All Chapters of เมียขัดดอก: Chapter 81 - Chapter 90

เช้าวันต่อมา..เมื่อคืนนี้พอสัมผัสได้ว่าเธอร้องไห้ เขาก็เลยเก็บเจ้าสิ่งนั้นไว้ และปล่อยให้เธอได้นอน"เย็นนี้ผมจะมาอยู่เป็นเพื่อนอีก ผมต้องเข้าบริษัทก่อนนะครับ" ประโยคแรกเขาพูดกับคนเป็นภรรยา ประโยคต่อมาชายหนุ่มหันไปพูดกับแม่เธอที่นอนอยู่บนเตียง"เดี๋ยวฉันลงไปส่งค่ะ""ไม่ต้องหรอกอยู่เป็นเพื่อนคุณแม่เถอะ" ก่อนที่จะออกมาชายหนุ่มโน้มตัวลงไปหอมแก้มเธอเบาๆ สโรชาไม่รู้ว่าเขาทำไปเพื่ออะไร แต่ก็ขอบคุณเขามากที่ทำให้แม่มีรอยยิ้มขึ้นมาได้"แม่ดีใจนะที่ลูกเจอคนที่รักลูกจริง" ไม่เหมือนนาง ถ้าชาติหน้ามีจริงคงไม่ต้องมาเป็นอนุของคนอื่นแบบนี้"โรสก็บอกแม่แล้วไงคะว่าลูกเขยของแม่เป็นคนดี และเขาก็รักลูกสาวแม่มากเลยนะ"ขณะที่เธอกำลังเตรียมผลไม้ให้แม่ โทรศัพท์จากแม่ใหญ่ก็โทรเข้ามาพอสโรชารับแล้วก็ถูกต่อว่าไปยกใหญ่ เรื่องที่ไม่กลับมาบ้านเลย จริงๆ นางก็อยากให้พาลูกเขยมาบ้านบ้างนั่นแหละ>>{"พรุ่งนี้โรสจะกลับไปค่ะ"} {"มาเย็นนี้เลย แม่เตรียมอาหารเย็นไว้รอแล้ว"}>>{"เย็นนี้หรือคะ"} หญิงสาวมองไปดูแม่ที่นอนอยู่บนเตียง ถ้ากลับไปไม่นานคงพอได้ แต่เขาจะไปด้วยไหมนั่นมันก็อีกเรื่องหนึ่งที่จริงแม่ของเธอก็ได้ยินเสียงลูก

"ขอเช็คความดันด้วยค่ะ"อยากจะนอนกอดแม่ต่ออีกสักคืนแต่สวรรค์ก็ไม่เป็นใจเลย พอถึงเวลานางพยาบาลก็เข้ามาทำหน้าที่"คนไข้เป็นอะไรไปคะ?" พยาบาลรีบเข้ามาจับชีพจรดู พอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นก็รีบออกไปตามเพื่อนเข้ามาช่วยกัน"คนไข้เสียตั้งแต่ตอนไหนคะ" ที่ต้องถามญาติคนไข้เพราะต้องได้จดรายละเอียดการเสียชีวิต และเธอก็บอกเวลา นาที วินาทีไป เพราะหญิงสาวมองดูนาฬิกาตอนที่แม่หยุดหายใจอีกแค่ไม่กี่นาทีผ่านไป หลังจากที่พยาบาลเข้ามาเก็บทำความสะอาดห้องนี้"เจ้าของห้องไปไหนครับ" พอออกจากสถานบันเทิง รามสูรก็คิดถึงคำพูดของเธอ ที่ขอให้หาเวลามาโรงพยาบาลหน่อย ถึงยังไงก็เป็นทางผ่านเขาก็เลยแวะเข้ามาดู"คนไข้ห้องนี้เพิ่งเสียค่ะ""เสียหรือครับ?""ใช่ค่ะทางเราย้ายไปไว้ที่ห้องดับจิตแล้วค่ะ""แล้วห้องนั้นอยู่ไหนครับ"พยาบาลก็เลยบอกรายละเอียดห้องดับจิตไปสิ่งแรกที่เขาเห็นเมื่อมาถึงชั้นนี้ ก็คือหญิงสาวตัวเล็กๆ นั่งชันเข่าอยู่หน้าห้องชายหนุ่มเดินเข้าไปใกล้แล้วก็นั่งลงกับพื้นข้างๆ เธอตรงนั้นสโรชาไม่แม้แต่จะมองดูคนที่เพิ่งนั่งลงข้างๆ ถึงแม้ไม่มองเธอก็รู้ว่าเป็นใคร และก็รู้ด้วยว่าเขาไปที่ไหนมาเพราะกลิ่นแอลกอฮอล์ฟุ้งขนาดนี้"กิน

