Semua Bab เจ้าสาวเบอร์ตอง: Bab 21 - Bab 30

ปุณณิศาแทบจะลืมหายใจเมื่อเธอตอนนี้เธอกลืนกินท่อนเอ็นร้อนเข้ามาลึกสุดจนรู้สึกคับแน่นไปทั่วท้องน้อย“เจ็บมากไหมปุณ”ชายหนุ่มถามด้วยความห่วงใย“ไม่ค่ะหนูทนได้”ชานนท์ให้รางวัลความอดทนของหญิงสาวด้วยจูบเร่าร้อน ฝ่ามือลูบไล้ไปตามผิวเนียนนุ่ม ก่อนจะจับที่สะโพกกลมกลึงให้เริ่มขยับทีละนิด“อื้อ... พี่นนท์”หญิงสาวกอดรัดเขาไว้แน่นเมื่อรู้สึกถึงความเสียวที่มันกำลังเพิ่มขึ้นอย่างไม่มีที่สิ้นสุด“ขยับสิปุณ ขยับตามใจปุณจะได้รู้ว่าเวลาที่พี่อยู่ด้านบนพี่รู้สึกดีแค่ไหน”เขาช่วยประคองสะโพกพอเห็นว่าเธอจับจังหวะได้แล้วก็ปล่อยให้เธอได้ทำตามใจปรารถนา แล้วมือที่ว่างก็เปลี่ยนมาเคล้นคลึงหน้าอกอวบ กอบกุมมันเข้าปากร้อนสลับไปมาทั้งสองข้างจนเปียกชุ่มไปทั่วทั้งสองข้าง บางจังหวะก็ใช้ฟันครูด บางจังหวะก็ดูดแรงจนแก้มตอบ ปลายลิ้นก็กระหน่ำรัวบนเม็ดทับทิมถี่รัวไปตามอารมณ์กระสันหญิงสาวเร่งจังหวะบดเบียดโพรงนุ่มเข้าหาความแข็งแกร่ง เธอเร่งขย่มขยับไปตามตามอารมณ์ที่กำลังปะทุเดือด พอร่างกายเรียนรู้ว่าจุดไหนที่ทำให้ตนเองรู้สึกดีก็ขยับกระแทกไปตรงจุดเดิมซ้ำๆ ความร้อนในร่างกายพุ่งขึ้นสูงไปตามความเร็วที่เธอเร่งจังหวะ ขึ้น

ชานนท์ควันออกหูเมื่อได้ยินเธอพูดว่าอายุมาก เขาอายุมากที่ไหนแค่ก็แค่สามสิบปีเองนะ “เธอกำลังว่าฉันแก่นะปุณณิศา” “เปล่านะคะ หนูไม่ได้พูดคำนั้นเลย หนูก็แค่บอกว่าพี่นนท์อายุมากแล้วเป็นผู้ใหญ่แล้วคงไม่ทำอะไรเด็กแบบหนูหรอก”“ความหมายมันก็คล้ายกัน”“อย่าทำหน้าเครียดสิคะ พี่นนท์ยังไม่แก่สักนิดแถมยังหล่อมากอีกด้วย” “ไม่ต้องมาประจบ จะไปซื้อเสื้อไหม ถ้าจะไปก็เดินนำก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ” “พี่นนท์จะใส่แน่นะคะ” “ถ้าเธอกล้าใส่ฉันก็กล้าใส่” “ขอบคุณค่ะ พี่นนท์น่ารักที่สุดเลยค่ะ ถ้าใครได้เป็นแฟนต้องโชคดีมากแน่ๆ เลยนะคะ” “แล้วตอนนี้เธอคิดว่าตัวเองโชคดีไหมล่ะ” “ตอนนี้หนูเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลกเลยค่ะ” ปุณณิศาคล้องแขนชายหนุ่มแล้วเดินไปยังแผนกกางเกงยีนผู้ชายก่อนเป็นอันดับแรก “หนูว่าสีซีดๆ แบบนี้พี่นนท์ใส่แล้วหล่อมากเลยค่ะ” “แล้วปกติฉันไม่หล่อเหรอ” “หล่อสิคะ หล่อที่สุดอยู่แล้วค่ะ” พอได้กางเกงของชายหนุ่มแล้วก็ไปยังร้านที่เธอจะซื้อบ้าง ชานนท์เลือกสีที่ใกล้เคียงกับของเขา จากนั้นก็ไป

