All Chapters of เกิดใหม่ครานี้ ไม่ขออยู่เคียงข้างท่านอีก: Chapter 31 - Chapter 40

หวังเฟิ่งเหลือบมองเอกสารเหล่านั้น ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ เขาวางฎีกาลงกับโต๊ะไม้จันทน์ ก่อนจะตรัสขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบง่าย ทว่ากลับทำให้ทุกคนในท้องพระโรงเงียบกริบ"แล้วถ้าเจิ้นอยากให้องค์หญิงต่างแคว้นมาเป็นหงส์แห่งต้าชิงเล่า?"บรรยากาศเงียบงันไปชั่วขณะ ขุนนางทั้งหลายต่างอยากจะคัดค้าน แต่ไม่อาจเอ่ยอะไรออกมาได้"ไม่เพียงแต่งตั้งนางเป็นหงส์ แต่ยังให้นางเป็นผู้รับผิดชอบรักษาโรคระบาดด้วย ดีหรือไม่?"เพราะความสามารถด้านการแพทย์ของมู่หรงเซียวโดดเด่นเกินไปเพราะฐานะของนางก็สูงศักดิ์เพียงพอเพราะนางเหมาะสมกับตำแหน่งหงส์แห่งต้าชิงมากกว่าหลิวหงหลันเสนาบดีหลิวชางหรี่ตาลง มือใต้แขนเสื้อกำแน่น หากจักรพรรดิประกาศเรื่องนี้ออกไปจริงๆ สตรีที่เขาฝากความหวังไว้จะไม่มีวันได้ขึ้นสู่ตำแหน่งที่เขาต้องการขุนนางคนหนึ่งเอ่ยขึ้นมา จากนั้นขุนนางอีกหลายคนจึงออกมาสนับสนุน"ถ้าเช่นนั้น กระหม่อมขอทูลเสนอให้พระองค์หญิงเจียงหนานช่วยดูแลเรื่องโรคระบาดของต้าชิงเสียเลยพ่ะย่ะค่ะ""เพื่อพิสูจน์ให้ชาวบ้านเห็นว่านางมีคุณสมบัติพอ"เสนาบดีหลิวชางปรายตามองขุนนางที่เอ่ยสนับสนุนข้อเสนอนี้ เขาไม่พูดอะไร เพียงแต่คิดอยู่ในใจ"ถ้าหากน

ภายในวัดเก่าแก่ ณ ตีนเขาสูงตระหง่าน เปลวเทียนนับสิบเล่มส่องแสงริบหรี่ พร่างพรายอยู่ทั่ววิหารกลาง ทว่าบรรยากาศกลับเย็นยะเยือกดุจต้องสายลมจากหุบเหวลึกหวังเฟิ่งยืนนิ่งอยู่ด้านหน้า พระชราผู้เป็นเจ้าอาวาสมองจักรพรรดิหนุ่มด้วยสายตาหนักใจ มือเหี่ยวย่นประนมแนบอก ขณะกล่าวเตือนด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม"ฝ่าบาท... พิธีนี้ทำได้เพียงครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว หากต้องทำอีกครั้ง เกรงว่าพระองค์จะรับไม่ไหว""เพื่อช่วยดวงใจของข้า ต่อให้ต้องตาย ข้าก็ไม่หวั่นเกรง"พระอาจารย์นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจยาว ท่านมองจักรพรรดิหนุ่มที่มีอำนาจสูงสุดในใต้หล้า บุรุษผู้แข็งแกร่ง เย็นชา และไม่เคยแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็น แต่ในยามนี้ สิ่งที่สะท้อนอยู่ในดวงตาของพระองค์กลับเป็นเพียงความหวาดกลัวและสิ้นหวังสิบหกปีก่อน หวังเฟิ่งเคยทำพิธีนี้ครั้งหนึ่ง พลังปราณกว่าครึ่งของเขาถูกเผาผลาญไปเพื่อเปิดทางให้ดวงวิญญาณของสตรีนางหนึ่งหวนคืน แม้จะเกิดใหม่ในดินแดนอันห่างไกล แต่ด้วยสายใยแห่งโชคชะตา ด้วยหัวใจที่ผูกพันกันไม่เสื่อมคลาย นางจึงหวนกลับมาอยู่เคียงข้างเขาได้อีกครั้งแต่ในยามนี้ หากเขาต้องสูญเสียพลังปราณไปอีกแม้เพียงน้อย เขาย่อมไม่