ชายหนุ่มนั่งรออยู่อีกพักใหญ่ จนเขาหมดความอดทนที่จะรอต่อ"คุณผู้ชายจะกลับแล้วหรือคะ""อืม..ถ้าเธอกลับมาบอกให้โทรหาผมด้วยแล้วกัน" พอพูดจบรามสูรก็ออกมาจากบ้าน แต่ขณะที่เขาเดินมากำลังจะเปิดประตูรถก็เห็นแท็กซี่วิ่งมาจอด"?" เขามาทำไม"คุณมาก็ดีแล้ว วันนี้แม่ของคุณชวนไปทานข้าวที่บ้าน" เขาไม่ถามเลยสักคำว่าเธอไปไหนมา และไปไหนทุกวัน อีกเรื่องที่เขาไม่ถามก็คือเรื่องสุขภาพ หลังจากอาการแท้งแล้วเธอเป็นยังไงบ้างแต่ที่รามสูรไม่ถามเพราะเขาถามเอาความจากแม่บ้านแล้ว ก็เลยคิดว่าไม่จำเป็นต้องถามเธออีก"คุณก็เลยมารับฉันงั้นเหรอคะ""ใช่"คนตัวเล็กเดินไปเปิดประตูด้านหลังแล้วขึ้นไปนั่งแบบรู้ว่าที่ของตนเองอยู่ตรงไหนทั้งสองนั่งรถคันเดียวกันมาโดยไม่ได้เอ่ยพูดอะไรกันสักคำ จนมาถึงบ้านของเธอสโรชาต้องรีบลงจากรถกลัวว่าแม่จะออกมาเห็น ว่าเธอนั่งอยู่ด้านหลังโดยมีเขาเป็นคนขับ"แม่ก็เลยไม่ได้ออกไปรับ""สวัสดีครับ" ชายหนุ่มสวัสดีทั้งพ่อและแม่ของเธอ วันไหนถ้าลูกเขยมาทานข้าวที่บ้านนางก็จะรีบแจ้งไปทางสามี แล้วสามีก็รีบกลับมารอ เหมือนมารับหน้า"เรื่องบริษัทเป็นยังไงบ้างล่ะ""ช่วงนี้ก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้วครับ""เรื่องของที่เสี

