Semua Bab เมียขัดดอก: Bab 61 - Bab 70

"ที่พ่อพูดมาหมายความว่ายังไงครับ" รันเวย์ถามแม่และพี่ชาย เพราะตอนนี้พ่อหลับไปแล้ว"แม่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน" สายตาของผู้เป็นแม่มองไปดูลูกชายคนโต เพราะตอนนั้นเซอร์เวย์อยู่กับพ่อ"ก็เรื่องเด็กผู้หญิง ที่ท่านพูดก่อนหน้านั้นล่ะครับ""พ่อเราก็เลยคิดเป็นตุเป็นตะงั้นเหรอ""แต่ผมว่าไปตรวจไว้ก็ไม่เสียหายอะไรนี่ครับแม่" ถ้าคนที่พูดไม่ใช่พ่อหรือไม่ใช่คนในครอบครัว เขาคงจะบอกว่างมงาย แต่นี่พ่อซึ่งเป็นระดับอาจารย์หมอที่ทุกคนนับถือ ท่านคงรู้อะไรมาแน่"คงไม่ใช่หรอกค่ะ เพราะคุณรันให้ฉันกินยาคุม" หญิงสาวแค่อยากจะยืนยัน ว่ามันเป็นไปได้ยาก"เราให้เมียกินยาคุมเหรอ""จะรีบมีไปทำไมล่ะครับ ผมก็อายุแค่นี้เอง" เขาพูดตามสิ่งที่ตัวเองคิดเธอต้องทำสีหน้ายังไงเหรอ น้อยใจ ไม่พอใจ แต่เธอมีสิทธิ์อะไรไปทำกิริยาแบบนั้น หญิงสาวก็เลยทำได้แค่ยืนอยู่เฉยๆ เพื่อรอเวลา..เวลาผ่านไป..ตอนนี้ทุกคนออกมารออยู่ด้านนอก แต่ก็หาอะไรทานรองท้องกันไว้เรียบร้อยแล้ว"แม่จะให้พี่เราย้ายพ่อไปไว้ในห้องพักฟื้นเย็นนี้" นางเห็นว่าลูกชายและลูกสะใภ้แถมยังมีหลานเล็ก ไม่ยอมไปพักในห้องที่เตรียมไว้ให้ เพราะทุกคนยังคงเฝ้าอยู่หน้าห้องไอซียู ก็เลยคิดว่าย้

"วันนี้เดี๋ยวแม่จะพาเข้าโรงพยาบาลนะ""ไปทำไมครับ" ที่จริงคนเป็นแม่ไม่ได้คุยกับลูกชายหรอก นางคุยกับลูกสะใภ้ แต่คนที่ถามก็คือลูกชายที่ร่วมรับประทานอาหารกันอยู่"แม่ให้เมียเราฝากท้องกับแม่ ต้องได้เข้าไปทำเอกสารที่โรงพยาบาลด้วย" ที่นางต้องดูแลเองเพราะเป็นห่วงหลาน เรื่องอย่างว่าของลูกชายคนเล็กยิ่งเหลือเฟืออยู่"แล้วผมล่ะ""เราก็อยู่บ้านเป็นเพื่อนพ่อ""ไม่เอาผมจะไปด้วย""ไม่ต้องอยู่เป็นเพื่อนพ่อหรอกไปด้วยกันนั่นแหละ" คนเป็นพ่อก็เลยช่วยพูดกับให้ลูกชายอีกแรง[โรงพยาบาล]"รันเวย์" ขณะที่ทั้งสามกำลังเดินเข้าไปในโรงพยาบาลก็ได้ยินเสียงนี้ดังมาจากประตูฝั่งทางออกที่อยู่ใกล้กัน"มาทำอะไรที่โรงพยาบาล" พอเห็นว่าเป็นใครรันเวย์ก็เลยหยุดคุยด้วย"คุณแม่ไม่สบาย" ขณะที่พูดสายตาของเธอมองดูหญิงวัยกลางคนที่ยืนอยู่ข้างๆ รันเวย์ "แม่เราเอง""สวัสดีค่ะคุณแม่""สวัสดีจ้า หนูเป็นใครเหรอ" แพทย์หญิงอมรรัตน์อดไม่ได้ที่จะถาม เพราะเรื่องผู้หญิงลูกชายไม่ใช่ย่อย"คนนี้สโรชาครับแม่ เป็นลูกสาวของเพื่อนพ่อครับ""เรียกโรสก็ได้ค่ะ โรสเคยรู้จักกับรันเวย์ตั้งแต่สมัยเด็กแล้วค่ะ""อ้าวเหรอจ๊ะ เป็นเพื่อนกันนี่เอง ส่วนคนนี้เมียเจ้

ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 2 /18+ ร่างกายที่เปลือยเปล่าเพราะตอนนี้ถูกอีกฝ่ายจัดการ สิ่งกีดขวางบนเรือนร่างนั้นไปจนหมดสิ้น รวมทั้งเสื้อผ้าอาภรณ์ที่อยู่บนร่างกายของฝ่ายชายก็ถูกกำจัดไปด้วยเช่นกันสติสัมปชัญญะของเธอถูกควบคุมโดยการเล้าโลม จนไม่สามารถเรียกคืนสตินั้นกลับมาได้อีกต่อไปแล้วริมฝีปากหนาพรมจูบไปจนทั่วเรือนร่างไม่เว้นแม้แต่ขาเรียวงาม จนเธอไม่คิดว่าเขาทำกันขนาดนี้เลยเหรอ นี่แหละสิ่งที่มันทำให้เธอหยุดยั้งอารมณ์ความต้องการทางเพศไม่ได้เลยจากที่จูบอยู่ตรงปลายเท้า ริมฝีปากหนาแนบจูบขยับขึ้นมาจนใกล้จะถึงที่สงวนสำหรับผู้หญิงชายหนุ่มหยุดเล็กน้อยและก็ดูด เพื่อที่จะให้อีกฝ่ายเรียกร้องเอง และมันก็ได้ผล เพียงไม่นานเจ้าของเรือนร่างระหงก็ค่อยๆ แยกขาออกเพื่อให้เขาได้สัมผัสกับสิ่งที่ซ่อนอยู่ลิ้นสากลากจากขาลงไปจนถึงเนินสวาท แล้วเลียวนอยู่แถวนั้นเพื่อหยอกเย้ากับสิ่งกีดขวางเพียงเล็กน้อย"อือ" แอลกอฮอล์ในร่างกายพยายามที่จะช่วยกระตุ้นให้อารมณ์ทางเพศของเธอเพิ่มขึ้นไปพร้อมๆ กับสิ่งที่เขากำลังเล้าโลม "อื้อ อ"ชายหนุ่มหยอกเย้าเนินอันน่าหลงใหลอยู่เพียงไม่นานลิ้นสากก็ลากยาวผ่านกลางร่อง และไปสัมผัสกับสิ่งที่ไวต

