ล่วงหน้าเข้าไปยังตึกเรียนก่อน ไม่อยากยืนทนอยู่ดูภาพเหล่านั้นต่อตลอดทางมีกลุ่มชายหญิงมากมายนั่งจับกลุ่มหัวเราะคิกคัก บ้างก็หอบหิ้วดอกไม้มาสารภาพรักกัน ทำให้บรรยากาศของโรงเรียนตลบอบอวลในห้วงของความรักกว่าจะมาถึงห้องเรียนบนปกเสื้อนักเรียนเธอก็มีสติ๊กเกอร์รูปหัวใจหลายดวงแปะอยู่แล้ว"ฮัลโหลเพื่อน อะนี่ให้ดวงหนึ่ง" เพนนีเดินยิ้มเข้ามาหาพร้อมแปะสติ๊กเกอร์สีแดงให้ตรงอกอีกหนึ่งดวง"ย่
7 ปี ก่อนหน้าโรงเรียนนานาชาติ เซนต์ ลอว์เด็กสาวในชุดนักเรียนสีขาวแขนสั้น บนหน้าอกปักตราโรงเรียนสีทองเด่นเป็นสง่า ท่อนล่างเป็นกระโปรงจีบบานลายสก็อตสีเทาเหนือเข่า รอบคอมีเนกไทลายเดียวกับกระโปรงถูกผูกเอาไว้เรียบร้อย ผมหยักศกสีน้ำตาลตามธรรมชาติถูกรวบเป็นหางม้าทรงสูงที่ด้านหลัง เผยให้เห็นใบหน้าสวยที่ฉายแววมาตั้งแต่ยังไม่แตกเนื้อสาว ดวงตากลมโตเกินมาตรฐานล้อมไปด้วยแพขนตาหนายาว ส่งเสริมให้ใบหน้าเธอดูน่าดึงดูดใจยิ่งขึ้น'คลีโอ' ในวัย 14 ปี ก้าวลงมาจากรถยุโรปสีดำคันใหญ่ที่จอดสนิทอยู่หน้าประตูรั้วโรงเรียน พร้อมพี่ชายทั้งสองคน 'ไคโร' อายุ 18 ปี เรียนอยู่เกรด 12 และ 'ลีโอ' อายุ 17 ปี เรียนอยู่เกรด 11 ทั้งคู่สวมชุดนักเรียนแขนสั้นและเนกไทเช่นเดียวกับคลีโอ ท่อนล่างเป็นกางเกงสแล็คขายาว สีเทาเข้ม ใบหน้าหล่อเหลาของเด็กหนุ่มทั้งคู่ ทำให้มักเป็นจุดเด่นเสมอไม่ว่าเดินไปที่ไหน บวกกับรูปร่างที่สูงใหญ่กำยำกว่าเพื่อนนักเรียนทั่วไป ทำให้พวกเขาแทบจะเป็นหนุ่มฮอตที่สาวๆ ในโรงเรียนต่างใฝ่ฝัน"ไปกันเถอะลีโอ" เสียงทุ้มของไคโรเรียกความสนใจของเด็กหนุ่มเจ้าของชื่อให้หันไปมอง ซึ่งทางที่เขาเดินไปไม่ใช่ประตูใหญ่ของโรงเรีย