"ก็ลองพูดมาก่อนสิ" นางเป็นผู้ใหญ่มากพอ ถ้าไม่เพราะเจอเรื่องราวในชีวิตที่ไม่ดีมา นางก็คงจะเปิดใจให้กับทุกคนได้ แต่เพราะถูกเพื่อนรักหักหลัง ตั้งแต่นั้นมานางไม่เคยสนิทใจกับใครเลยแม้แต่สามีตัวเอง"คุณรามสูรไม่เคยรักโรสเลยค่ะ เขามีคนรักอยู่แล้ว แต่ที่ต้องแต่งงานเพราะด้วยเหตุผลหลายอย่าง""หนูบอกแม่ได้ไหมว่ามีเหตุผลอะไรบ้าง"ดวงตางามที่ไม่กล้าสบตาคนตรงหน้า ถึงกับมองจ้องไปที่อีกฝ่ายแบบอัตโนมัติ เธอเคยกลัวนางตั้งแต่ตอนเข้าบ้านใหม่ๆ แม้แต่วันแต่งงานนอกจากไหว้แม่สามีแล้วเธอก็ไม่ได้คุยอะไรกับนางอีก แต่ทำไมวันนี้ เธอถึงรู้สึกอบอุ่นกับผู้หญิงคนนี้"เรื่องที่โรสบอกคุณแม่ไปแล้ว ว่าแม่ใหญ่ไม่ใช่แม่แท้ๆ โรสก็บอกกับเขา""แล้วไงต่อ" เห็นลูกสะใภ้หยุดพูดนางก็เลยถามอีก"แม่ใหญ่กีดกันไม่ให้โรสเข้าใกล้แม่ เพราะกลัวสังคมจะรู้ความจริง แต่ถ้าโรสแต่งงานออกเรือนไป อาจจะมีเวลาดูแลแม่แบบใกล้ชิดก่อนที่ท่านจะ..." ดวงตาของเธอเศร้าลงเมื่อพูดมาถึงตรงนี้"หนูก็เลยยอมแต่งงาน เพื่อจะได้ดูแลแม่โดยไม่ให้คุณผกาแก้วรู้?""ใช่ค่ะ โรสโง่มากเลยใช่ไหมคะ" ความคิดบ้าๆ แบบนี้ไม่มีผู้หญิงคนไหนทำอยู่แล้ว แต่นาทีนั้นแม้แต่ตัวเธอถ้าตายแทน

คืนนี้ทั้งคืนเธอแทบจะนอนไม่หลับ เพราะคิดถึงคำพูดคุณย่าของลูกชาย ท่านก็มีลูกแค่คนเดียว เป็นห่วงลูกมันก็ไม่แปลก แต่เธอพร้อมจริงๆ เหรอ ที่จะเอาชีวิตของตัวเองกลับไปเจ็บปวดอีกครั้งดวงตางามมองดูลูกชายที่นอนอยู่ข้างๆ "หนูช่วยบอกแม่หน่อยได้ไหม แม่ควรจะทำยังไง"ทันใดนั้นดวงตาของลูกก็เปิดกว้างขึ้น ในแววตานั้นเหมือนพ่อมาก"แม่กวนให้หนูตื่นเหรอครับ" หญิงสาวต้องได้รีบนำนมที่เตรียมใส่ขวดไว้แล้วมาให้ลูกดูด และก็ตบก้นแกเบาๆ เพื่อกล่อมให้หลับต่อ"เพื่อคุณย่าผู้มีพระคุณ เราจะสู้กันดูอีกสักครั้งนะครับ" เธออาจจะได้ห่างกับลูกบางเวลา เพราะสิ่งที่คิดจะทำ อาจจะกลับมาหาลูกบ่อยๆ ไม่ได้ แต่ระหว่างนั้นคุณย่าสัญญาว่าจะดูแลหลานให้เป็นอย่างดี เธอก็เลยไม่เป็นห่วงเท่าไร เพราะลูกชายก็ติดท่านมากสองวันต่อมา.."หนูต้องทำตัวน่ารักให้คุณย่าเอ็นดูนะครับ""คุณต้องทำสำเร็จแน่ค่ะ" ทุกคนพร้อมใจกันสนับสนุนสิ่งที่เธอกำลังจะทำ "ส่วนคุณหนูไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ พวกเราจะดูแลช่วยคุณท่านให้เป็นอย่างดี""ขอบคุณทุกคนด้วยนะคะ" ลูกชายของเธอเพิ่งจะ 3 เดือนกว่า ก็ยังคงดื่มนมแม่อยู่ แต่เธอใช้วิธีปั๊มน้ำนมเก็บไว้ ที่แช่ไว้ในช่องฟรีซก็คงกินได้เ