บทที่ 25

"ก็ลองพูดมาก่อนสิ" นางเป็นผู้ใหญ่มากพอ ถ้าไม่เพราะเจอเรื่องราวในชีวิตที่ไม่ดีมา นางก็คงจะเปิดใจให้กับทุกคนได้ แต่เพราะถูกเพื่อนรักหักหลัง ตั้งแต่นั้นมานางไม่เคยสนิทใจกับใครเลยแม้แต่สามีตัวเอง

"คุณรามสูรไม่เคยรักโรสเลยค่ะ เขามีคนรักอยู่แล้ว แต่ที่ต้องแต่งงานเพราะด้วยเหตุผลหลายอย่าง"

"หนูบอกแม่ได้ไหมว่ามีเหตุผลอะไรบ้าง"

ดวงตางามที่ไม่กล้าสบตาคนตรงหน้า ถึงกับมองจ้องไปที่อีกฝ่ายแบบอัตโนมัติ เธอเคยกลัวนางตั้งแต่ตอนเข้าบ้านใหม่ๆ แม้แต่วันแต่งงานนอกจากไหว้แม่สามีแล้วเธอก็ไม่ได้คุยอะไรกับนางอีก แต่ทำไมวันนี้ เธอถึงรู้สึกอบอุ่นกับผู้หญิงคนนี้

"เรื่องที่โรสบอกคุณแม่ไปแล้ว ว่าแม่ใหญ่ไม่ใช่แม่แท้ๆ โรสก็บอกกับเขา"

"แล้วไงต่อ" เห็นลูกสะใภ้หยุดพูดนางก็เลยถามอีก

"แม่ใหญ่กีดกันไม่ให้โรสเข้าใกล้แม่ เพราะกลัวสังคมจะรู้ความจริง แต่ถ้าโรสแต่งงานออกเรือนไป อาจจะมีเวลาดูแลแม่แบบใกล้ชิดก่อนที่ท่านจะ..." ดวงตาของเธอเศร้าลงเมื่อพูดมาถึงตรงนี้

"หนูก็เลยยอมแต่งงาน เพื่อจะได้ดูแลแม่โดยไม่ให้คุณผกาแก้วรู้?"

"ใช่ค่ะ โรสโง่มากเลยใช่ไหมคะ" ความคิดบ้าๆ แบบนี้ไม่มีผู้หญิงคนไหนทำอยู่แล้ว แต่นาทีนั้นแม้แต่ตัวเธอถ้าตายแทน