ปุณณิศาตื่นสายกว่าทุกวัน นาฬิกาที่ผนังห้องบอกเวลาเกือบจะเที่ยงหญิงสาวรับลุกจากที่นอน แต่พอก้าวขาลงจากเตียงก็รู้สึกเจ็บระบบทั่วหว่างขา กว่าจะเดินมายังห้องน้ำได้ก็เกือบจะล้มไปตั้งหลายครั้ง ดวงตากลมโตมองตัวเองในกระจกสลับกับก้มมองที่ร่างกายขาวของตนที่มีรอยแดงเต็ม อีกทั้งยังมีรอยฟันอยู่บนทรวงอกทั้งสองข้าง ขาเนียนสวยทั้งสองข้างเต็มไปด้วยรอยมือและรอยสีกุหลาบ ชานนท์ไม่เคยทำร่างกายเธอเป็นรอยเยอะขนาดนี้มาก่อน เธอไม่รู้ว่าเมื่อคืนเธอยอมให้เขาทำกับร่างกายของเธอได้ยังไง ปุณณิศาจำได้ว่าเขาลงไปหาเธอที่ห้องครัวจากนั้นก็อุ้มเธอไปวางบนโต๊ะในห้องทำงาน ใบหน้าสวยแดงก่ำเมื่อนึกถึงบทรักที่เกิดขึ้น เธอจำได้ดีว่าตนเองเรียกร้องอะไรจากเขาบ้าง ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันมากจนสึกรู้สึกอายที่ทำแบบนั้นลงไป หญิงสาวรีบอาบน้ำแต่งตัว สวมเสื้อผ้าที่ปิดบังร่องรอยอย่างมิดชิด พอลงมาจากห้องนอนก็เห็นว่าชานนท์เดินเข้าบ้านมาพอดี “ตื่นแล้วเหรอ หิวไหม” เขาถามอย่างห่วงใย “ค่ะ ทำไมไม่ปลุกหนูล่ะคะ” “ก็เห็นหลับสบายเลยไม่อยากปลุก ไม่ต้องห่วงฉันบอกปู่ไปแล้วว่าเธอไ

กลับมาจากไร่ชานนท์ก็มาทานอาหารกับน้องสาวและสามีของเธอที่ห้องอาหารของโรงแรม “สองคนนี้ไปสนิทกันตั้งแต่ตอนไหน” ชานนท์มองน้องสาวและปุณณิศาที่นั่งคุยกันอย่างถูกคอแล้วก็ถามด้วยความแปลกใจ “คุณปู่แนะนำให้เรารู้จักกันตั้งนานแล้วค่ะ” ชลิตาบอกพี่ชาย “ถึงว่าล่ะ ทำไม่ปุณถึงได้อยากจะมาเที่ยวเชียงใหม่” “คืนนี้ตาจะพาปุณไปเดินเที่ยวที่ถนนคนเดินนะคะ พี่สองคนจะไปด้วยไหมคะ” “พี่ขอบายนะตา ไม่ถนัดจริงๆ” อนุตรรีบบอกภรรยา “พี่นนท์ละคะ จะไปกับเราไหม” เธอหันมาถามพี่ชายต่อ “ไม่ล่ะไม่ใช่แนวพี่เลย” “งั้นเราไปนั่งดื่มกันดีไหม ไม่อยากกลับไปเหงาที่บ้านคนเดียว” อนุตรชวนพี่ชายภรรยา “ได้สิ ตาพี่ฝากปุณด้วยนะ อย่ากลับดึกล่ะ” ชานนท์หันมาบอกน้องสาว แต่สายตามองทางปุณณิศาอย่างห่วงใย “ไม่ดึกหรอกค่ะ พี่สองคนก็อย่าดื่มจนลืมเวลานะ แล้วจะไปดื่มร้านไหนกันล่ะคะ” “ใต้โรงแรมนี้แหละ” อนุตรตอบภรรยา “งั้นถ้าตากับปุณกลับมาแล้ว จะไปรอที่ห้องพี่นนท์นะคะ เราจะได้กลับบ้านพร้อมกัน” “ครับ”

รถตู้ของโรงแรมเคลื่อนออกจากไร่ส้ม ชลิตากดปุ่มกั้นส่วนของผู้โดยสารกับคนขับรถเพราะอยากจะคุยเรื่องเมื่อครู่กับพี่ชายอีกครั้ง “พี่นนท์ ตาว่าสองแม่ลูกนั้นแปลกๆ นะคะ” “นั่นสิ” “แล้วคืนนั้นคนที่นอนกับคุณแพรเป็นใครกันนะ” “พี่ไม่รู้แต่ที่แน่ๆ ผู้ชายคนนั้นไม่ใช่พี่แน่นอน ตาก็เห็นว่าพี่นั่งรออยู่ที่ล็อบบี้ พี่คงแยกร่างไม่ได้หรอกนะ” “น่าสงสารนะคะ เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองนอนกับใคร” ปุณณิศารู้สึกเห็นแพรไพลิน “ปุณ ไม่โกรธเหรอ เขาพยายามแย่งพี่นนท์ไปจากปุณเลยนะ” ชนิตาถามน้องสะใภ้ “แต่เขาก็ทำไม่สำเร็จนี่คะพี่ตา” “ถ้าผู้ชายคนนั้นเป็นพี่ล่ะ” ชานนท์ถามขึ้นบ้าง “หนูรู้ว่าพี่นนท์ไม่ใช่คนแบบนั้น แล้วถ้าพี่นนท์กับเธอจะแอบคบหากันหรือมีอะไรกันก็คงไม่ทำในโรงแรมของพี่ตาหรอกค่ะ” เธอกล่าวอย่างมั่นใจ “เรื่องนี้สืบไม่ยากหรอก แค่ดูว่าใครเป็นคนเช็กอินห้องนั้นเราก็น่าจะรู้แล้วล่ะ พรุ่งนี้เช้าจะรีบดูให้นะ” อนุตรบอก “นั้นสิ แต่เดี๋ยวกลับไปที่โรงแรมพี่อั๋นลองตามเด็กเสิร์ฟที่เห็นในกล้องนะคะ” “ได