ภายในเมืองหลวง ความวุ่นวายจากโรคระบาดที่เคยแพร่กระจายไปทั่วถูกควบคุมลงได้ในที่สุด สาเหตุของโรคครั้งนี้ถูกเปิดเผยว่าเกิดจาก “ฝูจื่อ” สมุนไพรที่โดยปกติใช้รักษาอาการหนาวเย็น แต่หากใช้ในปริมาณมากเกินไป หรือถูกนำไปผสมกับ “ชวนอู้” สมุนไพรอีกชนิดหนึ่ง จะทำให้ร่างกายเกิดการอักเสบ ติดเชื้อ และเสียชีวิตในที่สุดเซียวเมิ่งที่เดินทางไปยังแดนใต้เพื่อค้นหาที่มาของพิษนี้ ได้ข้อมูลว่า มีพ่อค้าเร่จำนวนหนึ่งแอบขายสมุนไพรนี้ไปทั่ว พร้อมทั้งวางแผนกักตุนยารักษาโรคเพื่อโก่งราคา และยังมีการลักลอบทำกรรมสิทธิ์ในการเพาะปลูกในแคว้น “เซิงเจียง” เพื่อผูกขาดทางการค้า สร้างผลกำไรมหาศาลบนความทุกข์ของผู้คนเมื่อมู่หรงเซียวทราบข่าว นางจึงตัดสินใจปลอมตัวออกไปสืบเรื่องราวด้วยตนเอง จนกระทั่งได้หลักฐานสำคัญที่สามารถมัดตัวผู้บงการได้ในยามค่ำคืน ณ เรือนพักลับแห่งหนึ่ง มู่หรงเซียวส่งกระดาษแผ่นหนึ่งให้กับเซียวเมิ่ง"ข้าฝากสิ่งนี้ให้ฝ่าบาทที ท่านอา"บุรุษตรงหน้าซึ่งเป็นท่านอาของนาง รับกระดาษไปก่อนจะมองหน้านาง"เจ้าแน่ใจแล้วหรือ ว่าจะยืนอยู่ข้างเขา?""ท่านอา..." มู่หรงเซียวเม้มปากแน่น"แม้ว่าเขาจะทำเพื่อเจ้า สละปราณเพื่อเจ้า แ

ร่างของหลิวหงหลันชะงักไปชั่วขณะ หัวใจเต้นแรงราวกับสัมผัสได้ถึงอันตราย เงาร่างของใครบางคนยืนอยู่ที่มุมห้อง ม่านสีแดงเบื้องหลังปลิวไหวตามแรงลมเย็น"เจ้าเป็นคนปล่อยพิษกู่ใช่หรือไม่ หวงกุ้ยเฟย... ไม่สิ หลิวหงหลัน”เสียงเย็นยะเยือกเอ่ยขึ้น ดวงตาของหลิวหงหลันเบิกกว้างก่อนจะหันขวับไป ริมฝีปากสั่นระริก"เซียวหยางมี่..."ร่างของหญิงสาวที่ควรตายไปแล้ว กำลังยืนอยู่ตรงหน้า!ชุดสีเข้มขับผิวขาวผ่อง เรือนผมดำสนิทปล่อยยาวสยาย ดวงตาคมกริบจ้องมองนางด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยแรงกดดัน"ใช่ เป็นข้าเอง"หลิวหงหลันสูดลมหายใจลึก ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา เสียงหัวเราะนั้นทั้งบ้าคลั่งและแฝงไปด้วยความเจ็บแค้น"สุดท้ายแล้ว ฝ่าบาทก็ทำมันสำเร็จสินะ""...""หม่อมฉันสงสัยมาตลอดว่าสิบหกปีที่ผ่านมา ฝ่าบาททำอะไรอยู่นอกเมือง บัดนี้ สิ่งที่ข้าสงสัยมาโดยตลอดกำลังมายืนอยู่ตรงหน้านี้แล้ว"ดวงตาของหลิวหงหลันทอประกายราวกับคนเสียสติ นางหัวเราะก่อนจะกัดฟันแน่น"ฝ่าบาทเป็นคนพาเจ้าคืนกลับมาสินะ! ข้าแพ้อีกแล้วใช่หรือไม่... แพ้ให้กับมารหัวใจอย่างเจ้าอีกแล้ว!"มู่หรงเซียวไม่ได้เอื้อนเอ่ยสิ่งใด ใบหน้างามยังคงนิ่งสงบไร้ซึ่งความรู้สึกใ

ภายในจวนของเสนาบดีหลิว บรรยากาศอึมครึมปกคลุมไปทั่ว ทุกมุมห้องถูกปกคลุมด้วยความมืดสลัว มีเพียงแสงเทียนที่ริบหรี่ส่องให้เห็นชายชราที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่บัดนี้เขาดูซูบเซียวลงไปไม่น้อย ตั้งแต่บุตรสาวเพียงคนเดียวถูกคุมขังในข้อหาปองร้ายฮ่องเต้หวังเฟิ่ง ไม่ว่าเขาจะใช้เส้นสายเท่าใด ก็ไม่อาจช่วยนางออกมาได้เขาอับอาย เขาโกรธแค้น และเหนือสิ่งอื่นใด เขาไม่อาจยอมรับความพ่ายแพ้ได้ หลิวหงหลันคือสายเลือดเดียวของเขา เขาย่อมไม่มีวันยอมให้บุตรสาวต้องตายในคุกของต้าชิง!เสียงฝีเท้าดังขึ้นเบาๆ ก่อนที่ขันทีคนสนิทของไทเฮาจะเดินเข้ามาอย่างระมัดระวัง ใบหน้าของอีกฝ่ายเต็มไปด้วยความวิตกกังวล"นายท่าน... พวกเราจะทำเช่นไรต่อไปดี?"เสนาบดีหลิวเปิดเปลือกตาขึ้น นัยน์ตาของเขาขุ่นมัวด้วยความเครียด"พวกสุนัขเฝ้าประตูวังไม่ยอมปล่อยนางง่ายๆ หากข้ายังเพิกเฉย ชื่อเสียงตระกูลหลิวต้องป่นปี้แน่""เช่นนั้น"เขาหลับตาลงชั่วครู่ ก่อนจะสูดลมหายใจลึก แล้วลืมตาขึ้นใหม่"ส่งสารลับไปยังพวกทางใต้ บอกพวกมันว่า หากต้องการโอกาสบุกต้าชิง ข้าจะเป็นผู้เปิดทางให้เอง"ขันทีที่ยืนอยู่ถึงกับหน้าเสีย ใบหน้าของเขาซีดเผือดไปทันที"ถ้าฝ่าบาททร