ตอนที่ 25 จำไม่ได้แน่เหรอ

ปุณณิศาตื่นสายกว่าทุกวัน นาฬิกาที่ผนังห้องบอกเวลาเกือบจะเที่ยงหญิงสาวรับลุกจากที่นอน แต่พอก้าวขาลงจากเตียงก็รู้สึกเจ็บระบบทั่วหว่างขา กว่าจะเดินมายังห้องน้ำได้ก็เกือบจะล้มไปตั้งหลายครั้ง

ดวงตากลมโตมองตัวเองในกระจกสลับกับก้มมองที่ร่างกายขาวของตนที่มีรอยแดงเต็ม อีกทั้งยังมีรอยฟันอยู่บนทรวงอกทั้งสองข้าง ขาเนียนสวยทั้งสองข้างเต็มไปด้วยรอยมือและรอยสีกุหลาบ ชานนท์ไม่เคยทำร่างกายเธอเป็นรอยเยอะขนาดนี้มาก่อน เธอไม่รู้ว่าเมื่อคืนเธอยอมให้เขาทำกับร่างกายของเธอได้ยังไง

ปุณณิศาจำได้ว่าเขาลงไปหาเธอที่ห้องครัวจากนั้นก็อุ้มเธอไปวางบนโต๊ะในห้องทำงาน ใบหน้าสวยแดงก่ำเมื่อนึกถึงบทรักที่เกิดขึ้น เธอจำได้ดีว่าตนเองเรียกร้องอะไรจากเขาบ้าง ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันมากจนสึกรู้สึกอายที่ทำแบบนั้นลงไป

หญิงสาวรีบอาบน้ำแต่งตัว สวมเสื้อผ้าที่ปิดบังร่องรอยอย่างมิดชิด พอลงมาจากห้องนอนก็เห็นว่าชานนท์เดินเข้าบ้านมาพอดี

“ตื่นแล้วเหรอ หิวไหม” เขาถามอย่างห่วงใย

“ค่ะ ทำไมไม่ปลุกหนูล่ะคะ”

“ก็เห็นหลับสบายเลยไม่อยากปลุก ไม่ต้องห่วงฉันบอกปู่ไปแล้วว่าเธอไ