"วันนี้แม่จะไม่ทำโทษหนูก็ได้ แค่บอกความจริงมา เมื่อคืนนี้ระหว่างหนูกับรามสูรมีอะไรเกิดขึ้นแล้วใช่ไหม""ไม่ได้เกิดอะไรจริงๆ นะคะ" หญิงสาวพยายามทำตัวปกติที่สุด เพื่อให้คำพูดของตัวเองมีน้ำหนัก"แน่ใจนะว่าไม่ได้เกิดอะไร""ค่ะไม่ได้เกิดอะไร""นิ่มนวล" น้ำเสียงของคนที่เรียกตัวเองว่าแม่เริ่มเปลี่ยนไป และคนที่ชื่อนิ่มนวลก็รีบวิ่งออกมา"ขาคุณผู้หญิง""กักบริเวณสามวัน""ไม่ได้นะคะคุณแม่""เดี๋ยวนี้ไม่ฟังคำสั่งแม่แล้วเหรอจ๊ะ""ตามมาค่ะ!""โรสขอโทษค่ะคุณแม่ พี่นิ่มนวลปล่อยก่อน" สโรชายังคงตะโกนขณะที่ถูกแม่บ้านคนสนิทของนางพาขึ้นไปชั้นบน "อย่าทำแบบนี้เลยนะพี่""หาเรื่องใส่ตัวเองแท้ๆ ใครจะไปช่วยได้ล่ะ เข้าไปแล้วก็ทำตัวให้ดี""ไม่นะพี่นิ่มนวล" หญิงสาวต้องรีบชักมือออกจากประตูก่อนที่มันจะปิดลงก๊อก! ก๊อก! คนที่อยู่ด้านในเคาะประตูเสียงดัง เพื่อให้ด้านนอกเปิด แต่ก็ดูจะไม่เป็นผลถ้าเราถูกกักบริเวณถึงสามวันใครจะดูแลแม่ แต่... "....." ตอนนี้เธอมีเรื่องที่ต้องเป็นกังวลมากไม่ต่างจากเรื่องนั้นก็คือ ..เราลืมเรื่องยาคุมกำเนิดไปได้ยังไงจะอยู่ในนี้ถึงสามวันไม่ได้แล้ว ต้องหาทางออกไปให้ได้ก่อน "คุณพ่อ..โทรศัพท์?"ชั

[หน้าโรงแรมหรูที่ใช้จัดงาน]สโรชาและคนที่เธอเรียกว่าแม่นั่งรออยู่หน้ารถมาได้สักพักแล้ว แต่เธอก็ไม่ได้ถามว่าทำไมถึงยังไม่ลงรถ เพราะเหตุการณ์แบบนี้ไม่ใช่เพิ่งเคยเกิดขึ้นอีกนั่นแหละ เหตุผลของนางคือยิ่งเข้าไปในงานช้าก็ยิ่งเป็นจุดสนใจ"ได้เวลาแล้ว จำไว้นะ ตอนที่เดินเข้าไปต้องทำตัวให้มั่นเข้าไว้""ค่ะ" เธอร่ำเรียนมาทุกอย่าง แม้แต่การเดินเข้างานนักข่าวที่รอทำข่าวอยู่หน้างานต่างก็รีบกรูกันเข้ามาเก็บภาพ หญิงสาวใบหน้าสวยหวานเดินเชิดหน้าเข้ามาพร้อมกับภรรยาของพลโทพงศธร ซึ่งตอนนี้ผู้เป็นสามีอยู่ในงานนั้นแล้วพอเดินพ้นด่านของนักข่าวเข้ามาในงาน ก็เริ่มมีสายตาของไฮโซหลายคู่ที่จับจ้องมา"ไม่ต้องไปสนใจใครทั้งนั้น วันนี้รามสูรมา หนูต้องเป็นคู่เต้นรำของเขาให้ได้""อะไรนะคะ?!" จากที่ใบหน้ายิ้มแย้มอยู่รอยยิ้มนั้นได้หายไปอย่างรวดเร็ว"อย่าทำให้แม่ผิดหวัง รู้นะว่าอะไรจะเกิดขึ้น""ค่ะ""มางานนี้ด้วยเหรอ"พอเสียงนี้ดังขึ้นหญิงสาวที่กำลังยืนคุยอยู่กับแม่รีบหันกลับไปมองด้านหลัง"รันเวย์?""สวยแทบจำไม่ได้เลยนะเนี่ย ทีแรกคิดว่าทักคนผิดซะอีก""นายก็มางานนี้เหรอ""มาส่งคุณแม่ เดี๋ยวก็กลับแล้ว" ขณะที่กำลังคุยกับสโรช